Guess who's back

De shuttle naar Starshine Academy vertrok en Deidara keek naar buiten, de normaalste zaak van de wereld was het voor hem wel. Zijn ouders hadden hem gewoon teruggestuurd sinds hij onhandelbaar was en dingen liet ontploffen, gewoon omdat hij daar zin in had. Gewoon omdat hij daar zin in had, dat was hetgene wat hij vaak gebruikte. Maar dan inclusief zijn eindwoordje: Hm. Hij amuseerde zich wel in de shuttle, hij raasde Shadra voorbij terwijl hij met zijn klei allerlei figuurtjes begon te maken door middel van de monden op zijn handen die zijn nieuwe kunst uitspuwden. Hij keek er tevreden naar. “Kunst is een explosie. Kort van duur, maar toch zo prachtig…” Hij keek dromerig uit het raam nadat hij die zin had gezegd en besefte dat hij was gearriveerd. Hij nam zijn koffers vast en stapte uit. Hij snoof de geur op van Starshine en besloot dat deze niet was goedgekeurd, dus hij gooide een van zijn vogeltjes van klei in de lucht en het begon zelf te vliegen. “KATSU” dat woord was genoeg om een explosie te veroorzaken en die gebeurde ook, het vogeltje barstte uit elkaar en zorgde voor een bal van vuur die bijna meteen weer weg was. Maar de verbrande geur bleef wel hangen. Deidara rook de geur “Véél beter” en hij liep verder naar de ruïnes…
Hij arriveerde na een tien minuten wandelen in de ruïnes waar hij meestal met explosies ging spelen. Hij klom tot helemaal vanboven tot hij op het dak van de ruïne stond. Hij begon weer met zijn speeltijdje. Hij gooide vogeltjes in de lucht en liet ze allemaal tegelijk ontploffen zodat ze een kleurenpalet vormden, maar ook dit duurde niet lang. “Art is a… Bang!” Hij leek toch trots en hij ging zitten. Aan de rand van het gebouw en hij keek naar de zonsondergang, hij merkte niet dat iemand naderde..

Erza keek rustig rond zoals gewoonlijk had ze helemaal geen zin gehad om verveeld op haar kamer te zitten studeren voor de verschillende vakken lessen dat ze kreeg. Behendig streek ze door haar donker rode haren terwijl ze met haar licht grijze ogen de omgeving verkende. uiteraard wist ze dat ze beter zou moeten leren, maar ze had er helemaal geen zin in. Misschien word ze dan van school gestuurd en kan ze terug naar haar thuisplaneet, terug naar huis. Natuurlijk zouden haar ouders boos zijn enzo, en kreeg ze waarschijnlijk een hele preek maar dat had Erza er wel voor over. Haar ouders bleven maximum een dag of twee daar over boos, maar uiteindelijk waait hun teleurstelling en teleurstelling weer weg en kunnen ze gewoon verder gaan met wat ze altijd hadden gedaan. Oke het mag dan wel een kleine kans zijn om van school te worden gestuurd maar als je niks probeerd zul je de uitkomst ook nooit te weten komen. Terwijl ze haar haren in een staart deed zag ze wat verderop licht flisten, wat trouwens op vuurwerk leek als je het van zo ver bekeek als Erza nu was. Maar ze wist wel beter haar instinct vertelde haar dat het iets veel intersanters was dan vuurwerk, dus zonder er nog over na te denken stapte ze richting de oude ruïnes, waarschijnlijk was er zo'n iemand die aan het oefenen was met zijn magie ofzoiets. Langzamerhand versnelde Erza haar pas. Ze had toch niks beters te doen, ze zou zich anders weer vervelen en gewoon lui tegen een boom aan zitten, en voor nu had ze daar niet echt veel zin in. Haar donker rode haren wapperden met sierlijke beweging heen en weer bij iedere pas dat ze zette. Een geamuseerde grijns sierde haar lippen toen ze iemand bovenop de ruïnes op het dak zag zitten. Zonder moeite klom ze geruisloos ook naar boven. "Mooi vuurwerk" Sprak Erza sceptich om zijn gestaar naar de zon te verstoren. Daar stond ze recht met haar buiten handen tegen haar heupen geleund en keek hem grijnsend aan. Haar licht grijze ogen keken hem strak aan. Erza wachtte geduldig op zijn reactie af.

Deidara gooide vogeltjes in de lucht en liet ze allemaal tegelijk ontploffen zodat ze een kleurenpalet vormden, maar ook dit duurde niet lang. “Art is a… Bang!” Hij leek toch trots en hij ging zitten. Aan de rand van het gebouw en hij keek naar de zonsondergang, hij merkte niet dat iemand naderde, tot hij de stem van diegene hoorde: "Mooi vuurwerk" klonk het compliment en Deidara draaide zich om en keek het meisje recht aan "Inderdaad..." Hij was het compleet met haar eens. Hij sprong recht en liep richting het meisje. "Kunst is dan ook iets dat wonderbaarlijk is, maar toch zo snel weer weg is." Hij grijnsde breed en stak zijn hand in een buidelzakje dat vol zat met klei. De mond op zijn hand at er een stukje van en begon erop te kauwen. Eenmaal Deidara zijn hand uit het buideltasje haalde en zijn hand opendeed, lagen er weer een paar kleine kleien vogeltjes is. Deidara gooide ze omhoog en ze begonnen rondjes rond het meisje te vliegen om dan naar een hoog punt in de lucht te gaan. "KATSU" en de vogeltjes spatten uit elkaar in één grote explosie van vele kleuren. "Hm" zei Deidara met een glimlach. "En aan wie heb ik de eer.. Hm?" Hij keek het meisje onderzoekend aan. Haar rode haar deed hem aan Sasori denken, waar zou die oude makker zitten trouwens? Deidara had hem al lang niet meer gezien. Na dit zou hij vast wel een bezoekje brengen, als hij het niet zou vergeten. Soms vergat hij veel dingen die eigenlijk best belangrijk waren. Deidara werd een beetje afgeleid door de zon die langzaam onderging. Dat vond hij ook natuurlijk een prachtig zicht.

Terwijl Erza naar hem keek en afwachtte luisterde ze naar de geluiden dat rond haar gebeurend, daarna gleden haar ogen naar de horizon en keek zwijgzaam naar de zonsondergang, het was een prachtig uitzicht, ja dat was het zeker.
"Inderdaad..." Hoorde ze hem zeggen waardoor ze haar hoofd weer zijn richting omdraaide en hem geamsueerd aankeek. Hij sprong recht en liep richting het meisje. "Kunst is dan ook iets dat wonderbaarlijk is, maar toch zo snel weer weg is." Hij grijnsde breed Zwijgzaam keek ze toe hoe hij zijn hand in een buidelzak stak, nadat hij zijn had er enkele seconden had ingelaten en die ertoen weer uittrok waren er een paar kleine kleienvogeltjes die hij al meteen in de lucht gooide en die rond haar liet vliegen, gefasicneerd keek ze naar de vogels, de jonge gast zei iets en de vogeltjes spatten allemaal uiteen en leek weer zoals het vuurwerk dat ze daarstraks had gezien. Grinnikend schudde Erza even met haar hoofd. "Hm" zei Deidara met een glimlach. "En aan wie heb ik de eer.. Hm?" En hij keek haar onderzoekend aan. Ze trok even een wenkbrauw op."Bevalt het je" vroeg ze sceptich met een opgetrongen wenkbrauw toen "Mijn naam is Erza, Erza SCarlet" Stelde ze zich daarna rustig voor nadat ze zijn blik gewoon weg toch negeerde."En jij heet" Vroeg ze toen rustig terwijl ze enkele plukjes haar van voor haar ogen weghaalde die de wind daar had geblazen. Erza keek nog even naar de lucht waar de vogels waren ontploft, intersant was het zeker. Hoe hij exact een vogel had kunnen maken uitklei. Het facineerde haar. Maar die gedachten hield ze voor haarzelf.

Deidara zei "Inderdaad" op de compliment van het meisje dat het mooi vuurwerk was. Daar was hij nu helemaal akkoord mee. Deidara sprong behendig recht en liep richting het meisje: "unst is dan ook iets dat wonderbaarlijk is, maar toch zo snel weer weg is." Hij grijnsde breed en stak zijn hand in een buidelzakje dat vol zat met klei. De mond op zijn hand at er een stukje van en begon erop te kauwen. Eenmaal Deidara zijn hand uit het buideltasje haalde en zijn hand opendeed, lagen er weer een paar kleine kleien vogeltjes in. Hij gooide ze met een sierlijke beweging in de lucht en ze vlogen een aantal rondjes rond het meisje. Dan na commando van Deidara ontploften ze hoog in de lucht voor weer een kleurenpalet aan explosies. "Hm" zei Deidara met een glimlach. "En aan wie heb ik de eer.. Hm?" En hij keek haar onderzoekend aan. Ze trok even een wenkbrauw op."Bevalt het je" vroeg ze sceptich met een opgetrongen wenkbrauw "Je bent zeker niet lelijk." zei hij als simpel antwoord, hij hield er niet van om te liegen, dus deed hij dat ook nier. "Mijn naam is Erza, Erza Scarlet" Stelde ze zich daarna rustig voor."En jij heet" Vroeg ze toen.
"Deidara, ik kom van Gren en bezit ook kracht van Razen." zei hij met een lichtelijke brede grijns en hij zette zich neer op een steen. Zo moest hij niet al te veel moeite doen. Hij keek dan even naar de lucht en dan weer naar Erza. "Je hebt trouwens een mooie naam, Erza... Hmm" Zijn eindwoordje zou hij nooit afleren, daar moesten de anderen maar mee leven vond hij zelf.

Ze was dan wel een meisje maar was niet zo het type dat haar gevoelens in het openbaar besprak, dat kon alleen maar ongeluk betekenen, het kan tegen jezelf worden gebruikt, chantage ook. alleen maar ellende. even zuchtte ze terwijl ze weer naar de gast voor haar keek. "Je bent zeker niet lelijk." zei hij als simpel antwoord Erza zuchtte. Dat was weer typich voor jongens, maar ze hield haar stekend woorden voor zichzelf, op het moment had ze niet echt zin om haar hele reeks woorden dat in haar opkwam op hem af te vuren. "Deidara, ik kom van Gren en bezit ook kracht van Razen." zei hij met een lichtelijke brede grijns en hij zette zich neer op een steen Erza knikte ging toen ook gaan zitten, ze had al de hele dag gestaan en wat gaan zitten kan deugd doen.."Aangenaam" Zei ze rustig."Ik had al gedacht dat je in de richting van Earth magie had" Bekende ze grijsend en rekte zich toen vermoeid uit. Niet dat veel had gedaan, maar als ze nu zou gaan slapen viel ze als een blok in slaap. "Je hebt trouwens een mooie naam, Erza... Hmm" Ze keek hem even koeltjes aan. maar sprak toen toch" Bedankt, ik vind hem gewoontjes." even haalde ze nonchalant haar schouders op."Wat kan je allemaal vormen? Met jou klei bedoel ik" Vroeg Erza rustig terwijl ze haar nieuwsgierigheid verbergd. Wat een geluk dat ze daar goed in was. Erza keek hem recht aan met haar licht grijze ogen, terwijl ze wachtte deed ze haar haar los en bond die toen weer deftig bij elkaar.

"Deidara, ik kom van Gren en bezit ook kracht van Razen." zei hij met een lichtelijke brede grijns en hij zette zich neer op een steen Erza knikte ging toen ook gaan zitten. ."Aangenaam" Zei ze rustig."Ik had al gedacht dat je in de richting van Earth magie had" Bekende ze grijsend en rekte zich toen vermoeid uit. "Je ziet er moe uit, hm" constateerde hij, maar dat zou ze zelf vast ook hebben gemerkt, dus dat was een enorme domme opmerking. "Je hebt trouwens een mooie naam, Erza... Hmm" Ze keek hem even koeltjes aan. maar sprak toen toch" Bedankt, ik vind hem gewoontjes." even haalde ze nonchalant haar schouders op."Wat kan je allemaal vormen? Met jou klei bedoel ik" Vroeg Erza rustig. "Alles van diersoorten wat je je kan wensen, zolang het beweegd kan ik het produceren, zoals spinnen, slangen, uilen, ratten, etc... En dan mijn speciaaltje dat veel kracht van me vraagt. Maar dat is voor grotere explosies... Hm" Erza haalde haar haar uit de staart en bond het dan weer vast. Nog steeds dacht hij aan Sasori toen hij haar haar weer bekeek. Hij grijnsde en dacht aan die goede oude tijd. Hij haatte hem vast nog van dat hij haar zus had gekwetst. Deidara had de zus van van Sasori gekwetst en hij had er spijt van, maar nog steeds bleef Sasori een dierbaar iemand voor hem. Hij schrok op uit zijn gedachten en keek Erza met een afwachtende grijns aan .

Even gleden haar ogen opnieuw naar de horizon terwijl ze staarde naar de zon, of toch zo goed mogenlijk zonder dat haar ogen er pijn van deden natuurlijk. Het was een prachtig zicht, spectaculair maar goed ze was hier niet alleen dus er helemaal van genieten kon ze niet anders zou ze Deidara naast haar helemaal negeren en zo was ze niet het type voor. "Alles van diersoorten wat je je kan wensen, zolang het beweegd kan ik het produceren, zoals spinnen, slangen, uilen, ratten, etc... En dan mijn speciaaltje dat veel kracht van me vraagt. Maar dat is voor grotere explosies... Hm" Zei hij waardoor ze grijnsde maar haar ogen niet van de horizon weghaalde. Erza dacht even over zijn woorde na. Ze was best nieuwsgierig naar zijn speciaaltje. Misschien zou ze het straks nog wel vragen. Erza keek weer even naar Deidara, ze kon het niet laten ze was te nieuwsgierig."En wat mag dat speciaaltje van jou dan wel zijn" Vroeg ze met een sluwe grijns dat haar lippen sierde. Haar ogen keken hem rustig aan en waar er een kleine twinkeling in verscheen.

-sorry kortheid, heb koppijn-

"Alles van diersoorten wat je je kan wensen, zolang het beweegd kan ik het produceren, zoals spinnen, slangen, uilen, ratten, etc... En dan mijn speciaaltje dat veel kracht van me vraagt. Maar dat is voor grotere explosies... Hm" Zei hij waardoor Erza grijnsde maar haar ogen niet van de horizon weghaalde. ."En wat mag dat speciaaltje van jou dan wel zijn" Vroeg ze met een sluwe grijns dat haar lippen sierde. Haar ogen keken hem rustig aan en waar er een kleine twinkeling in verscheen.
"Mijn speciaaltje vergt mijn explosieve energie die in me zit dat ervoor zorgt dat de explosie zo enorm is dat ik zeker 4 à 5 lokalen kan gelijkmaken met de grond.. Maar de kracht is zo enorm dat ik daarna niets meer waard ben en daar moet ik nog aan werken sinds ik wel moet kunnen wegrennen als ik mijn meesterwerk laat ontploffen, ik kan duistere gedaantes die niet mens zijn verbannen van hier daarmee, et cetera.. Hm" Deidara's meesterwerk was zijn trots, maar hij had hem nog maar een keer gemaakt en dan was hij flauwgevallen. Het was vernederend gewoon, maar hij ging er niet verder over mokken. het was nu gebeurd maar zijn ritueel was wel gelukt en hij had Rhine uit de klauwen van de dood gered, iets waar hij enorm trots op was. Maar zijn gezicht was nog altijd lijkbleek en hij voelde zich nog niet op en top door zijn heldhaftige actie.

Era keek hem kalm aan. draaide toen weer haar hoofd en sloot haar ogen even terwijl ze genoot van de wind dat tegen haar gezicht opbotste. Even zwaaide ze haar voeten heen en weer terwijl ze haar aandachtig nog op Deidara richte. "Mijn speciaaltje vergt mijn explosieve energie die in me zit dat ervoor zorgt dat de explosie zo enorm is dat ik zeker 4 à 5 lokalen kan gelijkmaken met de grond.. Maar de kracht is zo enorm dat ik daarna niets meer waard ben en daar moet ik nog aan werken sinds ik wel moet kunnen wegrennen als ik mijn meesterwerk laat ontploffen, ik kan duistere gedaantes die niet mens zijn verbannen van hier daarmee, et cetera.. Hm" erza moest lachen om zijn woorden. "Klinkt cool"dat wou ze wel eens zien. De hele tijd hield ze de zon in de gaten. Ze moest hier zeker weg wanneer de zon helemaal verdwenen was. Dat haatte ze altijd, wanneer ze aan het praten was met iemand en de zon verdween ze hen achter moest laten, en een of ander excuus moest verzinnen. Erza kon het gewoon niemand vertellen."Wel, als je het ooit nog eens gaat gebruiken, moet je me maar roepen. Wil ik dolgraag eens zien en dan kan ik je meteen ook helpen ontsnappen, je dragen zal helemaal geen moeite zijn" Grinnikte Erza en keek hem lachend aan. Keek af en toe vanuit haar ooghoeken naar de dalende zon. Een idee kwam oppeens in Erza haar gedachten, waardoor ze een sluwe grijns kreeg."Zeg Deidara, kun je ook voorwerpen maken?" Vroeg ze nieuwsgierig."Zoals een honkbal?" Erza was wel eens nieuwsgierig hoever ze zou kunnen slaan tegen de bal die dan in de lucht gaat ontploffend."Wat dacht je dan van een spelletje?" Vervolgde ze en maakte met de duisternis een knuppel En grijnsde geamuseerd.

PROFILE MAGICIAN

» Guess Who's back
» oh Deer, guess who's back.
» Guess Who's back [Open]
» Guess who?
» I guess you are the new one? || Romana.

Guess who's back

Guess who's back

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen