Tilorcian's tanden beten rustig in zijn snel gemaakte middagshapje. Een van de enige dingen die Tilor wist om te bereiden tijdens het koken, waren gelijk altijd ook een van de lekkerste sappigste dingen. Tilor bakte de simpelste dingen zo enorm goed, dat je letterlijk van elke hap kon genieten, zonder last te hebben van harde stukjes en structuren, overgebleven schaal van gekookte Gargwa eieren enzovoorts. Deze keer had hij een lekkere Maïsbroodsandwich met Gargwa en kleine crunchy libelle eieren. Snel maar genietend nam hij deze sandwich op, kijkend uit het raam en zittend op de kasteelvensterbank. Vandaag was het zo ver, hij ging voor het eerst helpen tijdens de les van Selix. Hij had al geholpen met het voorbereiden van deze mooie les, doormiddel van inkopen doen, maar nu was de eerste echte dag om te beginnen aan de o zo vermakelijke lessen van Selix. Snel nam hij een kijkje in zijn eigen terraria, waar hij nog één Takmot had staan, die hij voor zichzelf had en zelf van thuis had meegenomen. Samen met zijn normaal-formaat gevleugelde hagedis zaten ze beide met een eigen kooi in de hoek van de kamer, rustend in hun hokken.


Snel liep hij zijn kamer uit, en nam een grote trap naar beneden. Hij keek naar de mooie bemoste cementen muren die in sommige grote tot kleinere plekken vervaagde naar grote bakstenen in een frappant patroon. Bij wel elke enkele meter stond er een nieuwe mooie grote deur. De een diende als lokaaldeur, de andere voor een groot open raam enzovoorts. De trappen waren verschillend en de ene trap kleurde, hoorde en voelde als een krakende houten trap en de ander was gewoon een stevige marmeren trap. Het was heel druk  op de trap en meerdere leerlingen kwamen uit die mooie sierlijke duren. De een kwam in zijn uppie met een grote tas mee, en de anderen liepen in groepjes van soorten magicans en mengelmoezen. Zo zag hij verschillende dingen, zoals een redelijk groot groepje zwart gekleden magicans - raad maar welk soort magican - die heel stoer deden tegen over de andere magicans, die weer heel erg in het blauw gekleed waren. Hij was bijna de trap voorbij als hij een heel mooi harnas zag staan, en keek er even heel bedenkend naar. Het leek immers een heel nieuw, maar toch weer best versleten harnas. Even liet hij zijn blik rusten op het grote harnas, en vervolgens de trap volledig afliep. Hij stond nu in een grote hal met heel veel open poorten, elk met een groot lang pat met een andere bestemming. Hij dacht hier even heel hard na, en nam vervolgens een van de poorten die zijwaarts van hem stonden. Hij liep vervolgens even op een goed snelheid door, en kwam terecht op een heel groot open grasveld. Hij zette zijn hand bij zijn ogen en keek hier door beter en vlugger. Hij zag in het verre weg de meerdere kooien uitgestald staan en en liet vervolgens zijn libelle-achtige vleugels oproepen.  Hij spreidde ze even uit en vervolgens vloog hij wat naar boven in de lucht. Hij ging hierna wat sneller dan normaal, en was hier dus ook in een mum van tijd bij de kooien aangevlogen.


Hij keek hier eventjes naar de redelijk formaat kooien waar er meerdere motten in een kooi stonden. Hij besloot dan maar te dalen, en kwam hier dus weer met zijn voeten op de grond. Hij maakte even een moeilijk gezicht, en zijn libelle-vleugels verdwenen alsof ze terug in zijn lichaam werden getrokken. Hij keek even glimlachend naar Master Selix en keek dan maar naar de leerling. "Sorry Selix, was de tijd een beetje vergeten.." Hij rustte zijn blik vervolgens weer op de kooien, waar er een aantal motten in die redelijke kooien waren gezet en keek even een paar seconde naar de schattige beestjes. "Wat zijn het toch prachtwezens, wel jammer dat ze hun natuurlijk gedrag hebben laten ontnomen. Maar hee, het is voor de veiligheid." Hij keek even weer naar Selix "Ik ga maar even aan het werk met het verzorgen van de andere kooi.. Ik neem aan dat dat nodig is. Is dat oke?" Hij wachtte rustig af naar Selix, zodat hij kon beginnnen met het het hok wat nu niet in gebruik was schoon te maken.