[Halloween Evenement] Bostocht Groep Kale

(Sorry dat ik wat laat ben met het openen van dit topic. Maar huiswerk gaat toch echt voor SSA)

Kale liep met stevige passen over het grasveld. Af en toe hield hij zijn pas een beetje in zodat de leerlingen hem wel nog bij zouden kunnen houden. Als hij te snel liep hadden ze er ook niks aan. Toen hij de rand van het bos zag versnelde hij zijn pas weer. Bij de rand aangekomen knipte hij in zijn vingers zodat er verschillende bliksem bollen verschenen om hem heen zodat de langzame leerlingen zouden zien waar ze zouden verzamelen. Kale herhaalde in zijn hoofd nog een keer de namen van de leerlingen die hij in zijn groep had. Evenals de route die ze zouden gaan lopen. Niettemin vond hij dat die leerlingen wel een stapje sneller mochten lopen. Hij wou graag beginnen, des te eerder was hij er weer vanaf.

Het duistere bos kwam met iedere pas die ze zetten dichterbij, dichterbij de groep van Master Kale. Ook Kijito bevond zich onder deze leerlingen. Het duister maakte dat de bomen vreemde schimmen leken, die steeds weer haar blik vast wilden houden, al waren ze nog maar in de verte. Master Kale liep stevig door. Kijito zorgde dat ze in het midden van de groep bleef; niet te langzaam maar ook niet te snel. Plotseling licht kwam van bliksembollen, die markeerden waar Master Kale halt gehouden had en wachtte op de leerlingen. Kijito merkte dat ze het bos bijna mooi vond, zo in het donker. Snel liep ze met de anderen naar Master Kale toe, die de opdracht uit zou gaan leggen en snel leek te willen beginnen. Nu moest ze haar gedachten toch maar voor zichzelf houden. Een paar langzame leerlingen kwamen nog aan. Of had zijzelf nu gewoon sneller gelopen dan net? Wat maakte het uit. Bijna iedereen was er al.

Tomari was een van de eerste die Master Kale inhaalde en zag hoe hij bliksembollen liet verschijnen, hij lachte en hoopte dat ze zouden winnen, Hij kende deze leraar nog niet en vroeg zich af wat voor les hij zou geven, maar daar zou hij later waarschijnlijk wel achter komen, hij was in elk geval blij met zijn groepje, hij kende inmiddels al een paar mensen en hij kon zo ook nog nieuwe mensen ontmoetten, Tomari vroeg zich af wat er de rest van het gala nog zou gebeuren en hoopte voor het beste terwijl hij bleef staan en zich omdraaide zodat hij de rest van de groep aan zou zien komen, hij hoopte dat Hij Lynn nog rustig kon zien voordat ze op pad gingen, hij vroeg zich af hoe ze er uit zou zien

Layla merkte dat de leraar stevig door liep. Met moeite probeerde ze hem bij te houden, maar raakte als nog achter bij de groep. Kroam zat stilletjes op haar rechter schouder wat aan Layla's haren te friemelen. Layla keek wat om hoog naar de lucht. Een mooie avond volgend haar. Langzaam gleden haar ogen over het duistere bos. Wat angst kwam omhoog borrelen. [i[ niet laten merken[/i] klonk het schrel in haar hoofd. Een kleine zucht ontschoot haar lippen. Met moeite probeerde ze te zien waar de meester heen was gelopen, maar dat werd al snel duidelijk toen er een grote bliksemschigt omhoog schoot. Midden in haar stap stond ze stil en haar ogen groot. Als ze ergen bang voor was was het wel bliksem. Een warm zacht gevoel kwam tegen haar rechter wang en ze kwam uit haar verstijving en liep weer stevig door om bij de leraar te komen. Tijdens het lopen aaide ze Kroam. Eindelijk bij de leraar aangekomen liep ze wat verder naar voren toe zodat ze de leraar kon zien en hield daar haar pas stil

Zalas liep met kalme passen achter de rest aan. Hij gaf eerlijk toe, het was best koud zo zonder mouw aan zijn rechterarm. Gelukkig hielden de handschoenen die over zijn gehele onderarm zaten de kou een beetje tegen. Zijn amberkleurige slangenogen leken een beetje licht te geven in het donker. Hij keek op toen het voor hem ineens verlicht werd door de bliksem bollen die Master Kale had gemaakt. Zalas versnelde zijn pas wat en hield weer halt toen hij bij Kale aan was gekomen. Er waren nog niet zo veel andere leerlingen. Eigenlijk niemand die hij kende of zelfs maar van gehoord had. De meeste waren vast nieuwelingen of nog niet zo lang op de academie. Niet lang genoeg dat Zalas ze kende in ieder geval.

Martrim liep fluitend en met zijn handen in zijn zakken achter de rest aan.Hij zat nou dan wel opgeschept met Master Kale,maar daat maakte hem niks uit.Vandaag niet tenminste.Eng zijn hoorde bij halloween,en de leraar slaagde daar heel goed in.Hij grijnsde,en grabbelde een lolly uit zijn broekzak.Toen er uit het niets bliksem verscheen bleef hij staan.Het was akelig stil,hier aan de rand van het bos.Alleen het knetteren van de bliksembollen verstoorde de rust.Martrim wou best iets zeggen om de stilte te breken,maar er kwam zo niks in hem op wat hem niet als een idioot liet klinken.Terwijl hij op het lollystokje kauwde,begon hij met zijn voet te tikken.Wat hem betrof mochten ze beginnen.

Een beetje zenuwachtig voor de avond liep Rosalie achter de groep aan naar het bos. Het duistere bos was totaal niks voor haar en dus bevond haar hart zich in haar keel, zo voelde het. De leraar had een flinke pas en Rosalie rende soms half om hem bij te houden. Gelukkig waren er een paar leerlingen die ze wel kende. Waaronder Tomari en al snel liep ze naast hem. Zelf kende ze de man niet die hen leidde naar het begin en opeens stopte. Knipte met zijn vingers en lichtbollen verschenen. Rosalie stopte en stond redelijk vooraan. Zo kon ze de leraar niet uit het oog verliezen en dus ook niet verdwalen. "Hopelijk beginnen we snel" zei Rosalie haast niet verstaanbaar. "Ik vind het helemaal niks." Ze slikte een keer en keek rond naar de leerlinge. De jongen die ze laatst in het bos had gezien ontweek ze en haar blik ging weer strak naar de leraar toe.

Lynn zag haar groepje vertrekken en haar hakken maakte korte 'klak' geluidjes op de grond, terwijl ze rende. Toen ze iedereen zo'n beetje had ingehaald, verminderde ze weer vaart en kwam uiteindelijk bijna als laatste bij de groep. Ze zag Tomari lopen en grinnikte. Ze trok hem zachtjes aan zijn arm tot bij haar en gaf hem toen een kus. Ze keek Tomari aan, die haar nu toch wel moest zien en zorgde dat ze een beetje als een van de laatsten liepen. 'Hmm... Een leuke jongen zit bij mij in de groep zeg,' fluisterde ze zachtjes in zijn oor en beet toen zachtjes aan zijn oor, dus niet dat het pijn deed. Ze keek Tomari aan. Had hij nu een pàk aan? Tomari...? Het stond hem wel goed. En zijn haren ook. 'Je ziet er geweldig uit.'

Gebbeth werd wakker uit zijn gedachte en hoorde dat hij bij Master Kale ingedeeld was. Hij kende hem helemaal niet, en hij wist ook niet hoe hij eruit zag. Hij hoorde wel dat hij bij Shemoa was ingedeeld, maar hij zag haar niet staan. Hij schokte maar naar de grote deuren richting het duistere bos. Hij zag een groepje met een man die heel snel liep. 'Dat zal mijn groepje zijn' En hij liep met een versnelde pas achter het groepje aan en bleef achteraan lopen. Hij keek rond naar zijn groepje en zag meerdere mooie kostums. Najah, hij had er niet zo aan gedacht om een prijs te winnen, dus hij hoefde ook geen mooi pak/kostum aan. Hij achtervolde rustig het groepje en bleef achteraan lopen.

"jij ziet er ook geweldig uit Lynn" had Tomari gezegt waarna ze samen waren doorgelopen, het was een lange tijd stil, die stilte werd alleen verbroken door het geknetter dat van de bliksembollen van Master Kale af kwam, Tomari dacht dat hij wel wist waarom, ze waren inmiddels 's nachts in het duistere bos, er hing hier normaal al een legubere sfeer, maar die werd door het zwakke licht en de nachtgeluiden alleen maar versterkt, Tomari voelde echter dat er nog een reden was dat iedereen zo stil was, de meeste zouden het wel niet kunnen voelen, maar er hing nu een vage energie in de lucht die Tomari niet kon plaatsen, hij wist niet of het deel was van de evernementen die gemaakt waren door de leraren speciaal voor halloween, maar het voelde vreemd en het zorgde ervoor dat het bos dat toch al en was nog een beetje erger werd, ze liepen met zijn allen in een grote groep snel dieper het bos in, Tomari kon de spanning van de groep voelen zo erg dat die was

Kale wachtte kalm af tot er genoeg leerlingen waren. Hij keek in de verte of er nog wat leerlingen aankwamen maar schraapte toen zacht zijn keel om aan te geven dat hij even de aandacht wou. 'Goed, dit bos heet niet voor niets duister. Laat ik iedereen op het hart drukken om dicht bij elkaar te blijven. Vooral 's nachts zit het bos vol wezens die je liever niet tegenkomt als je erg aan je lichaamsdelen gehecht bent. Verder ben ik de moeilijkste niet en heb ik er geen moeite mee als jullie graag op pad gaan. Ik blijf wel ten alle tijden in de buurt. Maar de eerste die iets doet wat naar mijn mening niet door de bocht kan die hoeft niet te vrezen dat hij ledematen verliest door de wilde dieren. Dat zal ik dan wel voor hen in de plaats doen' zei Kale op duistere en ijzig kalme toon. Misschien overdreef hij het wat maar dat gaf niet. Zolang het er maar goed ingeprent zat. Hij had geen zin om gewonde leerlingen op sleeptouw te nemen die zich roekeloos gedragen hadden. Om over de vervelende opmerkingen van Savador die het gevolg ervan zouden zijn nog maar niet te spreken. 'Wie er klaar voor is mag gaan. Maar loop niet te ver vooruit' waarschuwde hij nogmaals en stapte opzij zodat de leerlingen het bos konden betreden door het smalle pad dat nu zichtbaar werd.

Sapphire had eigenlijk totaal geen zin in het Gala. Ze miste Ryuu heel erg en ze had geen idee wat ze moest doen. Naar dansende koppeltjes kijken, ja. Maar dat zag ze ook nauwelijks zitten. Een traan droop over haar wang. Jammer genoeg was Lola niet mee kunnen gaan. Dat mocht niet. Sapphire luisterde naar de uitleg van Master Kale. Ze knikte een keer ter teken dat ze het begreep en liep toen zuchtend verder. Dit ging vst erg moeizaam voor haar worden. Ze probeerde zich afzijdig te houden maar haar roze haren waren veel te opvallend. Alhoewel... Zij was niet de enigste met opvallende haren. Een meisje verderop had blauwe haren. Maar roze kwam wel wat minder voor dan blauw. Er was trouwens verderop nog een meisje met lichtroze haren. Eigenlijk kon het Sapphire ook nauwelijks schelen. Ze miste Ryuu en daarmee uit. Sapphire ging nogal humeurig helemaal achteraan lopen, de geluiden van angstaanjagende dieren negerend.

Master Kale's stem drong zelfs door de duisternis van het bos heen. Hij hield een licht lugubere toespraak. Ja, leraar Dark Magic of niet, hé? 'Goed, dit bos heet niet voor niets duister. Laat ik iedereen op het hart drukken om dicht bij elkaar te blijven. Vooral 's nachts zit het bos vol wezens die je liever niet tegenkomt als je erg aan je lichaamsdelen gehecht bent. Verder ben ik de moeilijkste niet en heb ik er geen moeite mee als jullie graag op pad gaan. Ik blijf wel ten alle tijden in de buurt. Maar de eerste die iets doet wat naar mijn mening niet door de bocht kan die hoeft niet te vrezen dat hij ledematen verliest door de wilde dieren. Dat zal ik dan wel voor hen in de plaats doen.' Kijito was nu al helemaal niet meer van plan van het pad af te gaan of iets verbodens te doen. Ledematen afgerukt krijgen door een monster of een leraar leek haar iets te heftig. Even keek ze achter zich. Oeps, ze liep wel een beetje vooraan.. Snel zakte Kijito wat af naar het midden. Sapphire liep helemaal achteraan, zag ze. Toch iets te ver weg.. Een andere jongen zat rustig van een lolly te eten. Kijito kreeg zin in snoep, eigenlijk altijd al als ze Halloween deed; Trick or Treat. Maar nu moest ze zich maar focussen op het bos, en de groep niet kwijtraken.

~nog even een post voor degene die het nog niet door hadden, het Gala is daadwerkelijk begonnen, hier een link; https://staracademy.forumtwilight.com/het-duistere-bos-f56/halloween-evenement-het-gala-t1019.htm~

PROFILE MAGICIAN

» [Halloween Evenement] Bostocht Groep Norwood
» [Halloween Evenement] Het Gala
» Door de kale bomen.
» Halloween evenement: spookhuis
» Start van het Halloween Evenement ✇

[Halloween Evenement] Bostocht Groep Kale

[Halloween Evenement] Bostocht Groep Kale

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen