I'll turn into a monster for you / Savador

I'll turn into a monster for you, if you pay me enough.

Haar vingers lieten de zilveren hanger los en ze sloot haar ogen voor niet meer dan een seconde, toen ze het koele metaal tegen haar getinte huid voelde ketsen. Ze kon zich niet meer herinneren hoe lang de ketting al in haar bezit was, noch of ze hem gekregen had of zelf aangeschaft. Toen ze jong was, kon niemand lachen om het meisje dat altijd met haar neus in de boeken zat. Er was niets amusant aan een kind dat geen oog had voor de wereld die niet precies in haar boeken was beschreven, want die wereld bestond slechts voor haar en niemand anders. Een ieder had een andere interpretatie van de wereld, zo kon ze niet zeggen dat haar wereld dezelfde zou zijn als die van de man achter de deur, maar dat was wat haar misschien wel zo intrigeerde aan de mens. Dat elk van hen anders was. Bijzonder op een eigen manier met gewoonten die zij wellicht als bespottelijk zou bestempelen, maar voor hen niet minder dan natuurlijk was. Haar principes verschilden van die van een ander en dat was de reden dat ze zich interesseerde in het bestuderen van de mens. Hoewel het begonnen was als verdedigingsmechanisme. Een noodzaak om zichzelf te beschermen voor jaloezie die een mens tot waanzin kon drijven, het was meer dan dat geworden. Het was niet alleen kennis opdoen. Een persoon leren kennen zonder ooit met hem of haar een woord te hoeven spreken, het was een wereld die voor haar openging. Elk afzonderlijk persoon, het kon zo ontzettend interessant zijn en wellicht, heel misschien was deze man ook wel interessanter dan ze in de eerste instantie vermoedde, nadat ze een bevestiging had gekregen dat ze als stagiair mocht functioneren. Ze had enkele verhalen al gehoord in het paleis, over de duistere man die niet bij ieder in de smaak viel, maar dat weerhield haar er niet van om even kennis te maken. Ze was wel benieuwd naar de man van de verhalen, maar koesterde diep vanbinnen toch een klein beetje angst om niet interessant gevonden te worden. Het was immers haar begeleider, niet alleen de leraar van de studenten, maar ook haar leraar. Ach, al mocht hij haar niet, dan zou het haar niet veel deren, want ze was hier ook niet voor hem, ze was hier voor zichzelf. Ze klopte op de grote eikenhouten deur en slaakte een klein zuchtje. Het was nu of nooit.