Norwood opzoeken.

Madeline liep door de gangen heen. Ze was van plan even bij Norwood langs te gaan. Hij had het dan wel druk met de lessen van Ferost en zijn eigen lessen op deze school maar voor nu kon haar dat niets schelen. Ze stond stil voor het lokaal van Norwood. Zachtjes klopte ze even aan. Ze moest Norwood gewoon even zien.

Norwood zat in zijn lokaal en las een boek. Hij glimlachte en keek op toen er geklopt werd. Hij klapte het boek dicht en stond op. Wie kon dat nou toch zijn? Hoe dan ook liep Norwood naar de deur en deed open. Hij zag Madeline voor hem staan en glimlachte. "Wat kan ik voor je betekenen..." zei hij plagend en glimlachte. Hij was in een goede bui en dat kon je merken. Hij kon wel wat afleiding gebruiken. Hij keek haar even aan en streek een lok achter haar oor. "Je blijft een wonder op aarde." zei hij en glimlachte. Hij gaf haar een kusje op haar wang en keek haar aan.

''Ik vroeg me af of je wat tijd had voor afleiding. Of vind Ferost dat niet goed omdat jij je honderd procent op je studie moet concentreren?'' vroeg Madeline zachtjes met een ondeugende grijns. Ze voelde haar wangen licht verkleuren toen ze Norwoods woorden hoorde. ''Dit wonder heeft even behoefte aan het gezelschap van een bepaalde woud magier nodig en dan heb ik het niet over Ferost'' glimlachte ze.

Norwood keek naar Madeline en glimlachte. De woorden deden hem grinniken. "Dat zal Ferost vast geen ramp vinden. Ik denk dat hij het juist goed vind. Hij zou vast zeggen dat ik me te veel op mijn studie zou focussen." zei hij met een glimlach en grinnikte nogmaals. Hij keek haar aan en glimlachte. Haar woorden deden hem goed. "Als die bepaalde magier Ferost niet is. Dan blijft er niet veel over..." zei hij alsof hij beredeneerde wie het wel kon zijn. Norwood was in een goede bui en plaagde Madeline alleen een beetje. "Misschien kan ik je die gezelschap wel geven..." zei Norwood en keek Madeline aan. Hij glimlachte en wachtte haar reactie af.

Madeline's grijns werd iets breder. ''Misschien kan dat'' grinnikte ze zacht terwijl ze haar armen zachtjes op Norwoods schouders legde. Ze hield haar hoofd een beetje schuin en kuste hem zachtjes op zijn lippen. ''Maar wil je dat ook?'' vroeg ze half fluisterend nadat ze zijn lippen weer losgelaten had. Ze keek hem recht en lang in zijn ogen aan. De ogen die ze inmiddels zo goed kende. Zelfs Als Madeline haar ogen sloot kon ze die bruine ogen van Norwood nog voor geest halen.

Norwood hoorde haar woorden en glimlachte. Gewoon meespelen is het beste wat je kon doen in deze situatie dacht hij en grinnikte. "Dat is een vraag waar jij vast wel een antwoord op weet..." zei Norwood vriendelijk. Hij merkte de handen op haar schouders en het kusje op zijn lippen. Ook Norwood keek recht in de ogen van Madeline. Ze bleven mooi. Hij legde zijn hand op haar wang. "En het antwoord is dat ik dat zeker wil..." zei hij en legde zijn armen om haar heen. Hij voelde zich weer warm worden van binnen en glimlachte.

Madeline grijnsde opnieuw even ondeugend richting Norwood. Ze duwde hem iets naar achteren, verder het lokaal in, terwijl ze de deur achter zich dicht trok. Madeline leunde daarna tegen de muur aan terwijl ze Norwood weer naar zich toe trok. Ze legde een hand in zijn nek en de ander op zijn schouder. Daarna kuste ze hem lang maar vooral gepassioneerd op zijn lippen.

Norwood glimlachte en zag de ondeugende grijns. "Ohoh..." zei hij mompelend en grinnikte. Hij werd het lokaal ingeduwt en werd daarna weer naar Madeline toe getrokken. Hij glimlachte en legde zijn handen op haar middel. Hij kuste haar terug. Hij sloot zijn ogen en genoot van haar lippen op de zijne. Hij voelde zich helemaal ophelderen. Daarnet zat hij nog wat loom achter zijn bureau en nu Madeline er was was hij weer klaar wakker. Hij voelde zich goed bij haar. Hij voelde zijn hart tekeer gaan en genoot van het moment.

Madeline keek Norwood kalm aan toen ze hem had losgelaten. Nou ja, ze had haar armen wel nog steeds om hem heen geslagen. ''Ik heb je de laatste tijd gemist'' zei ze zacht tegen hem en ging even met een hand door zijn haar heen. Madeline had hem echt behoorlijk gemist. Ze had er heel erg naar verlangd Norwood weer te zien. Ze begreep ook wel dat hij het druk had nu maar vandaag maar even een keertje niet.

Norwood keek Madeline aan en hoorde haar woorden. "Maar ik heb jou veel meer gemist..." zei hij en zette zijn voorhoofd tegen die van haar en keek haar in de ogen. "Er is haast geen moment geweest dat ik niet aan jou heb gedacht..." zei hij. "..Ferost zei tegen mij dat het zwaar kon worden. Maar dat ik weinig bij jou kan zijn maakte het alleen maar moeilijker..." zei hij en gaf haar een kus op haar mond.

[Ben even eten. Ben over ongeveer een half uurtje terug ^^ tot zo]

(Oke, smakelijk)

''Goed, ik beloof je dat ik je vaker zal komen storen en lastig vallen'' grinnikte Madeline zachtjes. Ze zoende Norwood zachtjes terug. Maar dit keer waagde ze zich een stapje verder. Ze durfde hem een tongzoen te geven. De lichten in het lokaal flikkerde lichtjes. Madeline liet Norwood los en keek er even naar. ''Sorry, mijn schuld vrees ik'' zei ze zachtjes.

Norwood keek naar Madeline. "Dan zal ik die momenten klaar staan..." zei hij en glimlachte. Hij merkte dat ze hem opnieuw zoende maar nu met de tong er bij. Norwood deed gewoon mee. Hij vond het geen ramp. Hij sloeg zijn armen nu helemaal om Madeline heen en drukte haar dichter tegen zich aan. Hij voelde zich met de minuut beter. En dat kwam alleen al door haar aanwezigheid.

(Oke nu ben ik eten xD en sorry voor de korte post)

Madeline voelde dat Norwood haar dichter tegen hem aan trok. Ze kuste hem zachtjes in zijn nek nu. ''Ik hou van je'' fluisterde Madeline daarna zacht in zijn oor. Ze voelde haar eiegen hart tegen haar borstkas roffelen. En nu ze zo dicht tegen Norwood aan stond zou het niet anders kunnen dan dat hij dat ook moest voelen.

Norwood keek Madeline aan en hoorde haar woorden. "En ik van jou...." zei hij met een glimlach. Hij merkte dat haar hart tekeer ging. Hij streelde zachtjes haar haren. Zou hij haar al vertellen over de tweede les van Ferost. Hij twijfelde. Hij zou dat nog even uitstellen. Norwood glimlachte en keek in de ogen van Madeline. "Okey nu ben ik opnieuw verdwaald in dat doolhof van je ogen..." zei hij plagend en grinnikte zacht. Hij streek een lok achter haar oor en bleef haar aankijken.

Madeline grinnikte zelf ook zacht om Norwoods woorden. ''Niet zoveel plagen jij'' glimlachte ze licht en gaf Norwood een klein kusje op zijn neus. Ze streelde zacht door Norwoods lokken. Ze wou hem echt nooit meer kwijt nu. Madeline had geen idee hoe lang ze hier nu eigenlijk al stonden. Wel dat de regen inmiddels tegen het raam tikte. Rare weersomstandigheden voor bijna zomer maar Madeline dacht er niet teveel over na.

Norwood hoorde de woorden van Madeline. Hij bracht zijn oor bij die van haar. "Ik plaag zoveel ik wil..." zei hij en glimlachte. Ineens schoot hem iets in zijn hoofd. "Door mijn studie is het trouwen helemaal in de soep gelopen..." zei hij en keek haar even schuldbewust aan. Hij had de glundering in haar ogen gezien toen hij het vroeg en nu was er nog steeds niet veel van gekomen. En dat was meer zijn schuld. Norwood keek naar Madeline en gaf haar een kusje.

Madeline glimlachte even. ''Geeft niet. Die kans van Ferost kwam ook heel onverwacht en ik snap wel dat je dat wilde doen. Maar we kunnen het nu toch plannen. Ik wil in elk geval nog steeds graag met je trouwen'' grijnsde Madeline. Misschien kon ze zelfs Hatori even terug halen voor die bruiloft. Dat zou ze helemaal geweldig vinden. Nu Madeline niks meer met haar vader te maken wilde hebben mocht eigenlijk Hatori haar als enig ander aan Norwood weggeven.

Norwood hoorde de woorden en knikte. "Nu heb ik alle tijd. En ik maak desnoods tijd voor jou vrij. Jij bent belangrijker voor mij dan wat dan ook.." zei Norwood met een glimlach. Hij pakte een stoel en ging gebaarde Madeline te gaan zitten. Norwood zelf ging ook achter het Bureau zitten. Hij pakte een pen en papier. Er speelde een glimlach. Hij wist niet waar hij zou moeten beginnen. Hij had dit namelijk nog nooit geregeld. Maar hij was dan nog niet minder gemotiveerd. Integendeel zelfs, hij wilde maar wat de bruiloft met Madeline regelen. Ineens schoot er een witte schim over de vloer. Niet veel later zat er een jong wit wolfje op de schoot van Norwood. Hij sliep over het algemeen best veel maar nu was hij wakker geworden. Met gespitste oortjes en een kwispelend staartje keek hij nieuwschierig naar Madeline. "Dus wij zijn ook wakker geworden.." zei Norwood grinnikend en aaide het wolfje even over zijn kopje.

Madeline ging kalm zitten en streek even een blonde lok haar achter haar oor. Ze keek even verbaasd toen er iets wits op Norwoods schoot sprong. Ze glimlachte toen ze zag dat het een wolfje was. ''Wat een schatje. Norwood ik wist niet dat je een huisdier had'' glimlachte Madeline en aaide het wolfje even over zijn kop en kriebelde even onder zijn kin. ''Misschien moeten we maar beginnen met te bedenken waar we precies willen trouwen'' zei ze daarna tegen Norwood.

Norwood keek naar Madeline en glimlachte. Eyolf, tenminste zo heette het wolfje sprong over het bureau naar Madeline op schoot en keek haar met opgespitste oortjes en een kwispelend staartje aan. Norwood glimlachte. "Waar? Hmmm..." zei hij. "Hier op school lijkt me geen optie. Het wordt Gren of Nova..." zei hij en keek naar Madeline. Eyolf was inmiddels gemakkelijker gaan liggen in de schoot van Madeline en krulde zich helemaal op. Norwood glimlachte. "Dat doet hij nou nooit. Hij mag jou kennelijk wel erg graag.." zei hij. Het zou ook wel aan Norwood zelf liggen. Eyolf kon kennelijk aanvoelen of Norwood iemand mocht of niet. Norwood glimlachte. "Als hij er af moet zeg het maar..." zei hij.

Madeline schrok wel even toen de wolf op haar schoot sprong maar glimlachte daarna weer. ''Hij mag wel blijven liggen'' zei ze zacht tegen Norwood terwijl ze het witte wolfje zachtjes over zijn vacht bleef strelen. ''Doe maar liever op Gren. Dat is dichterbij voor jouw familie aangezien de mijne toch niet zo groot is'' zei Madeline.

Norwood glimlachte. Eyolf genoot van de strelingen over zin vacht en dat kon je wel merken. Zijn oortjes bleven recht overeind staan en zijn staart ging tevreden heen en weer. Norwood knikte. "Als jij het zegt..." zei hij. Hij had er zelf geen problemen mee gehad dat het op Nova was. Maar Madeline had zoiezo al een punt. "Wanneer?" zei hij toen. "Het liefst zo snel mogelijk..." zei hij en grinnikte. Hij keek even naar Madeline en glimlachte. Hij had op het papier al genoteerd dat het op Gren was. Hij glimlachte licht. Norwood keek Madeline aan en er was duidelijk een glundering in zijn ogen te bekennen.

Madeline grinnikte ook even. ''Denk je dat we volgende week kunnen halen?'' vroeg ze zachtjes. Ze kriebelde de witte wolf nu even achter zijn oortjes waarna ze weer doorging met het aaien over zijn rug. ''Heeft hij eigenlijk ook een naam?'' vroeg ze terwijl ze Norwood weer aankeek doelend op het witte wolfje op haar schoot. Eigenlijk was ze ook wel benieuw naar hoe hij er eigenlijk aan kwam maar alles op z'n tijd.

Norwood keek naar Madeline en glimlachte. "Volgende week, dat moet lukken. Nee om duidelijker te zijn. Ik zorg er gewoon voor dat het volgende week kan.." zei hij en glimlachte. De uitnodigingen waren zo verstuurd en de plaats had hij ook al een in gedachten. Norwood glimlachte om de vraag. "De naam is Eyolf.." zei hij. "Het betekend: Lucky wolf.." zei hij en glimlachte. "Dit ventje heeft geluk gehad. Zijn moeder had hem verstoten en weigerde hem te voeden. Alle kindjes waren zwart evenals de moeder. Maar deze hier was de enige witte. Ik denk dat het daar aan lag.." zei hij en glimlachte. Eyolf richtte zijn kopje op en keek naar Norwood. Hij had kennelijk door dat er over hem gepraat werd. "Ja, jij hoort er ook bij..." zei hij en aaide even over het bolletje van Eyolf.

Madeline glimlachte even minnelijk naar Norwood toen ze zijn woorden hoorde. Ze keek weer naar Eyolf toen Norwood vertelde hoe hij hem zo'n beetje gevonden had. ''Dan heeft hij zeker geluk gehad. Hij ziet er nu in elk geval gelukkig uit'' zei ze met een verterdere blik op het witte bolletje op haar schoot. ''Wie ga jij eigenlijk als getuigen nemen?'' vroeg Madeline plotseling en keek Norwood weer aan.

PROFILE MAGICIAN

» De koelte opzoeken.
» Norwood.
» Norwood? Gillan?
» Woud spreuken opzoeken.
» Norwood.

Norwood opzoeken.

Norwood opzoeken.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen