Losing control....

Norwood kwam via de bladeren bij de bossen. Hij keek nijdig. Hij was boos om de opmerkingen van Savador en boos op het feit dat Diva was uitgehuwelijkt. Nog bozer was hij over zijn verleden.
Langzaam begon de tatoage te gloeien en er kroop boomschors over zijn arm. Op den duur was de rechterhelft van zijn lichaam met boomschors bedekt. Zijn oog gloeide groen licht. Hij zag er uit als een monster. Langzaam kroop er een boomschors in een gigantische koepel om hem heen. Iedereen in de omgeving had de kans om te vluchten en de kans was ook dat er iemand binnen zou komen. Zo langzaam dat het omhoog kroop. Het was meer als doel om iedereen tegen hem te beschermen.
Langzaam kwam er materiaal uit de grond. Takken vormde twee geraamtes van handen, Bladeren vormde de pezen, Grond de onderhuid en gras was de opperhuid. Langzaam bewogen de handen. Hiermee was eigenlijk heel veel te vernietigen en ze waren onder controle van Norwood. Hij keek rond. Hij hoorde wat geluid en grijnsde breed.

Rose liep wat rond in het bos, en ze was eerlijk gezegd een beetje aan het trainen. Dan kijkt ze na de training wat naar de hemel, en ze sloot haar ogen dan ook gewoon. Opeens hoorde ze in de verte wat, maar het deed haar niet echt iets. Ze ging neerliggen in het gras op de open plek, en ze genoot van de wind door haar haren. Dan stond ze op om weer naar de school te gaan, en ze wandelde rustig in de richting van Master Norwood. Nouja ze wist niet dat hij de controle was verloren, en ze liep dan steeds dichterbij maar dan met haar ogen naar de grond gericht.

Norwood merkte Rose niet veel later op. Een schampere lach klonk door het bos. Hij keek haar strak aan en grijnsde breed. "Dus er is iemand samen met mij opgesloten...." zei een dubbele stem. "Fijn dan heb ik iets om me te vermaken." De twee handen hield hij drijgend voor zich. Deze waren erg groot en je zou ze niet makkelijk kunnen ontwijken. Hij keek vanachter de handen haar aan en wachtte op een reactie.

Rose keek dat ding verbaasd aan, en ze bleef dan ook op een groot afstand staan. Ze slikte heel even kort, maar ze wist totaal niet dat het Master Norwood was. "Ik zit niet opgesloten en ik ben geen ding om je mee te vermaken monster!!" Zei Rose dan tegen hem, en ze keek hem strak in de ogen aan. Ze wist wel wat er haar te doen stond, maar dan nog zou ze er te ver in gaan bij het gebruiken van haar ware kracht. Ze hield nog steeds dat ding in het oog, en ze keek dan naar de grote handen.

Norwood liet een valse lach horen. "Hmm...monster..." zei hij nadenkend. "Dat is een nieuw woord voor in mijn woordenboek..." zei hij sarcastisch. Hij rende op haar af en alles wat er tegen haar aan kwam waren een paar bladeren. Nu stond hij achter haar. Hij keek grijnzend. "Je bent wellicht een ding waar ik me mee kan vermaken." Een hand pakte haar vast en omringde haar hele lichaam op haar hoofd na. "Hmm...op wat voor manier zal ik een einde aan je maken..." zei de dubbele stem. Hij sprong omhoog en kwam op een stam die uit de grond kwam terecht. Hij stond nu recht voor haar en keek haar strak aan. "Fijnknijpen, vechten of.....hmmm...misschien kan ik nog wat van jou genieten..." zei hij en grinnikte even. Je zou gelijk weten waar hij het over had. Hij keek haar aan.

Rose keek hem nog steeds strak aan, en ze hoorde dan ook zijn woorden. Vaagjes merkte ze iets op aan hem, en ze slikt dan ook heel even kort. Opeens was hij weg, en ze schrok er dan ook van als hij achter haar stond. "Niet waar!!" Zei Rose dan tegen hem, en ze voelde dan een hand om haar heen. Ze wist even niet wat er met haar ging gebeuren, en alweer hoorde ze zijn woorden. "Laat me los jij monster of ik verbrand je levend." Riep ze dan erg boos tegen hem, en ze hoorde dan zijn laatste woorden. Ze slikte alweer heel even, en ze probeerde dan ook om los te komen.

"Mah..." zei hij spottend. "Probeer het dan maar..." zei hij en gooide haar grofweg op de grond. Hij keek haar strak aan en wachte op enige aanvallen. Hij keek haar strak aan. Ze had pit dat zag hij wel. Maar ze zou hem nooit aankunnen. Hij ginnikte even en kon haast wel uitlachen. "Wil je dus je eigen leraar verbranden...." zei de stem grijnzend.. "Niet dat ik daar een probleem me heb...jij wel Norwood?" zei hij. Hij grinnikte. De twee handen schoten op haar af klaar om haar te pletten. Ineens schoot er iets groens voor en hield deze handen tegen. Het groen lichtgevende lichaam keek nijdig naar Norwood. "Ik moet echt eens leren minder kwaad te worden...." zei hij droogjes en de stem klonk oud en vertrouwd als die van Norwood.

Rose keek het monster aan, en ze voelde dan hoe ze op de grond werd gegooid. Ze kreunde even van depijn, en ze keek deze recht in de ogen aan. Toch geneesde ze gewoon snel, en ze merkte dan zijn woorden op. Even schrok ze ervan, maar toch zou ze nog niet aanvallen. "Jij denkt dat ik met plezier mijn leraar zou verbranden, maar daar heb je het mis mee. De enige die ik dan zou verbranden ben jij!!" Zei Rose dan kwaad tegen hem, en ze merkte plots de handen op. Net voordat hij haar kon pletten zag ze iets groens, en ze keek dan naar Norwood. Ze stond vluchtig op om dan een afstand te nemen, en ze keek dan naar Norwood. "Ik kan u helpen Master, maar dan zal het in de school zijn nadeel worden." Zei ze tegen haar leraar, en ze gooide dan enkele vuurballen op het monster af.

Norwood duwde de handen weg. Hij keek het monster aan. "Rose als je dat dood dood je mij.." zei hij streng. "Aanvallen mag maar je moet het niet doden..." zei hij. Hij rende op het monster af en begon een paar klappen uit de delen. Het monster ving deze makkelijk op en gooide Norwood weg. Hij landde op de grond naast Rose. "Rose wat je ook doet kom niet in je Fury..." zei hij streng. Het monster had de vuurballen weggeslagen en keek hun aan. Lianen met doorns schoten op Rose af. Norwood sprong er voor en kneep pijnlijk zijn ogen dicht. Hij scheurde de lianen kapot en keek het monster kwaad aan. Hij mompelde wat en nu kwamen er twee andere handen van natuur uit de grond. Deze waren onder contorle van Norwood zelf.

Rose keek de leraar aan, en ze slikte heel even kort. "Ik kan jou genezen hoor." Zei Rose tegen hem, en ze bleef dan maar staan. Ze wist echt niet meer wat ze moest doen, en ze bleef dan maar vuurballen gooien. Ze keek dan naar de leraar, en ze zucht heel even diep. "Dat is makkelijker gezegd dan gedaan Master Norwood." Zei ze dan tegen hem, en ze hield het monster in de gaten. Ze zou toeslaan als ze de kans kreeg, maar ze wilde Norwood geen pijn doen. Ineens zag ze nog andere handen tevoorschijn komen, en ze dacht even dat het van dat monster kwam. "Maar hoe weet u dat van mijn fury?" Vroeg ze dan zachtjes aan Norwood

Het monster liet de twee handen richting Rose slaan. De twee andere handen kwamen om Rose en vingen de klap op. "Planten, Rose, Planten..." zei hij. "Ze verzamelen belangrijke informatie en geven dit aan mijn door. Zo ook over jou fury. En je moet er voor zorgen dat je er niet in komt. Het is moeilijk maar ik weet dat je het kunt." Hij rende op het monster af en sloeg deze. Deze kwam rollend op de grond terecht en vatte vlam door de vuurbal. "Sluwe vos dat hij is, hij gebruikt de bladkloon tegen mij."

Rose zucht dan ook heel even diep, aangezien ze liever niet had gewild dat anderen het wisten. Enkel Selavin wist hoe hij haar moest stoppen, en ze schrok dan ook heel even van de handen. Toch bleef ze maar gewoon staan, aangezien ze toch niets kon doen. Het enige wat haar wel wat kwaad maakte was dat het monster zei over dat van het vermaken, en daar kon ze echt niet mee lachen. Ze was geen speelgoed, en dat zou ze dan ook laten merken. De enige die haar mocht raken was Selavin, en de rest moeten van haar afblijven. "Dat zal me nooit lukken Master Norwood, en dat was niet de enige keer dat ik in mijn fury zat." Zei Rose dan tegen Norwood, en ze sloot haar ogen dan heel even.

"Dan zorg er voor dat je uit deze koepel komt voor dat hij volledig gesloten is..." zei hij en keek haar vlug aan. "Boven zat nog een ruim gat en als je snel was kon je op tijd weg zijn. Hij keek nijdig naar het monster en ging verder met het gevecht.

Rose keek hem aan, en ze ging dan maar neerzitten. Dit omdat ze toch geen keuze had, en ze keek dan toe hoe hij begon te vechten tegen zijn eigen lichaam. Nouja ze had hem anders kunnen doden als ze in de fury was geraakt, en daardoor begon ze wat te huiveren.

Norwood draaide zich om. "BLIJF DAAR NIET ZITTEN EN VLUCHT..." schreeuwde hij. Hij werd op zijn gezicht geslagen en rolde weg. Snel stond hij op en rende terug. Hij had bladeren in zijn hand en gooide deze naar het monster. De bladeren waren vlijmscherp en schoten in het lichaam. Hij rende er op af en sloeg het monster in zijn gezicht. Deze viel kreunend op de grond. Het stond op en keek hem aan. Het schoot lianen op Norwood af die hij behendig ontweek. Hij keek even om naar Rose. Hij maakte een kloon. Deze rende op haar af en pakte haar op en sprong via de bomen naar het gat boven in de koepel. Voor dat ze weg waren zei Norwood. "Sorry maar ik heb geen keus...ik laat mijn leerlingen niet in gevaar komen...." zei hij en keek weer naar het monster.

Rose keek geschrokken naar hem, maar ze wilde hem niet achterlaten. Dat kon ze niet doen, aangezien ze anders weer een schuldgevoel zou krijgen. Plots uit het niets werd ze opgetild, en ze keek naar de kloon van haar leraar. Ze zucht heel even diep, en ze sloot dan haar ogen gewoon. "En ik laat geen leraren achter." Zei ze nog vlug tegen hem, en ze wist waar ze over sprak.

De kloon van Norwood dacht en zou het zelfde doen als Norwood zelf. Hij keek haar aan. "In dit geval wel...." zei de kloon wat koeltjes. Hij sprong door het gat en landde op de koepel. Hij keek haar aan. Nog steeds was het gat niet volledig dicht en dus bleef hij nog staan.

Ondertussen sprak norwood een spreuk uit en kwamen er lianen om de armen en benen van het monster. Het monster gijnsde en binnen no time stond hij achter hem en sloeg een liaan met stekels tegen zijn benen. Norwood liet een schreeuw van pijn horen die zelfs buiten de koepel gehoord kon worden. Hij greep naar zijn been en gaf lenig een trap in het gezicht van het monster met zijn andere been. Deze rolde over de grond. "Ik laat de school niet in gevaar komen!!!" zei hij nijdig.

Rose bleef staan waar ze stond, en ze zucht dan ook heel even kort. Ze wist echter niet wat ze kon doen om Norwood te helpen, en dus besloot ze maar om niets te doen. Ze geeuwde heel even kort, en ze was al blij dat dat monster niets gedaan had bij haar. Nouja dat monster had sowieso niet de kans gekregen, aangezien ze wel sterk genoeg was om zichzelf te verdedigen. Het enige waar ze wel voor moest oppassen was de fury, maar ook wilde ze niet gewond geraken om het feit dat ze Selavin niet bezorgd wilde maken.

Toen het gat gedicht was viel de kloon uiteen en gleden de bladeren door de wind naar beneden.

Norwood was inmiddels in een voordeel. Hij had het monster al redelijk wat schade toegebracht aan het boomschors. De rest van het lichaam was ongedeerd. Hij keek er grijnzend naar en rende er op af. Hij rende snelle rondjes om het monster heen en daardoor draaide het monster mee. Deze raakte daardoor zijn orrientatie kwijt. Deze viel op de grond nadat Norwood een klap op zijn kaak gaf. Hij sprong er op en legde zijn handen op het boomschors. Deze kwam langzaam losser te zitten. Langzaam kwam er een spleet waar enorm fel licht uit kwam. Het boomschors van de koepel begon groen licht te geven. Dit was een goed teken... Ookal wist Rose dit misschien niet.

Rose keek naar de koepel, maar dan gewoon naar de grond. Ze voelde zich schuldig dat ze hem daar achter moest laten, maargoed deels was het wel beter zo. Ze zucht heel even diep, en haar blik week niet af van de grond. Ze had liever niet gewild dat er anderen waren die het wisten van haar fury, maar toch moesten ze het weten. Daarna merkte ze een groen licht op, en even was ze verbaasd. Toch bleef ze gewoon neerzitten op de grond, en ze sloeg haar armen om haar benen heen.

Het licht dat vanachter de boomschors scheen werd steeds feller. Norwood grijnsde en stak zijn hand er in. Langzaam kroop hij er in en verdween het boomschors van het lichaam. Doordat de spreuk door het monster was gemaakt verdween ook de koepel. Alleen vele malen sneller dan dat het was gekomen. Norwood stond op en zag dat het verdween. Zo snel dat Rose naar benenen zou vallen. Hij sprong omhoog een kloon wierp hem omhoog en hij ving haar op en landde goed op de grond. Hij zette haar neer. "Zo alles is weer veilig." zei hij kalm. De vier handen vielen uit elkaar en lagen als een hoopje puin op de grond.

Rose schrok heel even, en ze werd dan opeens opgevangen door hem. Ze keek hem aan, waarna ze dan gewoon naar de grond keek. "Sorry dat ik u niet kon helpen door de toestand waar ik in kan verkeren." Zei Rose dan tegen hem, en ze zucht heel even diep. Ze had hem héél graag willen helpen, maarja dat kon dus niet omwille van dat ze de kracht niet onder controle had. Even dacht ze aan haar neef, en ze keek dan naar de grond.

PROFILE MAGICIAN

» I think I'm losing my mind... Anyway, I losing my grip...
» losing the way *.*
» losing the mind
» (Open) losing tension?
» Out of control // Lilith

Losing control....

Losing control....

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen