Een kleine zweetdruppel rolt van zijn voorhoofd naar de zijkant van zijn gezicht tot zijn nek. De dagen lijken elke dag alsmaar warmer te worden en op dit moment zou hij niet twijfelen om naar Shadra te vliegen, maar dan moet hij in een shuttle zitten en die zijn ook gloeiend heet. Dus probeert hij maar de druppels (daar gaat nog een tweede) op zijn gezicht te negeren.
De terrassen zitten overvol, tafels gevuld met lege glazen. Vele drinken en welverdiende alcohol drankje, ondertussen dat de jongere kinderen het bij soda houden. Mh? Is die niet te jong om een Mojito te drinken? Hij stapt naar het groepje studenten en herkent één van zijn eigen eerstejaars. Het meisje nam net nog een slok van het rietje als ze de lange schaduw over zich voelt gaan. Ze verslikt in het drankje als ze opkijkt en recht in in de zon kijkt. Al zal zijn gezicht door de volle zon achter hem toch niet herkenbaar zijn, weet ze meteen wie er voor haar staat. "Aido! What a lovely day isn't it?" Met gekruiste armen kijkt hij neer op het jong meisje die van het glas naar de docent opkijkt. "Don't worry, this is just a mocktail." forceerd ze een grote lach. "I will hold you to that," met die woorden laat hij zijn armen zakken en stapt hij weg.
Wat verder ziet hij een kleine groep meisjes en jongens in de schaduw van een eikenboom staan.
"Dit nummer trekt op niks!" "Wat klets je nou? Dit nummer was een hit toen het uitkwam," "Ja in de vorige eeuw!" Dit gaat over muziek... oude muziek. Aido kan hier misschien wat mee helpen. "Jongens, meisjes. Sinds wanneer maken we ruzie over muziek?" Nu pas ziet hij dat de persoon, een jongen, die hij herkent als een van zijn studenten. Master Aido!" Hoe vaak hij het ook zegt, de jonge student kan er geen gewoonte van maken om hem gewoon bij zijn voornaam te noemen. Er elke keer weer op in gaan heeft hij opgegeven. "U houdt toch wel van klassikere muziek?" waarbij ze de partituren in zijn handen drukt. Een charmante lach trekt over zijn knap gezicht bij het lezen van de titel. "Dus jullie vinden dit maar ouderwets?" maar de andere studentjes naar hun voeten kijken. Hij maakt de 3 bovenste knoopjes van zijn hemd los, en knikt naar de persoon die bij de muziek speler staat.
"Hit it!"


~ Let's see if this school still lives

De dag begon zo lekker koel.  Ze was al vroeg uit de veren geweest om te gaan oefenen met haar magie. Hoewel ze het eigenlijk niet nodig had, want ze was er goed genoeg mee, maar haar dierlijke vorm wilde nog wel eens te wensen overlaten. Chibi vloog vrolijk rond van de ene interessante plek naar de andere terwijl Mayla zich even kalm op het grasveld had gezeteld. Daar sloot ze haar ogen en maakte haar hoofd leeg. Daarna consenteerde ze zich op haar dierlijke vorm zoals haar geleerd was en ontspande zich voor ze de magie door zich heen voelde vloeien en haar leden maten voelde vergroeien. Na wat een eeuwigheid leek maar nog redelijk snel gebeurd was. Na het openen van haar ogen keek May even om zich heen en zag dat ze haar dierlijke vorm  was veranderd. Ze ontvouwde zichzelf omdat ze opgerold lag en ging staan. Vreugde overspoelde haar maar dit keer bleef ze zoals ze was. vorig jaar had ze dan nog altijd terug veranderd geweest als dat gebeurde. Met een vrolijk sprongetje kwam ze van haar plek en voelde nog geen enkele verandering. Daarna spreiden ze haar vleugels en sprong de lucht in voor ze met een paar krachtige slagen 1 meter van de grond in een soort halve helikopter beweging van haar vleugels klapperde. Mayla had geen moeite met zich in de lucht te houden maar een betere manier had ze nog niet gevonden. Ze kierde naar Chibi die er meteen op reageerde en naar haar toe kwam gevlogen waarna Mayla het hoger op zocht. De lucht was zo uit nodigend dat Mayla er niet op letten waar ze eigenlijk heen wilde vliegen. Ze  vlogen gezamenlijk over de kleine planeet tot May de huizen in de verte ontdekte. Het was inmiddels al aardig heet geworden en zin in wat te drinken had ze wel. Chibi spoorde zijn bazin aan voor een wedstrijdje, maar Mayla schudden zachtjes haar kop. Ze wilde zich niet nog vermoeider maken dan dat het haar bedoeling was natuurlijk. Chibi begreep het wel zelf had hij het ook warm gekregen en zin een een slok water har hij ook wel. Dus zetten het 2 tal koers naar Oaks field. Vlak voor de het eerste huisje landen ze en consenteerde zich op haar menselijke wezen. Opnieuw voelde ze haar magie hun werk doen en binnen no time was ze weer haar zelf.  Een zachte glimlach verscheen op haar lippen voor ze zich op weg begaf. Chibi was op haar schouders gaan zitten. De haren van zijn vrouwtje waren nu te warm en Mayla vond dat zelf ook en ging ermee akkoord dat hij plaatst nam op haar schouders. Al lopend leek de zon alleen maar feller te gaan branden. Maar toen ze net de straat in kwam gelopen zag ze toch wel een bekent gezicht. Master Aido stond bij een paar andere studenten te praten. Ze ging in een schaduw van een luifel staan om even toe te kijken, maar wat ze zag gebeuren was zowel grappig als leuk. Snel haalde ze haar luid tevoorschijn die ze in de Light vault gelegd had en na sluiten van de kluis pakte ze de luid goed vast en begon op de maat mee te spelen. Maar zoals altijd kon ze het niet helpen om haar magie erbij te gebruiken. In het wekken van de illusie begon de temperatuur te zakken en sneeuwvlokken naar beneden te dwarrelen.