Hyōka
 PROFILE Real Name : M'non Posts : 207 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: Water & IceKlas: ///Partner: If someone breaks your heart, just punch them in the face. Seriously. Punch them in the face and go get some ice cream.
 |  Onderwerp: Hyōka Izukai  di maa 31 2015, 18:36 | |
| 
CHARACTER BASICS
Full name: Hyōka Izukai
Hyōka. Deze naam is hem niet gegeven door zijn eigen ouders, maar door zijn oom. Zijn ouders konden maar niet op de perfecte naam komen, dus mochten andere familieleden een ingeving doen. Uiteindelijk is er gekozen voor de naam die hij nu draagt. Zijn echte achternaam is Lucev en is afkomstig van vaders kant, maar nadat hij wegliep van huis had hij afscheid genomen van die naam. Hij wilde zijn banden met zijn familie zo veel mogelijk verbreken en de achternaam was te bindend aan hen. Toen hij later werd geadopteerd door een man genaamd Keegan, heeft hij de achternaam 'Izukai' overgenomen. Of eerder gedwongen te nemen, omdat hij 'niet gewoon Hyōka' kon zijn volgens de man. Door de jaren heen heeft Hyōka veel verschillende namen gehad om verschillende redenen, maar hij besloot zijn oude naam weer terug te nemen toen hij de titel van Legendarische Magiër kreeg. Tegenover leerlingen zal hij in de eerste instantie echter nog steeds een van zijn oude namen gebruiken. Nicknames: Hyo
Titels: Legendarische Magiër, Heer van het Water
Past names: Hyōka Lucev, Sian Shepeard, Junius Corvus, Keenen Yanin, Aaron Lucas Zaire, Kane Sayers, Réon Lengai, Donovan Arvoy, Haru Yoshida, Valto O'Hearn en verschillende combinaties van deze namen.
Age: 421 jaar
Date of birth: 21 December
Origin: Cassia
Magic: Water
Sexuality: Asexueel
Partner: xxx
Animal form: Bonte ijsvogel
PERSONALITY
Positive traits: Serieus // alert // zorgzaam // avontuurlijk // luisteraar // geduldig // beschermend // intelligent // behulpzaam
Negative traits: Onverschillig // sarcastisch // gesloten // koud // bot // onbeschoft // chaotisch // skeptisch
Personality overview:
Hyōka is altijd al het rustige type persoon geweest die men vaak niet opvalt of op de achtergrond kan vinden, in plaats van het soort dat op de voorgrond stuitert en ieder woord die in hem opkomt in de rondte gooit. Toen hij nog heel jong was wilde dit nog wel eens voorkomen, maar zelfs toen al was dit soort gedrag ongekend voor hem. In plaats daarvan luistert hij meer dan dat hij iets zegt en lijkt hij een haast oneindige hoeveelheid geduld te kennen, maar ook hij heeft zo zijn grenzen. Hij stelt zich vaak serieus op en maakt vrijwel geen grappen, hoewel zijn sarcastische opmerkingen van tijd tot tijd wel als lollig kunnen worden opgevat. Merendeels zorgt die sarcasme er echter voor dat hij brutaal en onbeleefd overkomt. Hij kan wel beleefd zijn, maar het is een gewoonte geworden dit niet te doen, tenzij hij dit belangrijk acht. Ook draait Hyōka zelden om de feiten heen en is hij recht door zee, behalve als iets te persoonlijk wordt. Dan is hij vaak vaagjes en verwarrend en zul je merken dat hij een nogal gesloten persoonlijkheid heeft. Omdat hij zijn emoties grotendeels verbergt lijkt hij op het eerste gezicht een onverschillige en koude houding te hebben tegenover vrijwel alles. Geef hem echter wat tijd en neem zelf de moeite daar doorheen te kijken en je zult zien dat hij heel anders is dan hij zich voordoet. Dan zal zeker blijken dat hij behulpzaam, zorgzaam en beschermend kan zijn. Soms zelfs ietwat te beschermend tegenover zijn dierbare. Dat is dan ook de reden dat zijn dierbare een van zijn zwaktes zijn. Als hun welzijn op het spel staat kun je Hyōka dwingen zo'n beetje alles voor je te doen. Weet de juiste puntjes bij hem te raken en hij valt makkelijk te manipuleren, maar omdat hij een zekere afstand houdt tussen hem en anderen -zowel fysiek als mentaal- en zowat niemand voor een volle 100% vertrouwd, is dit hem nog nooit overkomen. Hyōka wordt vaak gezien als chaotisch in zijn manier van werken en vooral als hij probeert informatie te vergaren. Boeken en papieren slingeren overal en lijken geen vaste plek of ordening te hebben, maar ondanks dat weet hij alles meestal wel weer terug te vinden. Meestal…
Fears:
 Aanraking
Vaak word gedacht dat deze angst is voortgekomen uit smetvrees, maar de echte reden ligt toch iets anders. Vroeger -en nu nog steeds- heeft hij weinig fysiek contact gehad in, bijvoorbeeld, de vorm van een omhelzing. In het begin wel, maar dat werd steeds minder tot het gewoon helemaal niet meer voorkwam. Hij werd uiteindelijk vaak geslagen als hij iets verkeerd deed en genegeerd wanneer er niets aan de hand was of wanneer hij iets goed deed. Hierdoor is aanraking voor hem negatief geworden en door het opzettelijk vermijden van dit soort contact, uitgegroeid tot een fobie.
Wanneer hij wordt aangeraakt komt de angst vaak tot uiting in schrokken en paniekerige reacties, maar bij vastpakken kan het zorgen voor agressie of extreme paniek. Het aparte is echter dat hij hiervan alleen last heeft wanneer anderen hem aanraken en vrijwel niet andersom. Dat zorgt alleen voor wat ongemakkelijkheid aan zijn kant.
Dat iemand achter bepaalde aspecten van zijn verleden komt
Hij heeft dingen gedaan waar hij niet trots op is, dingen die hij het liefst zou willen terugdraaien of overnieuw doen, maar zelfs als Legendarische Magiër is dat niet mogelijk. Het enige wat hij dus kan doen is alles achter slot en grendel zetten en er nooit over praten. Hij vreest wat mensen zouden doen als ze erachter komen wat hij allemaal heeft gedaan.
APPEARANCE
Hair: Opvallend is dat Hyōka redelijk dik, sneeuwwit haar heeft. Het is ook altijd een groot rommeltje geweest en staat vrij warrig naar achteren, buiten een aantal lokken die over de linkerkant van zijn gezicht vallen.
Eyes: Zijn ogen zijn turquoise van kleur, maar kunnen blauwig of compleet groen lijken bij bepaald lichtinval. Bij het gebruik van magie geven ze soms een blauwe of witte gloed.
Height: 1.63m
Weight: 45-46 kg
Build: Hij is redelijk slank gebouwd en heeft nooit een heel grote spiermassa gehad. Door zijn trainingen is dit wel wat veranderd, maar niet heel erg veel. Hierdoor is hij fysiek niet de sterkste.
Scars:
Hij heeft een aantal littekens zich lichaam sieren, maar de meeste zijn vrij klein en vallen nauwelijks op. De enige die echt opvalt is het litteken op zijn rug. Deze heeft hij gekregen als resultaat van zijn verbanning uit de piratencrew waar hij een aantal jaar bij heeft gezeten. Het weefsel is nogal gevoelig en kan vrij weinig hebben. Met weersverandering wil het nog wel eens pijn gaan doen, maar dat is vaak van korte duur.
- scar:
Work in progresss
HISTORY
Hometown: Forgotten
Current location: Starshine Academy
Parents: Suzume Diona - Mother - Water magician - †
Ethan Lucev - Father - Water magician - †
Keegan Izukai - Adoptive father - Dark magician - †
Siblings: xxx
History overview:
- Spoiler:
First years Hartje winter op het Cassiaanse platteland is al een ramp op zichzelf, maar om dan ook nog een kind op de wereld te zetten is gewoon vragen om moeilijkheden. Op 21 december, mid-winter, werd een klein, witharig jongetje geboren aan de rand van een kleine boeren gemeenschap. Vele namen en gepeins later kreeg het kind uiteindelijk de naam Hyōka Lucev. Het was een prachtig moment, maar zijn ouders vreesde dat hij de lente niet zou halen. Hij was zwak en met de extreme koud die buiten raasde wist hij het maar moeilijk vol te houden. Een open haard, warme dierenvachten en veel liefde konden tenslotte maar zoveel doen, maar wonder boven wonder haalde het kind uiteindelijk toch zijn eerste lente, waarna hij gedurende de warme seizoenen op Cassia kon aansterken en net zoals alle andere mensen zich kon voorbereiden op de zware winter die geheid zou komen. Daar draaide het tenslotte om in die boeren gemeenschap, kom de winter door en bereid je voor op de volgende. Bij voorkeur zorg je ook voor genoeg inkomen en als het kan, met een beetje geluk, heb je ook nog tijd voor leuke zaken. Youth Terugblikkend op zijn lange leven zou Hyōka zeggen dat zijn vroege kinderjaren de beste waren. Als enigst kind kreeg hij alle aandacht die hij nodig had van zijn ouders en zoveel meer. Als klein ondeugend jongetje haalde hij vaak kattenkwaad uit op de boerderij en als er daar niets te doen was, ging hij wel bij de buren langs om met zijn vriend over de velden en door de bossen te dwalen. Vaak ging dan een van hun ouders mee, maar zo nu en dan mochten de twee ook alleen op pad. Mits ze niet te ver gingen natuurlijk. Omdat hij nooit naar school ging, leerde zijn vader hem alles wat hij moest weten, vooral over het boeren leven, maar op zijn zevende ook over watermagie, iets waar zijn moeder niet al te blij mee was. Het was overigens niet meteen duidelijk dat de jongen watermagie bezat. Meestal leek het gewoon op een vreemd ongeluk of een defect in het watersysteem van het huis, maar een verveeld moment en een paar glazen water verder was er geen twijfel meer over mogelijk. Magie werd thuis weinig gebruikt en vaak alleen stiekem met zijn vader kon hij een beetje oefenen. Hij had weleens gevraagd waarom zijn moeder liever geen magie gebruikte, maar zijn vragen werden vaak vaagjes beantwoord en het onderwerp werd snel weer veranderd. Hyōka leek een stabiele jeugd te hebben met twee liefdevolle ouders, maar namate hij ouder en ouder werd begon de sfeer thuis steeds minder te worden. Misschien omdat het steeds moeilijker werd rond te komen, omdat zijn ouders niet meer zoveel van elkaar begonnen te houden als eerst, maar waarom precies heeft hij nooit geweten. Ruzies kwamen steeds vaker en vaker voor. Als het niet tussen zijn ouders was, dan was het wel tussen hem en een, of zelfs beide ouders. Vooral de winter periodes waren een hel en de enige oplossing die Hyōka dan kon vinden was zijn kamer op vluchten. Anders was hij wel naar buiten gegaan om een ommetje te maken met een van de paarden op de boerderij, hopend dat alles weer in orde zou zijn tegen de tijd dat hij terugkwam. Bij verbale ruzies bleef het echter niet altijd. Soms kwam er zelfs geweld aan te pas en de jongen voelde zich uiteindelijk gedwongen zijn emoties op te kroppen en te verbergen. Dit kon hij enkele jaren volhouden, maar in de lente van zijn tiende levensjaar ging het compleet mis. Een onbenullige discussie tussen hem en zijn ouders ging over tot een ruzie en die ruzie escaleerde in geweld. Het kwam zo hard aan bij de jongen dat hij diezelfde nacht tot de beslissing kwam weg te lopen van huis. Hij voelde zich niet langer meer veilig op de plek die hij voorheen lief had en de grote uitgestrekte wereld leek ineens niet meer zo intimiderend. Hyōka nam een van de paarden mee en het kleine beetje geld dat hij in zijn bezit had. Waar hij precies heen ging wist hij niet, evenals wat ervoor nodig was om te overleven in de wildernis en op straat. Dat leerde hij allemaal op de harde manier, door vallen en door opstaan. Door te koppig te zijn om het zomaar allemaal op te geven, al was dat zo verleidelijk. Een paar dagen reizen bracht hem bij een grote havenstad, waar hij voor de eerste keer iets te eten kon krijgen. Maar een kleine maaltijd en wat te drinken was alles wat hij zich kon veroorloven met het beetje geld dat hij had. Het duurde daarom ook niet lang voor hij over ging tot stelen. Dat bracht hem echter vaak in de problemen en zorgde ervoor dat hij nooit lang in een stad of dorp kon blijven hangen. Natuurlijk lag er ook nog de kans op de loer dat zijn ouders hem zouden vinden. Iets wat hij koste wat het kost wilde voorkomen. Pirates
De dag begon in een stad langs de kust, maar namate de dag vorderde en de avond zijn entree begon te maken, bleek al snel dat deze dag Hyōka's hele leven op z'n kop zou zetten. De hele dag door ving hij dingen op van schepen die allang aangemeerd hadden moeten zijn, maar nooit kwamen opdagen. Een gespannen sfeer hing in de lucht en sommige mensen leken het ergste te vrezen. En terecht ook. De jongen stond op het punt terug te keren naar zijn kamp buiten de stad, toen het noodlot toesloeg; de stad werd aangevallen door een bende zeerovers. Chaos brak al snel los. Mensen rende alle kanten op en een paar mannen van de Cassiaanse politie deden een poging de piraten tegen te houden. Er was echter weinig dat ze konden doen en de rovers kwamen aan land. Hyōka had geen idee wat er over hem heen kwam of wat hij moest doen. Zijn gezonde verstand vertelde hem te rennen, maar nieuwsgierigheid hield hem tegen. Vanuit een schuilplaats keek hij maar toe hoe de markt die gaande was in de stad werd leeggeplunderd en meerdere huizen werden verwoest. Zo snel als de rovers waren gekomen, trokken ze zich ook weer terug. En voor de jongen het zelf doorhad, was hij hen gevolgd. Iets wat zeker niet onopgemerkt was gebleven door een van de jongere leden van de bende. Er was maar een blik nodig en de rover leek te weten wat Hyōka allemaal had doorgemaakt. Waarschijnlijk waren ze al vaker mensen als hem tegen gekomen, of het waren zijn vieze en gescheurde kleren die het verraadden...
"Envie de nous rejoindre?"
Die ene vraag was genoeg om de witharige jongen over te halen mee aan boord te gaan. Hij dacht niet eens meer aan het trouwe paard dat hij achter liet in zijn kamp. Alles wat hij kon zien waren nieuwe mogelijkheden en een nieuw leven.
Niet iedereen vertrouwde hem meteen, andere negeerde hem, maar een aantal accepteerde hem met open armen. Een van die mensen was de kapitein die bekend stond onder de naam Blaise. Niemand scheen precies te weten waar de man vandaan kwam, hoe oud hij precies was en waarom hij had gekozen te plunderen en te stelen over heel Cassia, maar er dwarrelde her en der wat geruchten rond. Oppervlakkig gezien leek het een strenge en autoritaire man met behoorlijk wat woede problemen, iemand die niet zou aarzelen mensen te vermoorden en alleen maar aan geld en vrouwen kon denken, maar als je hem wat beter kende bleek het een loyale man te zijn die zijn hart op de juiste plek had zitten.
De eerste maanden leerde Hyōka de fijne kneepjes van het plunderen en dek schrobben. Hij verdiende langzamerhand het vertrouwen van de anderen en begon zich steeds meer en meer thuis te voelen bij de groep. Onbewust begon hij zich ook steeds meer te gedragen als de andere mensen, hoewel hij nog steeds een slot hield op de meeste emoties. Voor vijf lange jaren plunderde en stal hij over heel Cassia en later ook over de rest van Kovomaka. Hij maakte een aantal vrienden en wist zelfs hogerop in rang te komen. Dat zorgde wel voor een paar nieuwe vijanden, maar ondanks dat was de jongen toch gelukkig.
Crimes
Aanleidingen tot plundertochten waren altijd vrij simpel. Meestal was er een gerucht over uiterst waardevolle goederen die hun oren had bereikt of was er een nieuwe voorraad voedsel en water nodig. Een andere aanleiding kon ook wapens of materialen om het schip te onderhouden zijn. Zo spookte er ook al aardig lang een gerucht van de duistere planeet Shadra rond, maar alleen Blaise en een paar hoog gerangschikte mannen waren op de hoogte van de details. Maanden lang werden er voorbereidingen getroffen voor die ene plundertocht en uiteindelijk was het zover; ze vielen aan met een doel en de vastberadenheid niet te vertrekken tot ze het hadden. De Shadranen in een verlaten uitziend gebouw hadden werkelijk geen idee wat hen overkwam. In de eerste instantie dachten ze gesnapt te zijn door de ruimte eenheid, hetgeen waar ze mee bezig waren en waar de Cassiaanse piraten voor waren gekomen, was tenslotte illegaal. En hoewel er in die tijd wel meerdere illegale zaakjes gaande waren op de duistere planeet, was dit toch wel de kers op de taart.
De kleine groep Shadranen was geen partij voor de grotere, Cassiaanse groep en al snel werd gestolen waar ze zeven maanden lang aan hadden gewerkt. Zoals altijd waren de rovers weer zo snel weg als ze gekomen waren, maar niet iedereen kon het navertellen zonder kleerscheuren van alle magie die in de rondte had gevlogen. Toch was de plundering een groot succes geweest. Hetgeen wat ze hadden gestolen werd opgeborgen en twee mensen kregen de taak het te bewaken tot Blaise het wilde hebben. De rest vierde hun overwinning.
De twee die de taak hadden gekregen hebberige handjes op afstand te houden waren de vijftienjarige Hyōka en een iets oudere jonge man met de naam Anxo. Twee tieners een waardevol object laten bewaken leek in de ogen van velen een slecht idee, maar de twee hadden behoorlijk wat trainingen achter de rug, zowel fysiek als magisch, en als dat al niet genoeg was, dan was het hun status wel die nieuwsgierige oogjes op afstand hield.
Anxo leek altijd een typische Cassiaan met een zekere mysterieuze uitstraling. Hij was niet iemand waar Hyōka vaak en graag mee omging, totaal niet en er waren wel eens ruzies ontstaan tussen de twee, maar verder was het niet iemand waar hij erg veel problemen mee had. Nog niet althans. Hij wist toen nog niet wat de ander voor hem in petto had en waar hij op uit was.
Het feest was op het dek boven hen al aardig opgang gekomen toen de twee in een conversatie raakte. Het leek eerst vrij onschuldig, maar het diende alleen ter afleiding. Anxo maakte uiteindelijk zijn eerste zet en wist een gevoelig puntje te raken bij de witharige jongen. Het was in het moment dat hij zijn vuist in het gezicht van de ander wilde planten dat hij van achteren werd vastgegrepen en van zijn bewegingsvrijheid werd ontdaan. Het was echter niet Anxo die hem gevangen hield, die reikte ondertussen al naar hetgeen wat ze moesten bewaken, maar een van zijn oudere vrienden. Hyōka stribbelde fel tegen, grotendeels uit paniek, en probeerde uit alle macht te ontsnappen. Echter was hij niet sterk genoeg. In de eerste instantie dacht hij dat de andere tiener uit was op hetgeen wat ze met z'n alle hadden gestolen; een glazen flesje met duistere tekens erop, gevuld met een rode, bloedachtige vloeistof, maar zijn werkelijke plan was veel geniepiger.
Hij dwong Hyōka het brouwsel te drinken en liet hem pas gaan toen het hele flesje leeg was. De vloeistof leek de jongen van binnenuit te verbranden en het effect dat het brouwsel met zich meedroeg leek meteen te werken. Een heftige hoestbui overviel de jongen, gevolgd door een intense pijn in de borstkas. Zo intens dat hij moest vechten om bij bewustzijn te blijven. Echter verloor hij die strijd al snel.
A Goodbye
Tegen de tijd dat Hyōka weer wakker werd waren er al drie dagen verstreken na het voorval. Hij was verrast nog te leven, er heilig van overtuigd dat wat er ook in dat flesje had gezeten, het hoe dan ook een sterk soort vergif had gezeten. En hij kon het navertellen zonder kleerscheuren, hoewel dat erg vreemd was. De jongen stond er niet lang bij stil, gewoon blij dat hij het had overleefd, maar zijn vreugde was van korte duur. Blaise was razend om redenen waar Hyōka niet bij kon, maar wat hij wel wist was dat al die woede naar zijn kant werd gesmeten, want de volgende dag nog werd hij uit de bende gegooid en verbannen. Vanwege hun gelovigheid, die vaak niet eens tot uiting kwam, maar er zeker in zat, ging die verbanning met een heel ritueel en het branden van een bijpassend teken op zijn rug. Uiteindelijk lieten ze hem achter op Shadra.
Keegan Izukai
Een paar dagen later trof een man hem doodziek aan op straat en bracht hem naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Daar stonden doctoren voor een raadsel en vertelde de man weinig te kunnen betekenen voor de jongen. Uiteindelijk heeft hij er drie dagen doorgebracht, voor de man hem naar zijn huis bracht en daar verder voor hem zorgde. Het koste Hyōka uiteindelijk twee weken om er weer helemaal bovenop te komen en voor de man bracht dat vrijwel niets anders dan hel met zich mee. De jongen wees iedere vorm van hulp af en scheen alleen te weten hoe hij ruzie moest maken, hoewel geen van beide elkaars taal kon verstaan. Een aantal keren deed hij een poging er vandoor te gaan, maar de man was hem altijd een stapje voor. Namate de tijd verstreek begonnen de twee echter een band met elkaar op te bouwen en hoewel ruzies nog steeds graag gehouden werden zonder werkelijk begrip van elkaars woorden, waren ze een stuk minder erg. Hoe de man ooit tot de idiote beslissing was gekomen Hyōka al die tijd onderdak, een warm bed en voedsel aan te bieden, hij zal het nooit weten, maar dankbaar was hij wel. Uiteindelijk werd hij officieel geadopteerd door de man en trok hij permanent bij hem in huis.
De man ging bij de naam Keegan Izukai en deed Hyōka veel aan zijn eigen vader denken in de betere jaren, hoewel deze man vaak wat chagrijniger oogde. Maanden lang leerde hij de jongen de Shadraanse en Kovomakaanse taal tot hij deze vloeiend kon spreken en hielp hem af van het vreemde accent waar hij mee zat. De man schoolde hem bij op lezen en schrijven en leerde hem van alles en nog wat over de Shadraanse cultuur. Een van de vele ruzies later en Hyōka had ook nog een nieuwe achternaam gekregen.
Over de jaren heen bleek dat om de een of andere onverklaarbare reden, de witharige tiener een waardeloze gezondheid had. Hij hoestte vaak bloed op en scheen zonder goede reden ineens buitenbewustzijn te raken. En alsof dat nog niet genoeg was werd hij vaak en langdurig ernstig ziek. Het rare was alleen dat dit allemaal van de een op de andere dag verdween en nooit gebeurd leek te zijn. Over raar gesproken, het kind leek nauwelijks te veranderen. Vergelijk het begin met nu en ja, je zou zeggen dat hij er ietsje ouder uitzag, maar dat duurde langer dan bij normale mensen. De twee deden wat onderzoek over een paar jaar tijd en kwamen tot de conclusie dat Hyōka's leeftijd was vertraagd. De enige oorzaak die de jonge man daarvoor kon bedenken was dat vreemde brouwsel van jaren geleden. Misschien was dat dan ook de reden voor zijn belabberde gezondheid.
Remedies
De daarop volgende jaren deed Hyōka niets anders dan lezen, lezen en nog meer lezen, opzoek naar een remedie de zijn gezondheid zou verbeteren en hij was vastberaden die te vinden. Hij kon het niet aan nog langer in zijn toestand door te gaan en Keegan steeds belasten met het zorgen voor een zieke. Meestal kwam daar ook nog eens een halve hartverzakking bij kijken en het was zichtbaar dat de man het steeds moeilijker aankon. Hyōka heeft geen idee hoeveel jaren hij precies aan zijn onderzoek heeft versnipperd. Hij was vaak in de grootste bibliotheek van Shadra te vinden en als hij daar niet zat, zat hij wel in een andere. Zelfs met zijn zieke kop ging hij daar nog zitten en lezen. De mensen in de buurt en van de bieb leerde hem kennen als de vreemde en chaotische Cassiaanse boekenworm en keken niet eens meer op als hij weer eens langs kwam of plotseling begon te hoesten.
Na jaren van zoeken kwam hij eindelijk een mogelijke oplossing tegen in een oud en stoffig boek vol met eeuwenoude, krachtige spreuken. Er stond ook iets bij van onsterfelijkheid en een paar waarschuwingen, maar Hyōka schreef dat af als bijgeloof. Tenslotte had het boek Remedies to Cure All Ills. Hij ging aan de slag, reisde van planeet naar planeet samen met Keegan om de nodige ingrediënten en voorwerpen te verzamelen, ging in de leer bij een aantal watermagiërs en leerde zoveel hij kon over de oude spreuken uit het boek. Na tien lange jaren van verzamelen en intense training, was hij er eindelijk klaar voor. Eternal Life Tijdens een volle maan zocht hij de tempel op die beschreven stond in het oude boek. Het was grotendeels vervallen, maar de cirkel die hij nodig had en in de koude stenen grond was gekerfd, was nog altijd intact. Hyōka mixte de juist ingrediënten in de juist volgorde en plaatse alle zeven artefacten van de zeven planeten op de juiste plek. Hij strooide het stoffige brouwsel dat hij had gecreëerd over de cirkel uit en eenmaal klaar daarmee begon hij aan de gecompliceerde spreuken. En dat alles voerde hij helemaal alleen uit, terwijl Keegan in het oude huis afwachtte. Een lange nacht was het zeker. Tegen de tijd dat hij klaar was, kon hij nauwelijks meer op zijn eigen benen staan van uitputting en na een lange rustpauze had hij weer genoeg kracht verzameld om terug te keren naar huis. Of de spreuk was gelukt wist hij nog niet, maar daar zou hij vast nog wel achter komen. Achteraf gezien had hij gehoopt dat het niet was gelukt, want eenmaal terug in het huis trof hij Keegan doodziek aan op de vloer. Hij deed alles om de man weer op de been te krijgen, maar wat hij ook deed, niets werkte. Zijn adoptie vader stierf twee dagen later. De waarschuwing die in het boek had gestaan was blijkbaar toch geen onzinnig bijgeloof, maar realiteit; om de spreuk voor elkaar te krijgen moest hij het leven opofferen van iemand die hij lief had, iemand die zijn of haar leven vrijwillig zou geven om het zijne te redden. Het leven van Keegan. Hoe kon hij zo stom zijn geweest... Revenge
Na de begrafenis van zijn adoptie vader, vertrok Hyōka naar Cassia onder een nieuwe naam: Sian Shepeard. Op de blauwe waterplaneet verspilde hij de meeste tijd aan problemen van andere mensen voorkomen en zelf in de problemen raken. Dat zorgde er uiteindelijk voor dat hij in aanraking kwam met de Cassiaanse politie en via via met de ruimte eenheid. Echter was dat niet in een negatieve zin en resulteerde het in een baan als rekruut bij de eenheid. Zonder twee keer na te denken accepteerde hij het aanbod en kreeg zware trainingen te verduren, zowel met wapens als met magie. Hyōka bleek goed te zijn met de traditionele Raziaanse katana, wat veel mensen ironisch vonden gezien zijn magie. Hij leerde hoe hij het zwaard effectief moest gebruiken en vooral ook hoe hij het kon gebruiken in combinatie met magie. Hyōka kwam er in die tijd ook achter dat de spreuk niet volledig had gewerkt. Hij vertoonde nog steeds dezelfde symptomen als eerst, maar werd minder vaak ziek. De ontdekking dat de spreuk weinig verschil had gemaakt slingerde hem in een fikse depressie en het kostte hem een maand om er weer uit te komen.
Jaren lang trainde Hyōka bij de ruimte eenheid en voerde verschillende taken uit, van piraten bendes en mensen oppakken tot het vervloekte papierwerk dat erbij kwam kijken. Ergens achterin zijn hoofd wist hij dat dit uiteindelijk zou leiden tot het oppakken van zijn oude crew, maar hij kon niets doen om zich voor te bereiden toen het moment eindelijk daar was. Hij had echter niet verwacht dat de oude kapitein Blaise van zijn troon was gestoten en de schoft van een Anxo het had gestolen. Dat maakte Hyōka's taak een stuk makkelijker en kreeg hij ook nog eens wraak voor wat de man hem had aangedaan in zijn jonge jaren. Toen die piraten werden opgesloten besloot Hyōka om weg te gaan bij de ruimte eenheid.
Journeys
Tientallen jaren gingen voorbij voor hij doorkreeg helemaal niet meer ouder te worden, in plaats van heel langzaam. Tegen de tijd dat hij erachter kwam kon het hem echter al niets meer schelen. Hij was ondertussen al gewend geraakt aan het langer leven dan de mensen om hem heen en iedereen steeds ouder zien worden terwijl hij zelf geen spat veranderde. Hij had veel gezien en veel meegemaakt, trok van planeet naar planeet en veranderde vaak van naam. Met alles wat hij meemaakte, van oorlogen tot vrede, begon hij steeds onverschilliger te kijken naar mensen, deels door zijn eigen fouten die hij tijdens zijn reizen maakte, deels door die van anderen. Tuurlijk, als er problemen waren schoot hij te hulp, maar probeerde nooit te diep in verschillende zaken te geraken. Voor iemand als hij, met alles wat hij had gedaan over de jaren heen, voelde het alsof hij dat recht niet had.
Hyōka hing graag de student uit op planeten als Cassia en Shadra. Hij was nooit in zijn leven echt naar school gegaan dus het was leuk een keer uit te proberen, hoewel het niet bij een keer bleef. Hij maakte echter geen van de tientallen scholen die hij bezocht af en verdween plots van de aardbodem vlak voor de eindexamens. Toen hij eenmaal genoeg had van de scholen ging hij een aantal keer in de leer bij watermagiërs, maar het verhaaltje van plots verdwijnen speelde zich ook hierbij af.
Een van de leukste reizen die hij heeft gemaakt was de reis naar Gren. De hoge temperaturen waren niet altijd geweldig, maar de natuur was schitterend en de mensen die er woonde uiterst vriendelijk. Hyōka bleef hier een lange tijd tot hij de koude winters en de blauwe planeet begon te missen. Cassia was tenslotte zijn thuisplaneet. Victoire Hij ontmoette Victoire per toeval. Een stel schoften waren die dag herrie aan het schoppen en vielen daarbij ook onschuldige bijstanders lastig. Hyōka greep uiteindelijk in, maar bleek niet de enige met dat plan. Een andere watermagiër had hetzelfde in gedachten. Met wat onverwacht teamwork zette de twee de herrieschoppers op hun plaats en raakte vervolgens al snel met elkaar aan de praat, hoewel Hyōka eerst weinig over zichzelf deelde met de vrouw. En blijkbaar was dat een goede reden voor een uitdaging tot een vriendschappelijk duel. Hij wist zich een aardige tijd staande te houden, maar als putje bij paaltje kwam had hij geen schijn van kans om te winnen, iets wat de laatste driehonderd jaar niet vaak was voorgekomen. Onwetend van het feit dat hij te maken had met een voormalige Legendarisch magiër, dwong hij aan om bij de vrouw in de leer te gaan. Er kwam wat twijfeling bij kijken, maar de vrouw leek potentie in hem te zien. Vele brieven aan een onbekend persoon later en de vrouw keurde het goed. Dat was ook het moment dat de vrouw zich voorstelde als Victoire. Hyōka maakte haar daarentegen wijs Aaron te heetten. Tijdens de trainingen die hij te verduren kreeg, leerde de vrouw al vrij snel dat hij problemen had met zijn gezondheid. Iets wat voor haar een reden tot bezorgdheid was, maar met wat uitleg en halve waarheden liet ze het onderwerp vallen. Hyōka was overigens niet heel erg geïnteresseerd in helende magie, maar leerde hier wel wat van. Iets wat handig bleek toen hij een gewonde kerkuil vond tijdens een trainingssessie. Victoire toonde hem hoe hij de wonden kon genezen, maar met een paar missende klauwen zou het dier maar met moeite kunnen jagen en overleven, dus nam hij de uil onder zijn hoede en gaf haar de naam Nayala. De kerkuil intrigeerde hem met haar geruisloze vlucht een spookachtige verschijning. Er leek maar een blik nodig te zijn voor het dier om recht in zijn ziel te kijken en hem door en door te kennen, maar ze accepteerde hem desondanks. Zowel de uil als Victoire hielpen hem weer wat positiever in het leven te staan, wat het makkelijker maakte om zich op de taken te concentreren die in het verschiet lagen. Maanden van oefenen met watermagie later en hij kreeg er nog een sneeuwuil bij van Victoire. Deze kreeg de naam Khione. Fealwen Een paar jaar later kreeg Victoire bericht van iemand met de naam Fealwen. In het bericht stond dat de Vrouwe van het Water genoeg had van Starshine Academy en terugkeerde naar Cassia. Hyōka ontmoette de vrouw een paar dagen later en Victoire stelde hem aan haar voor. De twee vrouwen praatte wat bij, waarbij al snel de werkelijke reden viel voor de terugkeer van Fealwen naar Cassia. Hyōka was geschokt toen hij erachter kwam met twee voormalige Legendarische Magiërs te maken te hebben. Blijkbaar was hij niet de enige geweest met geheimen. Het was weer een paar dagen later dat hij zijn ware identiteit bekend maakte aan de vrouwen, hoewel er nog altijd zekere aspecten verborgen bleven. Victoire had ondertussen de keus gekregen haar plaats als Vrouwe van het Water weer op zich te nemen of om samen met Fealwen Cassia rond te trekken en haar bij te staan in het werk bij de politieke kringen. Hyōka werd hierbij om de een of andere reden wel erg vaak aangekeken, maar er werd geen woord gesproken. De weken die daarop volgden leken voorbij te gaan zoals gewoonlijk, maar wat hij niet wist was dat Fealwen een aantal testen had verborgen in zijn trainingen en zelfs tijdens momenten van rust. Dat kreeg hij allemaal pas achteraf te weten toen Victoire vertelde met Fealwen mee te gaan en de taak als vertegenwoordiger van Cassia op hem viel. Hij was getalenteerd en hoewel het niet altijd zichtbaar was, had hij zijn hart zeker op de juiste plaats zitten. Ook had hij bijna net zoveel levenservaring als de twee vrouwen samen en dat zou zeker van pas kunnen komen. Hyōka wist eerst echter niet of hij deze taak wel op zich wilde nemen, maar gezien het vertrouwen dat hij kreeg beloofde hij ze niet teluur te stellen. De daaropvolgende twee maanden zette Fealwen de laatste puntjes op de I en nam hij afscheid van de twee vrouwen voor hij naar Starshine Academy vertrok als Heer van het Water.
EXTRA
- Avatars:
- Signatures:
Er kan later nog wat worden toegevoegd of aangepast.
|
|
