Forgeting everything.

Savador voelde een barre windvlaag langs zijn huid strijken en schrok wakker. Hij was nog steeds doodmoe, en als het aan hem had gelegen had hij nog een paar uur doorgeslapen. Zijn blik ging even beduusd de grot rond en het kwam weer langzaam te boven waar hij was en wat hij deed voordat hij in slaap viel. Savador voelde iets tegen zijn schouder leunen en zag dat het Diva was, die ook in slaap was gevallen. Hij grijnsde zwakjes; ze zag er nog schattiger uit in haar slaap. Hij streek een paar haren uit haar gezicht en boog zich voorover om haar een kus op haar mond te geven. Savador rilde van de kou en merkte dat het vuur was gedoofd. Hij strekte zijn arm uit en mompelde: 'Ignis Viscus.'
Er verscheen opnieuw een klein vlammetje uit zijn vingertop die een stuk van de grotondergrond in vuur en vlam zette. De storm was nog steeds niet echt gekalmeerd, en daarbij waren er ook nog flinke windstoten bij gekomen. Savador tilde Diva heel voorzichtig op zijn schoot om haar tegen zijn borst warm te houden. Hij hield zich voor om niet weer in slaap te vallen; als ze beide sliepen kon er van alles gebeuren.

Diva had niks gemerkt van Master Savador die weer wakker was geworden. Ze was nog steeds diep in slaap. Nog steeds een onrustige slaap. Ze balde in haar slaap vuisten van haar handen en ze lichtte telkens een beetje blauw op zodat ze stroomschokjes doorgaf aan Master Savador zonder het zelf door te hebben. Het leek alsof ze tegen iets terug wou vechten in haar droom. Ineens begon haar hele lichaam lichtjes te schokken terwijl ze zelf compleet onder stroom stond. Blauwe vonkjes vlogen van haar af en blauwe stroomschoken volgde de lijnen van haar aderen.

Savador staarde zwijgend in het vuur. Diva was niet wakker geworden; ze was nog steeds in een diepe slaap. Hij legde zijn armen om haar heen toen hij merkte dat ze haar handen tot vuisten balde. Een nachtmerrie misschien?
Savador veerde verschrikt overeind toen hij een kleine schok door zijn lichaam voelde gaan, die zich steeds begonnen te meervoudigen. Hij keek naar Diva toen haar lichaam plotseling lichtjes begon te schokken. Savador legde haar op de koude grond van de grot toen hij de blauw vonken over haar hele lijf zag springen. Hij knielde naast haar neer en keek bezorgd naar haar gezicht. 'Diva!'
Hij tikte haar een paar keer in haar gezicht om haar wakker te maken. Savador legde een hand op Diva's borst en mompelde een spreuk: 'Acerbus Desino Virtus!'
Er schoot een handjevol zwarte magie Diva's lichaam binnen. Het doel van Savadors spreuk was om de effecten van een bezwering tegen te gaan. Als dit geen bezwering was die over Diva was uitgesproken wist hij weinig meer om te kunnen doen. Savador tilde haar hoofd op zijn been en negeerde de schokjes die ook aan hem werden doorgegeven. Hij wilde aan Diva's zijde blijven in alle tijden.

Uiteindelijk schrok Diva wakker en keek in het bezorgde gezicht van Master Savador. Ze voelde hoe haar lichaam elektrisch geladen was. Ze wist dat ze zich ergens moest gaan ontladen. Ditmaal had Diva dan geluk dat het buiten stormde. Ze stond op en leunde even tegen de muur waarna ze naar buiten liep. De elektrische lading op haar lichaam vermengde zich direct met die van buiten. De bliksem nam de schokken van haar lijf weg. Helemaal doorweekt liep Diva de grot weer in. Ze was wel nat maar tenminste ontladen.

Savador haalde opgelucht adem toen Diva haar ogen weer opende. Even was hij bang geweest om haar kwijt te raken. Hij keek op toen ze opstond en leunend tegen de muur naar buiten liep. Hij bleef in zijn geknielde positie zitten. Na een poos kwam Diva doorweekt de grot weer in. Savador stond op en geleidde haar dicht bij het vuur. Hij trok zijn trui uit om haar af te drogen en ging toen naast haar zitten. 'Wat was dat?' vroeg hij zacht, na eerst een hele tijd zwijgend in het vuur te hebben gestaard. Savador keek Diva met een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht aan.

Diva keek net als Savador ook een tijd zwijgend in het vuur. Pas toen hij vroeg wat dat net was twijfelde wat ze zou antwoorden. ''Elektrische ontlading. Als het lichaam gestresst raakt kan elektrische ontlading voorkomen. Dit kan zowel in de status van bewustzijn als onbewustzijn gebeuren'' dreunde ze op alsof ze het boek zo voor haar neus had. Ze keek Master Savador even aan. ''In mijn droom raakte mijn lichaam dus onbewust in een positie van grote stress. Het schijnt zeldzaam te zijn onder bewoners van Shadra'' zei ze zacht.

Savador krabde peinzend op zijn hoofd. Hij kende wellicht meer spreuken, maar Diva had veel meer kennis op het theorievlak. 'Dat kan mij dus ook overkomen,' mompelde hij zacht, meer doelend op zichzelf dan op Diva. Savador draaide zich om en pakte zijn vest. Die legde hij over Diva's schouders heen - ze zou het wel koud hebben nu ze helemaal doorweekt was. 'Ik ben opgelucht dat je niets hebt. Kan het trouwens kwaad?'
Die schokken door zijn lichaam die door Diva aan hem werden doorgegeven deden niet echt pijn, het veroorzaakte eerder een heel irritant gevoel.

''Het is erg onwaarschijnlijk maar ja. Het zou elke magican kunnen gebeuren'' zei Diva zacht. ''Voor zover ik weet kan het geen kwaad. Maar er is erg weinig over bekend omdat het niet vaak voorkomt. Wat er over bekend is staan in boeken die heel moeilijk te verkrijgen zijn maar de school scheen een exemplaar te hebben'' vertelde ze. Ze trok Master Savador`s vest dankbaar wat meer om haar schouders.

Savador staarde zwijgend in het vuur terwijl hij naar Diva luisterde. 'Ik dacht eerlijk gezegd dat je vloek weer begon op te spelen,' zei hij zacht toen ze uitgepraat was. 'Al kwam het kristal niet tevoorschijn... de schokken deden me er op de één of andere manier wel aan denken.'
Savador kreeg een koude rilling toen hij weer over het kristal begon. Hij wilde er liever niet aan denken noch praten, al zouden ze nog steeds een oplossing moeten vinden zodat Diva niet op haar dertigste al zou sterven. Er gleed een druppel over zijn ontblote rug van zijn haren die nog vochtig waren. Savador pakte zijn haren beet en kneep het laatste beetje regenwater eruit.

Diva keek Master Savador even aan. Hij dacht dat de schokken van haar lichaam te maken had gehad met de vloek? Nu was ze het hem wel verschuldigd hem uit te leggen hoe het zat. ''Kijk, de eingste reden dat mijn lichaam onder zoveel stress zat kwam door een vreemde droom. Ik had hem eerder gezien in het vuur voordat we in slaap vielen'' zei ze zachtjes tegen Savador. ''Ik weet niet precies wat die droom betekend. Maar ik voel de pijn van de personen erin. Het leek meer op een visioen dan op een droom'' zei ze.

Savador stopte midden in een beweging en keek Diva ernstig aan. 'Visioenen?' herhaalde hij zacht. Hij liet zijn haar los. 'Waar ging je droom over? En welke personen kwamen er in voor?'
Hij keek even naar het vuur om te ontdekken of hij er ook personen in kon zien. Toen dat niet het geval was richtte Savador zich weer op Diva. Hij hoopte eigenlijk dat haar droom noch over hem, noch haarzelf ging.

''Ik kon niemand herkennen. Maar het was er donker en vochtig. Er was een meisje. Ik kon geen gezicht zien haar haren hingen ervoor. Ze was vastgeketend aan de muur met haar armen en aan de vloer met haar voeten. Er was ook een jongen bij. Zijn gezicht kon ik ook niet zien omdat hij in de schaduw stond. Maar die grijns, die zal ik nooit meer vergeten'' zei Diva zachtjes, bijna fluisterend. ''Uiteindelijk ging de jongen weg en vulde de kamer zich met water. Het meisje probeerde los te komen, maar het wou haar niet lukken. Daarna werd ik wakker'' besloot ze.

'Doet me denken aan Donovan,' mompelde Savador zacht nadat Diva was uitgesproken. Hij schuifelde dichter naar haar toe en sloeg een arm over haar schouders. Zijn gezicht betrok even toen haar koude natte kleding zijn huid raakte. 'Maar maak je beslist geen zorgen,' zei Savador zacht. Hij keek Diva met een flauwe glimlach aan. 'En doe je dat wel, schuif je zorgen op mij af. Daar sta ik voor open.'
Hij streek wat lokken uit Diva's gezicht en streek zacht over haar wang. Eigenlijk maakte hij zich wel grote zorgen. Als het een andere leerling was geweest met visioenen, had hij dat niet gedaan - maar met Diva lag het net iets anders. Door haar intelligentie leek ze altijd gelijk te hebben.

''Nu U het zegt, die grijns deed me wel wat denken aan Donovan. Ik zou ook geen moeite hebben om hem in die plaats in te vullen'' zei Diva zachtjes. Nu pas sloeg de angst om haar hart. Op wie had Donovan het dit keer gemunt? ''Maar het maakt niets uit. Ik bedoel het was maar een nachtmerrie toch?'' zei ze en keek Master Savador aan. Meer om zichzelf moed in te spreken dan als echte vraag naar hem bedoeld. Diva liet niet merken dat ze wat bang was. Maar diep van binnen was ze dat wel. Mensen zijn nou eenmaal sneller bang voor het onbekende. En Diva was bang voor wat er zou gebeuren met het meisje dat op dit moment nog iedereen kon zijn.

'Natuurlijk was het maar een nachtmerrie,' antwoordde Savador nonchalant. Hij grijnsde breed om een compleet zorgeloze houding aan te nemen. 'En dat je last hebt van nachtmerries over Donovan kan ik erg goed begrijpen. Maar ik bescherm je met mijn leven als het moet,' ging hij zacht verder. Savador pakte Diva's hand en wreef die tussen zijn eigen handen warm.

Diva glimlachde zachtjes en zuchtte even na het horen van Master Savador`s woorden. Ze keek hem even aan toen hij haar hand vastnam. Daarna omhelsde ze hem. Ze had haar handen om zijn middel en had haar hoofd tegen zijn borstkas aan gelegd. ''Dank U'' fluisterde ze zachtjes.

Savador glimlachte toen Diva hem omhelsde. Hij ging wat overeind zitten toen ze haar hoofd tegen zijn borst legde en hij haar nog vochtige haren op zijn huid voelde. 'Ik doe het graag,' zei hij zacht terug. Savador legde zijn armen om haar heen en duwde haar steviger tegen zijn borst. Al zag hij er dun en ongezond uit als hij bovenkleding aanhad, in feite was hij aardig gespierd. Savador liet zijn bleke vingers door Diva's haren gaan en zuchtte even onhoorbaar. Buiten hoorde hij nog duidelijk geraas van de storm.

Diva legde nu haar armen om Master Savador`s schouders. Ze kuste hem zachtjes in zijn nek. Ze moest eerlijk toegeven dat hij best gespierd was als hij zijn boven kleding niet aanhad. Ze had een hand verstrengeld in zijn zwarte lokken terwijl haar andere hand in zijn nek lag. Ze hoorde het geraas van de storm buiten en voelde het kloppen van Savador`s hart.

Savador voelde Diva's handen om zijn middel naar zijn schouders reiken en grijnsde. Hij boog zich naar haar toe en gaf haar een zoen op haar lippen terug. Al was het niet echt lang geleden dat hij alleen samen met Diva kon zijn, deze momenten had hij naar verlangd en gemist. Savador merkte Diva's hand verstrengeld in zijn haar en staarde zwijgend in het vuur. Er hoefde amper woorden aan te pas te komen om het fijn met haar te hebben. Zijn gedachten dwaalden na een tijd onbewust weer af naar het visioen waar Diva het over had. Savador schudde zijn gedachten leeg; een moment als deze wilde hij nu niet verpesten door aan problemen te denken.

Diva voelde zich even warm van binnen worden toen Master Savador haar een zoen terug gaf. Ook haar gedachte waren voor een moment terug bij het visioen maar ze verbood zichzelf daar nu nog langer aan te denken. Wie weet wanneer zij en Master Savador weer eens alleen konden zijn. Nu zaten Kale, Madeline en Selavin hen in de smeizen te houden. En geen van drie wou ze problemen mee krijgen.

Savador merkte dat hij weer doezelig werd, maar hij dwong zichzelf deze keer om wakker te blijven. 'Hoe gaat het met Celedë? Ik heb haar al een tijd niet meer gezien,' vroeg hij om maar een gesprek te beginnen. Hij was bang dat Diva hem een saaie zak zou vinden als ze alleen maar zwijgend in het vuur zouden staren. Savador zette al zijn problemen even van zich af en concentreerde zich op Diva's gezelschap. Vroeg of laat kon het wellicht voorbij zijn. Hij streek haar zacht door haar haren en keek haar vanuit zijn ooghoeken aan.

''Om heel eerlijk te zijn ik ook niet. Maarja zij is de laatste tijd dan ook heel druk bezig met haar eigen bruiloft. Celede is inmiddels ook uitgehuwelijkt al heeft zij er geen problemen mee. Ze kende die jongen al en gelukkig voor haar houd ze van hem'' zei Diva zachtjes. Ze miste Celede de laatste tijd best wel. Ze wou weten hoe het met haar zusje ging. Straks ging het helemaal niet goed met haar.

Savador keek Diva even verbaasd in haar blauwe ogen toen hij over de bruiloft van Celedë hoorde. 'Ze is al van plan te trouwen?' vroeg hij op een beduusde toon. 'Trouwerij is een groot iets. Is ze daar wel klaar voor?'
Hij kon zich Celedë moeilijk voorstellen als een getrouwde vrouw. In zijn ogen was ze nog altijd een leerling van hem en het zusje van zijn geliefde. Savador beet op zijn tong toen zijn gedachten weer afdwaalden. Deze keer niet naar zijn problemen, maar naar de toekomst. Hij vroeg zich af of hij en Diva ook ooit zouden gaan trouwen.

''Daarom wil ik juist met haar praten maar ze is onvindbaar. Ik vermoed dat ze terug is naar Shadra om alles te bespreken met onze oom en tante'' zei Diva en keek naar de grond. ''Ik begrijp Uw reactie Master maar U moet zich wel goed bedenken dat de dingen voor Celede en mij wat anders liggen. U moet haar niet zien als een meisje van vijftien jaar oud maar als een meisje die over vijftien jaar dit universum al verlaat'' zei ze tegen hem. Voor Diva was dat nog een jaar korter. Zij had nog maar veertien jaar te gaan.

'Tegen die tijd is er een oplossing voor,' hield Savador koppig vol. 'Celedë en jij gaan een gewoon leven leiden, let op mijn woorden.'
Hij keek nonchalant op Diva neer en grijnsde. 'Je denkt toch niet dat ik jou zomaar laat sterven terwijl ik hulpeloos toekijk? En voor je zusje evenmin.'
Savador had eerlijk gezegd nog geen oplossing, noch een idee om de oplossing vandaan te halen. Maar hij was niet van plan om compleet machteloos te zijn tegenover de vloek van de twee zusjes.

PROFILE MAGICIAN