Een nieuwe school en nieuw begin

Yuuki zuchtte even, geluidloos liep ze over het gras. een briesje deed haar haar golven. Ze beet op haar onderlip, ze was hier pas net, haar koffers had ze snel in haar kamer gedumpt en ze was hier heen gegaan, de school verkennen. Yuuki ging zitten in de schaduw van de boom in het gras, even later liet ze zich vallen in het gras en keek ze naar de blauwe lucht, de wolken waren fasinerend. Ze glimlach sierde haar mond. Waarom was alles hier zo vredig en stil en bij haar thuis niet, wat had ze verlangd naar zo'n plek als deze. Voetstappen weerklonken. Yuuki plukte wat gras en liet het weg waaien. Ze was benieuwd wie er aan kwam, ze was benieuwd naar de mensen die er waren, waren die ook zo vriendelijk en kalm.

Deshas liep met woedende passen het grasveld over. Hij beet nijdig op zijn onderlip tot hij de smaak van zijn eigen bloed proefde. Wat haatte hij Clera. En het was alleen nog maar vervelender dat zij nog geen opvolger had. Nu kon hij haar niet ongestraft bevechten. Deed hij dat wel dan zou het evenwicht verstoort worden. Maar nu werd hij compleet gek van haar. Ze had op alles wat hij deed wat aan te merken. Soms leken ze samen net een getrouwd stel. Nu was ze het weer niet eens met zijn opvoeding voor Kataro. Het kon Deshas geen zier schelen als hij die jongen te hard aanpakte. Dat vormde karakter en misschien zou hij dan eens stoppen met die misselijk makende vriendelijkheid en die grote grijs op zijn smoel die hij altijd had. Maar volgens Clera was dat niet de manier. Nou en! Kataro was toch zijn broertje, en niet die van Clera. Deshas wist heus wel wat hij deed. Kataro kon veel meer aan dan iedereen altijd van hem dacht. Hij was geen klein kind meer. Het meisje had hij nog niet opgemerkt. Hij was te diep met zijn eigen woede en gedachten bezig om het te merken.

Clera liep met kleinere passen achter Deshas aan. Waarom moest hij nou altijd weglopen? Clera was wat langzamer omdat ze minder grote passen kon zetten. Ze had de witte rok van haar jurk een beetje opgetild om er iet over te struikelen. ''Deshas, wacht nou even'' riep ze hem achterna. ''Waarom loop jij altijd weg als het te moeilijk wordt voor je. Ik was nog niet klaar met onze discussie'' zei ze boos en bleef staan. Ze weigerde verder achter hem aan te lopen als een soort schoothondje. ''Doe nou eens een keer niet zo kinderachtig en luister naar me. Je kunt Kataro geen normale jeugd afnemen. Dat het jou gebeurd is, is spijtig. Maar je kan het Kataro niet afnemen. Hij moet de kans krijgen een kind te kunnen zijn. En dat lukt hem niet als jij hem de hele tijd verbied de Toren te verlaten. Je laat hem niet eens op de andere etage bij de rest van de kinderen slapen. Ja, als het jou uitkomt!'' zei ze fel en zette haar handen in haar zij om haar woorden kracht bij te zetten. ''Jij denkt misschien dat je weet wat goed voor hem is maar dat is niet zo. Luister nou eens naar adviezen van mensen die ervaring met kinderen hebben. Wat je nu doet kan niet. Je dwingt hem om volwassen te zijn terwijl hij nog maar een kind is'' zei Clera iets rustiger nu. Ze zag vanuit haar ooghoek een meisje zitten maar keek al snel weer naar Deshas.

Yuuki ging recht zitten, de stilte en vrolijkheid werd verstoord door een heftige ruzie. Yuuki hield haar hoofd schuin en trok haar wenkbrouw op, was ze eindelijk weg, kwam hier iemand een potje ruzie lopen maken. Een zucht ontsnapte uit Yuuki's mond. ''Doe nou eens een keer niet zo kinderachtig en luister naar me. Je kunt Kataro geen normale jeugd afnemen. Dat het jou gebeurd is, is spijtig. Maar je kan het Kataro niet afnemen. Hij moet de kans krijgen een kind te kunnen zijn. En dat lukt hem niet als jij hem de hele tijd verbied de Toren te verlaten. Je laat hem niet eens op de andere etage bij de rest van de kinderen slapen. Ja, als het jou uitkomt!'' Zei de vrouw fel, de vrouw had wit haar en een lichte en vriendelijke uitstraling, Nova... dat was duidelijk, Nova was een echte tegenpool van haar planeet, Yuuki snoof, was iedereen hier zo, en wie was die ene Kataro waar ze het over hadden, kon die gene zelf niet beslissen wat hij of zij moest doen, niet dat ze het zelf kon, ze stond altijd in de schaduw, de schaduw van haar vader die nu weg was, Yuuki sloeg haar armen op haar benen heen die ze optrok en vooruit staarde, ze luisterde maar naar de ruzie, mischien kon ze het echte doel er van vinden, onderzoeken deed yuuki maar al te graag, de jongen/man waar de vrouw/meisje tegen sprak zag er een beetje duister uit, Shadra, ook dat was duidelijk, hij was van haar planeet. Een grijns sierde haar mond even maar die verdween even snel zoals die gekomen was.

Deshas bleef stilstaan en draaide zich met een ruk om naar Clera. ''Clera, ten eerste jij was misschien nog niet klaar met onze discussie maar ik wel. Ten tweede, jij hebt geen enkel woord over Kataro te zeggen. Jij hebt de voogdij over hem niet, dat heb ik'' zei hij fel tegen haar. Hij bracht zichzelf eerst tot rust voor hij de confrontatie met Clera aanging. Zijn lange hagedissenstaart was ondertussen verschenen. Hij greep Clera door zijn staart om haar middel te wikkelen en haar naar zich toe te trekken. Deshas was iets langer dan Clera dus keek hij nu op haar neer. Hij pakte haar kin tussen zijn duim en wijsvinger beet zodat ze gedwongen was om hem aan te kijken. ''Wie kent mijn broertje nu langer? Clera, Kataro lijkt onschuldig maar binnenin hem schuilt heb jij nog nooit gezien. Ik weet wat er voor vernietigende kracht in dat jochie zit. En ik doe de rest van de school er alleen maar een plezier mee hem uit hun buurt te houden. Als hij overstuur raakt....'' zei Deshas maar maakte zijn zin niet af. Deshas stem klonk zacht en intimiderend. ''Maar goed, als jij wilt dat hij meer vrijheid krijgt. Het is jouw begrafenis'' zei Deshas daarna onverschillig en liet Clera weer los. Hij streek een lok wit haar achter haar oor

Clera lette nu even niet meer op het meisje. Deshas trok voor nu even al haar aandacht. Ze zette haastig een stap achteruit maar werd toch gegrepen door Deshas' staart. Ze trok aan zijn staart maar leek ter plekke te bevriezen toen Deshas haar dwong hem recht in zijn ogen te kijken door haar kin vast te pakken. Ze probeerde hem te onderbreken maar kreeg de kans niet. Ze slikte zachtjes. Op momenten als dit was ze bang van Deshas, alleen om de domme reden dat hij zo intimiderend overkwam. En tegelijkertijd voelde ze de nijging om te blozen, al kon ze dat inhouden. ''Kataro is geen jongen die snel overstuur raakt Deshas. Je moet meer vertrouwen in hem steken'' zei Clera zwakjes. Maar ze sloeg zijn hand weg toen hij een lok haar achter haar oor streek. ''Jij bent echt onmogelijk'' zei ze zacht tegen Deshas. Daarna veranderde ze in een zilverwitte duif en vloog weg.

PROFILE MAGICIAN

» Nieuw vak, nieuw lokaal, nieuwe leraar
» nieuwe school, nieuwe mensen ||Roakes
» Het begin van een nieuwe vriendschap || Luna
» Een nieuwe start vraagt om nieuwe kleren
» A new begin.

Een nieuwe school en nieuw begin

Een nieuwe school en nieuw begin

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen