PortalIndexRunning in the dark || Julian HpD5UwnRunning in the dark || Julian 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Running in the dark || Julian

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Tári
.
.
Tári

Running in the dark || Julian UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Betsie
Posts : 4699
Points : 15
Running in the dark || Julian UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Duister
Klas:
Partner: Life. It singularly fails to reward good intensions

Running in the dark || Julian Empty
BerichtOnderwerp: Running in the dark || Julian   Running in the dark || Julian Icon_minitimewo nov 02 2016, 22:43

Kleine witte wolkjes kwamen uit haar mond als haar warme adem met de koude buitenlucht botste. Haar blote armen waren bedekt met een deken van kippenvel en haar gezicht droeg een rode blos. Ze bewoog vrij rustig tijdens het joggen, zichzelf ervan verzekerend dat ze de kou kon voelen. Bij haar grootouders had ze veel gerend en toen was ze tot het besef gekomen dat het haar enorm hielp haar hoofd leeg te maken als ze de kou kon voelen. Het nam het even over van alle negatieve gedachten in haar hoofd.
Ze stopte even en terwijl ze haar benen bleef bewegen haalde ze en paar keer diep adem. 'Kom op Tári, een nieuwe start had je gezegd, als je nu al zo begint komt er nooit meer iets van.' Ze wilde niet denken aan haar verleden hier, maar het was zeker geen ouwe lullen verhaaltje dat oude gewoontes moeilijk af te leren waren. Hoe kom ze haar instelling veranderen naar vriendelijk, als haar natuur haar vertelde dat ze de muur die ze jaren lang opgetrokken had gehouden bestond uit kil gedrag en wraakzucht? Ze wist niet hoe ze het ging doen en of het haar ooit echt zou lukken, maar ze moest het proberen, hoe hopeloos de poging ook was.
Ze had haar harenvin een klein staartje zitten, de plukken langs haar oren kwamen tot iets onder haar kaak en staken af tegen haar rode wangen. Normaal gesproken zouden haar witte haren opgaan in haar bleke gezicht en zouden haar bloedrode ogen afsteken tegen de witte lijst die haar gezicht vormde, maar die kleurspeling verdween zodra ze ging joggen, dan waren het juist haar rode ogen die opgingen in haar gezicht en de witte haren die afstaken.
Ze droeg een zwarte trainingsbroek en een strak zwart hemd. Zelfs tijdens het joggen droeg ze haar bruine riem waar haar tien messen in zaten. Ze mocht dan wel proberen vriendelijk te zijn, die messen waren te belangrijk. Ze schudde snel haar hoofd om de herinneringen die haar brein binnen stroomden te verjagen. Dat waren precies de dingen die ze.. wat? Wat wilde ze ermee? Wilde ze het vergeten? Nee, daarvoor waren de mensen in die herinneringen te belangrijk, de lessen die ze eruit had geleerd.
Ze kwam weer in beweging en liet haar ogen op de grond rusten om zich te focussen op de kou. De kleurige bladeren op de grond waren nu wel een mooi beeld om naar te kijken, maar het was wel spekglad en maakte het rennen er een stuk lastiger op.
Ze wist niet precies hoe laat het was, maar ze was rond een uur of tien in de avond vertrokken en ze wist wel dat ze al een tijdje aan het rennen was. Misschien was het twaalf uur, misschien later. Vroeger was ze in de ochtend gaan rennen, maar ze was erachter gekomen dat ze het fijner vond om te gaan rennen als iedereen al binnen zat op een enkel nachtbeest na. Dan kon ze na haar rentocht meteen haar bed in duiken en dan wist ze zeker dat ze een rustige nacht had.
Dwalend in haar gedachte had ze de zwakke steken in haar linkerbeen niet gevoeld, waardoor de pijnscheut onverwachts kan. 'Verdomme!' Haar stem weergalmde door het bos. Ze stopte meteen met rennen en greep naar haar scheenbeen. Het was een oude wond en er was niets meer over dan een litteken, maar het bleef een gevoelige plek en zeker met dit koude weer, na een lange dag lopen voelde ze de oude pijn vaak nog.
Ze vloekte zacht en haar gezicht stond op onweer en ze draaide een rondje om haar eigen as in de hoop de pijn minder te maken, iets wat duidelijk niet succesvol was.

Sorry voor eventuelle typfouten. Postje gemaakt op een mobiel die niet van mij is XD
Terug naar boven Ga naar beneden
iiiiiii
.
.
avatar

Running in the dark || Julian UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : ii
Posts : 145
Points : 15
Running in the dark || Julian UTL8oxA MAGICIAN

Running in the dark || Julian Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running in the dark || Julian   Running in the dark || Julian Icon_minitimevr nov 04 2016, 13:17

Running in the dark || Julian Tumblr_n147rnmdxt1qcexlbo1_500

Het is mid-herfst. De aardbol krijg weer een oranje-geel palet en de mensen verzamelen zich al massaal rondom de kampvuurtjes verspreid in het pittoreske dorpje Oak's Field. Hoewel de dansende warme vlammen ook zo hun aantrekkingskracht hebben lijkt het er op dat Julian, een jonge student aan Starshine academy, liever kiest voor het koudere 'hazenpad'. Met snelle pas baant Julian zich een weg door het dim verlichte dorpje, bij elk passerend kampvuur een korte observerende blik werpend op de mensen hun uitgerekte dansende schaduwen. Met een gezicht van staal daalt Julian verder af het dorp in, waar de groepjes mensen steeds dunner en dunner worden tot er nog maar enkele individuen verdwaald rondlopen. Ze zeggen dat dit gedeelte van Oak's Field vooral wordt bezocht door het tuig en dat de winkels zwarte magie verkopen. Julian heeft werkelijk nul interesse in zwarte magie, eigenlijk überhaupt magie. Nee, Julian is op zoek naar een oude bisbis, een winkel van sinkel, een tweedehands rommel winkel waarvan hij geloofd dat die alleen in dit gedeelte van het dorp te vinden zal zijn.

Met zijn kleine hoeveelheid aan Talons op zak sloft hij de straten door tot zijn zilverblauwe ogen vallen op een verweerd uithangbordje waarop hij nog net de woorden 'van sinkel' kan lezen. Zonder twijfel stapt hij het donker verlichte winkeltje binnen, zijn blik vallend op alle verschillende vreemde voorwerpen die zich in de winkel bevonden. Een klein half uurtje rommelt Julian in stilte wat door de verschillende bakken heen, af en toe een vreemd metaalachtig onderdeel uit de bak vissend. Voor een leek wellicht voorwerpen die er uit zien als rotzooi, voor Julian allemaal onderdelen met waarde. Wat hij er precies van ging maken was nog geheim, tenslotte stond hij zelf ook pas aan de start van zijn idee en was de uitkomst nog vrij onzeker. Zonder woord of sociale erkenning dumpt hij de verschillende voorwerpen, uiteenlopend van kristal tot metaal tot gummy op de toonbank. De vrouw die al net zo verweert er uit zag als het uithangbordje buiten bekijkt de onderdelen voorzichtig voor ze er een prijs voor noemt. Julian heft zijn wenkbrauw bij het belachelijke voorstel en schud zijn hoofd: "30 en geen talon meer." De vrouw gedraagt zich beledigd maar Julian's observerende ogen vertellen hem dat ze het aanbod al lang heeft aangenomen. Uiteindelijk knikt de vrouw en rekent Julian af, de voorwerpen vervolgens in zijn draagzak. ''Wat ga je er eigenlijk mee doen?'' vraagt de mevrouw wanneer Julian klaar is om te vertrekken. Julian's mondhoek glijd ietsje omhoog en wijst naar een bordje aan het begin van de winkel waar op staat: 'No questions asked'. De vrouw snuift waarna ze verdwijnt in een met kralenketting voorziende opening in de muur.

Bepakt met zijn edele aankopen struint hij Oak's Field uit; hij had er verder geen zaken te doen en 'gezellig' om het kampvuur hangen kon hij op school ook. Bij wijze van een afkorting schiet Julian het donkere bos in, die zijn naam ere aan doet zelfs op klaarlichte dag laat staan nu; in de nacht. Hoewel Julian meer book- dan streetsmart is twijfelt hij echter geen moment over dat hij de uitweg zou kunnen vinden. Als puntje bij paaltje kwam had hij altijd nog zijn zwarte vederen vrienden om hem te redden uit een nare situatie. De kille stilte van de nacht voelt als een warme deken om Julian heen, hier voelde hij zich thuis, tussen de bomen en de takken en in stilte. Abrupt houd Julian halt bij het horen van een pijnkreet in de nabije verte. Julian's zilveren ogen speuren de omgeving af maar zonder succes. Het is niet zijn probleem bedenkt Julian zich kalm, niet zijn probleem dat een student zich slim genoeg achte om 's nachts door het bos te wandelen en zich te bezeren. Niet zijn probleem... Waarom wandelt hij nu dan toch in de richting van het geluid in plaats van de snelste route naar het kasteel? Waarom klopt zijn hart dan nu toch een aantal passen sneller? Vast de kou...

Bij een krakend geluid in de buurt stopt hij, zijn zilveren ogen vestigend op een hoofd als tomaten met haren als sneeuw. Julian kantelt zijn hoofd ietsje waarna zijn blik die van haar volgt naar haar onderbeen. Woorden schieten bij Julian, zoals gewoonlijk, te kort. Echter verkleind hij de afstand tussen hen en zakt hij door zijn knieën heen, zijn koele vingers naar haar onderbeen reikend. In het donker kon hij nauwelijks zien of het open lag, of dat er iets anders aan de hand was; hoe de situatie ook was; hij kón haar helpen. Eigenlijk was hij al in het proces, zonder woord noch erkenning. "Het is beter dat je stil blijft staan." zegt Julian uiteindelijk, zijn zilveren ogen in die van haar leggend, zacht maar tegelijkertijd koud en afstandelijk. Julian's stem vibreert als dun soepel leer tussen de bomen door. Met die woorden pakt hij voorzichtig haar been vast, zijn blik observerend. Ze had zich vast overwerkt of verstuikt bedenkt hij zich kalmpjes, daarna langzaam weer overeind komend, haar in alle rust aanstarend.
Geeft niet, heb het nauwelijks gemerkt! vind het al knap dat je op een mobiel je post schrijft haha. sorry voor Julian's vreemde karakter haha

Terug naar boven Ga naar beneden
Tári
.
.
Tári

Running in the dark || Julian UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Betsie
Posts : 4699
Points : 15
Running in the dark || Julian UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Duister
Klas:
Partner: Life. It singularly fails to reward good intensions

Running in the dark || Julian Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running in the dark || Julian   Running in the dark || Julian Icon_minitimeza nov 05 2016, 19:15

Het donkere bos was altijd al een vertrouwde plek geweest waar ze zichzelf had terug getrokken. Soms was dat een mindere fijne plek om te zijn en dat had ze geweten ook. Dat waren echter herinneringen uit een ander leven dat ze heel erg hard achter zich probeerde te laten. Ze wilde niet dat die oude herinneringen haar poging haar karakter te veranderen in de weg zouden staan.
Sommige dingen zou ze nooit kunnen vergeten, maar andere had ze al achter slot en grendel geplaatst. Ze moest heel eerlijk toegeven dat er dingen waren die ze niet wilde vergeten. Mensen in haar leven die ze waarschijnlijk nooit meer zou zien, maar die haar hadden gevormd tot wie ze nu was, maar ook lessen die ze had geleerd. Als ze die herinneringen achter zich zou laten, zou ze bij wijs van spreken helemaal opnieuw moeten beginnen in haar leven, alle lessen opnieuw moeten leren, alle fouten opnieuw moeten maken. Nee, daar voelde ze dan weer niks voor, dan liep ze liever rond met de herinneringen die haar nachtmerries enkel erger maakten.
Die nachtmerries waren een van de redenen dat ze besloten had om te gaan rennen. Ze was erachter gekomen dat als ze eerst was gaan rennen de nachtmerries minder extreem waren. De kou die haar armen streelde maakte haar hoofd leeg en ze had heel even het idee dat ze al die herinneringen van zich af kon schudden. Stuk voor stuk kon ze ze nu even los laten, zodat ze later kon gaan bepalen welke wel en welke niet van belang waren.
Ondanks dat de herinneringen langzaam uit haar gedachten verdwenen, kwamen er andere gedachten voor terug. De gedachte die haar hoofd vulden namen haar complete concentratie in beslag en alle waarschuwingen die haar been haar gaf werden amper gevoeld en genegeerd. Een pijnkreet verliet haar lippen toen het al te laat was. Ze greep naar haar scheenbeen en vervloekte zichzelf. Waarom kon ze ook niet gewoon naar zichzelf luisteren? Het rondje dat ze om haar eigen as draaide in een verwoede poging de pijn te laten stoppen was duidelijk onsuccesvol. Het was maar goed dat ze haar tasmaanse duivel niet bij zich had, het arme diertje was waarschijnlijk meteen in halve paniek tegen haar been gaan duwen met haar kleine neusje in een poging haar bazin te helpen met als resultaat het alleen maar erger maken van de pijn.
De gedaante die naar haar toe kwam lopen had ze niet eens opgemerkt, iets waar ze zichzelf meteen op wees. Een van haar eerste lessen was immers geweest om altijd alert te zijn, nooit af te dwalen en haar omgeving ten alle tijden in zich op te blijven nemen. Iets wat nu dus overduidelijk gefaald had.
"Het is beter dat je stil blijft staan." Haar rode ogen kijken hem groot van schrik aan terwijl hij haar been vast pakt. In elke andere situatie had ze haar been terug getrokken en de jongen er een trap mee verkocht, maar alles gebeurde te snel en tegen de tijd dat ze goed en wel besefte wat er was gebeurd stond de jongen alweer voor haar en had hij haar been los gelaten. De zilveren ogen van de jongen blijven in de hare rusten. In minder dan een seconde veranderd haar verschrikte blik in woede. ‘Wie denk je in hemelsnaam wel niet dat je bent?!’ Bijna instinctief ligt haar rechterhand al op de leren riem rond haar middel. Veranderen bleek toch – alweer – moeilijker dan verwacht. Woede in plaats van dankbaarheid en dat tot op de hoogte waarin ze al greep naar haar messen. Ze haalde nog geen van de bewerkte messen uit haar riem, maar zoals wel te verwachten was geweest zou ze deze ook niet in de riem laten zitten als de jongen iets stoms zou doen. ‘Ik vroeg niet om je hulp of wel?’ Nog steeds kwaad hief ze haar hoofd iets op. Ze was kwaad op zichzelf dat ze de jongen niet aan had zien komen, maar ook op de jongen zelf. Hij had immers ongevraagd willen helpen. Hoewel het een aardig gebaar was geweest was de witharige jonge dame niet gediend van mensen die ongevraagd aan persoonlijke ruimte in kwamen en haar zelf aanraakte.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Running in the dark || Julian UTL8oxA PROFILE
Running in the dark || Julian UTL8oxA MAGICIAN

Running in the dark || Julian Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running in the dark || Julian   Running in the dark || Julian Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Running in the dark || Julian

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» two wolves running in the dark.
» It's getting dark darling, too dark to see / Ziva, Ronodan & Kalista
» [E-Missie] Clearing Paths (Julian)
» Julian Caito
» Elliot Julian Suede

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Dark Forest-