I'm back >D

Vitani liep door het duistere bos. Hier was ze geboren. Ze grijnsde even en keek om haar heen. Het was lang geleden dat ze hier nog geweest was. Hier had ze haar mentor leren kennen. Ze wist nog steeds zeker dat hij de moordenaar kende. De moordenaar van haar vader. Ze zou hem vinden en wraak nemen. Ze snoof woest bij die gedachte en balde haar vuisten even. Ze sloot haar ogen en concentreerde haar op de woede. Een konijn liep voorbij en ontplofte. Vitani grijnsde en liep verder. Ze was nog steeds niet veel veranderd. Ze was geen lieverdje meer. Ze was niet zoals die vreselijke Kitani. Stom kind dat ze was. Vitani vond haar nog wel. Ze zette haar in een grote boom en keek om haar heen. Wie herkende haar nog? Ze wilde nog steeds weten wie de moordenaar was. En Zeroi had haar de laatste tijden geholpen, maar nu mocht hij oprotten. Ze snoof en keek naar beneden toen ze voetstappen hoorde.

Hoewel Quinty er nooit echt interesse in had gehad, en meer naar de Nova kant neigde, Had ze het duister nodig. En omdat ze het terrein nog moest verkennen, en had gehoord over het bos, besloot ze er een kijkje te nemen. Misschien dat het haar goed zou doen, maar wie weet was het ook wel een stap voor haar om niet meer naar het duister te verlangen. Nona had ze achter gelaten in het kasteel. Met haar hoofd totaal leeg liep ze het bos in. Hier en daar hoorde ze beangstigende geluiden, tenminste voor zover ze beangstigend waren. Ze had jaren op Shadra gewoond en was het inmiddels wel gewend. Hoewel het afkicken was toen ze naar Nova verhuisde. Het was daar zo vredig, geen grijntje haat te vinden daar. En wie waren zij dan. Haar vader had hen genoeg geleerd en ging met Shadraanse les dan vooral 's nachts op pad met hen. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. Haar moeder had het nooit goed gevonden maar ze kon er niks aan doen, het was zo afgesproken. En ze wilde niemand kwijt. Maar met die lessen gingen ze als schaduwen te werk, iets wat hun vader hen daar leerde, schaduw vormen. En dan midden in de nacht gingen ze op pad. Als schaduwen mensen bang maken. En als je dan 's ochtends wakker werd, dan hoorde je het hele dorp over de geluiden 's nachts. En dan lagen zij in een deuk, en moeder was boos. Hoewel iedereen wist dat zij het waren, zij vieren waren tenslotte ook Shadraans, durfde niemand ze er op aan te spreken. Want wie weet wat we ze wel niet aan konden doen.

Quitny liep rustig door het bos terwijl dit door haar hoofd spookte. Het was gewoon een kwestie van kiezen. En ze wist dat haar broertjes Shadra zouden kiezen, wist Quinty het nog totaal niet. Misschien dat ze hier haar keuze zou maken. En anders ging ze na school op beide planeten wonen. Kijken hoe het haar zou vergaan. Misschien viel het leven als Shadraan beter dan het leven als Novaan, ja of andersom. Maar wie weet koos ze wel gewoon voor de balans er tussen. Maar goed. Eerst moest ze nog school afmaken. Dan zou ze pas echt definitief kiezen.

-- Als ik hier niet mag reageren, let me know. Dat haal ik het weg Wink

» Back
» We're back
» Don't come back for me, don't come back at all
» Back again
» Back off. I'll take you on. ♡

I'm back >D

I'm back >D

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen