Diva liep met zachte passen door de gangen. Het was al laat in de avond, maar ze moest gewoon met Norwood praten. Diva luisterde naar het zachte geluid van haar eigen schoenen die op de grond tikte en tegen de wanden van de gangen weerkaatste. Ze liep de deuren langs en werd met elke stap die ze zette zenuwachtiger. Als Norwood namelijk niet in zijn kantoor was, dan moest Diva verder in de school zoeken. En dan was er een grotere mogelijkheid dat ze Savador tegen kwam. En met hem wou ze dus juist niet praten. Ze betrapte zichzelf er zelfs op dat ze hem een beetje probeerde te vermijden. Waarom ze dan precies naar Norwood ging wist Diva zelf ook niet goed. Ze had naar iedereen kunnen gaan met har problemen. Waarschijnlijk omdat ze Norwood nog een paar verontschuldigingen verplicht was.
Voor de deur van zijn lokaal hield Diva halt. Ze twijfelde even maar klopte toen zachtjes op de deur. Haar andere hand achter haar rug hielden de vingers gekruist. Ze wou dat hij er wel was maar ergens hoopte ze ook dat hij er niet was.

Norwood zat een boek over woudmagie te lezen in zijn lokaal. Het zwakke maanlicht verlichtte de tekst en Norwood las ongestoord verder. Eyolf wat nu net een lichtblauwe verschijning leek, zat bij de deur en staarde er onophoudelijk naar. Norwood grinnikte. "Je zit daar al een uur, er komt niemand hoor, het is midden in de nacht, wie zou er nog moeten komen." sprak hij kalm en grinnikte. "Kom op, rust even uit..." sprak hij tegen Eyolf. "Er komt...." ineens werden zijn woorden afgekapt door geklop. "en opnieuw mijn verontschuldigingen van het onderschatten van je instincten..." sprak hij kalm tegen Eyolf en aaide de wolf even over zijn hoofd die hem een blaf gaf. Met een vriendelijk glimlach legde hij zijn hand op de klink en opende de deur kalmpjes. Diva stond voor de deur, iets wat hij alles behalve verwachtte. "Diva?" sprak hij. Hij zag dat ze er niet al te blij uit zag dus Norwood's glimlach verdween automatisch. "Kan ik je ergens mee helpen? Je ziet er niet al te vrolijk uit..." sprak hij kalm. Je zag in zijn gezicht de bezorgdheid die het met zich mee bracht. Kalm wachtte Norwood op een reactie voor hij verder zou gaan.

(Sorry voor mijn afwezigheid. Maar afgelopen weekend had ik dus mijn wedstrijden. Eindelijk heb ik die nu achter de rug. Ik ben bij een wedstrijd eerste geworden en bij de andere tweede. Geen slechte score dus xD. Maar ik kan nu gelukkig uitrusten en weer volop rpgen nu het snowboard seizoen voor mij zo goed als afgelopen is)

Diva voelde een onwennig gevoel zich meester van haar maken toen ze voetstappen hoorde. Ze vervloekte haar getrainde zintuigen. Haar felle blauwe ogen keken vanonder de lange, ravenzwarte lokken, Norwood recht aan. Een mengeling van angst, bezorgdheid, verwarring en ingehouden woede was te zien in die twee blauwe poelen die zo fel waren dat ze een zwak schijnsel uitstraalde. 'Ik ben een beetje verward. En ik hoopte met u te kunnen praten,' sprak Diva zachtjes. Haar blik had ze ondertussen afgewend terwijl ze zachtjes op haar onderlip beet. 'Ik weet dat het al laat is. Maar het kan echt niet wachten. Daarbij moet ik ook mijn excuses aanbieden. Ik vind het heel erg wat gebeurd is. Ik weet wat Savador gedaan heeft bij uw zoon. En ik wil mijn nederige excuses daarvoor aanbieden. Het had niet mogen gebeuren,' begon Diva haar hart al uit te storten nog voordat ze ook maar in het lokaal was.

Norwood keek naar Diva en kon voor een moment zijn ogen niet losscheuren van die van haar. Hij hoorde haar woorden. "Verward?" sprak hij. "Ik denk dat dat niet het enige is..." sprak hij kalm en knikte vriendelijk. Diva zou heus niet alleen naar hem toe komen als het ging om verward te zijn. Norwood liep het lokaal in en nodigde Diva mee uit. Een vegend gebaar deden de boeken dichtklappen die op zijn bureau open lagen en deze vlogen direct door naar een boekenplak. De papieren vormde een gesorteerde stapel op de hoek van het bureau. Deze was nu leeg op een stapel papier en schrijfgerij na. Norwood liep de kas in kwam terug met een kan heet water. Op de voet gevolgd door twee zwevende theeglazen. Norwood zette de kan neer en pakte de twee glazen. Hij schonk rustig wat water in. Niet veel later maakte hij kort wat cirkels boven het water dat langzaam bruiner werd. "Kom even zitten en drink wat thee..." sprak hij kalm en sloot de deur achter Diva. Eyolf keek even met medelevende blik naar Diva maar verdween de kas in. "Diva, jíj hoeft je niet te verontschuldigen, als het iemand is die dat moet doen is het Savador..." sprak hij. "Je mag de verantwoordelijkheid van Savador's gedrag niet op je nemen..." sprak hij. "En daarbij, ik weet niet of je weet wat ik heb gezegd en gedaan..." sprak hij kalm. "Maar ik zou geen vinger op de tweeling leggen." sprak hij kalm. "Ik zou net zo slecht zijn als hem als ik dat zou doen..." sprak hij kalm. Ineens zweeg Norwood. "Vertel wat je wilde vertellen Diva..." sprak hij kalm en met een warme stem terwijl hij wachtte op Diva's verhaal.

Diva had na haar uitstorting van verontschuldigingen haar mond gehouden en wachtte tot Norwood zijn lokaal zo goed als opgeruimd had en terug was met een kan heet water en twee glazen. In de tussentijd dat Norwood weg was, was Diva bij Eyolf neergeknield en had hem zachtjes over zijn vacht gestreken. Zachtjes en teder, zoals ze eigenlijk bij alle dieren deed. Diva keek echter even verrast om toen ze een zacht gepiep achter zich hoorde. Eris was kennelijk wakker geworden toen Diva van de slaapzaal vertrokken was en het kleine pantertje was achter haar aangekomen. Diva tilde de panter op en streel haar zachtjes over haar koppie. Ze had opgekeken toen Norwood weer terug was gekomen. 'Sorry, ik denk dat ze me gevolgd is,' zei zacht, doelend op Eris. Ze nam het glas thee aan terwijl ze Eris op één arm hield. Ze ging zitten en zette Eris neer op haar schoot. De kleine panter zocht direct het zachtste plekje op haar schoot op en rolde zich op tot een klein, zwart bolletje vacht. Zachtjes spinnend ging zo af en toe de kleine borstkas op en neer. Het voelde wel als een hele opluchting toen Diva hoorde dat Norwood haar kinderen gelukkig niets zou doen. Ook dat was één van haar angsten geweest. Toen hij haar met warme stem gebood haar verhaal te doen twijfelde Diva even maar begon daarna te praten terwijl ze haar blik gericht hield op de warme vloeistof in haar glas. 'Het is gewoon Savador. Ik weet niet meer waar ik ermee naartoe moet. Ik hou van hem begrijp me goed, maar het is soms zo moeilijk te geloven dat hij ook van mij houd. Hij roept het wel altijd, maar ik zie het niet in zijn gedrag terug. Hij hoopt alleen op uitstel van executie door telkens te zeggen dat hij van me houd. Het is niet altijd leuk om veel te weten te komen. Vooral van dingen die je liever niet wil weten. Maar op het moment gaat Savador met bijna iedere vrouw aan de haal. Het is niet alleen bij Madeline gebleven. Na haar had hij waarschijnlijk de smaak goed te pakken gehad. Ik kan hem er ook niet van weerhouden. Als ik er wat van zeg is hij intens verdrietig en zegt dat hij zijn fout inziet. Maar zodra ik me omdraai staan hij weer bij een andere tuthola. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen,' sprak Diva uiteindelijk terwijl er een traan over haar wang rolde en in haar glas terecht kwam.

Norwood zelf ging zitten tegenover Diva en hoorde haar woorden. Hij luisterde zwijgend en sprak geen woord. Hij had niets gezegd over het pantertje, alle dieren waren welkom hier. Norwood wachte kalm tot Diva uitgepraat was en bracht toen zijn hand naar haar ogen om een andere traan weg te vegen. "Diva, ik heb altijd respect voor je gehad, en nog steeds..." sprak hij kalm. "Het is niet makkelijk om met Savador om te gaan, ik spreek namelijk uit ervaring. En desondanks hij met andere vrouwen staat te flirten..." sprak hij kalm. "...blijf je toch van hem houden. Dat is iets om trots op te zijn..." sprak hij. Meerdere vrouwen? Die gast wordt, hoe meer ik hem ken, irritanter. dacht hij stilletjes. Norwood zweeg en keek even naar zijn glas en nam een slok van zijn thee. "Hmm...moeilijke kwestie..." sprak hij. "Ik zelf zou het al gestopt zijn, het huwelijk, de relatie. Al kan ik niet voor jou bepalen wat jij doet..." sprak hij kalm. Hij was niet goed in dit soort dingen, dat was duidelijk te zien aan zijn nadenkende blik. Want van binnen zat hij te ratelen over wat Diva zou kunnen doen.

Diva had haar blik op de thee gericht gehouden. Zelfs toen Norwood de traan bij haar wang wegveegde. Haar zintuigen hadden haar al ruim van tevoren gewaarschuwd dat het Norwoods hand was. Ze had zelfs genoeg tijd gekregen om te beredeneren dat hij waarschijnlijk alleen haar tranen weg wilde vegen, dus kwam ze niet in beweging. Al dit denkwerk ging zo snel dat het al gebeurd was voor ze er zelf erg in had. Ze bedacht zich nu pas dat, als ze wel gereageerd had, misschien haar snelle reflexen en daarmee iets van haar Suasama bestaan had verraden. Ze mocht haar intuïtie dus wel dankbaar zijn. Pas zodra Norwood begon te praten keek ze even op. 'Ik kan niet zomaar gaan scheiden van Savador. Ik kan de tweeling niet in mijn eentje opvoeden. Daarbij hebben Elwin en Asema een vader nodig. Ze zijn nu nog zo jong. Om hun vader nu al van hun af te nemen...dat kan ik niet maken. Het zou niet zo'n groot probleem zijn als Savador zijn uitspattingen een beetje zou beperken. Maar zie hem dat maar eens aan zijn verstand bij te brengen,' zei Diva zacht. Als het zo makkelijk was geweest door te stoppen, dan had ze dat allang gedaan. Maar het belang van haar kinderen ging voor vond Diva. En die twee verdiende een vader.

Norwood zeeg bedachtzaam bij haar woorden. "Hou er rekening mee dat hij je iedere keer weer in de steek laat..." sprak hij kalm. Norwood was hier niet uit eigenbelang bezig maar dacht zodat het voor Diva beter zou zijn. "Daarbij, scheiden kan wel een optie zijn. Je hoeft Savador echt niet te verbieden dat hij zijn kinderen niet mag zien..." sprak hij. "Savador kan altijd langs komen. Gehuwd of ongehuwd, relatie of geen relatie, Diva..." sprak hij. "Hij kan nog altijd als vader fungeren. Alleen, kan hij jou geen pijn meer doen..." sprak hij. "Je houdt van hem dat begrijp ik. En je denkt ook uit belang van de kinderen, dat snap ik ook." sprak hij. "Maar in dit opzicht lijkt het me beter om naar jezelf te kijken." sprak hij. "De kinderen zijn wel van belang dat zeker. Maar je hoeft niet persee een verbintenis met een man te hebben om die als vader te laten fungeren.." sprak Norwood kalm en keek haar serieus aan. "Al gaat dat meestal wel makkelijk.." sprak hij er achter aan.

Norwoods woorden deden pijn. Zowel in Diva's hart als in haarzelf. Maar was het echt waard om bij iemand te blijven die je elke keer opnieuw in de angst liet dat hij, ieder moment dat hij niet bij je was, met iemand anders lag te vozen? 'Ik weet het echt niet meer. Denkt u echt dat het zo makkelijk kan zijn? Scheiden is niet zomaar iets. Ik wil er niet te licht over nadenken. maar misschien heeft u gelijk en moet ik het eens in overweging nemen,' sprak Diva zacht. 'Ik geloof ook wel dat Saavdor echt van me houd. Maar ik wil mezelf geen pijn meer doen door mezelf altijd af te vragen waar hij is of is geweest. Of wat hij zegt wel echt de waarheid is. Ik durf hem op het moment zelfs niet eens onder ogen te komen,' zei ze met een droevige zucht. Eén van haar handen was ondertussen terug naar Eris gegaan en streelde de zwarte panter zacht over haar glanzende vacht.

Norwood had medelijden met Diva. En je zag het in zijn blik. Hij draaide zich naar het bord en legde zijn hand nadenkend onder zijn kin. "Diva, ik heb nooit gezegd dat het makkelijk zou zijn. Jullie houden allebei van elkaar, dus scheiden in die optie is nooit makkelijk..." sprak hij kalm en keek haar aan. "Ik kan je begrijpen Diva." sprak hij kalm en knikte. "Al kan ik me moeilijk voorstellen hoe het in jou sitautie is." sprak Norwood met een kalme stem. "Je durft hem niet onder ogen te komen?" vroeg hij verbaasd. "En wat als ik met je mee ga, dat ik je rugdekking geeft wanneer Savador begint te snauwen..." sprak hij kalm en keek Diva aan en wachtte geduldig op een reactie.

Diva's hand lag nu stil op de prachtige, glanzende vacht van Eris. 'U heeft anders ook het een en ander meegemaakt met Madeline lijkt me. Niet rot bedoeld hoor,' sprak ze zacht toen hij zei dat hij zich maar moeilijk voor kon stellen hoe het in haar positie was. Ze sloeg haar ogen neer na het horen van zijn verbaasde woorden. Daarna stond ze op. Een actie die Eris zwaar irriteerde en ze liet een kleine grom horen toen ze op de grond sprong die bedreigender had geklonken als ze niet zo klein en schattig was geweest. Het was meer zacht gegrauw dan een echte grom. 'Ik ben niet bang dat Savador boos wordt en gaat snauwen...,' zei ze en nam een kleine pauze tussen haar woorden. In die pauze zette ze haar nog bijna volle glas, ijskoude thee op een tafel. '...Ik ben bang dat ik zijn hart teveel breek. Het is al zo kwetsbaar bij hem. Straks houd hij helemaal op met geloven in liefde. Dan zal hij helemaal verbitterd worden,' sprak ze kalm maar met een trieste ondertoon in haar stem. Ze vestigde vervolgens haar ijsblauwe blik naar buiten. 'Misschien is het tijd voor een beetje rust in mijn hoofd. Zou het een erg groot probleem zijn als ik me ziek meld en een weekje of twee terug naar Shadra ga om na te denken?' vroeg ze aan Norwood, al bleef haar blik naar buiten gericht. Diva keerde zich naar de deur, maar toen ze daar eenmaal stond hield ze halt. Ze keek even over haar schouder naar Norwood. 'Als u Master Kale weer ziet, dan moet u hem vertellen dat hij meer moet werken aan het maken van geruisloze bewegingen. Snelheid is iets wat u wel al onder de knie heeft,' zei ze zacht waardoor ze direct verried dat ze wist dat Kale Norwood een paar Suasama technieken bij bracht. Wat wou je ook. Diva was zelf Suasama en spioneren bij haar oude mentor wat die voor plannen had was een van haar meest geliefde bezigheden. Al was het misschien niet zo netjes. Maar Diva was nieuwsgierig wat zich in het hoofd afspeelde van haar oude leermeester. En aangezien Norwood nu toch wel wist dat Kale een Suasama was, kon het vast geen kwaad als Norwood het ook van haar wist. Wie weet kon ze zelfs helpen trainen als hij iemand nodig had om tegen te vechten.
Diva stond op het punt om weg te gaan maar bleef toch staan. Ze wou eerst Norwoods reactie weten voordat ze echt weg zou gaan. Eris daarentegen was het hier niet mee eens. Het pantertje bleef maar mislukte miauwtjes uiten om haar bazin mee te krijgen. Ze had het hier ondertussen wel gezien. Ze wou weer terug naar de comfortabele bedden op de etage. Als Diva nou maar meewerkte was er geen enkel probleem geweest. Maar nee, zij moest weer een bazin treffen die altijd en overal liep te treuzelen.

Norwood zijn ogen keken naar Diva en hoorde haar woorden. "Inderdaad heb ik heel wat meegemaakt en datk wam ook een deel door Savador..." sprak hij kalm. "Maar meestal was het het geval dat Madeline of haarzelf niet was of ze was onder hypnose. Madeline weet dat ze fout zit, Savador moet het nog onder ogen zien te komen..." sprak hij kalm. 'Hij weet niet dat het heel abnormaal is dat je met twee vrouwen tegelijk gaat..." sprak hij kalm. "Madeline ziet dat wel in...." sprak hij kalm en keek naar buiten. Norwood schudde zijn hoofd en keek naar Diva. "Diva, je bent een volwassen iemand, je moet zelf je keuze daar in maken. Daarbij, ik geef je toestemming om dat te doen. Maak je geen zorgen om Savador, hij zal het niet uit me krijgen waar je bent..." sprak hij en glimlachte vriendelijk. Toen Diva weg ging en wat zei over geruisloze bewegingen en snelheid slikte hij. Kale in het plaatje maakte het compleet. "Zolang de heer van het duister er maar niet achter komt..." sprak hij kalm en haalde toen pas weer diep adem. "Sterkte Diva..." sprak hij kalm. "En doe ook een aantal dingen die je aandacht niet op Savador vestigen. Ga stappen met een paar vriendinnen op Shadra bijvoorbeeld..." sprak hij en glimlachte vriendelijk. Hij bedoelde het goed, dat was zeker.