Norwood.

Ferost liep in zijn wolven gedaante door het bos heen. Na een tijdje te hebben rondgelopen besloot hij dat het eens tijd werd om aan de slag te gaan. Na een tijdje ging hij op een grote rots zitten. De grote bruine wolf legde zijn kop in zijn nek en gaf een lange zuivere huil horen. Hij versterkte hem magisch zodat Norwood het zou horen en verstaan. Daarna wachtte de wolf rustig af.

Norwood zat in de boom een boek aan het lezen. Hij keek op toen er een huil van een wolf was. Hij glimlachte. Hij klapte het boek dicht en liep rustig in de richting van de huil. Hij kon er net uit opmaken dat het niet ver weg was. Hij keek op toen hij een bruine wolf op een rots stond. "Ferost...?" vroeg hij en liep er dichter naar toe. Het moest hem wel zijn de wolf was groter dan een normale wolf.

Ferost bleef kalm zitten. Zijn donkergroene ogen keken strak voor zich uit. Hij bleef stilzitten toen Hij Norwood aan zag komen. Daarna stond hij op en sprong van de rots af. In zijn sprong nam hij zijn menselijke gedaante aan. ''Allereerst goed dat je er bent. Het leek me een goed idee om te beginnen met je lessen'' zei hij kalm. ''Nu heb ik niet zo veel ervaring met lesgeven als jij. Het is nooit mijn beroep geweest. Voordat ik een legendarische magican werd was ik een schoenmaker op Gren om eerlijk te zijn. Vooral omdat mijn vader dat was'' zei Ferost en grinnikte even zacht. ''Maar ik kan je vertellen wat ze mij driehonderd jaar geleden verteld hebben'' zei hij.

Norwood keek naar Ferost die zijn normale gedaante aannam. Hij hoorde zijn woorden. "Maakt niet uit. Ik weet zeker dat U het goed zal doen..." stelde hij Ferost gerust. Hij glimlachte om de woorden die hij hoorde. "Iedereen begint laag..." zei hij. "En je kunt je opbouwen..." zei hij en keek naar Ferost.

''Dat hoop ik dan maar'' lachtte Ferost even. ''En alsjeblieft noem me geen U. Dan voel ik me echt driehonderd jaar'' voegde hij eraan toe. Daarna stond zijn gezicht serieus. ''Maar goed, even zonder dollen nu. Het allerbelangrijkste aan de magie van het woud is dat je goed luistert. Dat weet iedereen die deze magie bedrijft, jij ongetwijfeld ook. Je spreekt niet voor niks met de bomen. Toch luister je nog niet goed genoeg. Wat ik wil bereiken is het spreken met dieren en planten, bloemen of zelfs eenvoudig gras. Ze kunnen je helpen, waarschuwen, beschermen. Als je maar het juiste contact met ze legt. Nu is dit makkelijk te begrijpen. Er is bij dit soort magie maar een regel waar je je aan moet houden: Het gaat om de bedoeling, niet om het woord'' zei Ferost kalm.

Norwood luisterde naar Ferost. "Maakt U...euh...maak je maar geen zorgen..." zei hij en glimlachte. Ineens hoorde hij de les die hij kreeg. Hij hoorde de woorden en luisterde aandachtig. Af en toe knikte hij om duidelijk te maken dat hij luisterde. Toen Ferost uitgesproken was keek hij hem aan. Hij leek na te denken. "Praten met dieren?" zei hij nadenkend. "Nooit aan gedacht. En gras was al helemaal niet in me opgekomen." zei hij. De laatste zin die Ferost zei deed hem al helemaal aan het denken zetten. "Ferost? Zou je die laatste zin nader kunnen uitleggen?" vrolgde hij. Hij keek even naar Ferost en wachtte op antwoord.

Ferost knikte even kalm. ''Wat ik probeer te zeggen is dat het niet uitmaakt wat je zegt, zolang je maar verteld wat je bedoeld. Bijvoorbeeld kan ik nu wel zeggen dat die boom daar zijn wortels niet zo moet uitsteken, maar als ik niet voor hem opensta snapt hij nooit de bedoeling van mijn woorden. Je kan wel van alles tegen hem roepen. Zolang jij niet de bedoeling laat zien zal hij het nooit begrijpen. Als jij met bomen praat doe je het onbewust, maar je doet het wel. Nu moet je proberen datzelfde te bereiken met andere dingen'' zei Ferost.

Norwood keek naar Ferost en knikte af en toe. Hij dacht terwijl na. Er zat een zekere kern van waarheid in zijn woorden. Hij dacht na en knikte toen. "Dat begrijp ik..." zei hij en knikte. "Dus je wilt dat ik op dit moment contact probeer te leggen met iets?" vroeg hij aan Ferost en keek hem aan.

''Probeer maar'' zei Ferost met een grrots gebaar. ''Zolang ik niet weet hoe jij te werk gaat kan ik je geen advies geven nietwaar?'' zei hij. Zelf ging hij op de rots waar hij net nog als wolf op had gezeten, zitten. Hij was wel benieuwd naar Norwood's aanpak. Ferost was express met dit deel begonnen omdat Norwood hier al wat ervaring in had en erg goed was met dit soort magie. Maar Ferost vertrouwde er blindelings op dat het Norwood wel zou lukken. Dat was ook precies iets wat hij Airmid een tijdje geleden verteld had.

Norwood keek naar Ferost en grinnikte om zijn woorden. Hij keek even rond en wist even niet wat hij zou moeten doen. Hij keek omhoog en zag een appel hangen die buiten zijn bereik was. Misschien zou hij dat wel met behulp van dieren hem naar beneden krijgen. Hij zag een vogelnest met een paar vogels. Hij sloot even zijn ogen om te luisteren. Hij concentreerde zich volledig op het gefluit van de vogels. Hij opende zijn ogen en floot op hetzelfde manier tegen de vogeltjes om contact te maken. Één van de vogeltjes keek op en keek richting Norwood. Misschien zou dit ook kunnen lukken ook. Beste vogel, zou je die appel los kunnen pikken.... floot hij. Hij gebruikte een paar bewegingen met zijn armen om de nadruk te leggen op de appel en het losmaken er van. Maar of het hielp wist hij niet. De vogel keek naar de appel waar Norwood op doelde. Het vloog er naar toe en ging er aan hangen. Maar in plaats van los maken begon het er zelf van te eten. Norwood keek even verbaasd naar de vogel. Hij moest even nadenken. Had hij nou iets verkeerds gedaan? Hij glimlachte. Het zou hem misschien in de bedoeling liggen waar Ferost het over had.

Ferost keek kalm toe. Opzich deed Norwood het zo slecht nog niet. Ferost grinnikte zachtjes toen de vogel zelf van de appel ging eten. Ferost stond op van zijn rots en liep naar Norwood toe. ''Helemaal niet slecht voor een eerste keer communiceren met dieren. Het is ook niet jou schuld dat het niet helemaal ging als gepland. Het is nog een jonkie, die vogel. Hij weet nog niet zo goed hoe en wat'' legde Ferost uit. De vogel keek op hen neer met een scheef koppie. Ferost speurde de lucht even af totdat hij een havik zag overvliegen. Hij floot naar de havik met een vloeiende toon verandering zonder haperingen. Hij bleef de havik strak aankijken en strekte zijn arm. Toen hij de aandacht van de vogel had ontspande Ferost elke spier in zijn lijf. Zijn bedoeling was duidelijk te zien. Hij nodigde zonder woorden de havik uit op zijn arm te komen zitten. Geleidelijk aan daalde de havik en verminderde hoogte totdat hij op de arm van Ferost neerstreek. ''Blijf hem strak aankijken. Ontspan je en maak je gedachte leeg. Denk alleen aan zijn opdracht, laat niets anders je belemmeren daar aan te denken. Dan vraag je of hij de appel wil plukken. Vragen niet opleggen. De havik moet het zelf willen'' zei Ferost kalm tegen Norwood.

Norwood hoorde de woorden van Ferost en knikte. De verklaring was inderdaad wel iets wat waar was. Hij glimlachte. Zijn aandacht ging ook naar de havik uit toen Ferost er zonder enig moeite mee begon te communiceren. Norwood keek toe en probeerde er iets van op te steken. Toen de havik op Ferost arm zat luisterde hij aandachtig naar de woorden. Hij knikte even en keek de havik strak aan. Zou je voor mij die appel willen plukken? vroeg hij fluitend. Hij keek strak naar de havik. Hij had een vraag gesteld. Hij maakte met wat gebaren nog duidelijker voor de havik. Nu maar hopen dat het zou werken.

De havik keek nu in plaats van naar Ferost, naar Norwood. Hij hield zijn kop even schuin toen hij Norwood's vraag hoorde. Daarna vloog hij naar de appel toe. Daar keek hij nog even onzeker naar Ferost, alsof hij hem wou vragen of hij Norwood wel goed begrepen had. Ferost knikte kalm naar de havik. Die beet met gemak de steel door met zijn scherpe snavel. Hij plukte behendig de appel aan het kleine stukje steel uit de lucht voordat die op de grond viel en landde weer op Ferost' uitgestoken arm. Hij wachtte tot Norwood de appel van hem aannam.

Norwood keek met gespannen houding naar de havik en wachtte af. Hij volgde hem met zijn blik en er verscheen een lichte glimlach op zijn gezicht toen hij merkte dat de havik nog deed wat hij vroeg ook. Hij glimlachte naar de havik en nam de appel aan. Hij aaide met een vinger over het hoofd van de havik. Dank je.... floot hij naar de havik en glimlachte. Hij keek naar Ferost en wachtte geduldig op een reactie.

PROFILE MAGICIAN

» Met Norwood.
» Norwood.
» Naar Norwood.
» Norwood helpen
» The last day I saw you, was the first time we met || Norwood

Norwood.

Norwood.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen