even rust.

Kikuri liep de aula in en keek rustig rond. Met de drukte viel het mee. Ze was niet hier om te eten maar omdat ze even zin had om ergens te zitten in de hoop dat er even geen leraren waren. Ze liep naar een tafeltje en ging zitten. Ze leunde even achterover en keek naar het plafond. Ze was terug aan het denken dus het oefenpartijdje tussen haar en Mao. Ze had daar niet alle kunsten van haar laten zien maar ze had ook geen zin om haar nu al alles te laten zien. Ze waren nog geen vrienden, eingelijk nog niet eens in de buurt daar van. Gewoon studie maatjes dacht ze even, wand ze wist er niet echt zo gauw een ander woord voor. Ze keek weer naar voren toen ze voor haar een stoel hoorde verschuiven. Ze keek de persoon voor haar alleen even aan en wachte totdat er iets gezecht zou worde.

Aigavlov was tegenover het voor hem onbekende meisje gaan zitten. Hij had een boek op tafel opengeslagen waar hij nu kalm in zat te lezen. Zijn houding en blik toonde geen enkele emotie. Zijn doorzichtige ogen die blind leken gleden over de regels heen. Zijn lange vuurrode haar dat, als hij stond, tot aan zijn enkels kwam raakte nu gewoon de grond. Aigavlov besteedde weinig aandacht aan de persoon tegenover hem. Des te meer aan zijn boek. Toch bleef hij wel vanuit zijn ooghoeken alle bewegingen in de gaten houden die het meisje voor hem zou doen.

Kikuri zag hoe hij was gaan zitten en in een boek was gaan lezen. Ze keek even naar zijn vuur rode haar. Verder besteden ze er geen aandacht aan. Ze keek weer naar het plafond, maar ze deed dit keer haar ogen dicht zodat ze alles probeerde te horen. Af en toe keek ze even naar de persoon voor haar om te kijken wat die aan het doen was. Ze begreep niet goed waarom hij voor haar was gaan zitten omdat er nog genoeg plek was. 'Wat voor boek ben je daar aan het lezen?' vroeg ze dan maar uit nieuwschierig heid. Haar gezicht was nu op de jongen voor haar gericht afwachtend op antwoord.

Kikuri wende haar blik van de jongen voor haar naar het meisje wat naar hun toe was komen lopen. 'Nee hoor, kom er maar bij'. Ze lagte even vriendelijk en wenkte met haar hadn Amy een stoel. 'Heb je een tussen uur of geen zin om naar de les te gaan?' Vroeg ze aan Amy om het maar even niet stil te laten vallen. Ze keek even naar de jongen die voor haar zat en daarna weer naar Amy.

Kikuri keek hoe Amy ging zitten. 'Ik heb jou nog nooit in het school gebouw gezien, weet je dat? Ik ben je alleen nog maar buiten tegengekomen'. Ze keek even naarAigavlov die tot dusverre nog niks gezecht had. 'Ken jij eigenlijk al leraren?' vroeg ze uit nieuwschierigheid omdat ze nog lang zelf niet allen leraren had ontmoet. Ze had ook eerlijk gezecht geen zin om allen leraren te gaan opzoeken om te ontmoeten, ze zou ze vast wel een keer tegen komen op een een of andere manier.

'Master Shong ken ik ook niet. Ik weet ook niet goed wie wat in welke magie geeft'. Kikuri was nog niet zo heel lang op deze school maar ze wist al redelijk veel. Kikuri vond het leuk om dingen die zich rondom haar afspeelde te onderzoeken of kijken hoe hun het oplosten. Zo was ze wel al achter verschillende dingen achtergekomen.

Kikuri keek even op bij het horen van de naam Norwood. 'Die ken ik ook, ik heb hem nog een genees steentje gebracht toen hij aangevallen was door Deshas.' Nu ze er aan dacht, ze had het steentje nog steeds niet van hem terug gekregen. Ze begon zich een beetje zorgen te maken omdat het al wel even geleden was dat ze het hem gegeven had.

Kikuri zag dat ze door haar woorden Amy ongerust had gemaakt. 'Hij is er niet zo erg aan toe. Hij had een lucht gevecht met Deshas en heeft daarbij een buikwond opgelopen. Ik heb hem een steen tegen de pijn gegeven zodat hij sneller kon genezen'. Ze hoopte dat ze met deze woorden minder ongerust zou worden.

Kikuri zag dat haar woorden niet echt geholpen hadden. 'Hij lag of licht op de ziekenzaal, maar ik heb ook al gehoord dat hij al aan de wandel was gegaan.' kikuri kon zig nog maar weinig van haar ziekenbezoek herinneren omdat het daar zo gaotiesch was omdat daar ook al een gevecht voor dat zij binnen kwam was geweest. 'Ik weet zeker dat Norwood oke is en dat hij er helemaal boven op komt. Het is een gezonde man'. Ze wist niet goed om iets meer te zeggen. Ze had eerder het idee dat ze het bij elke woord wat ze zij het erger maakte.

Kikuri schrok een beetje van Amy's zelfverzekerdheid. 'Ik ken Deshas niet persoonlijk, Maar Norwood heeft mij gewaarschuwd dat ik uit zijn buurt moest blijven. Ik ben toen uit nieuwschierigheid naar Ferost gegaan zodat hij mij meer over Deshas kon vertellen' Tijdens het vertellen begon ze met haar eigen vingers te spelen. 'Deshas is sterk. Hij heeft zich samengesmolten met een demoon. Die nu weer steeds krachtiger word. Norwood verloor omdat Deshas in zijn 2e staat raakte. Wat voor monster je ook mag zijn, ik denk niet dat je daar Deshas mee tegen kunt houden.' Kikuri kreeg het sirieuze gezicht van Norwood weer voor haar toen ze dit vertelde. Haar nieuwschierigheid heeft haar tot nu toe op deze school geholpen, maar ze vroeg zich af warneer dit fout zou gaan.

Kikuri keek haar een beetje verbaast aan. 'Ik wil je best helpen, alleen ik weet niet zo goed hoe. Misschien kunnen we dat dan beter samen met Master Shong over hebben.' Kikuri had eigenlijk nog nooit een watermonster in het echt gezien. 'Waarom wil jij je leven dan eigenlijk opofferen voor die van Norwood?' Dat was het enigste wat Kikuri aan Amy niet begreep.

(Heel erg leuk dat ik weggepost wordt als ik even niet online ben. Fantastisch hoor)

Aigavlov wou eigenlijk antwoord geven op de vraag van het meisje tegenover hem toen er een ander meisje aan kwam lopen. En zelfs voor hij op haar antwoord kon geven kwam het andere meisje er al tussen en werd hij volkomen genegeerd toen die twee een gesprek begonnen. Na verloop van tijd was hij het zat. Hij stond op en sloeg zijn boek dicht. Zijn emotieloze blik keek het meisje dat Amy scheen te heten recht aan. ''Geloof me, tegen iemand als Deshas die de Heer der Duisternis is, voor jou informatie een van de zeven legendarische magicans en dus de magicans met de meeste macht, redt je het niet. Niemand van ons'' zei hij toonloos. Meer tijd wou hij niet aan die meiden verspillen dus draaide Aigavlov zich om en liep met stevige, regelmatige passen weg.

(sorry, was niet mijn bedoeling. dat meen ik)

Kikuri schrok even van de stem naast haar. Owja dacht ze, die zat er ook nog. Ze voelde zig schulig. Omdat die persoon zo stil was geweest en ze druk in gesprek met Amy raakte was ze hem een beetje vergeten. Ze stond razend snel op en liep naar Aigavlov. 'Sorry, het spijt me. je mag best blijven zitten.' Ze keek even in de richting van Amy. Kikuri maakte een buiging omdat ze het zo erg vond. 'Sorry' Kikuri wist niet goed wat te doen. 'Nog bedankt dat je me over Deshas hebt bevestigd.' Kikuri keek hem nu recht aan en hoopte dat hij haar zou vergeven.

Aigavlov hield Amy tegen door zijn hand op haar schouder te leggen. ''Ik had toch een afspraak, blijf maar'' zei hij met dezelfde emotieloze stem, blik en houding. Zijn 'blinde' ogen keken even naar Kikuri. Hij knikte kort met zijn hoofd om aan te geven dat hij niet kwaad op haar was, nooit geweest ook. Daarna liep Aigavlov de aula uit. Het laatste wat van hem nog te zien waren, waren de punten van zijn lange rode lokken die tot zijn enkels reikte, die om de hoek verdwenen.

Kikuri keek na hoe Aigavlov weg liep. Haar schuld gevoel was nog niet verdwenen. Omdat hij tog al weg was gelopen naar zijn afspraak ging ze terug naar de tafel waar ze aan zat en ging weer op haar plaats zitten. 'Ik vind het eigenlijk wel erg.' Ze keek naar haar voeten en bleef er een poosje naar staren. Ze kon de tijd niet omkeren dat wist ze ook wel. 'En wat nu?' Ze keek Amy aan en wachte op een antwoord.

PROFILE MAGICIAN

» Rust
» Rust
» Rust
» rust
» Rust.

even rust.

even rust.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen