Oh Gyashin i cant help it, but you look soooo cute!!!

Ze woonde hier al een paar weken, maar toch miste ze haar adviseurtje. Ze mocht hem niet schattig noemen, maar hij zag er nu eenmaal zo schattig uit! Luna hoopte maar dat Shin snel zou komen. Ondanks dat hij per ongeluk in het experiment terecht gekomen was was de kleine dondersteen er toch een beetje zelf verantwoordelijk voor zijn verandering. Hij was voor het experiment al een lief schattig diertje geweest, maar ook nu had hij een knuffeligheid factor van zicht dat heel hoog lag. Luna stapte Cruinne uit om naar beneden te gaan. De hele dag in haar vertrekken te verblijven zou haar alleen maar kriebelig maken en sneller geïrriteerd dan dat ze in beweging was of gewoon lekker buiten. Ze liep de trappen af naar de gangen waar sommige leerlingen doorheen stroomde of gewoon ergens op een bankje in een of ander boek zat te lezen. Soms keken leerlingen haar kant op, maar ze glimlachte enkel vriendelijk naar hen voor de grote hal door liep naar buiten. Daar snoof ze even de lucht op en sperde haar ogen even vol van vreugde open. Hij was toch naar Kovomaka toe gekomen en dat maakte dat ze sneller ging lopen. Waar was dat kleine ventje? Ze zocht via de grond vooruit en vond hem ergens op het klein. Luna ging zachter lopen tot de achter haar adviseur stond en hem eventjes speels langs zijn oortjes streelde. Ze wist wel dat hij het fijn had gevonden toen voor het experiment, maar zins dien was hij best veel menselijker geworden in zijn doen en laten. Het liefste greep ze hem vast en knuffelde hem dood, maar ze wist dat Shin zichzelf niet als een grote knuffelbeer zag en dat respecteerde ze aan hem wel, maar ze moest zich wel steeds heel erg bedwingen om het niet te doen.

XD

Gyashin was net een paar uur op Starshine, en had het al meteen naar zijn zin. Ookal was hij voor het experiment een doorsnee simpel-geschapen vosje, hij is steeds menselijker geworden. Dit koste wel een tijd, maar hij is langzaam aan gewoon steeds stapjes vooruit gegaan. Het begon met paten, daarna leerde hij weer op twee benen lopen en nu kan hij zelfs al de fijne motoriek van de mens gebruiken. Iets wat de meeste adviseurs nog niet eens kunnen. Hij vond het eigenlijk geweldig zoals hij nu was, sterk en menselijk. Dat was toch alles wat een beest met een simpel dierlijk geheugen kan wensen? Niet dat een normaal dier dingen kan wensen want daar zijn hun hersenen veel te slecht voor, maar toch. Hij had al een fijn gesprek gehad met een leerkracht, eigenlijk kon niks deze dag nog slecht maken. Maar het erge is, hij had nog niet eens bedacht om naar Luna te lopen! Hij zat daar maar, lekker uit te rusten aan de rand van een mooie fontein, midden in het binnenhof/binnenplein. Zijn pootjes zaten lekker te rusten in het water waarna hij genoot van de buitenlucht. Hij hoorde het prachtige geluid van de vogels, die langzaam voorbij het kasteel vlogen. De prachtigste maar ook gekste geluiden waren te verstaan voor hem, en hij bleef genieten. Tot hij opeens gekriebel voelde achter zijn grote deels blauwgekleurde oren, die immers bijna net zo groot waren als zijn hoofd zelf. Hij keek snel om zich heen, en daar stond Luna.

Hij was helemaal vergeten dat hij voor Luna kwam natuurlijk, en glimlachte snel. Hij voelde eventjes zich heel geamuseerd door het kriebelen, maar al snel verborg hij dit en stond hij op. "He Luna, sorry. Ik was helemaal vergeten om naar je toe te lopen, deze planeet is zo interessant! Het is zeker wat kouder dat zeker, maar het is zo'n geweldig kasteel!" even leken zijn kastanjebruine kraaloogjes te glinsteren. "Hoe is het met je? En met de vergaderingen? Heb je het trouwens al gehoord? Er is een op hol geslagen robot in de Erdse woestijnen gevonden.."

Toen ze hem vond zo moederziel alleen had Luna al meteen besloten voor hem te gaan zorgen. Eigenlijk tot shin weer op eigen pootjes kon staan en goes kon jagen, maar het toen malige woestijnvosje met zijn veelste grote oren had ze zo in haar hart gesloten dat ze hem onmogelijk weer in het wild had kunnen los laten. Plus dat hij veelste veel aan haar was gaan hechten. Soms voelde Luna zich nog wel eens schuldig dat ze Shin niet thuis had gelaten, maar ze was ook wel weer blij dat Shin haar nu als adviseur diende. Zijn reactie bracht het tijdelijke contact met zijn zachte vachtje tor een einde. Maar ze was ook weer blij zijn stem te horen. 'Geeft niet Shin, Het is hier inderdaad indrukwekkend. Vroeger toen ik hier voor een jaartje ala uitwisselings studente hier kwam Kon in in de vrije tijd ook niets anderst doen dat Kovomaka bewonderen.' zei ze met vriendelijke stem en.ging naast Gyashin zitten. 'Ik ben heel blij je weer te zien Gyashin.' zei ze en genoot van zijn glinsterende oogjes. Het was ook zo'n schatje!

Gyashin keek haar even glimlachend aan. Diep van binnen wist hij ergens dat hij stiekem toch nog wel een beetje schattig was, maar dat kwam allemaal door die irritante fout die in de machine zat waar hij door veranderd is. Ja oke, zonder die machine kwam hij niet in het leven zoals hij nu was, maar als ze die fout nou hadden gefixt, dan was hij meteen zijn grote angstaanjagende dierlijke vorm en had hij niet nog zijn woestijnvosjes vorm als vaste vorm, waar hij alleen maar regelmatig uit kan transformeren naar zijn dierenvorm maar nog altijd, wat was dat een irritante glitch/fout.. Hoe dan ook, hij mocht niet zeuren van zichzelf. Hij heeft een prachtige taak in het leven gekregen, en om niet te vergeten: een prachtige hoeveelheid kracht in zowel magie als fysieke werking.
'Geeft niet Shin, Het is hier inderdaad indrukwekkend. Vroeger toen ik hier voor een jaartje ala uitwisselings studente hier kwam Kon in in de vrije tijd ook niets anderst doen dat Kovomaka bewonderen.' hoorde hij Luna nog zeggen. 'Ik ben heel blij je weer te zien Gyashin' zei ze er nog achterna, waarna Shin haar eigenlijk wou knuffelen, maar ze wist hoe menselijk hij was en hij wou niet dat ze dat opeens vergat waarna er dus een pure glimlach voorbij kwam. "Ik vind het ook leuk jou weer te zien, enorm fijn...." Even was Gyashin stil. "Maar heb je nou over die Robot in de woestijnen gehoord of niet?" Gyashin was natuurlijk weer de echte Gyashin. Zodra hij iemand na een lange tijd niet zien weer had gezien, begint hij over iets heel anders..

De vraag van Gyashin was haar helemaal ontgaan. Normaal was Luna niet zo onoplettend, maar haar gedachten gingen uit naar een klein meisje die nu vast les had? Ze had haar familie en Shin er nog niets over verteld, maar toen haar adviseur weer begon te spreken keek ze hem aan en kon het niet laten het schattige ventje langs zijn wang te strelen. Voor zijn verandering had hij dat altijd heerlijk gevonden, maar toen de vraag tot haar door drong moest ze toe geven dat ze daar nog niets over gehoord had. 'Wat zeg je me nou? Wat voor robot is dat?' vroeg ze en dacht even na. Hoe kon ze dat nog niet gehoord hebben en nog wel van haar geboorte planeet? Luna schudden haar hoofd waardoor haar witte haren heen en weer gingen. Ze kon zich niet herinneren daar een brief over gehad te hebben... Luna keek Gyashin vragend aan. Als ze dat eerder gehoord had of er van geweten had dan was ze meteen terug naar Erd gereisd met of zonder Claw. Hij was toch zo'n nerveus wrak tijdens het reizen per schuttel. Luna werd ineens bezorgd maar ze snapte niet hoe het kon dat ze dit grove nieuws niet onder ogen was gekomen. 'Heeft het voor veel schade gezorgd? Zijn er al mensen mee bezig? Moet ik er nu meteen naar toe?' Normaal was Luna niets zo'n vraagbraak, maar dit was iets was ze heel, heel erg vond.

Gyashin keek even naar Luna met een glimlach. Om eerlikk te zijn had hij haar echt wel erg gemist. Zonder haar was zijn leven een werkelijke ramp. Stiekem voelde Gyashin zich een beetje warm toen Luna zachtjes met haar hand over zijn vachtje streelde. Al gauw verzette hij zich van binnen en keek hij neutraal. . "Maar heb je nou over die Robot in de woestijnen gehoord of niet?" begon het woestijnvosje weer waarna Luna antwoorde vol verbazing. 'Wat zeg je me nou? Wat voor robot is dat?' waarna gyashin waar even zag nadenken "Een op hol geslagen animatronic. Een of ander raar project dat is losgelaten in de woestijn.." reageerde Gyashin. 'Heeft het voor veel schade gezorgd? Zijn er al mensen mee bezig? Moet ik er nu meteen naar toe?' zei Luna. Gyashin reageerde meteen gerusttellend. "Een van je docenten hier is ervoor onderweg naar Erd. Hij zal elk minuut vernietigd kunnen worden.. Maar... Hoe is het met Claw?" Gyashin wachtte rustig op antwoord.

Wat Gyashin haar vertelde verontrusten haar vreselijk, maar er was kennelijk al een leerkracht mee bezig. Waarom had ze dan ook niet op het missie bord gekeken? Gelukkig werd ze al wat kalmer door de geruststellende woorden van haar adviseur. 'Dat is een berustende gedachten. Waarom had ik daar geen brief over gekregen?' vroeg ze en schudden haar hoofd even. Ze snapte er niets van, maar ze had wel gemerkt dat Gyashin het lekker vond het gekriebel, maar hij verzetten zich er steeds tegen. Toen hij naar Claw vroeg moest ze even glimlachen. 'Claw? Die ligt lekker in in het zonnetje.' zei Luna en ze stond op. 'We kunnen hem wel even gaan bezoeken?' zei ze en wachten geduldig op wat hij zeggen zou.

(Sorry voor de late reactie.) XC

PROFILE MAGICIAN

» Gyashin. ~ Luna's Advisor.
» Maybe I'm looking cute, but I'm defenitly not!
» The cute one and the weird one||Nenúfar

Oh Gyashin i cant help it, but you look soooo cute!!!

Oh Gyashin i cant help it, but you look soooo cute!!!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen