keeping my promise [Shou]

~x~ Alleen Shou graag

~x~

Midden in de nacht was het. De maan stond helder tussen de wolken te schijnen. Liam was klaar wakker in zijn bed. Hij wachten tot dat alle mensen en je jongens dorm rustig aan het slapen waren. Zo af en toe was er een naar de wc gegaan en de laatste was nu net terug. Met uiterst gespitste oren bleef hij luisteren. Bij het horen van een nieuwe zachte snurk tussen de geluiden door die er al waren kreeg hij een ondeugende blik. Zachtjes sloeg hij de deken open. Hij was gekleed in grijs met zwarten vlekken kleding. Zijn haren bedekte uit naturen al de helft van zijn gezicht. Dus de capuchon van zijn trui was genoeg. Zachtjes deed hij zijn kast open. Haalden er een zwarte zak uit en een paar handschoenen Voor de verandering had hij een lange zwarte broek aan. Kort snuffelde hij door de zwarte zak heen om te kijken of alles er in zat. Nadat hij klaar was sloop hij de kamer uit.
Op zijn tenen ging hij door de gangen heen op zoek naar Shou’s kamer. Met behulp van de vivere card had hij het snel gevonden. Zachtjes deed hij de deur open en spiekte naar binnen. Zoals hij al gedacht had had Shou een kamer voor zichzelf. Hij glipte naar binnen en sloot de deur. De capuchon deed hij over zijn hoofd heen dat de schaduw over zijn gezicht heen viel en hij nu alleen maar een zwarte schaduw was. Uit de tas haalde hij een kleinere zwarte zak met een paar touwen. Shou lag nog rustig te slapen. ”Gomene…. “ zei hij zacht waarna hij een touw om Shou’s mond deed en aantrok zodat hij niet kon schreeuwen. Al snel deed hij de zak er om heen en trok het lichtjes aan zodat het niet van Shou’s hoofd af zou vallen. Zo snel als dat het ging bond hij Shou’s armen op zijn rug en zijn enkels aan elkaar. Uit de zak haalde hij een zwart kleed waarna hij de lege tas onder Shou’s bed schoof. Hij tilde hem op en legde hem over zijn schouder heen. Liep naar het raam toe en opende deze.
Via gevels en regenpijpen zocht hij een weg naar beneden toe tot hij op de grond stond. Al de tijd had hij niet op Shou gereageerd of iets gezegd. Nog wat hinkend rennend ging hij het duistere bos in waar hij zich snel in navigeerden. Moest her en der wel wat beesten van hem af slaan om zijn magie niet te gebruiken dat ze ontdekt zouden worden. Bij de rand aan de andere kant bleef hij staan. Met een hand haalde hij een zwarte doek van iets af. Het was zijn eenpersoons boot. Het stond hier meer voor noodgevallen, maar voor vandaag zou het goed zijn om er weg mee te komen. Met wat gekraak zetten hij het recht en ging in de bak staan. Zijn grip op Shou werd wat steviger zodat hij zeker wist dat hij niet zou vallen. Zijn voeten veranderden in vlammen en het apparaat starten. Met een snelle vaart begon het te bewegen en al snel steeg het op. Liam drukte tikte met zijn hiel de achterzijde van de bak aan waar hij in stond en een koepel met ramen kwam te voorschijn. Na besloten te hebben dat ze uit het zicht verdwenen waren haalde hij Shou van zijn schouder af en droeg hem in beide armen voor hem. Met wat gefriemel kreeg hij de zak van Shou’s hoofd af. Zijn zilvergrijze ogen twinkelde door het vuur van zijn eigen voeten toen hij Shou in zijn ogen keek. Liam’s gezicht was goed zichtbaar door de capuchon en de ebony haren.

~x~ de eenpersoons boot waar ik het over heb is dat ding waar in vaart in de anime. Alleen dan moet je er nog een koepel om heen bedenken, aangezien ze niet in de ruimte kunnen ademen xD ~x~

Zijn dag was goed begonnen, geen geval, geen hannes. Niks! Hij was blij en liep vrolijk door van alles en nog wat heen, hij had die dag nog eragon bezocht. Zoals gewoonlijk had hij het weer druk. “ Era!! Ik ga naar m’n eigen kamer aangezien ik morgen er vroeg uit moet en je niet wil wakker maken! “ riep hij vrolijk, hij had een briefje achter gelaten zoals hij vaker deed en pakte zijn spullen. Eenmaal in de schoolgebouw zelf weer naar zijn eigen kamer, hij keek even om het hoekje. Nog steeds geen kamer genootjes… de kamer was groot genoeg voor 3 mensen, het had zelfs een dubbel dekker bed. Zelf had hij de een tegen de muur genomen, achter in de kamer. Zo kon hij uit het raam kijken terwijl hij lekker lag, zat of stond. Toen syo even goed rondkeek was het nog een grote bende dat er voor hem stond. Hij pakte al zijn boeken op en legde deze op zijn bureau. Zijn kleding hing hij op in zijn kast en nam plaats op zijn stoel. Hij moest ervoor zorgen dat hij in ieder geval zijn huiswerk afhad.
Hij was tot laat doorgegaan met het maken van zijn huiswerk en was nu doodop. Hij ging op zijn bed liggen en het duurde even voordat hij naar dromenland was. Zijn dromen waren steeds meer gevuld met roze wolkjes, ook donkere wolken. Iets verstoorde zijn slaap, hij wilde gillen schreeuwen en doen maar voordat hij het doorhad zat er een touw in zijn mond waardoor hij niet kon en mocht schreeuwen. Vervolgt door een stoffen iets over zijn hoofd, hij zag niets meer. Enige wat hij zag was een zwart iets, hij wilde iets doen, vergat de magie en had geprobeerd in het wilde weg te slaan. Maar ook dat lukte niet door de touwen die om zijn voeten en polsen zaten. De gekste ideeën gingen door zijn hoofd, wie was dit? Was het Kriss? Kwam ze hem halen voor losgeld? Of omdat hij haar gebeten had? Dat hij daarom weggegooid, verkocht als slaaf of wat dan ook ging. Half in paniek begon hij tegen te stribbelen wat geen nut had. Hij voelde dat hij buiten was, het was killer in de avond en de wind waaide zachtjes door. Hij voelde zichzelf heen en weer gaan, paniek vulde zijn hoofd, hij haatte het als hij niets kon doen. Zoals nu, vastgebonden en gesmoord. Het gewaggel stopte en de grip werd alleen maar steviger, hij was rustig geweest tot nu. Hij stribbelde alsmaar meer tegen. Door de grip die steviger om hem heen zat was dat alleen maar moeilijk. Hij voelde een warmte onder zich vandaan komen met gevolg een zweverig gevoel. Hij voelde hoe zn lichaam draaide en half in een liggende houding tegen iets aan. Iets prutste aan het geval dat om zijn hoofd heen zat. Hij hield eerst zn ogen stijf dicht op elkaar, langzaam deed hij een oog open en keek in die van de jongen. Hij zag de sproeten, zijn zilvergrijze ogen, de zwarte haren dat alle kanten uit leken te komen. Hij keek rond en zag enkel donker om hem heen. Het duurde even voordat hij zelfs doorhad dat het Liam was. Hij wilde wat zeggen maar kreeg er niets uit, het touw zat nog in zn mond. Hij had zoveel vragen voor hem op het moment. Waarom? Wie wist hij ondertussen. Wat ging hij doen? Alles deed anders, waarom wist hij niet meer. Hij vertrouwde Liam, hij was aardig en goed gezind, maar hij vroeg zich af wat waarom en waarheen.

Hij hield Shou goed vast tijdens het lopen zodat hij niet zou vallen. Met een stevig tegenstribbelende jongen op zijn schouder haastte hij zich door het bos heen om zijn eenpersoons bootje te kunnen pakken en weg te kunnen gaan. Ver genoeg van de planeet vandaan en de koepel geactiveerd haalde hij Shou van zijn schouder af en hield hem in lig positie voor hem. Frummelend haalde hij de zak van Shou's hoofd en keek hem glimlachend aan. Het was duidelijk dat Shou in paniek was en duizend vragen had. Het leek even te duren voor hij door had wie hij was. Liam keek voor hem en zakte wat door zijn knieën heen en de vlammen onder hem werden groter. Hun snelheid werd sneller. "I know you have a ton of questons... begon hij kalm maar wel begrijpend. " but you have to trust me in this one. " Hij keek hem glimlachend aan met vriendelijke ogen. "I'm going to keep my promise. We are on our way to Alba. I had to sneak you out of the school. If they saw me at anny posebility then they will just think I have kipnap you. Zijn armen ontspanden zich tot het punt dat Shou kalm in zijn armen lag. Hij keek voor zich uit en zijn ogen keken de duisternis af naar wat er om hun heen was. You have to listen to me verry clear now. When we arive you do nothing. Only maby panicking sounds. Don't move to much or something might happen. They don't know I or you are comming. met een sirieuze blik keek hij even p Shou neer. "You won't have to wear that sack over you're head though. You're blond hair was just to clear on school grounds " en hij grinnikte even. "I think we are almost there. I have to put you on my sholder again otherwise I can't navigate properly" Of Shou het nu goed keurde of niet hij moest wel. Met Shou terug op zijn plek had hij zijn linker arm weer vrij en hij keek naar de logpose om zijn pols. Hij wees wat naar rechts toe en hij nam een scherpe bocht en liet de boot nog sneller gaan. In de verte was een kleine witte stip te zien. Liam begon breed te glimlachen bij het zien van zijn thuis.
Met een jump met de bood lande het op een vreemde beugel. Het bootje werd met de beugels in de koepel van de boot gehaald. Met een brede smile deed hij zijn eigen koepel open met een brede glimlach. Met even zijn grip op Shou versterktend fluisterde hij zacht "Don't worry. I'm here" Lang de railing van de bood liep hij naar het midden van het dek en keek naar een gigantische man met een witte snor en een bandana om. "Oyaji! Scheeuwde hij blij. "I'm home" Kondigde hij aan als een kind van 5 die een tekening liet zien. De man gromde wat vrolijk en glimlachte vriendelijk. Hij haalde Shou van zijn schouders af en zetten hem op zijn kont voor hem neer met zijn gezicht naar Alba. Naast Alba stond Marco, thatch en Izou. Aangezien het nog vroeg was lag de rest van de crew nog vrijwel allemaal te slapen. Alle ogen waren op Shu gericht met een kritische blik. Liam bukte zich en begon de touwen van Shou's handen los te maken. Is that good to do , Yoi?! " hoorde hij Marco zeggen. Hij ging door met knopen en lachte alleen maar even. "It's oke. He is with me. I'll explain it. " De touwen om zijn handen waren los en liam ging taktiesch met zijn rug naar Alba en de rest zitten. " I brought him here because he would like to know about pirates. More He wants to one day be a pirate and I promised him that." Wat bezorgt keek hij naar de touwen om Shou's enkels en spitste zijn oren om de reactie's te horen. Het bleef even still warna Thatch zei "If he want's to be a pirate he has to do the same as us." Liam haalde wat opgelucht adem waarna hij Marco hoorden. "That means you both now 150 puch ups , yoi. " Liam keek met open ogen even Shou aan. Snel stond hij op zonder Shou's touw voor zijn mond los te knopen. " He has a heart condition. I will do his share. Zijn stem was strak en sterk. Alba lachten wat de hele schip deed trillen " Gurararara, Oke, but you can't do annything for him. If he want's to be a pirate for a day you have to let him do thing to, Ace. " Liam knikte kort maar krachtig waarna hij in een paar tellen het touw van Shou af haalden. Marco had ondertussen zijn armen over elkaar gedaan en keek wat neerbuigend naar Liam. Gelijk nadat hij klaar was met Shou zag hij die blik en zonder nog iets te zeggen of te doen ging hij naar de grond en begon aan de 300 push-ups. Zijn houding was bijna perfect en de bewegingen waren sterk, ritmisch en bijna automatisch alsof zijn lichaam gemaakt was om dit te doen.

~x~ Ik weet niet hoe ver je zelf verder gaat posten maar de eerste 200 haalt hij makkelijk. daarna begint hij hevig te zweten dat het van zijn gezicht en zo op de grond gaat druppen en zo. Bij de 250 gaat hij langzamer en als hij de 300 heeft gehaald ploft hij hijgend op de grond waarna hij snel met trillerige benen gaat staan om zo geen zwakte te tonen. ~x~

>w< Sorry voor eventuele spelfouten etc... Heb dit buiten, op mobile, in de zon :stare:gedaan. >w<

Hij knikte op zijn woorden en werd opnieuw op zijn schouder gehesen. Het lag wat minder convertabel dan zoals net, dat gaf hij eerlijk toe in z'n gedachtes. Soms bewoog hij wat tot hij stemmen hoorde, er kwam een klein iets uit z'n keel waarvan hij zelfs het idee had wat is dat. Toen hij eenmaal op zijn kont zat liet hij een klein kreetje in de zin van wie... wat... iep! Hij keek rond en zag wat mensen, eentje was reusachtig en de andere waren normaal. Nu zijn polsen waren losgemaakt bleef hij zo rustig zitten en liam volgens met zijn ogen. Liam kwam voor hem en Syo keek hem aan met toch ergens bange ogen. het was waar dat hij het graag een dagje wilde, maar dit en alles had hij echter nooit maar dan nooit verwacht. Hij begon zih af te vragen wie wie was en werd nerveus van de blikken die hij kreeg. Hij begon iets heen en weer te zitten en verzitten. Stilzitten, staan of liggen als hij nerveus was, was simpelweg gewoon een ramp. 'OI! Ik heb misschien wel wat aan mijn hart! Maar ik kan ook nog wel heel wat dingen hoor!' Gingen de woorden door z'n gedachtes. 'LIAM! I can freaking do that! Li-make me lose!Liam!!' Gingen weer zijn gedachtes, zeggen kon hij nog niet door de touwen die hij in zijn mond had. Nogsteeds bleef hij rustig zitten en deed zowat niks. Langzaam bracht hij zijn handen naar voren om over z'n pijnlijke polsen te wrijven Een van de armbanden was klem komen te zitten tussen het touw en had flink zitten schuren dat er een klein laafje vel er vanaf was en een sneetje te zien was. Het zag pijnlijk rood alleen dat had hij nog amper door, dankzij de situatie waar hij in zat. Hij wist wat naar de armband te fluisteren terwijl het touw nog in z'n mond zat. Of het ook nog begreep was het te hopen. Een heel zacht geklik kwam er vanaf.' Hopelijk heeft hij het begrepen...' Gingen zijn gedachtes weer. Hij het het tegen Spyro die altijd ng gelukkig als een armband bleef zitten. Hij was los en zag hoe liam begon met de push-ups. Terwijl Syo zn stijve spieren een het rekken was keek hij de techniek van hem af. Hij begon langzaam ergens te twijfelen. Zelf deed hij er soms 50... maar hoe moest hij die 100 er zo snel aanplakken?! Hij haalde zn red bobby-pins uit zijn haren en ging ook liggen. Liam had een andere soort tactiek dan Syo zelf had en begon rustig met de push-ups. De minuten gingen langzaam voorbij. "50,..." Sprak hij rustig en kalm. Hij zweette al wat lichtjes terwijl hij door bleef gaan. '75...' Telde hij in zijn gedachtes weer mee. Het werd al zwaarder en zwaarder, nu zat hij flink te huigen en zijn bewegingen werden schrokkerigere, houtiger en stijver. "114..." Kreeg hij er moeilijk uit. Hij proveerde er nog een maar viel plat op de grond. Spyro kon het niet meer houden van bezorgdheid en alles en vervormde zich naar een klein draakje. Hij vloog een maal rond en om het schip zodat hij de omgeving wist, hij maakte kleine bewegingkjes naast Syo en wist er wat uit te grommen, moanen en te krassen. Moe en futloos kwam er een hand omhoog en wuifde naar Spyro toe. "Spyro....get.....back... " Zijn stem zelf was iets uit zijn toon geschoten waardoor hij kleine lichte blosjes kreeg. Hij draaide zijn hoofd en keek naar Liam die nogsteeds bezig was. Hoe in de hell.... kreeg hij dat zo voor elkaar. Als je naar Liam keek, was het gewoon alsof het geen big deal was ofzo! Langzaam kwam Syo wat overeind en ging op zijn knieeën en onderbenen zitten. Spyro ging strategisch op zijn schoot liggen en likte zijn pols voorzichtig af. Nu Syo pas keek was er wat bloed uit gekomen, het kleine sneetje was wezen bloeden. Terwijl Spyro nog een lik gaf, met behoorlijk wat kwijl erop. begon het kleine sneetje wat meer te genezen, in een snelllere tempo. Het bloeden stopte al en een korstje was gevormd. Spyro werd wat verdedigend tegenover iedereen, zelfs Liam die hij al goed kende. Syo kreeg dat door en zei nog wat moe. "Spyro... its okay..." Het draakje mopperde nog wat en wilde in discussie maar hij pakte hem al op en had hem in zijn nek gezet. Het draakje ging daar wat ontdaan liggen en hield alles scherp in de gaten. Spyro was misschien klein, niet groter dan een volwassen hand maar hij had een groot hart naar mensen die hem dierbaar werden, met name Syo zijn vrienden.

>w< Sorry het is wat fluttig van mij, en wist niet goed hoe en wat verder dus heb Spyro er maar in gekiept =3=" Hopelijk kan je er wat mee en als niet graag laten weten >w<

Liam ging liggen en begon aan de push-ups. In zijn ooghoeken zag hij hoe Shou er ook aan begon en schudden kort maar onopvallend even zijn hoofd. Hij hoefde het niet te doen en eerlijk gezegd had hij geen idee waarom Shou het alsnog wel deed. Rustig ging hij verder met zijn serie. Nadat hij de twee honderd had gehaald zag hij dat Shou naast hem het moeilijk kreeg. Zelf was hij gaan zweten. Het zweet stond op zijn rug en af en toe liep er een zweetdruppel langs zijn gezicht naar zijn kaaklijn om via zijn kin op de houten vloer te vallen. Het zweet druppelde eerst heel erg langzaam, maar voor hij bij de 225 was druppelde het al regelmatig. In zijn ooghoeken zag hij Shou neer vallen en beet op de binnenkant van zijn onderlip. ”Not bad for a starter.” Zei Thatch met een brede glimlach. De andere drie keken eigenlijk alleen maar even naar Shou waarna ze weer terug op Liam keken die door bleef gaan. Langzamer hand begonnen zijn bewegingen hakkelige te worden. Ook begon hij veel zwaarder te ademen en was nu flink aan het hijgen. Liam had Spyro wel gezien maar schonk er geen aandacht aan. Hij maakte zijn set af tot hij de 300 had bereikt. Blij dat hij gelukkig een goed getraind lichaam had was deze oefening toch te zwaar voor hem geweest. Na hij de drie honderd gedaan had bleef hij even slap op zijn buik liggen waar hij zijn ademhaling onder controle bracht. Na een minuutje of zo ging hij eerst op handen en knieën zitten waarna hij wat wankelig op zijn benen ging staan en keek Marco recht aan. Die gaf hem een goed keurend knikje waarna er een glimlach op zijn gezicht kwam. “At least you didn’t let your training down.” Liam glimlachte wat zwakjes waarna hij naar Shou keek met Spyro bij zijn nek. Hij knielde achter hem neer en maakte de touwen in zijn mond los en ging tussen Shou en de rest in staan “Everyone, this is Shou. One of my classmates and new friends. Shou this is Alba, The captain. Marco, commander of the first devision. Thatch, commander of the 4th devision, and Izou commander of the 16th devision.” Hij wees ze een voor een aan bij het voorstellen. “Nice to meet you, yoi” zei Marco vriendelijk terwijl de Thatch en Izou alleen een knikje gaven. “How long are you going to stay here with the brat?” bromde Alba. “Till tomorrow morning after breakfast.” Marco glimlachte en schudden zijn hoofd. “so that’s why you are now so early. You just want to have breakfast here.” Liam trok een wenkbrauw op. “The food there is not as much as I get here.” Hij draaide zich naar Shou en spyro en glimlachte breed. “Shall we go to my room?” Zelf was hij nu ook flink uitgeput en op zijn bed liggen klonk hem nu wel goed in zijn oren. Zeker omdat zijn benen nu lichtelijk aan het trillen waren van de inspanning.

Hij had zich gigantisch ingespannen, hij wist spyro op maten daarboven ook nog eens bij zich te houden. Hij wist dat het piraten waren, en als je niet iets deed dat hun niet aanstond, nou dan was je diertje misschien nogwel zo gekielhaald. Dat had syo liever niet. Gelukkig had Spyro het kleine wondje weten te verhelpen. Syo had al die tijd nog weten te mompelen, na een tijdje wist je wel te praten met dat touw in je mond. Nu dat liam het touw van zn mond had weggehaald ging hij even met zn handen langs zn wangen en mondhoeken. Het deed nog zeer en z’n spieren daar waren wat stijf geworden. Ook deed hij even een paar keer zn mond open en dicht. Syo luisterde naar wie, wie was. ‘Oh boy… nog meer namen… dit word nog wat… is dat een vrouw..?’ En hij keek even wat langer naar Izou. Zijn ogen zeiden het eigenlijk al een beetje… Ook had hij iets z’n hoofd wat schuin terwijl hij hun aankeek. Nu stond hij rustig op en boog netjes. “ Shou Kurusu, Nice to meet you all!” En hij ging weer recht staan. Hij hoorde het gebrom van de oudere man. ‘Noemde… hij me nu een brat?! Waarom dat nu weer!?’ “Etthou.. Nandato Brat?” Hij keek iets minder vrolijk op dat woord, het leek voor hem al klein te worden genoemd. Hij slaakte een kleine zucht en liet het er maar bij. Zijn stem was iets geërgerd. Hij wilde niet nu al een iets beginnen met name niet een ruzie. Hij keek even verbaasd op Liam’s vraag. Veel anders kon hij eigenlijk niet doen, hij was op een wild vreemd terrein met allemaal onbekende mensen, het was misschien maar beter om met hem mee te lopen. “ Hai… “ Sprak hij rustig, haast benieuwd waar dit eigenlijk heen ging. Hij volgde liam en zag al snel dat ze richting beneden liepen. Zn gympen maakte weinig geluid op het hout, hij was verwonderd dat al dit nog van hout was. Niks ijzer. Enig sinds had het ook wel wat weg van een oud schip. Je zag her en der wat tonnen staan, touwen dat hingen of allmaal ‘crew members’ Syo zag er een hele hoop van, sommige zaten, sommige lagen en andere waren aan het lachen of drinken. Rustig liep syo met hem mee, maar soms hield hij zn pas in om wat dingen beter te zien of iets te zien. Soms werd hij nog geroepen, dan had hij weer door dat hij stilstond. Hij liep weer mee, spyro liep van de ene schouder naar de andere, om alles te kunnen zien en doen.

PROFILE MAGICIAN

» keeping for meself isn't an option
» No more words || Shou
» Won't let it Show [ Shou ]
» Shou Kurusu V2
» Out of the way, puny! [Shou]

keeping my promise [Shou]

keeping my promise [Shou]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen