Guess Who's back [Open]

Jodaline Ivance - Zorax.

'' Like toy soldiers, bit by bit, torn apart, we all fall down ''

You would die without me.

Het was alsof ze nooit weg was geweest, de lucht voelde hetzelfde evenals de plek waar ze nu stond. Het leek alsof er geen jaar voorbij was gegaan dat ze niet op dezelfde plek had gestaan. Alleen dit maal was ze er weer om te blijven. Niet om als een bang haasje weg te vluchten. Neen, dat zeker niet. Ze was hier om te blijven en pas weg te gaan als ze klaar was. Er was geen koffer bij haar, ze had alles achter gelaten toen ze weg was gegaan, zeker wetend dat als ze terug zou komen alles er nog zou zijn en er niks veranderd was.

Hoe raar het ook was, hier was niks veranderd, maar Jodaline zelf was zeker wel veranderd. Het stille meisje was niet zo stil meer, en niet alleen haar innerlijk leek anders. Haar uiterlijk was dat ook. In plaats van de ooit witte lokken waren ze blond, haar ogen waren beide blauw, al leek de linker net een andere kleur blauw te zijn dan de andere. En dat was ook zo, haar rechter oog was van zichzelf, maar de linker was dat niet. Vorig jaar was er een klein ongeluk gebeurd, en dat was de reden dat ze weg was gegaan. en nu was ze terug, sterker dan eerst en zou zich door niemand neer laten halen.

Open, Sorry voor de flutpost~

♥ lauz

Amberkleurige ogen gericht op het pad voor zich, de zon stond hoog aan de zon terwijl het voorhoofd van de jongen met de amberkleurige kleine zweetdruppeltjes hadden. Een kleine frons stond op zijn voorhoofd terwijl hij verder wandelde. Hij had iemand zien rondlopen de laatste dagen en dat was iemand die hij hier liever niet tegenkwam. Zijn tanden zette hij in het vlees van zijn onderlip terwijl hij opeens van pure woede een steen richting een van de bomen stuurde, die toch zeker makkelijk een van zijn dikkere takken verloor, deels omdat het een grote steen was, maar we willen Ryans ego niet krenken. De jongen genaamd Ryan keek toe hoe de tak afbrak en met een luide dreun op de grond viel. Zijn amberkleurige ogen nog even gefixeerd op de blaadjes die in een cirkeltje opsprongen en dan hun weg naar de grond vonden. Zijn blik wendde hij af en hij wandelde verder. Zijn gedachten waren afwezig, hij dacht de laatste tijd veel na over zijn problemen, ook over hoe zijn vader blijkbaar dood was. Eigenlijk had hij de man nog willen zien, het licht in zijn ogen willen zien uitgaan, maar dat was hem totaal niet gegund kennelijk. Ryan fronstte terwijl hij een aantal steentjes weg stampte met de zool van zijn schoen, totaal niet uit zijn doppen kijkend voor iemand die eventueel in de weg kon staan. Natuurlijk was karma weer een bitch, net wanneer hij echt geen sociaal contact wilde, moest er per sé wat gebeuren. Zijn gezicht richtte hij op toen hij opbotste tegen iemand, een meid die duidelijk in ZIJN weg stond. Ryan trok zijn lip omhoog toen hij tegen de meid was gelopen, zijn amberkleurige ogen oplaaiend van irritatie. "Ga eens uit mijn weg wil je?!" sneerde hij haar toe terwijl hij zijn ogen naar opzij liet gaan, omdat er nog iemand aankwam.

Stomme zon. Maar het was beter dan regen of iets zoals onweer, dus hij hield zijn mond en klaagde niet. Hij had het liever te warm dan dat hij afvroor. Hij krabde aan zijn schouder en prulde vervolgens aan de naad van zijn T-shirt, omdat er zo'n vervelend draaidje loshing. Hij was bang dat hij het helemaal los zou trekken als hij het draadje lostrok, dus liet hij het mooi zo hangen en liep verder zonder verder aandacht te schenken aan dat draadje dat hem stiekem gewoon heel erg op zijn zenuwen werkte. Hij dacht er aan om naar zijn moeder te gaan, nu hij even niets te doen had, maar toch had hij daar ook juist weer niet zo een zin in. Hij had gewoon een dag waarop hij niet goed kon besluiten wat hij wou. Een zucht verliet zijn lippen en Shia liep richting het platform waar hij een shuttle naar Erd kon nemen als hij wou. Maar hij kon niet lang wegblijven, z'n hond zat nog op zijn kamer en hij had niet genoeg voedsle voor hem achtergelaten om meer dan vierentwintig uur bij zijn moeder te blijven. Plus die zou toch weer moeilijk doen als ze zag dat hij Aki niet bij had. Hij haalde een hand door zijn bruinezwarte haren die plakkerig waren door het zweet. Gelukkig zag hij er nog niet uit als een verzopen kat. Hij haalde de rug van zijn hand over zijn voorhoofd heen en veegde die daarna af aan de zijkant van zijn jeansbroek. Het was echt geen weer om zwarte kledij te dragen, dus hij was tevreden dat hij een lichtgekleurd shirt en een lichrgrijze jeans aangetrokken had. Zijn groene ogen keken op van de grond voor zich toen hij een stem hoorde die hij zeer zeker kende. "Ga eens uit mijn weg wil je?!" Shia keek op het platform en zag iemand staan die hij liever nooit meer in zijn heel leven zag. De kerel was lastig bezig tegen een meisje. Opnieuw ontsnapte een zucht aan zijn lippen en hij rolde met zijn ogen waarna hij verder slofte naar de twee. "Je kan om haar heen lopen, horseface, ze moet niet uit je weg", zei hij op een geërgerde toon en keek toen naar de blondine. "Trek je niets van hem aan, woede en irritantie zijn zijn enige emoties." Hij schraapte zijn keel en keek weer naar Ryan. Hij werd nog altijd slechtgezind van zijn gezicht. Voor die reden liet hij zijn ogen dus weer naar het meisje gaan dat Ryans irritatie moest aanhoren. "Welkom hier", zei hij. "Ik ben Shia en dat is niemand die je wilt kennen."

Jodaline Ivance - Zorax.

'' Like toy soldiers, bit by bit, torn apart, we all fall down ''

You would die without me.

Als of de zon nog niet genoeg was, moest er natuurlijk weer iets gebeuren om haar goede humeur te verpesten. Natuurlijk zou dat gebeuren, als of alles nog niet genoeg was, -was het gelijk weer de dag om een pest humeur te krijgen van zekere mensen. "Ga eens uit mijn weg wil je?!" Met een ruk kwam haar hoofd omhoog, blauwe ogen boorde zich in Amberkleurige. Ja, haar goede humeur was volledig weg en een kleine frons bevond zich tussen haar wenkbrauwen. Een van de tekenen dat het gedoemd was om mis te gaan. Dat ze boos zou gaan worden. Maar nog voor ze haar mond kon openen om iets tegen de jongen te snauwen, werd ze onderbroken. Fijn, nog iemand. Nog meer tijd verdoen aan mensen die ze waarschijnlijk toch nooit meer zou zien.

"Trek je niets van hem aan, woede en irritantie zijn zijn enige emoties." Ze richtte haar ogen op de andere jongen, deze leek, in verhouding met de andere een stuk vriendelijker. En dat was te zien ook, hij stelde zich voor en zei dat de andere jongen iemand was die je niet wou kennen. Daar kon ze zich wel wat in voorstellen. Maar daar in tegen waren mensen die gauw boos werden wel een stuk leuker om te irriteren. " Jodaline, en ik denk dat je inderdaad wel ergens gelijk hebt." Geen glimlach, helemaal niks eigenlijk. Het bleef bij een monotone blik, die zich nu van Shia op de andere jongen richtte. Haar ogen gleden even over hem heen, het leek een typisch iemand die zijn woede graag op andere uitte, in plaats van zich in te houden. " En wie mag jij dan wel niet zijn." Het klonk niet als een vraag, alles behalve zelfs. Het leek eerder een bevel dat hij zijn naam gewoon moest geven, net of er een " of anders" achter zou komen als dreigement. Misschien was het ook wel een dreigement, zelf wist ze het ook niet goed. Haar armen werden over elkaar geslagen, en ze bleef kijken naar de jongen die tot voor kort nog de bijnaam " Horseface" had gekregen van Shia.

♥ lauz

PROFILE MAGICIAN

» Guess Who's back
» Guess who's back
» oh Deer, guess who's back.
» I guess I need help||Open
» Back again -open-

Guess Who's back [Open]

Guess Who's back [Open]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen