[E-Missie] Clearing Paths (Julian)

Clearing paths

E-missie | Dark Forest | 5 points

"We zijn centaurs, gekomen uit het woud om hulp te vragen. De dryaden gaan vrij hun gang in de diepere gelegen delen van het nabijgelegen bos, maar ze bevinden zich ook op ons territorium! Wat ons laat briesen is dat ze hun zogenoemde covens afschermen door er magische doornstruiken rondom te laten groeien. Onze hoogvlaktes worden geterroriseerd door dit venijnige onkruid, onze hoeven slijten door de magische krachten in deze planten, onze benen raken erin verstrikt en onze halfveulens herkennen de omgeving niet meer. Magie moet met magie bestrijdt worden. Verdelg deze akelige planten en we zullen ieder die ons tegemoet komt rijkelijk belonen.

[E-Missie] Clearing Paths (Julian) F2u___black_swirled_stars___divider_by_leatenshi-d6u3vjl

Doel: Vernietig de magische doornstruiken in het donkere bos die er de centaurs van weerhoudt om vrij rond te draven - je kunt de struiken diep de grond in verjagen door middel van lichtmagie, of ze afbranden door middel van vuurmagie
Rang: E
Niveau: Recruit
Locatie: The Dark Forest
Team: Julian (Solo)
Reward: 40 [E-Missie] Clearing Paths (Julian) Kthsh0X

[E-Missie] Clearing Paths (Julian) Kthsh0X

+ 5 punten + een item

[E-Missie] Clearing Paths (Julian) Thorns

♥

[E-Missie] Clearing Paths (Julian) HroiKFO

Het is een zonnige vrijdagmorgen wanneer Julian langs het, bij hem intussen bekende, prikbord wandelt. Daar in een hoekje, verscholen achter nog heel wat andere blaadjes hangt een missie die Julian eergisteren nog niet was opgevallen. Zijn zilveren ogen blijven hangen op de beloning en daarna op de inhoud van de missie. Vuur of licht magie... Julian wrijft kort door zijn mid-lange zwarte haren, intern geconflicteerd over de missie voor zijn neus. Julian speurt de rest van het bord af maar nergens was de beloning zo aantrekkelijk als die van de missie gegeven door de centaurs van het bos. Zouden ze hem aannemen als hij loog dat hij over een van de twee magieën beschikte? Er was vast nog een andere manier om de struiken te vernietigen. Met praktisch Talontekens in zijn ogen trekt de gierige zwartharige student de missie van het prikbord af, tot ergernis van een student achter hem die zijn oog op dezelfde missie had gericht. Met een tevreden grijns verdwijnt Julian uit de gang, hij had nog enkele lessen vandaag. De missie zou tot morgen moeten wachten, dan had hij zo goed als vrij.

Zaterdag ochtend 10:00 uur staat Julian al naast zijn bed zich aan te kleden voor zijn 'uitstapje' naar het bos. Ondanks dat hij er gisteren nog kort over na had gedacht was hij nog niet tot een oplossing gekomen betreft zijn gebrek aan licht of vuur magie. De dag was echter nog lang, en hij had zeker tot vanavond laat om er iets op te vinden. En dus stapt zelfverzekerde Julian op de zonnige morgen op zijn eigen creatie van een soort mountainbike en trapt hij kalm richting het bos.

Twintig minuten later bevindt Julian zich al tussen de oude bomen van het bos, zijn fiets soepel ruisend door het oranje-gele bladerdek. Julian's zilveren blik schiet van links naar rechts, de omgeving afspeurend voor de zogenaamde magische doornstruiken waar de missie over sprak. Die half-wezens hadden wel iets specifieker mogen zijn bedenkt Julian zich een tikkeltje geïrriteerd. Het pas een goed half uur later voor Julian de eerste dryaden coven gevonden heeft, inderdaad gekenmerkt door de hoge doornstruiken rondom de ingang. Julian dumpt zijn mountainbike op de grond en wandelt richting de struiken. Zoals het een nieuwsgierige jongen betaamt steekt hij zijn vingers uit naar de doorns. Eerst lijkt er weinig te gebeuren maar op kleine afstand verwijderd van de doorns haalt de plant ineens naar zijn hand en rolt deze om zijn hand heen. Meteen trekt Julian zijn hand terug, de doorns zijn handen openhalend in het proces. Nou... dat hadden we ook maar meteen gehad.

Julian zit inmiddels op veilige afstand van de doornstruiken zijn hand te verbinden in oud verband wat hij bij toeval nog in zijn rugzak had zitten. Zich zorgen maken om een infectie deed hij morgen wel, dan zou het toch pas echt pijn beginnen te doen. Met zijn tanden en linkerhand trekt hij het verband aan waarna hij zich tegen de boom achter zich laat zakken. Buiten dat de centaurs er duidelijk last van hadden, had Julian nu ook een persoonlijke vete met de stekende planten. Julian zinkt intussen dieper en dieper in gedachten over een oplossing, zijn ogen sluitend voor meer interne focus.

Zwaluwen fluiten een treurig deuntje terwijl ze bovenlangs Julian's hoofd doorschieten. De zon was verdwenen achter de wolken, en wat leek op een goed idee viel met de eerste regendruppels letterlijk in het water. Na een kleine tien minuten schieten Julian's ogen open en krabbelt hij overeind van zijn plekje in het hoge gras. Hij verkleint zijn afstand weer met de magische struiken, ditmaal zeker makend dat hij er niet te dicht in de buurt kwam. Als hij dit duivelskruid zou willen verdelgen zou hij er zeker van moeten maken dat de wortels onder de grond voor goed van enige voedingsstof werden ontzien. Aan de bovenkant zou hij de al bestaande planten moeten versnipperen om voortplanting te voorkomen. Het zou beide van zijn magieën vergen om zijn plan te doen slagen. De details had hij nog niet, maar tijd om langer na te denken had hij niet. De zwaluwen hadden hun lied gezongen van regen, en het zou niet meer lang duren of het zou beginnen met storten.

Hij zou zijn windmagie vlijmscherp moeten maken, en dat kon alleen als hij zich concentreerde op een klein oppervlak; het moest geconcentreerd worden tot een scherp punt. In een plotse beweging met zijn hand snijd Julian ongedeerd door de doorns heen. Tevreden kijkt hij naar het laagje aan geconcentreerde luchtmagie langs de zijkant van zijn hand en vingers. Het zou wat fysieke inspanning kosten maar dan zou het ook voor goed in snippers liggen. Wanneer hij de eerste plant van boven volledig heeft uitgeroeid neemt hij afstand van de grond en roept zijn aardmagie op om de normaal vruchtbare grond van steen te maken. Hier zou geen plant meer groeien, althans het zou een langzame dood worden voor de wortels terwijl ze beetje voor beetje hun laatste reserves zouden opeten; hun verdiende loon. Tevreden kijkt Julian neer op zijn werk, zijn hals en voorhoofd glimmend van het zweet van zijn eerdere inspanning. Nog maar... Julian kijkt in het rond en zucht zachtjes, een stuk of tien te gaan?

Het is tegen vijven in de avond wanneer Julian compleet verslagen languit neervalt in het hoge gras. Dat was de laatste bedenkt hij zich, nog steeds buiten adem van zijn afgelopen inspanningen. Het was hem gelukt, met een omweg, daar was hij zich bewust van, maar hij was er in geslaagd. Natuurlijk had hij die buien niet meer kunnen ontwijken en lag hij er nu volledig doorweekt bij. Als die halfwezens nu maar tevreden waren... Hij had zijn best gedaan om zoveel mogelijk planten met de grond gelijk te maken maar hier en daar was het fysiek onmogelijk geweest om de planten te bereiken, tegen glibberige rotswanden enzovoorts. Julian krabbelt overeind, zijn lichaam ondersteund met zijn rechterarm. Was het karma? Was het om hem te leren dat hij minder gretig moest zijn, wie weet. Wie weet was het een herinnering aan het feit dat hij mede naar Starshine gekomen was om vriendschappen te sluiten. Had hij een vuurmagiër of lichtmagiër te vriend gehad was dit allemaal veel soepeler verlopen. Julian zucht diep, dat was dan een duidelijke les voor de altijd eenzame zwartharige.
deze was wel wat lastiger omdat ik niet goed gelezen had en hij geen vuur of lichtmagie heeft, ben een beetje creatief geweest hoop dat dat niet erg is.

» [E-Missie] Clearing Paths (Penny)
» [E-Missie] Clearing Paths (Oliver)
» [E-Missie] Clearing Paths (Nardo)
» [E-Missie] Clearing Paths (Ziva)
» [E-Missie] Clearing Paths (Mayla)

[E-Missie] Clearing Paths (Julian)

[E-Missie] Clearing Paths (Julian)

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen