Come as you are {Aloiysius}

Luid geronk klonk door de hangaar waar Alandria met haar project bezig was. De shuttle trilde onder de zolen van haar kisten en er lag een verheugde uitdrukking op haar gezicht. Het geronk ging over in gezoem toen ze een paar knoppen indrukte van het besturingspaneel. Het gezoem nam aan en lampjes begonnen te branden, maar een paar rode begonnen te knipperen. De dunne wenkbrauwen van de Shadraanse schoten iets omhoog terwijl er een klein frons tussenin ontstond. Spontaan sloeg het mechanisme af en het geluid stierf weg. Ze nam een teug adem en blies de lucht weer kwaad uit door haar neusgaten. Ze gaf een klap op een leuning van de bestuurdersstoel, gevolgd door wat gevloek nu toch niemand haar kon horen. Al zou het haar ook niet uitgemaakt hebben als iemand dat wél had gedaan. Toen ze in haar grijze overal weer uit de zwart geverfde shuttle kwam haalde ze een plaat weg van de buitenkant onder de romp, waarbij ze op een knie leunde. Ze stak haar handen in rubberen handschoenen en greep een tang. Achter de plaat waren kabels tevoorschijn gekomen die achter een buis langs liepen waar vloeistof doorheen werd gepompt om de systemen koel te houden. Ze draaide de toevoer dicht en ontkoppelde de buis. Het vloeistof dat zich daar nog in bevond ving ze op in een grote bak om te voorkomen dat alles over haarzelf of de vloer van de werkplaats zou lopen. Nu ze bij de kabels kon komen legde ze de tang weg en wilde net een dikke draad vast pakken toen ze een stem hoorde. ''Ben je nou nog bezig?'' de vraag, die niet onvriendelijk klonk, was afkomstig van een man midden in de vijftig met de naam Raymond, of gewoon `ray`zoals hij op de werkvloer werd genoemd. Het was een vriendelijke man met kleine lachrimpels rondom zijn ogen. Zijn snor was gelig van de sigaretten die hij rookte en zijn stem was daardoor wat zwaarder geworden door de jaren heen. Hij hoestte ook veel, had vaak last van zijn rug en andere ouderdomskwaaltjes die al veel te vroeg op waren komen zetten. Maar hij was altijd een harde werker geweest, gewoon iemand die zijn ding deed. Nu leidde hij de werkplaats en hielp hier en daar mee met zijn handige vingers. Haar aanwezigheid was hij gaan waarderen en zag haar niet meer aan als de Beschermvrouw van Shadra, maar gewoon als iemand die graag leerde op het gebied van technologie en gewoon even achter haar bureau weg kroop om eens wat anders met haar handen te doen dan brieven te schrijven en te ondertekenen. Het haalde haar even uit de dagelijkse sleur. En Alpha had ze om die redenen er ook op uit gestuurd, deels omdat ze nog wat spullen op Shadra had. ''Ik had ook gehoopt al klaar te zijn. Er zijn nog dingen aan het landingsgestel die niet in orde zijn, maar hij sloeg af en nu denk ik dat de bekabeling niet goed zit..'' bracht ze uit als antwoord, en net op dat moment zag ze dat wat bedrading die er voor zorgde dat de pomp zijn werking deed niet goed vast zat. Dat moest er voor gezorgd hebben dat hij af sloeg voor alles te heet zou worden. De man lachte zacht toen Alandria weer druk bezig ging om de kabels te sorteren en goed vast te maken. Dat ze niet zou stoppen voor ze dit had gemaakt was al bekend bij hem ''Zal ik dan koffie halen?'' bood hij aan, gewoon ook even een excuus zoekend om een sigaret op te steken. En ja hoor, daar kwam het pakje shag uit een binnenzak. Om een sigaret in de werkplaats op te steken met alle brandbare vloeistoffen en materialen liet hij wel uit zijn hoofd. Als er dan toch iets gelast moest worden en er vonken vrij zouden komen werd alles eerst schoongemaakt. Alandria knikte als antwoord terwijl ze even geërgerd een lok haar voor haar ogen weghaalde. Daarbij liet ze onbewust een zwarte veeg op haar voorhoofd achter terwijl ze aan de bedrading peuterde.

(kijk maar even wanneer je kunt/wil reageren ^^)

@Aloiysius

De hangaar was normaal gesproken al gevuld met geluiden van gereedschap, soms vloekende stemmen ronkende motoren. Maar vandaag voegde Aloiysius daar nog een extra laag aan de muur van geluiden toe. IJzer en metaal, kletterend op elkaar of de grond. Een stapel onderdelen die compleet onbruikbaar waren geworden en een kleine berg met onderdelen die een nieuw bestaan gegeven kon worden. Zo had hij besloten om zijn vrije dag door te brengen; op het shuttle kerkhof, weggestouwd in de hoek van de hangaar. Hier kwamen alle wrakstukken, ouderwetse modellen en niet langer te repareren shuttle's te staan. De meesten absoluut klaar voor de schroot. Maar in sommige van hen nog waardevolle onderdelen die met een beetje geluk en handigheid ergens anders een nieuw leven konden krijgen. Soms werden ze als reserve onderdelen voor andere shuttle's gebruikt. Of leeggeroofd, zoals door mensen als hij, die de onderdelen voor eigen gebruik wilden hebben. Hij had toestemming gevraagd en er was niet veel op tegen geweest. Het was niet voor niets een kerkhof.

Aloiysius had zo zijn eigen plannen met de onderdelen die hij lostrok uit de grote mechanismen. Maar eer dat klaar was zou hij nog wel een aantal vrije middagen moeten opofferen. Met een lichte zucht rolde hij onder de shuttle vandaan, een paar meter aan slangen met zich meeslepend. De shuttle waar hij ze uit had gehaald was al eerder gestript voor onderdelen aangezien het een oud model was en daarmee onveilig verklaard. Maar de slangen waren in prima conditie en destijds het allenieuwste model geweest. In zijn ogen dus prima bruikbaar. Eenmaal opgerold legde hij ze op de vloer en veegde met zijn arm het zweet van zijn voorhoofd. Op zijn armen, gezicht en kleding zaten enkele zwarte vlekken. Zijn warrige bruine lokken hadden aan het begin van de middag vast gezeten maar het half lange haar hing nu los op zijn schouders in eigenwijze plukken. De handschoenen die hij droeg waren helemaal zwart gekleurd en slechts aan de naden kon je zien dat ze ooit wit geweest waren. Hij trok ze uit en streek met een hand zijn bruine haar uit het gezicht. Hij kon eigenlijk wel een pauze gebruiken nu.

Zo goed en zo kwaad als het ging werden de kabels bijeengehouden met haar vrije hand zodat ze de losse beter vast kon zetten. Ze hoopte althans dat dít de fout was die ervoor gezorgd had dat het systeem af sloeg, anders kon het zo zijn dat ze nog veel verder moest zoeken. Er waren veel dingen die ook niet vervangen hadden hoeven worden nadat het ding gecrasht was op Erd, maar ze kon altijd nog ergens overheen hebben gekeken. Het ding was tenslotte niet voor niks gecrasht, waar ervaren mensen aan hadden gewerkt. Toch wilde ze het zelf uitproberen. Sommigen hadden meegekeken terwijl ze met de reparaties bezig was, maar ze lieten het haar grotendeels zelf doen omdat het haar project was waar ze al langer mee bezig was. Ze zat dan ook aandachtig te luisteren naar uitleg wanneer deze kwam samen met tips. Wanneer ze iets of een onderdeel bijvoorbeeld niet wist zocht ze het op, of wezen ze het aan. Ze zoog alle informatie gretig op naast vele dingen die er ooit al in waren gestampt voor haar opleiding. Dingen doornemen en in de praktijk bezig zijn was waar zij het beste bij leerde en door de maanden heen waren er al vele vorderingen gemaakt. De kabels zakten terug in hun positie toen ze deze weer los liet ''Ali!'' klonk de stem van Raymond vanaf de ingang, maar ze had hem al aan zien komen met een kan verse koffie en kopjes. Intussen had ze een jongeman opgemerkt die met, zo te zien, zijn eigen projectje bezig was. Ze had hem onder andere in de weer gezien vanaf de schroothoop, of het wrakken-kerkhof zoals ze het ook wel noemden. Zelf had ze er ook wat onderdelen heen gesleept die vervangen waren door nieuwere Erdse technologie. Haar handschoenen legde ze op een gereedschapskist neer om vervolgens ongegeneerd haar handen aan de overal af te vegen die toch al onder de vlekken zat. Met haar gebruikelijke zwarte kisten beende ze naar de opening van de werkplaats, langs een hoopje opgerolde kabels lopend afkomstig van de bruinharige man. Ze keek even kort naar zijn werk, haar ogen er even overheen laten gaand terwijl ze langs liep. ''Daar ben je nog wel even zoet mee.'' sprak ze hem toe. Haar normaal gesproken zakelijkere houding had ze wat laten varen en bij vreemden was ze nooit echt open. Maar in de hangaar werd ze iets soepeler. De lui die er rond hingen hadden vaak een nuchtere vibe, gooien schuine grapjes naar elkaar toe en leeftijd of titel deed er niet veel toe. Ze liep echter weer door om buiten neer te ploffen in een stoel aan een tafel waar nog een paar mannen aan waren geschoven. Ze kneep haar ogen iets toe toen de zon in haar gezicht scheen. Ze had langer binnen gezeten dan ze door had gehad, waar het donkerder was en ze van nature niet erg veel van fel licht hield. Een mok koffie werd door Raymond naar haar aangereikt die ze aan nam, deze in ontvangst nemen met een kort knikje. Vervolgens nipte ze van het nog warme, oppeppende drank.

@Aloiysius

PROFILE MAGICIAN

» Okey, my first official day... [Aloiysius]
» Check-up }{ Aloiysius Claude
» Reading a Story, or making one up...(Aloiysius)
» I got no booty like a caddilac, but I can set you in overdrive. [ Aloiysius ]
» Eerste gesprek || Aloiysius Claude

Come as you are {Aloiysius}

Come as you are {Aloiysius}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen