Unpacking

Een nieuwe dag, een nieuw leven. Hoe je leven totaal anders kon zijn, totaal veranderd in één enkele dag. Starshine Academy had het voor Kijito bewezen. 's Ochtends zat ze bij haar ouders, die haar uitzwaaiden, 's middags bevond ze zich tussen vier muren van het college waar ze les zou krijgen. Waar ze hoopte vrienden te vinden, kennis en begrip. Waar ze hoopte water te leren begrijpen zoals anderen dat konden op Cassia. Kijito hield van water. Als er geen water in de buurt was, voelde ze zich verlaten. Gelukkig bevonden zich op het schoolterrein een groot, uitgestrekt meer, gestreeld door zonnestralen en een waterval. Een regenboog van water. Kijito had erover gehoord en had zich voorgenomen er snel te gaan kijken. Zo'n prachtig iets kon ze niet voorbij laten gaan. Kijito had haar rooster eerst gekregen, voor ze naar de Watermagician's slaapzaal werd gebracht. Spullen uitpakken. Terloops wierp ze een blik op het rooster. Zo een tussenuur. Mooi! Dan kon ze het schoolterrein verkennen. Kijito vouwde wat kleding op en stopte het weg. Zo. Klaar. Er waren nog niet veel mensen op de slaapzaal. Het was dan ook middag; sommigen hadden vast les. Kijito vond het jammer dat er niemand was; dan was ze zo alleen. Aan de andere kant.. dan hoefde ze ook nog niet te beginnen met voorstellen. De gedachte alleen al maakte haar zenuwachtig.

Sapphire kwam vloekend naar boven lopen. Nou ja, eerder lachend. Ze opende de deur naar de slaapzaal en zag een bed naast haar Kijito. 'Hallo, Kijito! Al aan het uitpakken, zie ik', zei ze en ze ging op het bed naast Kijoto's bed zitten. 'Ik hoop eigenlijk dat ik zo snel mogelijk weer mag inpakken. Ik wil naar huis. Een teken van leven ontdekken. Nu kan ik alleen maar stil blijven hopen dat het niet te laat is', fluisterde Sapphire en ze staarde naar een foto van haar oma. Ze legde zich op haar bed neer en staarde naar de hemel.

(hadden wij elkaar al ontmoet, eigenlijk?)

(^^ ja, bij 'met water spelen,' Kittypaw, weet je nog Razz

)

'Hallo Kijito!' Een vrolijke stem galmde door de slaapzaal heen. Geschrokken keek Kijito om, maar toen ze zag dat het Sapphire was, lachte ze. 'Al aan het uitpakken, zie ik.' Kijito knikte. 'Hoi Sapphire! Ja, ik dacht, beter vroeg dan laat, toch?' Sapphire ging op het bed naast het hare zitten. 'Ik hoop eigenlijk dat ik zo snel mogelijk weer mag inpakken. Ik wil naar huis. Een teken van leven ontdekken. Nu kan ik alleen maar stil blijven liggen en hopen dat het niet te laat is.' Sapphire staarde naar een foto van een oudere vrouw, waarschijnlijk de oma waar ze over verteld had. Kijito gooide de spullen in haar handen weer terug in de tas en ging naast haar zitten. 'We zullen wel snel weer naar huis mogen, de herfstvakantie laat nooit lang op zich wachten, en anders mag je misschien wel iets eerder. Je oma houdt het vast vol, naar wat ik in die foto zie, is ze een heel sterke vrouw!' Kijito sloeg een arm om Sapphire heen. Ze keek zo verdrietig..

'We zullen wel snel weer naar huis mogen, de herfstvakantie laat nooit lang op zich wachten, en anders mag je misschien wel iets eerder. Je oma houdt het vast vol, naar wat ik in die foto zie, is ze een heel sterke vrouw!', zei Kijito waardoor Sapphire toch iets gerustgesteld werd. Haar oma was inderdaad een sterke vrouw, maar wat zij had, was niet normaal. Ze voelde een arm van Kijito om zich heen. 'Ik denk dat die hoop voor niets is. Ze ligt de hele dag op de bank en als ze wat eet, geeft ze over. Tenslotte kan ze niet eens rechtstaan zonder flauw te vallen. Ze heeft overal pijn. Ik heb al is medische hulp laten sturen, maar die deden weinig tot niets. Het enigste wat we te horen kregen is dat we moesten wachten. Wanneer? Tot ze dood is?', vroeg Sapphire en haar felgroene ogen twinkelden niet meer zo vrolijk als daarnet. 'Ik heb gewoon een klein beetje hoop. Ik zie wel. Ryuu komt trouwens misschien mee in de herfstvakantie. Ik wil zijn vakantie niet verpesten door de hele tijd gaan zitten te janken en te gaan praten over mijn oma. Als ze dood is, begraaf ik haar en praat ik er niet meer over. Ryuu's vakantie mag niet verpest worden', zei Sapphire zuchtend. Waarom was de wereld soms zo moeilijk?

- Zucht... Da's precies wat ik dacht, dat laatste zinnetje... -

- Je hebt helemaal gelijk! Life, why do you play with me? bedacht ik net -

'Ik denk dat die hoop voor niets is. Ze ligt de hele dag op de bank...' Kijito's zicht vertroebelde wat; ze kon zich bijna in Sapphire inleven. Een niet zo vrolijk gevoel, nu. Haar ogen twinkelden niet meer. 'Het enigste wat we te horen kregen, was dat we moesten wachten. Tot wanneer? Tot ze dood is?' Kijito zei niets, maar kneep even in Sapphire's hand, die ze vastgepakt had. Sapphire sprak verder. 'Ik heb gewoon een klein beetje hoop. Ik ziel wel. Ryuu komt trouwens misschien mee.' Nu moest Kijito een beetje glimlachen. 'Dat wordt vast gezellig,' meende Kijito. 'Ik wil zijn vakantie niet verpesten door de hele tijd gaan zitten janken en praten over mijn oma. Als ze dood is, begraaf ik haar en praat ik er niet meer over.' Sapphire zuchtte. Kijito keek even bezorgd. 'Het is misschien beter als je er met iemand over praat dan, misschien Ryuu wel. Praten helpt echt heel goed. Ik sta altijd tot je beschikking!' Kijito kon zich wel indenken hoe rot Sapphire zich moest voelen. Al vond ze het heel dapper dat Sapphire zo sterk bleef. 'Je bent erg sterk, Sapphire,' zei Kijito. 'Volgens mij komt alles wel op zijn pootjes terecht.'

'Het is misschien beter als je er met iemand over praat dan, misschien Ryuu wel. Praten helpt echt heel goed. Ik sta altijd tot je beschikking!', zei Kijoto waardoor een glimlach gemerkt verscheen. 'Ja, met hem kan ik wel praten. En met jou ook. Je bent een goede vriendin', zei Sapphire, dit meende ze echt. 'Je bent erg sterk, Sapphire,' zei Kijto, maar Sapphire vond van niet. 'Ik durf anders heus wel veel tranen te laten en als iemand erover begint begin ik al gelijk te janken. Als mijn oma doodgaat, heb ik alleen Lola, Ryuu, Tatsu en jou nog', zei Sapphire. 'En Faith en Lucy.' 'Volgens mij komt alles wel op zijn pootjes terecht', zei Kijoto waar Sapphire zich zo irriteerde. Alle mensen dachten dat alles goed ging komen en wat als het nou fout ging? 'We zien wel. Mijn standpunt is in ieder geval dat we niet teveel moeten hopen dat het allemaal goedkomt. Dan wordt de klap alleen maar groter als dat niet zo is.'

'Ja, met hem kan ik wel praten. En met jou ook. Je bent een goede vriendin.' Om die lieve woorden kon Kijito Sapphire wel knuffelen. 'Ik durf anders heus wel tranen te laten, en als er iemand over begint ga ik al janken. Als mijn oma doodgaat, heb ik alleen Lola, Ryuu, Tatsu en jou nog. En Faith en Lucy.' Kijito knikte. 'Geloof me, zij die huilen zijn sterker dan zij die nooit huilen.' 'We zien wel. Mijn standpunt is in ieder geval dat we niet teveel moeten hopen dat het allemaal goedkomt. Dan wordt de klap alleen maar groter als het niet zo is.' Kijito snapte wat Sapphire bedoelde, maar zijzelf bedoelde het anders. Eerlijk gezegd bedoelde Kijito dat, zelfs als Sapphire's oma overleed, ze er iets positiefs aan over kon houden. Misschien wel een goede vriendschap of meer met Ryuu.. Een mooie herinnering aan de tijd samen met haar oma. Kijito had dat niet. Haar oma was overleden toen ze nog maar vijf jaar was. Eigenlijk benijdde ze Sapphire wel. Maar Kijito zei niets van dit alles. Het was het moment niet. 'Ja, dat is misschien wel de beste manier,' zei ze. Na een tijdje liet Kijito Sapphire's hand los en ging verder met uitpakken; dat moest gebeuren. Toch bleef ze naar Sapphire kijken. Ooit zou alles goed komen. Misschien niet zoals je hoopte.. maar 'iedere zwarte wolk heeft een gouden randje', zoals iemand had gezegd.

'Ja, dat is misschien wel de beste manier,' zei Kijito en Sapphire kon haar glimlach niet inhouden. Kijoto begon met uitpakken. Sapphire keek in de kast en verving haar spijkerbroek door een roze rok en haar zwarte trui erop door een roze naveltruitje aan te doen. 'Ah.. Zo'n truien zitten lekker', zei Sapphire lachend. Ze maakte hele rare dansbewegingen om Kijito te laten lachen en sprong toen naast haar. 'Nu nog iets geks aan mijn voeten en het plaatje is compleet!', lachte ze. Ze deed er roze sneakers met witte veters op, wat typisch iets voor haar was. 'Soms loop ik zelfs gewoon op mijn blote voeten rond', lachte Sapphire vrolijk.

Sapphire besloot alles over een andere boeg te gooien. Ze verving haar spijkerbroek en shirt voor roze spullen; een rok en een naveltruitje. 'Ah.. Zulke truien zitten lekker,' lachte ze. Kijito lachte al wat breder, maar kon een lachbui niet tegenhouden toen Sapphire rond begon te dansen en roze sneakers aan haar voeten deed. 'Soms loop ik gewoon op mijn blote voeten rond.' Sapphire lachte vrolijk. Kijito klemde even haar armen om haar buik van het lachen. Toen ze dat eenmaal in bedwang had, zocht ze zelf wat kleding uit. Haar spijkerbroek en saaie trui maakten plaats voor een jurkje. Dit was haar lievelingsjurkje. Blauw, tot haar knieën en met een uitwaaierende onderkant. Het had dunne bandjes over haar schouders. 'Mijn strandjurkje,' lachte Kijito. 'Maar ik draag het wel vaker, ik ben er zo dol op!' Eigenlijk was het wel vreemd; roze en blauw tegenover elkaar. Blauw was echt Kijito's lievelingskleur, ze kon er niets aan doen. Ze zocht haar gympen op; wit met blauwe randjes. Daarna stak ze haar arm door die van Sapphire en begon een rondedans te maken.

- Sorry, sorry, sorry! Ik had niet gezien dat je gereageerd had :O -

Kijito leek ook in een melige kleding bui te zijn. Ze verving haar spijkerbroek door een mooie, blauwe rok. Sapphire keek er even na. Het stond Kijito erg goed. Beter dan die spijkerbroek. 'Mijn strandjurkje,' zei Kijito en Sapphire grinnikte. 'Staat je goed moet ik zeggen', zei ze gemeend. 'Maar ik draag het wel vaker, ik ben er zo dol op!', zei Kijito en Sapphier knikte. Ze begreep Kijito's situatie perfect. 'Vorige zomervakantie was ik bij mijn oma en een naveltruitje was veel te klein. Ik allemaal rare streken uithalen om hem toch nog aan te doen. Mijn oma gooide hem midden in de nacht weg. Ze had toen weer een nieuwe gekocht. Die ligt hier nog ergens...', zei Sapphire terwijl ze door haar kast graaide. Uiteindelijk nam ze een kort truitje met leuke pics erop. Van een husky, die erg op Lola leek. De husky op de print zat te drinken en je zag waar de snuit van de husky het water raakte, een soort rimpel door het water. Sapphire vond hem erg mooi. 'Misschien dat ik deze wel aandoe als ik naar het Gala ga. Ik weet niet zeker of zo'n lang jurkje me nu wel past', zei Sapphire verlegen, ondanks dat ze de roze, mooie jurk al klaar had staan. Ze maakte een soort rondedans met Kijito. 'Trouwens', zei Sapphire terwijl ze een paar rondjes snel achter elkaar maakte en op bed belandde. 'Ik weet niet eens of ik durf te gaan. Ik ben nogal bang voor Ryuu's reactie. Heb jij nog een roze lipgloss toevallig?', vroeg Sapphire. Ze pakte haar tasje en liet Kijito de verschillende nagellakken zien die ze in bezit had. Ze waren nu alleen, dus konden ze gerust over jongens en make-up praten.

Kijito moest blozen door Sapphire's complimentje. Die haalde nog een trui tevoorschijn. 'Wat mooi! Die husky lijkt wel op Lola,' lachte Kijito. Zoals Sapphire kon vertellen klonk bijna alles leuk, ze was echt leuk om mee te praten. 'Misschien dat ik deze wel aandoe naar het Gala. Ik weet niet zeker of zo'n lang jurkje me nu wel past,' zei Sapphire, nogal verlegen. 'Ik vind dat het je allebei goed zou staan,' zei Kijito gemeend. 'Maar je moet gewoon doen waar je je het best in voelt. Zoek anders bij allebei een matchend iets en beslis op de dag van het Gala wat je aandoet! Ryuu zal je sowieso wel leuk vinden,' grijnsde Kijito, tijdens hun rondedans. 'Trouwens, ik weet niet of ik durf te gaan. Ik ben nogal bang voor Ryuu's reactie. Heb jij nog roze lipgloss toevallig?' Kijito dacht even diep na. 'Misschien.. ik draag zelf niet zo vaak make-up.. Zou jij me op kunnen maken voor het feest?' Ze vond de lipgloss en gooide hem naar Sapphire. 'Je mag het wel houden, ik doe niet zoveel met roze,' lachte Kijito. Dit was het perfecte moment om over meidendingen te kletsen!

Sapphire keek Kijito rustig aan, terwijl ze haar gedachten even op een rijtje zette. Ryuu, Tatsu, Lola, Kijito, Faith... Het werd allemaal soms moeilijker om te begrijpen welke dingen ze meemaakte met de rest. 'Misschien.. ik draag zelf niet zo vaak make-up.. Zou jij me op kunnen maken voor het feest?', vroeg Kijito toen en Sapphire keek haar met grote ogen aan. Mocht zij dat doen? Zij, Sapphire? Sapphire had dit niet verwacht. Ze had gedacht dat Kijito dat liever zelf wou doen. Sapphire had niet verwacht dat Kijito juist haar in vertrouwen zou nemen. Opeens gooide Kijito een lipgloss en Sapphire ving hem. Ze begon hem op te doen en bekeek zich zelf nauwkeurig in de spiegel. Het was een mooie! 'Natuurlijk zou ik dat willen doen. Ik heb nog wel make-up liggen. Wat vind je van oogschaduw of mascara?', vroeg ze glimlachend, terwijl ze een potje nagellak omhoog hield en hem naar Kijito wierp.

'Natuurlijk zou ik dat willen doen. Ik heb nog wel make-up liggen. Wat vind je van oogschaduw of mascara?' Sapphire glimlachte naar haar. Kijito glimlachte terug. 'Ik heb het bijna nooit op.. ik weet echt weinig van make-up! Misschien weet jij wat leuk bij mijn jurk zou staan?' Kijito schaamde zich een beetje; een meisje moest toch wat weten van make-up.. Nou ja, zij niet in ieder geval. Sapphire leek het niet erg te vinden. Kijito ving het potje nagellak dat Sapphire haar toewierp. 'Wat een mooie kleur!' riep ze bewonderend uit. Sapphire had wel een mooie nagellak. 'Waar heb je die gevonden op Cassia?' Kijito keek verbaasd. Zij had er nooit één gevonden met zo'n mooie kleur. Niet dat haar ouders haar make-up lieten dragen, maar als ze het echt wilde mocht het wel. 'Hoe zou ik m'n haar het best kunnen doen?' vroeg Kijito zich hardop af.

Sapphire keek Kijito glimlachend aan, terwijl zij de nagellak bekeek. Het was mooie lichtblauwe nagellak. Sapphire zou hem opdoen tijdens het Gala, aangezien toch niemand het kon zien. 'Wat een mooie kleur!', riep Kijito uit en Sapphire grinnikte even. 'Die moet je van me opdoen als je naar het Gala gaat', lachte zij. 'Waar heb je die gevonden op Cassia?', vroeg Kijito en haar blik leek verbaasd. Sapphire grijnsde even. 'In de stad daar natuurlijk! Het is geen grote stad, maar ze hebben er wel kledingwinkels, juwelieren en dergelijke', grijnsde Sapphire. Toen Kijito zag afvroeg hoe ze haar haren moest doen, keek Sapphire even naar haar haren. Ze wist wel wat leuks! Ze sprong op en ging achter Kijito zitten. Ze had in het voorbijgaan een paar elastiekjes en wat spelden meegenomen. Ze pakte Kijito's haren zachtjes tot een paardenstaart en liet een plukje hangen. 'Zo. En dat plukje kun je dan achter je oor doen. Maar als je zit ziet het er mooi uit als je je hoofd een beetje schuin houdt en het plukje valt voor je gezicht. Dan denken jongens dat je mysterieus bent', lachte ze hard.

Kijito kwam erachter dat je met Sapphire lol kon hebben, zelfs als je serieus bezig was voor het feest. 'Die moet je van me opdoen als je naar het Gala gaat!' Kijito lachte blij. Ze vond het echt een mooie nagellak. 'In de stad daar natuurlijk! Het is geen grote stad, maar ze hebben er wel kledingwinkels, juweliers en dergelijke,' vertelde Sapphire met een grijns. 'Tuurlijk, dat ik daar niet aan dacht! Nou ja, ik ga ook niet vaak naar de stad.' Kijito grijnsde terug. Plotseling kreeg ze hulp met haar kapsel; Sapphire had een idee! Haar eigen haar zat ook altijd goed, daar was Kijito best jaloers op. 'Zo. En dat plukje kun je dan achter je oor doen. Maas als je zit ziet het er mooi uit als je je hoofd een beetje schuin houdt en het plukje valt voor je gezicht. Dan denken jongens dat je mysterieus bent!' Kijito schoot in de lach bij het idee. Voor de grap probeerde ze het een paar keer, hield haar hoofd overdreven schuin. Gelukkig bleef de staart zitten. Ze moest ontzettend lachen. 'Het zit prachtig, bedankt!' Kijito bewonderde haar blonde haar in de spiegel. 'Weet je, we moeten een keer samen naar de stad. Kun je me die winkel laten zien!' Kijito lachte breed. Winkelen met vriendinnen vond ze altijd gezellig.

Sapphire grinnikte toen Kijito allemaal gekke dingen met haar hoofd uithaalde. Dit was leuk. Een meidenmoment! 'Je kunt natuurlijk ook de krultang gebruiken. Dat zou bij jou wel mooi staan, krullen. Bij mij niet echt. Ik heb het al is geprobeerd', lachte Sapphire. 'Het zit prachtig, bedankt!', zei Kijito en Sapphire kon zien dat ze het meende, omdat ze zichzelf bewonderde in de spiegel. Sapphire was blij dat Kijito haar haren leuk vond. 'Weet je, we moeten een keer samen naar de stad. Kun je me die winkel laten zien!', zei Kijito en dat vond Sapphire een goed idee. 'Leuk! Dan kunnen we in de vakantie naar de winkel toe! Dan kunnen we gekke dingen uithalen met make-up. Misschien kunnen we ook wat kleding erbij pakken. Misschien wilt Faith ook wel mee!', lachte Sapphire breed. Ze zag hun al lopen! Dat zou hartstikke leuk worden!

'Leuk! Dan kunnen we in de vakantie naar de winkel toe! Dan kunnen we gekke dingen uithalen met make-up. Misschien kunnen we ook wat kleding erbij pakken. Misschien wilt Faith ook wel mee!', lachte Sapphire breed. Kijito grijnsde even breed terug. 'Ja, Faith vindt Cassia vast mooi! En dan kan ze zelf een leuke jurk zoeken voor een ander feest,' lachte Kijito. Ze hield van Cassia en haar steden, al was ze er nog maar een paar keer geweest. 'Misschien kunnen we wel bij mij logeren, het kan mijn ouders toch niets schelen wat ik doe, als ze er maar geen last van hebben,' opperde Kijito, al deed de gedachte aan haar ouders haar wel pijn. Ze bestond gewoonweg niet meer voor hen. Krultang.. misschien? Kijito zat even bedachtzaam aan haar haren. Nee, stijl zag er toch wat gewoner uit. Kijito hield niet van opvallen.

Sapphire luisterde lachend naar Kijito's ideeën. Toen keek haar gezicht vol pijn naar het raam. 'Kijto... Ik denk dat ik tijdens de vakanties gewoon op de academy blijf. Ik kan het niet om terug naar Cassia te gaan. Mijn oma is overleden en ik heb verder niet echt veel leven daar. Hier ook niet echt, maar daar nog minder', glimlachte Sapphire even. Sapphire keek zuchtend naar het plafond. De wereld maakte het hun toch altijd zo moeilijk. Trouwens... Sapphire had geen idee hoe ze dan uit de buurt van haar straat zou moeten blijven. Haar oma was waarschijnlijk in rook opgegaan. 'Ze was alles voor me. Ze hielp me met school, met mijn problemen. We ruziën samen als we het ergens niet over eens waren. Ik had gewoon niet naar Starshine moeten gaan, eigenlijk. Dan had ik mijn oma nog voor het laatst kunnen spreken. Of ik had op mijn gevoel moeten ingaan. Ik had naar Cassia moeten gaan stiekem in de ancht', beschuldigde Sapphire zichzelf.

- Sh*t, verkeerde kleur XD -

-Don't mind.. ik heb no colour! Very Happy

lekker saai xD-

'Kijito, ik denk dat ik tijdens de vakanties gewoon hier blijf. Ik kan het niet aan om terug naar Cassia te gaan. Mijn oma is overleden en ik heb verder niet echt veel leven daar. Hier ook niet echt, maar..' Kijito keek geschrokken op. Was haar oma.. dood? Kijito liep naar Sapphire toe. Kon haar magie maar hartenpijn genezen.. 'Ze was alles voor me. Ze hielp me met alles.. Was ik maar weggegaan naar Cassia.' Sapphire beschuldigde zichzelf. Kijito kon er niet tegen als mensen dat deden, het was haar schuld toch niet.. Het moest ontzettend pijn doen. Kijito moest even denken aan het nieuws dat ze een paar dagen geleden ontvangen had, het had haar een enorme klap gegeven. Haar nichtje was overleden, verdwenen, vanished in thin air.. Maar het was niet de tijd om erover te zeuren, ze wilde niet Sapphire irriteren door zelf keihard te gaan janken. Sapphire had steun nodig! Toch kon ze er niets aan doen dat de blik in haar grote blauwe ogen enigzins troebel werd toen ze zachtjes een arm om Sapphire heensloeg. 'Sorry.. dat wist ik niet,' fluisterde Kijito zacht.

Toen Sapphire zich excuseerde, glimlachte Sapphire door haar tranen heen. 'Je kon het ook niet weten. Ik wou extra vrolijk doen door het zelf te vergeten. Het was ook wel gelukt. Maar toen dacht ik eraan dat jij het natuurlijk ook moest weten,' glimlachte Sapphire, terwijl ze zich achterover liet vallen. Door de arm die Kijito om haar heen had geslagen, viel Kijito natuurlijk ook mee, waardoor Sapphire hard begon te lachen. 'Oeps, ik trek je nog is overal in mee. Ik wil het gewoon vergeten. Ik wil leuke dingen doen en de slechte achter me laten. Ryuu is trouwens ook weg. Ik heb hem al een paar dagen niet meer gezien,' vertelde Sapphire. 'Volgens Ace, een goede vriend van me, zou hij wel weer terugkomen. Daar hoop ik maar op. Ik kan eigenlijk niet echt zonder hem,' grijnsde Sapphire.

'Je kon het niet weten ook. Ik wilde extra vrolijk doen door het zelf te vergeten. Het was ook wel gelukt. Maar toen dacht ik eraan dat jij het natuurlijk ook moest weten.' Kijito glimlachte terug, blij dat Sapphire zich alweer wat beter voelde. Een plotselinge achterwaartse beweging van Sapphire maakte dat Kijito omviel. Ze slaakte een verschrikt gilletje om vervolgens in lachen uit te barsten. 'Oeps, ik trek je nog is overal in mee. Ik wil het gewoon vergeten. Ik wil leuke dingen doen en de slechte achter me laten. Ryuu is trouwens ook weg.' Sapphire vertelde even over Ryuu. 'Volgens Ace, een goede vriend van me, zou hij weer terugkomen. Dat hoop ik maar.' Kijito grijnsde mee. 'Natuurlijk komt hij terug. Je weet toch hoe gek hij op je is!' Verder dacht ze even na. 'Ace? Aparte naam (mijne niet dan wil je zeggen, maak oké). Die heb ik nog niet gezien. Is hij ook een water magician?' Kijito wist echt niet wie het was. 'Maar echt waar, ik geloof ook dat Ryuu terug komt. En wij gaan ondertussen nog leuke dingen doen! Ook met Faith,' voegde Kijito eraantoe.

Sapphire luisterde naar Kijtio's woorden en grinnikte ondertussen. Ze drukte zich tegen de muur aan die achter haar stond. Achter haar bedrand. Ze keek naar Kijtio, terwijl haar hoofd zich al lichtjes schudde. 'Geloof me Kijito,, Ryuu komt niet meer terug. Ik geloof er in ieder geval niet in,' zei Sapphire, terwijl ze haar handen achter haar hoofd even liet hangen en keek Kijito toen aan. Ze was totaal niet hoopvol. 'En als hij terugkomt, dan zou toch alles anders zijn. Ik heb niet zo'n zin om hem bij zijn aankomst te vertellen over mijn dode oma en over de afsnijding van mijn haren,' zei ze, terwijl ze bij die woorden even door haar haren ging, die losjes rond haar hoofd hing. Kort haar stond haar stond haar beter dan lang haar.

- Sorry! Ik moest er weer in komen met Sapphire Razz

Hopelijk ben je niet te kwaad XD -

- Ik ben heeeel kwaad!! Razz

Nee, echt niet hoor Very Happy

Kijito heeft ondertussen lekker door gepost en zelfs een liefdes dilemma! Kan ze lekker over klagen tegen Sapphire Razz

-

'Geloof me Kijito,, Ryuu komt niet meer terug. Ik geloof er in ieder geval niet in,' zei Sapphire. 'Nee? Ik denk dat hij je nog steeds leuk zou vinden,' antwoordde Kijito. 'En als hij terugkomt, dan zou toch alles anders zijn. Ik heb niet zo'n zin om hem bij zijn aankomst te vertellen over mijn dode oma en over de afsnijding van mijn haren,' vervolgde Sapphire. Kijito knikte. Dat begreep ze wel. Als Ryuu niet terugkwam.. eigenlijk best stom, eerst verliefd zijn op een meisje en haar dan alleen achterlaten. Ze hoopte dat het haar niet zou gebeuren.. Kijito had nu eenmaal een minder sterke persoonlijkheid dan Sapphire. 'Maar kort haar staat je hartstikke goed!' Kijito glimlachte. Sapphire was zo'n sportief meisje. Lang haar zou iets te tuttig bij haar staan. Toen sprong er iets anders in haar gedachten. 'Kun je me advies geven, Sapphire?' vroeg ze. Waarschijnlijk kon Sapphire wel raden dat het over de liefde ging. 'Mag ik even klagen over mijn dilemma? Als je het erg vindt moet je het zeggen, hoor!' Kijito wilde Sapphire echt niet irriteren. Toch begon ze alvast met vertellen. 'Ik zat een keer bij de waterval en toen kwam ik een jongen tegen. Ik weet niet of je hem kent, hij heet Roxas. Nou, toen is er niets gebeurd, ik vond hem gewoon aardig..' Ze slikte even en probeerde woorden te vinden om het uit te leggen. 'Ja.. en toen..' Kijito zuchtte even. 'Later zag ik hem weer zitten bij de ruïnes. We hebben wat gepraat en ik heb hem geholpen. Het was al laat, we waren allebei moe.. toen heeft hij me gezoend! Ik vond het niet erg hoor, maar nu.. nu ontloopt hij me een beetje.. waarschijnlijk is hij gewoon zenuwachtig enzo, maar ik weet echt niet wat ik ermee aan moet!' Kijito keek Sapphire aan met grote, vragende ogen. Misschien wist Sapphire iets om te doen, misschien wel gewoon afwachten ofzo.. Ze wist het echt niet!

Sapphire keek Kijito aan en glimlachte even. Ze werd weer een stuk vrolijker en ze kwam met een ruk overeind, terwijl ze glimlachte en Kijito aankeek. Ze luisterde naar Kijito en ze was meteen nieuwsgierig. 'Natuurlijk wil ik je advies geven! Vertel op, meid!' lachte ze, terwijl ze van haar bed afging en rende naar Kijito. Ze sprong opgewonden naast Kijito, ging in kleermakerszit zitten en keek Kijito nieuwsgierig aan. 'Natuurlijk wil ik het wel en ik vind het heus niet vervelend. Ik voel me zelfs vereerd dat je mij in vertrouwen neemt,' glimlachte Sapphire toen. Ze luisterde rustig naar Kijito. Nadat die haar eerste woorden over de jongen, Roxas genaamd, al had gezegd, had ze meteen vragen en was ze nieuwsgierig. Ze hield haar mond maar, omdat het niet leuk zou zijn voor Kijito als Sapphire haar ging ondervragen. Toen ze over de kus hoorde, glimlachte ze en ze klapte even opgewonden in haar handen. Het was kinderachtig, dat wist ze, maar ze was ongelooflijk blij voor Kijito. Toen ze Kijito's wanhopig lijkende woorden hoorde, glimlachte ze. 'Het is voor Roxas vast wel allemaal nieuw om een meisje te kussen. Dat is hij niet gewend. Hij moest dit eerst even verwerken. Wie weet zit hij wel in de knoop of hij wel aan jouw zou vast willen zitten,' zei ze. Ze legde haar handen op Kijito's handen. 'Niet omdat hij je lelijk zou vinden, maar omdat hij nu eenmaal wat tijd nodig heeft om na te denken over wat hij nu precies met je zou willen delen. Maar als je geduldig bent, zou het niet lang duren voordat hij zijn keuze tegen jou zegt,' glimlachte ze, terwijl ze rustig kneep in Kijito's armen en haar daarna een knuffel gaf.

Had ze meer geluk kunnen hebben met haar vrienden? Van een thuis waar ze niemand was naar een nieuw thuis, waar mensen haar mochten en waar ze met mensen kon praten over dingen die zij als probleem beschouwde. 'Natuurlijk wil ik je advies geven! Vertel op, meid!' Kijito moest lachen om Sapphires blije reactie. Gelukkig maar! Sapphire moest duidelijk moeite doen haar mond te houden, terwijl ze naast haar zat. Het was duidelijk aan haar te zien. Kijito voelde geruststelling toen de handen van haar vriendin op haar handen rustten. Daarna kreeg ze een knuffel. Kijito knuffelde Sapphire terug. 'Ik denk.. ik hoop dat je gelijk hebt. Hij is wel verlegen, dus daar kan het wel aan liggen..' Kijito draaide met haar ogen en zuchtte nogmaals. 'Ik zal erover ophouden, anders irriteer ik mezelf echt teveel!' Lachend gaf ze Sapphire een duwtje. 'Heel erg bedankt voor je advies, vriendin,' lachte ze blij. 'Als je nog wat wil vragen.. ik zag je wel kijken toen ik vertelde!' Kijito porde Sapphire om te laten merken dat ze het als grapje bedoelde. Een kruisverhoor zou haar nu juist afleiden.

PROFILE MAGICIAN