ღ ;; Sharp as a Blade.

_{Closed!! :: [Trâm]

Sinds ze op de school aangenomen was, was de jongedame hier vaak gekomen. Het was een perfecte plek om te trainen, en trainen was iets wat ze vaak deed. Mae Oldwoods was gekleed in een wit topje met een losse, donkergrijze broek eronder. Net onder haar knieën vernauwde de broek zich in vorm van een zwarte band. Daar weer onder droeg ze zwarte sneakers. Haar lange, bruine lokken had ze in een hoge staart gebonden. Het was haar sport- en trainingsoutfit. Comfortabele kleding, en toch kreeg de Woodmagician het voor elkaar een leuke outfit bij elkaar te krijgen.

Op dit moment was ze aan het trainen met een aantal handmessen. Een paar tientallen meters van haar vandaan stonden drie grote ronde doelwitten. Op het hout waren in rood en wit meerdere ringen geschilderd. Twee messen had ze in haar handen. De rest was diep in of in één van de ringen rondom de roos geboord. Mae was een pro. Ze was altijd al goed geweest met het werpen van messen, maar in het Huis was ze nooit toegestaan dit talent te oefenen. Deze school was anders. Ze mocht alles. De regels die er waren, waren dingen die Mae toch niet zou doen, dus alhoewel er regels waren, hoefde de dame zich geen zorgen te maken dat ze ze zou breken. En het was heerlijk.

Pas nadat ze beide messen geworpen had, merkte ze op dat iemand stond te kijken. Licht hijgend haalde ze een hand door haar haar en draaide ze zich naar de toeschouwer. Een vriendelijke glimlach speelde om haar lippen. "Hallo daar," zei ze opgewekt, "Is het interessant? Would you like to join?" Ze vroeg het niet op een aanvallende manier. Meer op een geïnteresseerde, beleefde manier. Ze vond het niet zo erg als mensen stonden te kijken terwijl ze trainde, maar het was veel leuker als ze meededen, niet?}

Ze had kunnen zweren dat zij nooit opgemerkt zou worden. Ten eerste, was zij helemaal gehuld in het zwart – ook al was de zomer niet de seizoen om de voor haar o zo vertrouwde kleur weer eens aan te trekken – en ging zij daardoor zowat op in de weinige schaduwen. Het andere punt was dat het meisje zojuist helemaal in concentratie gedompeld leek te zijn. Haar worpen zorgden altijd ervoor dat de gewenste plek bereikt werden. Nog eens met een zekere sierlijkheid. Genoeg om voor een vleugje jaloezie te zorgen.
Nog precies twee zinnen lang kreeg zij voor elkaar om door te gaan met haar act en haar toekomstige acties te overdenken. Daarna klapte zij het boek met een resoluut gebaar dicht, legde die naast de rest van haar spullen en begaf zij zich richting het meisje.
Ze moest zichzelf eraan herinneren om niet ineen te duiken of de ander te lang aan te staren. Twee dingen waar zij nogal naar geneigd was. O en ze moest helemaal niet vergeten om haar mondhoeken omhoog te trekken. Anders zag zij op haar best er afwezig uit.
‘Goede...’ Was het eigenlijk ochtend of middag? Onmogelijk te vertellen sinds het zomer was en zij geen tijdsindicator bij zich had. ‘Hoi,’ gooide zij haastig over haar vorige begroeting heen.
Opnieuw stilte, hoewel ze al lang wist dat zij besloten had. Al toen zij niet meteen vertrokken was. Het verlangen om iets nieuws uit te proberen, was sterker dan de angst dat zij zou falen en de ander lastig zou vallen. Kom op, het was meswerpen.
‘Ja, graag.’ Ze slikte. ‘Waar heb je dit eigenlijk geleerd?’ Ze wist wat ze aan het doen was; tijdrekken. Natuurlijk zat er ook een sprankje interesse achter, maar vooral angst. En ze wist zelf ook niet eens waarom. Ze afschuwde dit gevoel, ugh.

OOC: Laat en ik weet niet eens of je dit account nog gaat gebruiken. Ik heb toch maar geantwoord, omdat... omdat.

» A meeting with a sharp edge
» A sharp pencil, thick books and long sighs. (Lie Ren)

ღ ;; Sharp as a Blade.

ღ ;; Sharp as a Blade.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen