Miss Summer liep met een korf op haar rug door de school. Het was een ruime korf, aangezien het lesmateriaal van deze les de ruimte nodig had. Het waren Petit Angels, kleine engeltjes. Het was een extra les voor dit semester, aangezien de vorige lessen geen succes waren geworden, en niemand de vaardigheid tot het verzorgen van het vorige lesmateriaal had gekregen, hadden de leerlingen een vervangende les. Deze les. In plaats van dinosauriërs en vleesetende planten, kleine engeltjes. Dit was één van de makkelijkste lessen van het jaar. Het kwam ook niet uit een standaard fabeldierenencyclopedie. Nee, deze les had ze voorbereid uit "Klauwen, haartjes en ogen. Fabeldiereninformatie voor Dummy's" Ze had verwacht dat ze dit jaar kon beginnen met het standaard Fabeldieren lesmateriaal, wat ze geleerd had te gebruiken op haar opleiding. Maar het mocht niet baten, nu stond ze hier met vrijwel nutteloze Fabeldiertjes. Ze had de les maar wat kleiner gemaakt, dan konden de leerlingen nu hun concentratie niet verliezen, en ze hoopte dat het niveau van de leerlingen hoog genoeg was. Ze wou dat minstens de helft voor deze les zou slagen, en dan ook zou weten hoe ze dit beestje konden gebruiken. Het was vrij eenvoudig. Maar ze zou ze meteen voor het blok zetten, ze zou beginnen met een opdracht waarbij er meteen gezien zou worden wie wel, en wie niet zijn voorwerk had gedaan. Het enige huiswerk wat je had bij verzorging van fabeldieren was van te voren het lesmateriaal doorlezen in een encyclopedie of in dit geval, een lesboek voor dummy's. Summer had voor deze les de grote zaal gereserveerd. Zo was er voor de eerste opdracht al meteen een probleem ontstaan voor de leerlingen, in grote ruimtes gingen vrije Petit Angels rondvliegen, en langzamerhand zo snel vliegen dat ze vrijwel onzichtbaar waren. Als de leerlingen hadden gelezen over dit beest, wisten ze dat ze hem gemakkelijk trager konden laten vliegen, als ze iets mee hadden genomen uit het beestje's natuurlijke omgeving. De natuurlijke omgeving van een Petit Angel is een tornado. Dus de Air leerlingen waren zwaar in het voordeel. Als ze het lesmateriaal hadden gelezen natuurlijk. De andere leerlingen moesten maar creatief zijn. Eenmaal aangekomen bij de grote zaal, deed ze de deuren dicht. Op de deur hing ze een bordje: Leerlingen voor de les, kras 3x als een Black-Panther op de deur. Dan kon ze zelf de deur opendoen, anders zouden de Petit Angels ontsnappen. Ze sloot de ramen, en verplaatste alle tafels, alle tafels stonden nu als een vierkant in het midden van de zaal. Ze pakte de gevlochten korf van haar rug, en zette het op tafel. Met haar Wood magic beval ze de takken uit elkaar te vlechten, en de korf viel uit elkaar. Twee kleine engeltjes zaten op tafel, knepen een keer met hun ogen tegen het felle licht, en vlogen omhoog. Toen ze zagen dat ze genoeg ruimte hadden, begonnen ze rond te zoeven. Een klein brom geluidje van de vleugeltjes was te horen. Nu wachten op de leerlingen.

(Sorry voor het late antwoord. Toen ik Viq aanmeldde was mij nog niet verteld dat ik zo'n drukke tijd zou krijgen)

Viq rekte zichzelf eens stevig uit. Hij wreef de slaap uit zijn ogen en zwaaide zijn benen uit bed. Hij had lang geslapen vannacht, maar eigenlijk voelde hij zich nog steeds niet uitgerust. Hij bleef een tijdje rustig op bed zitten. Er was iets wat hij most doen vandaag maar hij kon zich niet meer herinneren wat. En terwijl Viq uit bed stapte begon het hem ineens te dagen. Hij had zijn eerste les verzorging van Fabeldieren vandaag. Hij had er al een tijd naar uitgekeken en het boek met het lesmateriaal wat hij voor deze les moest lezen lag al een week op zijn nacht kastje. Elke keer pakte hij het ding even om een klein stukje door te lezen. Viq rende naar de wasruimtes om zich te wassen. Daarna terug naar zijn kamer waar hij zich omkleedde, even snel een kam door zijn haar haalde en alles samenbond met een zwart lint zodat hij tijdens de les geen last zou krijgen van zijn lange lokken. Daarna schoot hij in zijn jas, las nog even snel voor de laatste keer de bladzijden door uit het boek die hij bijna kon dromen en vertrok.

Toe hij aan kwam rennen zag hij nog net een meisje de deur door verdwijnen. Bij de deur aangekomen zag hij het bordje hangen. Krassen dus. Viq wierp een blik op zijn handen. In zijn mensenvorm waren zijn nagels niet zo vreselijk lang. Viq sloot zijn ogen en transformeerde alleen zijn hand in een berenklauw. Met de klauw kraste hij drie keer op de deur om daarna tot de ontdekking te komen dat, ondanks dat hij zacht gekrabd had, de deur nu een paar lelijke groeven vertoonde. Snel transformeerde hij zijn hand terwijl en ded de deur open in de hoop niet te laat te zijn. 'Viq Anselmo, sorry dat ik laat ben Miss,' sprak hij op verontschuldigende toon.

Het meisje kwam met een vragend gezicht binnen, en snel. Je hoeft niet verontschuldigend te kijken als je niet gekrast hebt hoor, je ziet er in ieder geval enthausiast uit. En daar gaat het me om. Ik probeer elke les iets geks op te zetten, zo weten de leerlingen dat het niet alleen serieus is, maar het ook leuk is om naar de les te komen! Dit gezegd te hebben gooide Miss Summer er een klein giegelend lachje er uit. Het meisje kon haar beschouwen als vriendin hoor, Miss SUmmer hield niet echt van het idee dat ze boven de leerling moest staan. Ze deden samen een les, het liep twee kanten op, zonder leerlingen geen les en zonder leraar ook niet. Nadat het meisje binnen was, kwam er een enthausiaste krab op de deur. Kijk meid dat bedoel ik, nu is het leuk om de les te betreden. En dit is minder formeel dan een deur die alleen maar open gaat voor serieuze zaken. De jongen kwam binnen en verontschuldigde zich. Ik vindt het zeer sonde, want de regels van school zeggen dat ik je moet straffen, maar daar houd ik niet van, dus ik beloon liever de leerlinge die wel op tijd kwam. Miss Misaki. Jij mag je boek gebruiken bij deze opdracht. Dit gezegd te hebben gaf ze beide leerlingen een vette knipoog. Nu had ze beide op hun gemak gesteld, Viq was niet gestraft, maar had toch een achterstand op Misaki. Nu ozu hij alleen maar meer gemotiveerd zijn omdat hij natuurlijk de opdracht eerder wou afsluiten dan zij dat zou doen. De opdracht is simpel, als je voorbereid bent dan. Er zoeven hier twee Petit Angels door de lucht. De opdracht is: Vang er één, op de manier zoals het boek dat zegt. Vind dan een manier om het stukje perkament van zijn nekje te krijgen, en geef dat aan mij. Daarna komt een beetje theorie. Ik zal je daarna namelijk leren om een spreuk te gebruiken die je altijd en overal deze Petit Angel laat oproepen om je een klein handje te helpen. Als je mijn help nodig hebt, krijgt de ander daar ook een beetje help voor, zodat ik geen punten hoef af te trekken, maar onthoud wel dus dat je daarmee jezelf afremt en de ander een stuk vooruit helpt. Gesnipt Gesnapt Gesnopen? Dit gezegd te hebben, ging Miss Summer op een tafel aan de kant zitten, streek haar jurkje plat, en observeerde de leerlingen. Dit keer waren het Wood Magicans, hoe die deze opdracht gingen uitvoeren wist Summer ook niet, ze zouden haar vast gaan verassen. Als je klaar bent mag je beginnen hoor!