Zucht.

Kataro wist dat hij van Deshas eigenlijk terug moest naar Dorchadas, de kamder der Duisternis in de Toren, maar hij wou eerst even alleen zijn. Daarom, na wat rond dolen, had Kataro de kassen gevonden. De deur had niet op slot gezeten en Kataro was dus naar binnen gegaan. Hij zat tegen de muur met opgetrokken knieen en had zijn armen daaromheen geslagen. Hij zuchtte even diep. Ineens zah hij een plantje dat in de zon flink aan het uitdrogen was. Gauw stond Kataro op en zette de plant in de schaduw waarna hij hem een beetje water gaf. Hij glimlachte even zwakjes maar liet de gieter uit zijn handen kletteren toen hij iets hoorde bij de deur van de kassen.

Kataro keek naar het meisje dat aan kwam lopen. ''Ja, hoor. Alles gaat goed'' glimlachte Kataro naar het meisje. Hij bukte zich om de gieter op te rapen en op de plank te zetten. ''Eigenlijk mag ik niet met andere praten. Ik moet eigenlijk terug naar de Toren van mijn broer'' zei hij onzeker. Het meisje zag er wel aardig uit. Maar Kataro wou eigenlijk niet nog meer problemen met Deshas krijgen.

''Ach ja, problemen heb ik toch al. Mijn naam is trouwens Kataro'' stelde hij zichzelf voor. ''Misschien een rare vraag Julija maar wat doen Stagiaires eigenlijk?'' vroeg hij daarna. Kataro wist niet echt wat een stagiaire uberhaupt was. Hij mocht dan wel twaalf zijn van uiterlijk, hij had jarenlang opgesloten gezeten in een tijdloze gevangenis. De afgelopen driehonderd jaar had Kataro niet meer meegemaakt.

(Oke ik ben klein maar zo klein ook weer niet xD)

Kataro nam Julija's hand aan en schude die. ''Ja nu begrijp ik een beetje wat je doet'' zei hij. ''Kun je misschien wat magie laten zien?'' vroeg hij daarna en ging op een bankje zitten. ''Ikzelf ken een klein beetje magie uit de spreukenboeken van mijn broer. Eigenlijk mag ik daar niet in lezen van hem maar ik heb mezelf een paar spreueken aangeleerd'' zei hij.

''Doe maar van Erd'' zei Kataro. ''Ik kom van Shadra dus ik beheers net als mijn broer duistere magie. Hoewel mijn broer echt heel machtig is en ik maar een klein beetje ervan ken'' grinnikte hij zacht. Hij knikte op Julija's vraag. ''Is goed hoor'' zei hij glimlachend. Hij wist ook al precies wat hij Julija zou laten zien. Juist dat waar hij het beste in was.

Kataro ging verzitten en keek nieuwschierig toe naar wat Julija deed. Hij glimlachte breed toen hij zag wat ze gemaakt had. ''Dat is echt gaaf'' zei hij terwijl hij van de bank af. ''En hij lijkt goed'' grinnikte hij daarna. ''Goed mijn beurt'' zei hij. Kataro concentreerde zich en herhaalde in gedachte de woorden van de spreuk die hij zo vaak over had gelezen. Hij sprak hem in gedachte uit. Het zand om hem heen stoof op zodat hij niet te zien was. Toen het zand ging liggen was Kataro veranderd in een preciese dubbelganger van Julija. Tot op elk detail na. Kataro grijnsde licht. ''En?'' vroeg hij. Zelfs de stem klonk hetzelfde.

Kataro veranderde intussen terug in zichzelf. Hij streek even een paar blonde lokken uit zijn gezicht. ''Dat klopt. Zoals ik al zei mag ik eigenlijk niet lezen in de spreuken boeken van mijn broer maar met deze spreuk kan ik in elk levend organisme veranderen als ik het tenminste al een keer eerder gezien heb'' legde hij uit aan Julija. ''Ik was van plan nu te gaan maar je mag wel mee naar de Toren als je wilt. Ik weet zeker dat Deshas het niet zo'n groot probleem zal vinden'' zei Kataro glimlachend waarmee hij meteen verried dat Deshas zijn broer was.

Kataro glimlachte even. ''Deshas vind het vast niet erg. Hij zei dat ik naar de Toren moest gaan maar niet dat ik niemand mee mocht nemen'' zei hij. ''Tja erg afstandelijk, meestal druk bezig met nieuwe spreuken of moeilijke bezweringingen. Maar ik ken mijn broer en als het er echt om gaat dan is hij wel redelijk en is hij bereid om me te helpen'' vertelde Kataro. Hij liep naar de uitgang van de kas en wachtte daar even op Julija.

PROFILE MAGICIAN

» Studie.. zucht
» Daar gaan we *zucht*...

Zucht.

Zucht.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen