Help....

Emrahnaiya strompelde een beetje door de gangen. Ze had niet echt in de gaten waar ze heen ging. Haar blik was wazig en haar hoofd bonsde als een gek. Ze kon door de drukte in haar hoofd niets meer helder zien en moest telkens haar steun bij de muur vinden. Uiteindelijk kon ze niet verder en leunde met haar rug tegen de muur. Haar hoofd steunde eveneens tegen de muur waardoor ze omhoog keek en de zweetdruppels op haar voorhoofd, gezicht en in haar nek te zien waren. Met een pijnlijke kreun zakte Emrahnaiya ineen op de grond. Ze had geen flauw benul waar ze nu was. Het enige wat ze wist was dat ze bij een lokaal moest zijn omdat ze schuin tegenover de deur van een klaslokaal zat. Maar welk lokaal zou ze niet weten. Ze zou zich niet eens meer kunnen herinneren hoe ze hier gekomen was.

Weer een les Wood Magic gehad van Master Norwood, haar mentor. Kijito vond het wel leuk, al was ze er niet zo goed in. Deze les was er weinig bijzonders gebeurd, het was zelfs beter gegaan dan normaal. Het enige wat er nu weer moest mankeren was dat ze haar etui vergeten was. Kijito kwam er halverwege de pauze achter, en ze kon zichzelf wel tegen haar hoofd slaan. Ze was zo vergeetachtig! Licht gehaast liep ze terug naar het lokaal, haar blik op de grond gericht om anderen niet aan te hoeven kijken. Hoe dichter ze echter bij het lokaal kwam, hoe minder druk het werd. Nu begon ze met haar ogen de juiste deur te zoeken. Waarom leek het alsof het langer duurde voor ze er was dan toen ze ervan wegliep? Uiteindelijk vond ze de deur die ze zocht. Zachtjes drukte ze de deurklink naar beneden en wilde de deur openen. Maar nee hoor, natuurlijk! Die zat op slot. Daar had ze aan moeten denken.. Kijito draaide zich om en wilde tegen de muur gaan staan leunen tot de pauze voorbij was. Dat was nog maar tien minuten, dat moest lukken.. Ze draaide zich om en keek naar de muur schuin tegenover het lokaal, die ze eerder totaal genegeerd had. Eerst lette Kijito niet op wat ze zag, tot.. haar blik viel op een meisje in een witte jurk, die tegen de muur aangeleund zat. Ze was duidelijk niet helemaal bij bewustzijn. Met een bezorgde blik in haar ogen liep Kijito snel naar haar toe en ging op haar hurken naast het meisje zitten. Zacht pakte ze haar bij haar schouder. 'Wat is er?'

[mijn fout, ik heb heel dit topic gemist. Nou ja ik zal er maar op reageren.]

Norwood liep met kalme passen door de gang richting zijn lokaal. Nog tien minuutjes voor dat de les weer zou beginnen perfecte tijd om de les voor te bereiden. Norwood glimlachte en liep met kalme trend een hoek om om de gang in te komen waar zijn lokaal zat. Hij nam een korte slok van zijn mok koffie. Ineens zag hij Kijito in de buurt van een meisje zitten die er niet best aan toe was. Norwood rende er naar toe. Liet zijn kop koffie in de lucht zweven en de twee dossiers ook. Hij zakte door zijn knieën. "Weet jij wat er is gebeurd, Kijito?" vroeg hij kalm. Zijn ogen gingen naar haar voor kort. Dit was niet het werk van Kijito. Was dit weer een geval. Een die gevat is door een bepaald iets waardoor ze zo zwak werden. Norwood greep zijn sleutel. Pakte de kop koffie opende zijn lokaal en liep direct naar binnen. "Oh, Kijito volgens mij lag je etui er nog..." sprak hij kalm en zette zijn koffie op het bureau. Ook daar lag haar etui. Daarna liep Norwood de gang weer op. Liet de dossiers op het bureau landen. Kalm tilde hij Emrahnaiya op en liep het lokaal in. Drie tafels vormde een rij. Wat bladeren en mos vormde op de tafel zodat ze niet zo hard waren. Kalm legde Norwood haar neer op het mosbed en dacht na. Hij legde zijn handen op elkaar deze bolde zich en hij opende ze. Een vogeltje zat er in. Je had me geroepen?{/i] vroeg het gedisciplineerd. Norwood knikte. "Ik wil dat je Hatori vraag of ze iemand in de ziekenzaal missen. Zo niet? Vraag of ze daar nog wat ruimte hebben om iemand op te nemen. Ik heb nog iemand die duidelijk verzorging nodig heeft. Hij hoeft niet te komen, zeg maar dat je de nodige informatie door zal geven. Ik breng haar wel naar de ziekenzaal indien mogelijk." sprak hij kalm. [i]Roger That! zei het vogeltje knikkend alsof het een piloot was. Norwood opende zijn hand en strekte hem. Het vogeltje bleef er voor zweven met zijn vleugels ingeklapt. "Klaar..." sprak Norwood. Jep sprak het vogeltje snel alsof het al vaker meegemaakt had. Norwood sloot zijn ogen en opende ze daarna snel. Het vogeltje schot vooruit en stuurde met zijn vleugels. Deze manier van wegvliegen won tijd en Norwood wist zeker dat het vogeltje Hatori wel zou bereiken.

Kijito schudde zacht aan de schouder van het meisje, maar ze reageerde niet. Wat nu? Was er iemand in de buurt? Ze hoorde de voetstappen van Master Norwood nauwelijks tot hij naast haar stond en vroeg wat er was gebeurd. 'Ik.. ik heb geen idee,' stamelde ze, ongerust en wat geschrokken. 'Ik zag haar net pas, ze zakte op de grond..' Het was al heel wat voor haar dat Norwood rustig bleef en het lokaal opendeed. Hij liet eerst zijn spullen, die op de een of andere manier niet gevallen waren, zich neerleggen, maakte een opmerking over haar etui en tilde het meisje op. 'Eh, ja.. bedankt,' antwoordde Kijito, terwijl ze Norwood volgde. Het kwam toch wel goed met haar? Afwezig pakte ze haar etui en propte het in haar tas. Straks vergat ze het nog. Ze wilde de rits van haar tas dichtdoen, maar het kleine bedeltje dat aan de rits van haar etui hing zat danig in de weg. Ze deed met wat moeite haar tas weer open, gooide het bedeltje in de diepte en deed haar tas weer dicht. Master Norwood legde het meisje neer, zorgde dat er een vogeltje tevoorschijn kwam dat direct wegvloog. Waarnaartoe? Stil ging ze bij de tafel zitten waar het meisje op lag. 'Het komt toch wel goed met haar, Master?' vroeg ze twijfelachtig.

PROFILE MAGICIAN