Eindelijk rust.

Kale was op een rots aan de waterkant van het meer gaan zitten. Hij was eindelijk klaar met al het nakijken wat hij moest doen. En zijn volgende les zou pas over een half uur beginnen. Met de gedachte dat hij een half uur lang niks hoefde te doen was Kale dus rustig gaan zitten. Voor het eerst sinds tijden had hij zelfs zijn dwarsfluit meegenomen. Hij had het ding laatst weer gevonden. Hij herinnerde zich nog wel dat, toen hij jong was, zijn ouders hem dwongen fluit te leren spelen. Wat een hekel had Kale daar altijd aan gehad. Maar langzamerhand, was hij het gaan waarderen en het zelfs mooi gaan vinden. Alleen toen hij ging studeren was hij de dwarsfluit kwijtgeraakt. Nu hij hem terug had gevonden was hij wel benieuwd of hij het nog kon. Hij keek even kort naar het instrument in zijn handen. Het waterige zonnetje dat door de wolken was heen gebroken liet het glanzende oppervlak extra schijnen. Kale zuchtte zachtjes waarna hij de fluit aan zijn lippen zette en zachtjes begon te spelen. Zijn vingers moesten weer wennen. Maar na een paar noten gespeeld te hebben ging het hem al gauw een stuk beter af.

( https://www.youtube.com/watch?v=7VWr_tagO-E&feature=related )

Regan liep richting het meer. Een prachtig fluitspel kwam haar tegemoet. Ademloos luisterde ze er naar. Het zonnetje brak al langzaam door en het maakte het samen met het spel perfect. Regan stapte naar voren en ging naast de man zitten die floot. Haar blote voeten liet ze in het water glijden. Zodra de man stopte gaf ze zachtjes applaus. " Wauw, dat was echt prachtig." zei Regan stilletjes. Ze wilde de stilte hier zo min mogelijk doorbreken en eigenlijk ook zijn spel wilde ze niet onderbreken. "Sorry als ik je stoor, speel gerust verder." ze glimlachte even vriendelijk naar hem en bewoog haar voeten langzaam door het water.

Omdat Kale zijn ogen gesloten hield terwijl hij speelde had hij in eerste instantie niet echt in de gaten gehad dat er een leerlinge naast hem was gaan zitten. Maar de vage aura van een duistere magiër drong langzaam tot hem door. Dat was wat hem waarschuwde. Hij liet de fluit zakken en liet de aanwezigheid van de onbekende persoon to hem doordringen. Nog voor ze begon met applaudisseren wist Kale al dat het een meisje van rond de achttien jaar moest zijn. Hij keek tussen zijn zilverblauwe lokken door naar het meisje naast hem. Ze had opvallende blauwe ogen en rood haar wat nu merendeel verborgen lag onder de capuchon over haar hoofd. Het was zo typisch dat juist een leerlinge zijn moment in rust moest verstoren. Het was nogal storend dat ze hem aansprak alsof hij een leeftijdsgenoot was. Hij maakte er dan wel nooit zo'n probleem van als Savador maar het was gewoon respectvoller tegenover je leraren. 'Ik was klaar met spelen. Heb jij geen lessen?' vroeg hij en probeerde het niet zo kil als gewoonlijk te klinken.

Regan keek vooruit terwijl de man tegen haar sprak. 'Ik was klaar met spelen. Heb jij geen lessen?' vroeg de man. Regan trok een wenkbrauw omhoog zonder dat hij het echt had kunnen zien omdat ze haar capuchon verder over haar hoofd had getrokken. "Net aangekomen. Moet eerst mijn boeken nog zien te vinden tussen mijn spullen." Regans stem klonk kil zonder dat ze het zich realiseerde. Regan grinnikte. "Ik weet nog niet eens mijn rooster, niet echt naar gekeken..." Regan keek even opzij. Ze merkte dat ze niet echt resectvol was, wat haar normaal niet zo uitmaakte maar omdat ze nieuw was vulde ze haar zin aan, "..meneer."

Kale had al een afkeurend gevoel toen het meisje haar mond weer open trok. Ze klonk bijzonder kil. En of ze dat door had of niet, Kale was er niet van gediend als leraar zijnde. 'Misschien wordt het tijd om daar dan eens een blik op te werpen niet?' vroeg hij met een halve glimlach waarvan niet goed te zien was of hij echt gemeend was of niet. Het feit dat ze nog niet eens een blik op haar rooster had geworpen zorgde er al voor dat ze bij Kale niet in zo'n goed daglicht stond. Hij trok liever geen vooroordelen maar dat werd steeds moeilijker naarmate het meisje meer tegen hem sprak. Dat ze ''meneer'' achter haar zin had gezet was dan wel een pluspunt. Ze had in elk geval door dat ze daarnet wel erg respectloos was geweest. Hij had de dwarsfluit aan de andere kant naast zich neergelegd. 'Wat vind je tot nu toe van de school?' vroeg hij vervolgens. Misschien was het niet zo slecht om eens een beetje interesse te tonen in de leerlingen. Al was het maar om ze iets beter te kunnen begrijpen.

Regan trok haar capuchon van haar hoofd en haalde even een hand door haar felrode haren. 'Misschien wordt het tijd om daar dan eens een blik op te werpen niet?' vroeg de man naast haar. Regan knikte instemmend. Als ze het nu al zou verprutsen was ze er de eerste dag al geweest. "Eigenlijk wel ja" zei Regan instemmend met de man. Ze glimlachte zwakjes. De man kwam makkelijk door haar buitenrandje heen. Zonder dat Regan het echt door had. De man vroeg na een poosje weer iets, 'Wat vind je tot nu toe van de school?'. Regan keek even opzij. "Beter dan ik had verwacht, meneer, Het valt niet tegen als ik eerlijk ben." Ze sloeg haar ogen even neer en keek daarna weer voor zich uit. Met een glimlach op haar mond ging ze verder. "Ik ben nooit fan geweest van scholen, het liefst teken ik de hele dag door. Maar deze school is anders dan andere, ik kan er nog niet helemaal bij, maar het doet wel iets goeds met me." Regan bloosde lichtjes en trok haar beenwarmers verder omhoog.

PROFILE MAGICIAN

» Eindelijk rust
» Eindelijk rust.
» Eindelijk gevonden.
» Eindelijk. ze zijn er...
» Eindelijk aangekomen

Eindelijk rust.

Eindelijk rust.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen