Escape from the Reality

Met een huge sjaal om haar heen geslagen liep het blauwe meisje richting de geheime tuin. Een toevluchtsoord als je het haar vraagt. Emily had hier al vaker gezeten. Zonder enige moeite vond ze het hekje en opende het. Liep door het lange pad die er prachtig bij stond. Na een paar minuten lopen kwam ze bij het open plekje aan waar wat bankjes stonden. Met een zucht ging ze er op zitten. Even weg van alles. Hoewel ze het erg naar haar zin had, zoals altijd. Zachtjes begon ze met zingen. De stilte was niks voor haar. Kerstnummers rolde uit haar mond, haar stem zo zacht. Haar passie. Ze vond het heerlijk om te uiten. Ze sloot haar ogen en ging op in de muziek die ze zong. Eerst neuriënd en daarna steeds luider. Maar het bleef op een soort fluistertoon. Ze klanken ebden weg en Em deed haar ogen open. Bekeek de tuin en glimlachte alleen maar. De woorden bleven weg, de stilte bleef en in Emilys gedachten ging de muziek door en door en door. Oneindig lang. Gewoon genieten van alles maar ook van niks.

Sorax zat rustig in de grote eik en had zijn ogen gesloten. Hij was Chronos hier naartoe gevolgd en had de rust en de warmte die hier te vinden was gelijk geaccepteerd. In tegestelling tot de kou buiten en de gure lucht in het schoolgebouw was het hier redelijk warm. Niet dat het hem iets uitmaakte want hij liep in de winter altijd met een shirt rond. En wanneer het echt nodig was met een dikke jas er over. Ook nu zat in hij zijn shirt en genoot van de rust. Hij hoorde af en toe een vogeltje fluiten maar dat was het dan. Chronos was nergens meer te bekennen. Sorax had al vaker hier gezeten. Het was namelijk een goede plek om na te denken en dat deed hij nu vaker. Maar meestal ging het over 1 onderwerp. Hij hoorde ineens een stem. Iemand zong kerstliedjes. Hij opende loom een oog. De stem was zo bekend. Ineens kwam het in hem op. Zonder het door te hebben keek hij enthausiast naar beneden en stak zijn hoofd naar beneden zodat deze net onder de kroon van de boom tevoorschijn kwam. Zijn ogen kregen een lichtte schittering. Misschien kon een plagerijtje geen kwaad. Hij probeerde zo geruisloos naar beneden te gaan. En dat lukte. Geen geluid was er van af gekomen. En ze zong nog steeds nietsvermoedend verder. Hij liep achter het bankje waar ze zat en sloop dichterbij. Echter bleef hij stil achter haar staan. Verstijfd. Hij kon onmogelijk haar laten schrikken. Hij liet zijn armen hangen en luisterde glimlachend naar haar terwijl hij achter haar bleef staan.

Zachtjes neuriede Emily door. Ze vond het heerlijk en ze was binnen enkele seconden helemaal opgegaan in het nummer. Zonder ook maar iets door te hebben van wat er boven en achter haar gebeurde zong Emily zachtjes door. Het was niet hard, nee totaal niet. Het was rustig en warm. Zoals haar zangstem meestal was. Ze genoot van de muziek die ze zelf maakte. Die veel verder in haar hoofd ging dan ze in werkelijkheid zong. Emily trok haar benen op het bankje. En met haar ogen dicht gooide ze haar hoofd een stukje naar achter, zo dat ze Sorax net niet raakte. Zachtjes zong ze verder. Het voelde weer heerlijk om dat te doen, en het was een lange tijd geleden dat ze het had gedaan. Weer ebde haar stem weg en wilde ze een ander liedje inzetten.

Sorax keek met zijn kalme blik naar Emily. Hij zag dan wel de achterkant van haar hoofd maar hij wist zeker dat ze hem nog niet opgemerkt had. Hij keek kort rond terwijl Emily verder nëuriede. De klanken waren helder en zoet. Het gaf een rustgevend effect op Sorax en dat in combinatie deed hem licht smachten naar meer gezang. Ineens werd haar hoofd naar achteren geworpen en Sorax zette een stap naar achteren zodat hij net niet geraakt werd door haar haar. Hij keek kort naar haar gezicht. Ze had haar ogen gesloten. Een ondeugende grijns kwam tevoorschijn. Hij helde wat voorover zodat zijn gezicht boven die van haar hing en keek naar de gesloten ogen. Op het moment dat ze stopte en een nieuw nummer in wilde zette greep hij zijn kans. "Boe..." zei hij droog en op een normale toon. Hij wachtte af wat haar reactie zou zijn als ze hem weer zag.

Op het moment dat de stilte viel en Emily naar het volgende nummer wilde gaan die in haar hoofd al begon af te spelen klonk er vanuit het niks een "Boe" van boven haar. Geschrokken schoten haar ogen open en schoot ze omhoog. Tegen het gezicht van Sorax aan. Nog erger geschrokken keek ze hem aan. "Oepss..." Grinnikte ze terwijl ze nu rechtop ging zitten zonder hem dit keer te raken. Ze wreef over zijn gezicht waar ze hem had geraakt. "Dan moet je me ook niet zo laten schrikken!" Emily greep even naar haar borst op de hoogte van haar hart, die inmiddels tekeer ging. Ze glimlachte naar Sorax. "Wil je dat nooit meer doen! Ik schrok me kapot!" Lachte ze.

Sorax zag dat de ogen openschoten en wilde wat zeggen maar voor hij het wist kwam ze al overeind en raakte de voorhoofden elkaar. Hij viel zowat achterover en stond grinnikend op. Hij glimlacht naar Emily die nu over zijn voorhoofd wreef. "Oh, ik dacht ik doe het subtiel, maar toch te ruw?" sprak hij plagend en grinnikte. Zijn ogen keken naar Emily en hoorde haar woorden. Hij sprong over de leuning en ging er op zitten. Zijn voeten op het zitgedeelte. Hij keek naar Emily en glimlachte. "Ik zal het niet meer doen..." sprak hij kalm. "Al kan ik je niets beloven..." sprak hij kalm. Hij grijnsde kort maar keek daarna voor zich uit. "Ik wist niet dat je zo mooi kon zingen..." sprak hij kalm en glimlachte daarna weer naar haar.

Emily bloosde bij zijn compliment. Meestal hield ze het voor zich. Bijna altijd sloot ze zich op in haar kamer om te zingen. En aangezien dit niet echt een plek was waar veel kwamen.. Ze glimlachte. "Dankje.. Het is een passie van me.." sprak ze zachtjes. "Ik wist niet dat jij anderen zo kon laten schrikken." plaagde ze. Ook Emily hees zich omhoog en ging op de leunig zitten. Zelf nog even na wrijvend over haar eigen voorhoofd. "Ik pak je nog wel een keer terug hoor!" grinnikte ze. Geen idee hoe ze het zou moeten doen. Maar terug pakken zou ze! Emily sloeg haar ogen even neer. Waarna ze al gauw weer omhoog gingen en de ogen van Sorax vonden. Ze glimlachte even. Ze kon er niks aan doen, dat ze moest glimlachen. Het gebeurde gewoon. "Ik ben blij dat ik je heb ontmoet.." Kwam er heel zacht uit Emily's mond. Geen idee waarom ze het eruit flapte. Maar haar ogen schoten meteen weg. Starend naar de tuin voor zich.

--pff ben zoo ontzettend inspiratieloos geloof ik xD

Sorax keek naar Emily en hoorde haar woorden. En knikte. "Ik laat mensen nooit schrikken? Hoe kom je er bij.." sprak hij met een sarcastische toon en grinnikte even om zijn woorden. Zijn ogen gingen kort naar Emily. Hij hoorde haar woorden. "Daar kijk ik graag naar uit..." sprak hij kalm. Hij keek daarna voor zich uit. Hij hoorde zachtjes haar woorden. Zijn hoofd draaide naar haar en hij leek kort na te denken. Er verscheen een brede grijns op zijn gezicht. "Oh ja...." vroeg hij op een toon die zei dat hij iets vermoedde. "En waarom dan wel?" vroeg hij kalm en keek haar kort aan. Zijn brede grijns verdween en hij keek met een vriendelijke glimlach naar haar. Hij keek daarna voor zich. "Ik moet bekennen, dat wat je zei, is geheel wederzijds..." sprak hij kalm en keek naar de grote eik die nog een stuk met zijn kroon over hun twee heen hing.

Emily haalde even haar schouders op bij zijn vraag. Ze had het er gewoon uit ge floept. Zo boem pets, en het was er uit. "Ik weet het niet. Ik voel me gewoon goed. Veilig. Ik voel me heel erg veilig als je in de buurt bent.." Sprak ze zachtjes waarna ze hem aan keek. Voorzichtig glimlachte ze naar hem. Waarna ze haar hoofd iet wat schuin hield toen hij het zelfde bekende, maar niet naar haar keek. Een blosje kwam op Emily haar wangen. Snel legde ze haar hand erop. Dit had ze nog nooit mee gemaakt. Iemand die haar zo snel aan het blozen maakte..

Sorax keek met een kalme blik naar het beekje dat kabbelend voor hun lag. Hij glimlachte en hoorde haar woorden. Hij gaf een knik wanneer ze uitgepraat was, als teken dat hij het begreep. Hij keek naar het vreemde schijnsel dat hier binnen viel. Het gaf een mysterieus, maar ook een tikkeltje romatische sfeer. De vuurvliegjes deden hem glimlachen. Hij tikte er een aan die toen snel ergens anders heen vloog. Zijn ogen gingen kort naar Emily. Veilig, en goed? Is dat het effect dat ik heb..? ging het kort door zijn gedachten. Hij dacht kort terug. Zou dat ook het effect zijn geweest op....nee, niet aan denken. Het is niet toen het is 'nu'. Hij keek kort naar het bruggetje. Zijn ogen ging ineens naar Emily. Hij zag dat ze bloosde. "Zeg, hou op met dat blozen..." sprak hij plagen en liet met een glimlach merken dat hij het plagend bedoelde. Hij gaf haar een klein knipoogje en keek voor zich uit. Hij wist bijgod niet waar hij het over moest hebben. Iedere keer dat hij bij haar was werden zijn woorden hem ontnomen.

Emily keek ook naar het beekje. Het gas een ontspannen sfeer aan. Het geluid van het water deed Emily glimlachen. En de vuurvliegjes maakte het nog mooier. Emily had inmiddels geen benul van tijd, wat ze totaal niet erg vond. Ze zat met iemand die ze erg mocht. "Zeg, hou op met dat blozen..." Een beetje geschrokken dat ze weer bloosden keek ze op zij en zag het plagerige lachje op zijn gezicht. Ze glimlachte weer liefjes. Ze kon er niks aan doen. Toen ze het knipoogje zag voelde ze haar maag omkeren, goed bedoelt. Het waren alsof vlinders in haar buik salto's maakte. "Ik zal proberen er mee te stoppen.. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.." grinnikte ze terug naar hem. O wat zou dat weer dom klinken. Het was alsof ze niet eens een normaal woordje uit kon kramen als hij in de buurt was. Zou dit dan misschien een teken zijn van verliefdheid... Emily had geen idee. Ze was nog nooit echt verliefd geweest. Voorzichtig plaatste ze haar handen naast zich op de leuning en zocht er steun op waarna ze even een beetje ging verzitten. Haar handen nog steeds op de zelfde plek houdend. Haar voeten schoof ze wat verder op de zitting van het bankje. Haar hoofd iets naar achter en haar ogen keken naar de lucht.

Sorax keek naar Emily en glimlachte. Hij merkte dat ze lichtjes glimlachte en hij grinnikte even kort. Hij hoorde ineens haar woorden en kon toen het niet meer laten. Hij legde een arm op haar schouder en bracht zijn hoofd wat dichter bij haar oor. "Ik zei het als grap, bloos zoveel je wilt..." sprak hij en glimlachte zwakjes. Daarna liet hij haar weer los en keek naar het vage schijnsel op het meer. Hij glimlachte en keek daarna naar Emily om te zien hoe ze op zijn reactie zou reageren. Hij twijfelde er weinig aan maar hij wist dat hij nog niet moest toegeven. Hij zou haar eerst de stap laten zetten. Met kalme blik keek hij naar het schijnsel. Daarna kwam er een liedje in zijn hoofd niet dat hij ooit gezongen had maar hij had het vaker gehoord. Hij glimlachte en opende licht zijn mond en zong het zachtjes het was in een dialect van Nova en ze zou het waarschijnlijk niet begrijpen wat hij zong, maar dat maakte hem niet uit. Kalm zette hij het lied in.

( Sorax singing Hopelijk kun je engels ^^ )

Emily voelde de arm van Sorax om haar heen en glimlachte wat verlegen. Nog nooit had ze zo dicht bij een jongen gezeten. Ze luisterde naar zijn woorden en glimlachte. "Ik reageerde er op als een grap." ze ze zachtjes en knipoogde. Daarna voelde ze zijn arm van haar schouder af glijden. Wat ze ergens wel jammer vond. Voorzichtig schoof ze iets dichter naar hem toe. Glimlachte terwijl ze zachtjes zijn stem hoorde zingen. Het klonk zeker niet verkeerd. Maar wat hij zong was voor haar een groot vraagteken. Ze glimlachte naar hem en luisterde. Zonder enige beweging. Ze zat roerloos op het bankje. Genoot van zijn stem, genoot van de omgeving en genoot van zijn aanwezigheid. Sloot haar ogen en genoot tot de laatste klanken wegstierven.

-- Wees gerust. Dat ik niet heel goed engels kan.. oke.. maar ik red me wel Razz

ben alsnog geslaagd met een 5 Razz

Sorax zijn ogen waren gesloten en hij ging naarmate het liedje vorderde steeds harder zingen tot een bepaalde toon. Je zag dat hij er in op ging. Hij stopte en glimlachend opende hij zijn ogen. Hij schrok zich kapot toen bleek dat Emily ineens dichterbij zat. Zijn arm schoot klunzig van de rugleuning waardoor hij zowat viel, maar zonder het door te hebben trok hij Emily met zich mee. Hij merkte dat ze beide vielen en wist met zijn reflexen nog net zichzelf onder haar te draaien en zijn armen om haar heen te slaan. Zo zou zij het minst pijn krijgen en zou hij de klap opvangen. Dat deed hij inderdaad want zijn gezicht vertrok lichtjes en een pijnlijke kreun kwam uit zijn mond. Maar daarna ging zijn gezicht over in een glimlach. Hij grinnikte even. Dat was dan weer typisch iets voor hem.

Zonder het door te hebben dat Sorax vijn hand van de leunig schoot voelde ze zich ineens meegetrokken worden naar achter. Tevergeefs probeerde ze haar gewicht te verplaatsen om te blijven zitten. Maar voor ze het wist lag ze op Sorax, wat haar lichtelijk verbaasde want hij zat toch echt naast haar, die een pijnlijke kreun liet horen. Emily wilde gelijk opstaan maar merkte dat zijn armen om haar heen lagen. Zodra hij begon met grinniken deed Emily mee. Ze kon er niks aan doen. Ze vond het stiekem wel grappig. Voorzichtig legde ze haar hoofd op zijn borst en luisterde naar zijn hartslag. Geen idee wat hij er van zou vinden. Voor haar voelde het fijn.

Sorax bleef liggen en merkte dat Emily mee grinnikte. Hij vond het wel grappig. Hoe een kleine actie zo uit kon pakken. Hij merkte dat ze haar hoofd op zijn borstkas legde. Hij zweeg. Sloot zijn ogen en probeerde zijn eigen hartslag te voelen. Het ging net, aangezien de gebeurtenis nogal wat teweeg had gebracht en hem nogal had laten schrikken. Hij ademde rustig. kalm liet hij haar wat losser zodat als ze zou willen op kon staan. Hij hield echter een arm op haar arm. Hij glimlachte. Hij vond het geen ramp zo. Alsof Emily een pijnstiller was leek de pijn langzaam uit zijn rug weg te ebben en kon Sorax zijn ogen rustig sluiten. Zijn gezicht sierde een glimlach. Hij vond dit totaal niet erg, hij vond het eerder prettig.

Emily legde haar hand naast haar hoofd neer. Hoewel ze zijn greep om haar heen minder voelde worden bleef ze stil liggen. Luisterde aandachtig hoe zijn hartslag steeds rustiger werd. Ze sloot haar ogen lichtjes en deed met haar hand de hartslagen na. Ritmisch en op elke bons tikte ze zachtjes met haar vingers op zijn borst. Elke vinger om en om. Na een poosje tilde ze haar hoofd wat op en keek hem aan. Zijn ogen waren ook gesloten en Emily glimlachte. Hij zag er zo lief uit zo. Ze grinnikte zachtjes waarna ze haar hoofd weer neerlegde en diep in ademde. Zijn geur kwam haar tegemoet en Emily tekende met haar vingers figuurtjes op zijn borst.

Sorax merkte dat ze zijn hartslag nadeed en glimlachte. Hij probeerde het nog wat te verlagen door zich volledig te kalmeren maar dat deed hij maar niet. Hij wilde haar niet nog onnodig laten schrikken. Hij keek niet op toen ze haar hoofd optilde. Hij opende pas loom een oog toen ze zich weer neerlegde. Een glimlach verscheen. Zijn oog sloot zich weer. Ineens begon ze figuurtjes op zijn borst te tekenen. Al kon Sorax er niet uit opmaken wat het was hij wist wel dat het kietelde. En hoe meer ze het deed des te meer zijn borstkas begon te schokken en hij moeite had zijn lach in te houden. Tot hij op den duur het niet meer kon houden en overeind kwam. Hij legde zijn armen om haar heen en keek haar in haar ogen. Even zweeg hij voor een tijdje. Tot zijn stem de stilte verbrak. "Dat kietelde..." sprak hij grinnikend en glimlachte. Daarna omhelsde hij haar wat steviger.

Emily voelde haar hoofd schudden, waarschijnlijk kietelde het. Hierom moest ze grinniken. Ineens kwam hij overeind waardoor Emily mee overeind ging. Ze voelde zijn armen om haar heen en glimlachte. Keek met een twinkeling in haar ogen Sorax aan. Toen hij de stilte verbrak moest ze even lachen. "Jij liet mij schrikken.." grapte ze. Ze voelde zijn armen strakker om haar heen en ze sloeg haar armen om zijn middel heen. Drukte zichzelf stevig tegen hem aan. Begroef haar gezicht een stukje in zijn shirt(?) en keek met onschuldige oogjes Sorax aan. Een glimlachje sierde haar mond.

Sorax keek met kalme blik naar Emily en luisterde. "Ik zei dat ik niets kon beloven..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij bleef zo tegen haar aan zitten. Hij merkte dat ze dicht tegen hem aan kroop. Een behaaglijk gevoel bekroop hem. Hij sloot zijn ogen. Het was een bekend gevoel eentje die hij lang wilde mijden. Vooral door wat gebeurd was had hij het nooit echt meer willen voelen. Maar hij merkte dat hij het gemist had. Hij zou het opnieuw koesteren en vasthouden. Hij keek Emily in haar ogen aan. Hij gaf kalm een kus op haar voorhoofd. "De eerste, die mijn hart heeft weten te smelten..." sprak hij kalm en glimlachte. Zijn ogen gingen daarna naar de tuin. Een glimlach sierde op zijn gezicht. Daarna ging zijn blik naar de lucht. Hij zag het gezicht van 'haar' in de lucht en ze gaf hem een knipoog. Sorax grinnikte. Daarna keek hij weer naar Emily. Hij zou haar behoeden voor gevaar waar hij kon.

Emily's hart ging sneller kloppen. Was dit nou wat al die meiden op Cassia bedoelde. Liefde. Het voelde dan wel ontzettend fijn! Een glimlach bleef op haar mond staan. Ze kon er echt niks aan doen. Het was alsof hij vast stond op haar gezicht. Ze had dit echt nog nooit gehad. Nog nooit. Ze had allemaal vrienden er wel over gehoord en iedereen had er wel een. Behalve Emily. En dat was altijd zo geweest. Maar dit voelde zo goed. Ze zou het echt nooit meer kwijt willen. Nooit. Ze voelde een kus op haar voorhoofd waardoor ze begon te blozen. Ze had nog nooit zo veel gebloosd als dat ze tot nu toe deed. Bij zijn woorden werd Emily nog roder. Ze voelde gewoon dat ze zo rood was als een tomaat. Hoewel het waarschijnlijk wel mee viel. "Ik heb me nog nooit zo gevoelt." Zei ze zachtjes terwijl ze naar boven keek. Haar handen gleden van zijn middel naar boven. En bleven uit eindelijk bij zijn hals hangen. Voorzichtig drukte ze een kus in zijn nek. Waarna ze haar ogen even sloot en haar hoofd op zijn schouder liet rusten.

Sorax hoorde haar woorden en zuchtte kort. "Het is dat ik dat niet kan zeggen..." zei hij kalm. Hij merkte dat ze hem een kusje in haar nek gaf en hij grijnsde kort. "Zeg, dat is een beetje te laag..." sprak hij kalm en keek haar kort in haar ogen. Daarna bracht hij zijn mond langzaam dichterbij en gaf haar een kus op haar mond. Zijn ogen sloot hij tijdens de kus en hij legde zijn hand op haar achterhoofd. De andere rustte op haar bovenbeen. Hij opende ze langzaam op het moment dat hij zijn hoofd weer terug trok en hij glimlachte. "Je bent mooi..." sprak hij kalm en glimlachte. "Zelfs als je bloost...." voegde hij er aan toe.

Emily grinnikte. Het maakte haar verder niet zo veel uit. Dit gevoel dat ze had was al zoveel waard. Bij zijn worden na haar kusje keek ze lichtelijk verbaasd maar snapte al snel wat hij bedoelde toen zijn lippen die van haar raakte.Voorzichtig sloot ze haar ogen en ging mee in de kus. Haar handen gleden naar zijn nek en bleven daar rusten. Ze voelde zijn hand achter op haar hoofd, zijn andere op haar been. Toen hij zijn hoofd weer terug trok sierde en nog grotere glimlach op haar gezicht. Rode blosjes op haar wangen en een twinkeling in haar ogen. Ze grinnikte bij zijn woorden. Antwoordde simpel met; "Jij ook." en knuffelde hem. Waarna ze nog even in zijn ogen keek en hem nog een kus gaf.

Sorax zijn ogen keken kalm naar Emily en glimlachte. Haar weinige woorden zeiden genoeg voor hem. Hij keek naar de ingang en slikte. Hij pakte Emily's hand en trok haar overeind. Hij pakte haar op en sprong de boom in. Op een tak zette hij haar neer. Hij had iets gezien wat hij liever niet wilde zien. "Houdt je stil, 'hij' is er momenteel..." sprak hij kalm. Doelend op de jongen die ook in de aula was. Vandaag was niet de dag dat hij weer eens op zou duiken. Sorax wist echter dat wanneer hij hem tegen kwam dat hij de kans niet mocht uitsluiten. En als de jongen hem zo met Emily zag zou ze vast en zeker de dupe worden van verschillende pogingen om haar bij hem weg te krijgen. Sorax slikte kort wachtend in een gespannen houding hopend dat de jongen zou vertrekken.

Door het plotselinge omhoog trekken keek Emily Sorax geschrokken aan. Voor ze iets kon vragen sprong hij met haar de boom boven hen in en zette haar op een tak neer. Ze wilde vragen wat er aan de hand was maar er kwam geen woord uit. Haar hart klopte in haar keel door de schrik. Ze werd eigenlijk gelijk tot stilte gevraagd en Emily drukte haar lippen op elkaar. Bij zijn uitleg keek ze even verbaasd maar al snel snapte ze wat hij bedoelde met de hij in zijn zin. Verstijfd zat ze op de tak. Legde haar hand op zijn gespannen schouder. Ze wist wat hij de vorige keer nog had gezegd, en dat hij haar wilde hebben. Emily slikte even. Wilde tig vragen op Sorax afvuren maar wist haar mond te houden. Gespannen hing ze even een stukje voorover waardoor haar lange haren over haar schouder naar beneden vielen, proberend te kijken of ze hem zag. Zodra ze haar haar zag hangen zuchtte ze geschrokken en trok het omhoog. Waarschijnlijk te laat want het haar was zo lang dat de punten onder de takken en bladeren uit kwam. Even een blik naar de boom en hij had het moeten zien. Emily draaide haar haar in een knot, hopend dat hij het niet had gezien. Slikte en keek gespannen toe. Ze trok haar benen op, iets wat ze wel vaker deed, en sloeg haar armen er om heen. Balancerend om niet van de tak te vallen. Met grote angstige ogen keek ze Sorax aan.

PROFILE MAGICIAN

» Reality escape / Closed.
» I can't escape myself
» A quick escape //Cassandra
» I'm not weird, my reality is just different than yours||Open
» [RPG] Escape the Destiny

Escape from the Reality

Escape from the Reality

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen