Met een licht afhangende schouders, banjert Yukari door de muffig ruikende gangen heen. Het was tot nu toe een lange en vermoeiende dag geweest en eigenlijk was ze volledig klaar met school en toe aan een warm bad en haar bed. Helaas, de dag was nog niet over; in tegendeel, ze werd nog verwacht bij het vak watermagie over een half uur en iets vertelde haar dat het een actieve les beloofde te worden. Yuu zet haar typische glimlach op haar lippen en huppelt, weliswaar iets minder actief als normaal, door de gangen heen naar de plek waar ze zo meteen verwacht werd.
Onderweg kwam ze allemaal verschillende mensen tegen die haar een vreemde blik schonken, vol met afschuw of juist met een bemoedigende glimlach. Yuu heeft overigens maar weinig oog voor de 'keurende' kinderen, huidig is ze te diep in gedachten verloren betreft het aantal tegels in de hal. Ze had een gokje gemaakt op 200 en naderde langzaam al de 160 en ze was pas driekwart, dat ging ze niet halen beseft ze teleurgesteld. Bij een plots uitgestoken voet valt ze voorover op de grond. Van achter haar hoort ze een hoop gegiechel en voelt ze een aantal vingers op haar gewezen worden. Ze tuit haar lippen en krabbelt vervolgens vluchtig overeind. Voorzichtig klopt ze haar rokje en knie-hoge sokken af. Voor haar witte blouse is het overigens te laat, daar zat nu een flinke bruine veeg op. Met getuite lippen en een ietwat bedroefde uitdrukking staart ze naar haar blouse, zich meer zorgen makend of ze de vlek er wel uit zou krijgen dan om wat er nu daadwerkelijk gebeurd was. Ze strijkt haar rokje glad en draait zich dan 180 graden richting de nog lachende meisjes, hun glitterende ogen op haar gelaat gericht. 'Oh, ik had je niet gezien. Sorry!' roept er een met donkerblond haar. Yuu knikt, glimlacht en huppelt vervolgens weer verder. Ze is na enkele passen 'gelukkig' weer volledig in gedachten verzonken; anders had ze had opdoemende geschater van achter haar kunnen horen.
Haar ogen glijden langs de grote klok die in de hal hangt; nog een paar minuten de tijd had ze. Een minuut was 60 seconden dus ongeveer 180 seconden, concludeert ze simplistisch. Als ze zou opschieten zou ze precies op de valreep binnen kunnen vallen beseft ze zich. Te laat komen is geen optie, dat stond niet netjes tegenover een leraar die ze nog niet kon. Na precies 151 seconden staat ze voor het lokaal van watermagie. Ze had geklopt was de deur dicht geweest, maar aangezien deze wagenwijd open staat loopt Yuu vrolijk naar binnen.
''Goedemiddag!'' zegt ze vrolijk. Ze huppelt naar voren en neemt plaats voor de wát ouder uitziende meneer.
''Leerling Yukari Yuzuke meldt zich voor de les.'' zegt ze, terwijl ze onrustig heen en weer wiebelt op haar schoenen. Zijn woorden waren veelbelovend, genoeg om haar hart sneller te doen laten kloppen. Hij had gepraat alsof er iets heel erg spannends stond te gebeuren en dat had haar aandacht getrokken. Na hem kort nog een keer intens te hebben bekeken draait ze zich om en huppelt ze naar een bankje ergens in de klas, omringt door anderen. Wanneer ze overigens hoort dat ze aan de kant moeten worden gezet komt ze weer overeind en begint ze op volle snelheid dingen aan de kant te bewegen; bij te zware bankjes haar windmagie gebruikend ter ondersteuning. Ze wilde vragen wat hij nu van plan was, maar een jongen met donker haar en een enorme hoogte was haar voor. Uiteindelijk is Yuu dus maar stil, iets wat zeldzaam is voor haar doen, maar goed het feit dat ze 'moe' is, is tenslotte ook een uitzondering op uitzonderingen. Een tikkeltje nerveus tuurt ze het lokaal door, ze had geen affiniteit met water magie; en had zich eigenlijk niet voorbereid op wat haar nu te wachten stond. MAAR, ze zou alles geven wat ze had; zoals altijd! En met hard werken, zou alles lukken; daar was ze 150% van overtuigt.
#RANDOM xD
Onderwerp: 
Onderwerp: 
di maa 17 2015, 20:48
