[LET OP!] Tweede gymles!

Lucy liep met een tas over haar schouder de kleedkamers binnen, en hing deze aan een van de haakjes van de kapstokken. Ze had zich alvast omgekleed, dat scheelde weer wat tijd omdat ze op haar kamer alles bij de hand had, en had haar gewone kleren in haar tas gestopt. Haar gymkleren bestonden uit een zwarte tanktop, en een strak zwarte broekmalloit. Ze had kleine zwarte schoentjes aan, zoals ze vroeger bij haar eigen sporten ook altijd had gehad. Eigenlijk verheugde ze zich wel op de gymles, omdat het een les was waar ze toch redelijk goed in was. Lucy liep de gymzaal in, en zag al redelijk wat mensen. De les was duidelijk nog niet begonnen, waardoor er meteen een opgeluchte uitdrukking op haar gezicht kwam. Eigenlijk kwam ze altijd te laat, en had ze ook altijd ruzie met de leraren. Lucy zag dat één jongen zich aan het opwarmen was, en vroeg zich af waarom de rest alleen maar een beetje niets stond te doen. Op haar vorige school waren warming-ups verplicht, ookal had ze er een hekel aan, ze deed het wel altijd. Gelukkig kon ze het nu op haar eigen manier doen. Lucy kende toch nog niet echt iemand op de school, dus wat zou het? Ze zocht een plekje op in de zaal, en begon met een simpele plié, en frappe, wat al gauw gevolgd werd door een grande jeté, of simpel gezegd een spagaat in de lucht. Lucy lande haar sprong vlekkeloos, en de mensen in de zaal zouden zich wel afvragen wat ze in godesnaam aan het doen was, maar ze was sinds kinds af aan ballerina. Ze oefende 5 keer in de week, en hield van deze danssport, wat anderen er ook van zeiden. Ze trok zich toch nooit wat aan van andermans mening. Na een paar pirouettes volgde een slot, en nam ze even rust. Terwijl ze zich op de grond liet zakken keek ze naar de mensen in de zaal. Ze zuchtte. Het zou nog lang duren voordat ze iemand zou vinden waarmee ze overweg kon.

Sapphire zag onder het uitleggen dat een jongen met interesse naar haar keek en ze vroeg zich af wat ze fout had gedaan. Toen er een meisje zonder te hijgen de zaal in kwam gelopen werd het haar duidelijk: de les was nog niet eens begonnen! Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. 'Sorry meneer, ik dacht dus echt dat het al begonnen was, de les', stamelde ze en met een rood hoofd liep ze weg. Ze zag de jongen allemaal kunstjes uitvoeren. Ze staarde bewonderend naar hem. Het was heel knap wat hij deed. Ze volgde zijn bewegingen. Opeens staarde hij naar haar, met een rood oog en Sapphire keek met een rood hoofd naar beneden. Ze deed een salto achteruit. Ze viel toen op de grond. Ze had hoofdpijn van al die leseen gekregen. Ze keek naar de jongen.

Voorzichtig stapte Faith de gymzaal binnen. Als ze iets niet leuk vond was het wel gym. Ze was totaal niet atletisch en had geen conditie. In een simpel broekje en een shirt. Voor haar gevoel zag het er goed uit.
Ze keek de zaal rond en liep wat verlegen naar een bankje in de hoek. Vanuit daar keek ze naar een meisje die een warming up deed en er angstig lenig uit zag. Weer ergens anders was nog een jongen bezig.
Ai! dacht ze. Dat kan ik niet!
Ze keek daarna naar een meisje met roze haar die bij de leraar stond.
Moest ze zich bij hem melden?
Ze besloot te blijven zitten en staarde naar haar voeten die heen en weer schoven.

Sapphire zat zalige warming ups te doen toen ze haar kleding zag. Dat ook nog! Ze had niet eens geschikte kleding voor gym aan! Jeetje, als iemand een kei was in dingen verpesten en zichzelf vernederen, dan was het Sapphire wel. 'Stom mens dat ik ben', scheldde ze tegen zichzelf en ze rende gauw de kleedkamers in. Ze verkleedde zich. Toen ze weer buitenkwam had ze een truitje dat net onder haar navel stopte en een sportbroek dat losjes tot op haar knieeen kwam. Zuchtend keek Sapphire naar haar shirt. Was die nu te klein, of was dit gewoon de mode? Nou ja, het zal wel de mode zijn, want het had toch echt Sapphire's maat, het truitje. Sapphire bekommerde zich daarom heel min over haar kleding en begon verder te stretchen en salto's te maken. Wanneer zouden ze beginnen?

Kijito haatte het. Weer te laat. Ze kon geen lokaal vinden! Als Master Rude maar niet boos zou worden! Ze gooide de deur naar de meisjeskleedkamer open. Er waren al heel wat tassen, maar de meesten waren al in de gymzaal. Kijito kleedde zich snel om. Net toen ze de deur uit wilde lopen, zag ze dat ze één gymschoen aanhad, en één gewone schoen. Zichzelf voor gek verklarend rende ze terug en begon haar andere schoen te zoeken. Vergeten! Nee toch? Met een zucht trok Kijito beide schoenen uit. Dan maar op blote voeten. Ze deed haar staart iets beter vast en holde toen de gymzaal in. Daar zag ze een meisje met roze haar, een jongen die naar haar keek en nog veel meer leerlingen. Waarom was ze nu altijd bijna te laat? Snel zocht ze naar Master Rude. 'Sorry meneer, ik kan de lokalen echt nog niet vinden,' zei Kijito, met haar ogen op de grond gericht. Ze wilde zo haar best doen, verpestte ze het weer! Snel begon ze met de warming up. Gelukkig was water haar element; ze was lenig en snel. Kijito's blonde haar zwierde om haar heen terwijl ze snel een paar oefeningen deed. Godzijdank was ze niet te laat! Ze had durven zweren dat ze te laat was. Iedereen was druk bezig. Kijito voelde zich alleen, al stond ze tussen al die mensen. Kwam er maar iemand wat tegen haar zeggen, al was het; blijf na.

Lucy keek geïrriteerd naar Master Rude. 'What the hell is he waiting for?' fluisterde ze in zichzelf en stond met een diepe zucht op. Ze had echt een enorme hekel aan wachten, en bovendien leek het erop dat de meesten er al waren. Achja, dan nog maar wat meer warming-up. Lucy startte opnieuw met een paar plié's, iets wat eigenlijk een simpele oefening was. Daarna begon ze maar weer opnieuw met alles wat met ballet temaken had. Iets beters had ze toch niet te doen, er was niemand om mee te praten en bovendien was het al weer een tijdje geleden sinds ze voor het laatst gedanst had. Ze begon zich af te vragen waarom ze dat opgegeven had voor deze school. Het leek het allemaal niet meer waard, de omwisseling van school. Lucy schudde die gedachte van zich af en ging danste verder, geconcentreerd op waar ze mee bezig was. Eigenlijk was het zo erg nog niet dat de les nog niet begonnen was, want dansen deed ze toch het liefst.

Faith keek de zaal geïntereseerd rond. Iedereen deed een warming up of iets dergelijks, behalve zij. Ze stond op en rende vlug naar de kleedkamer. Waarom was ze uberhaupt gekomen?! Niet oplettend rende ze tegen een meisje aan dat ze nog niet kende. Ze was druk bezig met dansen.
Faith voelde haar gezicht rood worden van angst en verlegenheid. Ze keek naar haar voeten met haar hoofd gebogen naar de grond.Sorry.. mompelde ze tegen het meisje. Ik heb je denk ik over het hoofd gezien. Heb je ergens pijn?

Kijito zag een meisje allerlei balletoefeningen doen. Wat was het lang geleden dat zijzelf nog ballet had gedaan! Kijito keek naar het meisje, en probeerde zelf ook nog een paar oefeningen. Ze kon het niet goed meer, dat was eigenlijk wel jammer. Kijito haalde haar schouders op en maakte een paar radslagen. Dat kon ze dan weer wel. Iedereen was met van alles bezig. Waarom was ze zo'n stom brugklassertje? Kijito voelde zich nogal verlaten. Het meisje dat de balletoefeningen deed zag er getraind uit. Ze deed het vast wel vaker. Dat zou Kijito ook moeten doen, eigenlijk. Ze pakte maar een basketbal en begon te dribbelen, langs iedereen. Het gaf haar een snel, goed gevoel. Met een glimlach rende ze vooruit. De glimlach werd van haar gezicht gevaagd toen ze tegen iemand opbotste. 'Sorry,' mompelde ze, haar wangen werden rood van schaamte.

Lucy werd lomp uit haar concentratie gerukt toen ze voelde dat ze door iets of iemand op de grond terecht kwam, en keek even verward om zich heen toen ze een meisje voor zich zag staan. Met een geïrriteerd gezicht keek Lucy haar aan. 'Kun je niet uitkijken waar je loopt ofzo?' Haar stem klonk hard en gevoelloos, en ze had de woorden al gezegd voordat ze er erg in had. Lucy ging rechtop zitten en keek het meisje aan. 'Pardon, ' De tranen stonden in haar ogen. 'Automatische reactie, sorry,' Lucy wist dat ze wel eens bot reageerde, maar het meisje deed het niet expres. 'Het gaat wel, niks aan de hand,' Lucy glimlachte zwakjes. Haar enkel deed vreselijk zeer, maar ze verdrong het maar gewoon. Ze had geen zin in al die heisa, het ging vanzelf wel weer over. Ze wreef even over de zere plek en beet op haar lip om niet in huilen uit te barsten. Ze ging hier niet zitten janken waar iedereen bij was, dat verbood ze haarzelf gewoon. Ze was hier al nieuw, dan zou dat al helemaal dom staan. Lucy deed met pijn en moeite haar schoentje uit, en deed haar broekmalloit een stukje omhoog. Haar enkel was dik en blauw. 'Fuck,' vloekte ze. Dat zag er niet goed uit, en het vóelde al helemaal niet fijn.

Ryuu zag het meisje met roze haar naar de kleedkamers lopen en sloot zijn rode oog ook. Toen hij de deur weer hoorde, duwde hij zichzelf van de grond af en deed zijn benen weer bij elkaar. Hij landde na 2 achterwaartse salto's in een vechthouding. Hij ging recht staan en liep rustig naar het meisje dat zijn aandacht had getrokken. Toen hij eenmaal bij haar was maakte hij een klein buiginkje en analyseerde haar vervolgens met zijn artificiële oog. "Excuseert u mij, maar zou u mij het genoegen willen gunnen van het weten van uw naam?" Zijn ogen gingen wat meer open en hij begon opnieuw. "Wat ben ik weer onbeleefd. Mijn naam is Ryuu Gogyou." Hij maakte weer een kleine buiging, maar dit keer kon je het nauwelijks een buiging noemen.

Faith keek geschrokken naar het meisje. Ze zag dat de enkel dik en blauw was.Wat ben ik toch een ongelovelijke sukkel. zei ze tegen zichzelf. Vervolgens rende ze weg. Ik de kleedkamer zoct ze haar tas. Ze rommelde er enkele minuten in en rende vervolgens terug. Met een flesje, met bevroren water, in haar hand knielde ze naast het meisje neer. Wat een geluk dat ze niet vanochtend mee had genomen.Hier hou dit er maar tegen aan, en nogmaals sorry. Ik had je echt niet gezien. Het spijd me echt.Ze gaf het flesje aan het meisje en glimlachte verlegen.

(Ik neem aan dat dat tegen mij is? Zo niet, verwijder ik mijn post meteen xD)

''Excuseert u mij, maar zou u mij het genoegen willen gunnen van het weten van uw naam?", vroeg een jongen en Sapphire keek op naar de jongen. Haar hart bleef even stil staan en ging toen wild kloppen. 'Mijn naam is Sapphire', zei Sapphire betovert door zijn uiterlijk. Wat was er nu weer met haar? Sapphire had ook altijd iets. Maar dit gevoel was niet normaal. "Wat ben ik weer onbeleefd. Mijn naam is Ryuu Gogyou'', zei de jongen die blijkbaar Ryuu heette zeggen en ze zag dat hij nogmaals een kleine buiging maken, alhoewel Sapphire betwijfelde of het bedoeld was als buiging. Ze glimlachte naar hem. 'Je kan echt prachtige salto's maken', zei ze lachend. Haar hart ging als een razende heen en weer en ze had het warm. Wat was dit nu toch?

-ja dat was naar jou.-

Ryuu analyseerde haar met zijn rode oog en ze bleek een Cassiaan te zijn. "Dank je, Sapphire. dat waardeer ik." Hij deed zijn hand op de achterkant van zijn hoofd en glimlachte breed. "Maar waar ik vandaan kom is het niks speciaals." Hij stond weer normaal en kwam even aan haar haar. Zijn rode oog begon op te lichten, wat in hield dat er iets gebeurde met zijn vuur. "Je bent een Cassiaan, is het niet?" Hij nam zijn hand weg en glimlachte warm. "Je hebt mooi haar en prachtige ogen."

"Dank je, Sapphire. dat waardeer ik'', zei Ryuu en om de een of andere reden zorgde het ervoor dat ze een glimlach over haar gezicht kreeg. Hij deed zijn hand achter op zijn hoofd en glimlachte even, wat Sapphire ook deed glimlachen. "Maar waar ik vandaan kom is het niks speciaals'', zei hij en Sapphire keek even geïnteresseerd naar hem. Zou hij de magie van vuur beschikken? Of duister? Zijn hand reikte even naar haar haar en Sapphire keek hem even diep in zijn ogen aan. Zijn rode oog glom. Was dit niet een soort teken dat er iets gebeurde? Sapphire was net slim genoeg om te weten dat dit niet een normale verschijnsel van een (Raziaan?) was. Je bent een Cassiaan, is het niet?", vroeg hij en Sapphire keek hem even aan. Ze knikte en glimlachte verlegen. Zijn hand ging weg en hij glimlachte waarvan Sapphire het warm kreeg. "Je hebt mooi haar en prachtige ogen'', zei Ryuu en Sapphire voelde ongelooflijk veel warmte. Ze bloosde en lachte verlegen, waardoor er weer kuiltjes in haar wangen kwamen. 'En jij bent een Raziaan (?) niet?', vroeg ze terwijl ze haar hoofd even scheef hield. Ze raakte even zijn borst aan en hield haar hand toen weer verlegen naast zich.

Ryuu's oog begon langzamerhand minder en minder licht te geven. "Inderdaad. Alhoewel, ik heb wel 6 jaar op Shadra gewoond, dat heeft mijn kracht een beetje beïnvloed. Daar heeft mijn oog een paar upgrades gekregen." Toen ze zijn borst aanraakte toen werd zijn rode oog deels blauw voor een moment. De aanraking van een Cassiaan beinvloedde het uiterlijk van het oog. Hij trok zijn masker wat meer van zijn gezicht weg en pakte een stukje katoen met opgedroogd bloed eraan. Hij liet zijn masker weer normaal zitten en deed het stukje katoen in zijn zak.

"Inderdaad. Alhoewel, ik heb wel 6 jaar op Shadra gewoond, dat heeft mijn kracht een beetje beïnvloed. Daar heeft mijn oog een paar upgrades gekregen'', zei de Raziaan. Sapphire keek hem even geïnteresseerd aan. Hij deed zijn masker, of wat Sapphire toch bedacht als een masker, een stukje weg en haalde iets weg, wat hij vervolgens in zijn zak stopte. Opeens hoorde Sapphire een hoop geblaf en Sapphire smeekte dat het niet was wie ze dacht. Oh jawel, daar kwam Lola. Lola sprong tegen haar op en Sapphire viel hard met haar hoofd op de grond. Ze was even duizelig en keek Lola toen aan. Ze kon haar lach niet inhouden en giechelde. Ze hield echter op en keek zo onschuldig mogelijk toen ze zag dat de leraar nog steeds rondkeek in de zaal. Hier kon ze wel is straf voor krijgen. 'Ga weg, Lola', zei ze zachtjes. Lola keek haar vreemd aan en begon haar te likken. Oh jee. Probleem een: wat zou Ryuu nu wel niet denken? Probleem twee: wat zou de leraar wel niet denken? En probleem drie: hoe kreeg ze deze gekke hond weg? 'Ik heb geen eten meer en je moest buiten blijven, lekker ben jij zeg', antwoordde ze. Maar aangezien ze een optimistisch persoon was, lachte ze stiekem. Ze smoorde het.

Ryuu begon te lachen en keek naar Lola. Tatsu, Ryuu's loyale vriend, kwam naar binnen rennen op het horen van een andere hond. Hij ging naast Ryuu staan, op zijn hoede. "Tatsu, zit!" werd uit Ryuu's mond gehoord, opeens heel erg als een leider. Tatsu reageerde door te zitten en naar Ryuu te kijken. "Ja, meester Ryuu." Ryuu begon te hurken en begon Tatsu te aaien. "Gaat het, Sapphire?" Hij keek even naar haar hond. "Hey, Lola." Zei Ryuu weer met een hele warme stem, in tegenstelling tot tegen zijn eigen hond.

Gaat het, Sapphire?", vroeg Ryuu en Sapphire lachte. 'Ja hoor. Ik maak dit meermaals per dag mee', zei Sapphire lachend en ze kwam gauw overeind. Sprak die hond nou echt? Ach ja, aangezien er ook draken waren hoefde dit niet eens raar te zijn. "Hey, Lola'', zei Ryuu met een stem waarvan Sapphire stiekem lachte. Lola keek hem schuin aan. Ze kon ook niet praten. 'Volgens mij kan ze niet praten', lachte ze terwijl ze haar hond aankeek. Die schudde haar hoofd. 'Maar ze begrijpt gelukkig alles wat je zegt', lachte ze. Toen ze de blik van de leraar zag, werd haar gestalte iets ingekrompen. 'Vindt de leraar het wel goed dat onze huisdieren hier zijn?', vroeg ze met een onzekere, bange blik geworpen op de meester. Zoveel zelfvertrouwen als ze net uitstraalde, zo klein leek ze nu.

Ryuu keek naar Master Rude en dacht even na. "Hij ziet eruit als iemand die er geen probleem van maakt, maar laten we ze toch maar wegsturen." Hij keek naar Tatsu en begon hem opnieuw te aaien. "Heb een leuke middag met Lola." De hond begon "Eigenlijk wou ik een boek...." maar Ryuu onderbrak hem. "Je moet wat meer met wezens rondhangen van je eigen soort. Anders word je nog een mens in een hondenlichaam." Tatsu's oren gingen wat naar beneden en Ryuu rolde zijn ogen. "Oke! je mag de kaasblokjes uit mijn jasje pakken." Tatsu rende de jongenskleedkamer in en kwam terug met een zakje kaasblokjes. Hij richtte zich tot de andere hond. Voor het eerst zou Tatsu weer met zijn eigen soort rondhangen, en daardoor ook weer een keer honds spreken. Tatsu blafde richting Lola en liep naar haar toe en ruikte even aan haar. Vervolgens liep hij de gymzaal uit als een ware roedelleider, verwachtend dat Lola mee kwam.

''Hij ziet eruit als iemand die er geen probleem van maakt, maar laten we ze toch maar wegsturen'', zei Ryuu en Sapphire knikte en rechte haar rug. Ze keek naar Lola. "Heb een leuke middag met Lola'', zei Ryuu tegen zijn hond en zijn hond zei iets, maar Ryuu onderbrak hem. "Je moet wat meer met wezens rondhangen van je eigen soort. Anders word je nog een mens in een hondenlichaam'', hoorde ze Ryuu zeggen en Sapphire grinnikte even bij dat idee. "Oke! je mag de kaasblokjes uit mijn jasje pakken'', zei de mysterieuze jongen tegen zijn hond en de hond keerde even later terug. Sapphire genoot als het ware van de aandacht die Ryuu aan zijn hond schonk. Tatsu blafte naar Lola en Sapphire keek naar Lola's reactie. Die bleef, zoals Sapphire zelf, de kalme zelf en keek rustig naar de hond toen die haar besnuffelde. Hij rende weg en Lola rende vrolijk mee. Sapphire glimlachte en keek de jongen toen aan. 'Fantastisch hoe jij met dieren kan omgaan zeg', complimenteerde ze hem lachend. Ze genoot van alles wat hij deed.

Ryuu glimlachte en stond weer op uit zijn gehurkte positie. "Ach... Het is een kwestie van respect. Normaal is er in een roedel van honden de hond die het meest gerespecteerd wordt de leider, maar als baasje moet jij die rol overnemen. Als ik met honden praat praat ik als een leider, niet een vriend. Tenzij Tatsu mijn spullen brengt." Ryuu gaf een onschuldige, maar hele brede glimlach. "Dan is hij net mijn kleine broertje." Hij haalde een vinger over het litteken op zijn oog. "Deze heeft hij me gegeven toen hij nog een puppy was, toen was hij nog niet zo menselijk."

Ryuu kwam omhoog uit zijn gehurkte positie en begon te vertellen. "Ach... Het is een kwestie van respect. Normaal is er in een roedel van honden de hond die het meest gerespecteerd wordt de leider, maar als baasje moet jij die rol overnemen. Als ik met honden praat praat ik als een leider, niet een vriend. Tenzij Tatsu mijn spullen brengt'', zei Ryuu en Sapphire glimlachte hartelijk. Deze jongen wist wat hij wou en wat hij verwachte van zijn hond en dat gaf Sapphire een goed gevoel. Hij keek onschuldig en lachte breed. Sapphire hield haard hoofd een beetje schuin terwijl haar ogen de grond zochten en daarna hem weer. Deze heeft hij me gegeven toen hij nog een puppy was, toen was hij nog niet zo menselijk'', zei hij en Sapphire keek naar de haal over zijn oog. Het was een litteken en Sapphire keek even bedenkelijk, niet wetend hoe ze moest reageren. Ze volgde met haar vinger even over het litteken, gewoon, per ongeluk uit zichzelf opgevolgd en keek toen verlegen even naar de grond en lachte. 'Sorry. Soms doe ik dingen waarvan ik mezelf niet kan beheersen', zei ze grijnzend.

Ryuu lachte met zijn ogen dicht. "Maakt niet uit hoor. Je mag het wel voelen als je wilt, als het goed is voel je dan ook ergens een kleine verwarming. Dat komt door dit oog, dat voor me is gemaakt op Razen." Hij streek zijn hand door haar haar en wederom begon zijn oog op te lichten, dit keer lichte zelfs het litteken op. Van de arm die nog langs zijn lichaam hing, vatte opeens de pols vlam en er kwam daar een vlam uit die om zijn arm draaide. Hij liet snel haar haar gaan en de vlam begon terug te trekken. Hmm... ik moet daar iets aan doen als ik met meer Cassianen wil kunnen praten.

- Sorry, ik voelde me geëerd te reageren xD -

''Maakt niet uit hoor. Je mag het wel voelen als je wilt, als het goed is voel je dan ook ergens een kleine verwarming. Dat komt door dit oog, dat voor me is gemaakt op Razen'', zei Ryuu en Sapphire keek hem aan. Zijn hand ging door haar haren en Sapphire rook even zijn geur. Zijn oog gloeide en zijn litteken was zelfs goed te zien. Zijn pols vatte vlam en Sapphire schrok daar lichtelijk van. Vond zijn magie het soms niet goed dat hij haar aanraakte? Of was het gewoon niet te beheersen? Sapphire keek even naar beneden en zuchtte even. 'Heb je dit altijd bij Cassianen?', vroeg ze en ze keek hem even geïnteresseerd aan. Maar aangezien het onbeleefd was om lang te staren, wierp ze haar blik even op de leraar. Haar hart bonkte als een gek en Sapphire hoopte dat Ryuu dat niet kon horen. Ze hoopte dat hij niet wist dat het gewoon voor hem was en dat het abnormaal was.

Ryuu keek zelf ook verrast van de vlam op zijn pols, die nu langzaam aan het verdwijnen was. "Nou, mijn oog licht altijd op als ik in contact kom met andere elementen, maar eerlijk gezegd ben jij de eerste Cassiaan die ik ontmoet. Ik weet niet of het bij anderen ook gebeurt." Hij keek naar Master Rude en keek toen weer naar Sapphire. "Ik vraag me af wanneer we beginnen."

PROFILE MAGICIAN

» [Gymles 1] Bootcamp.
» Nieuwe start van Gymles!
» Tweede les
» De tweede les
» Tweede Les

[LET OP!] Tweede gymles!

[LET OP!] Tweede gymles!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen