Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag, dat is een vaststaand feit. Maar Linea houd niet van ontbijten. Het eten is geen probleem voor haar, het feit dat alle leerlingen samengepropt in de grote zaal zitten te ontbijten, dat is voor haar een probleem. Omringd worden door dwazen, snotneuzen en ander laag gepeupel, ze haat het. Met dat irritante gelach en het kinderlijke geklier om haar heen kan ze onmogelijk fatsoenlijk van haar maaltijd genieten. Deze ochtend is voor haar precies zoals alle andere ochtenden. A pain in the face. Dear darkness, ze word gewoon gedwongen om onfatsoenlijk snel te eten, hoe eerder ze weg is hoe beter. Haar leeggegeten bak cornflakes laat ze staan. Alsof zij, een jonge vrouw van adel, zelf haar bord opruimt. Bij haar thuis waren er tenminste servants die dat deden. Ze doen niet alleen alle dingen waar ze geen zin in had, ze waren ook nog eens uitstekende proefkonijnen. Maar de servants waagden het niet om tegen haar te zeuren, haar ouders daarentegen wel. Daarom ging Linea al snel haar ouders leeghalen. Iedere keer als ze weer gingen klagen nam Linea wat levenskracht af, genoeg om ze flauw te laten vallen. Dan zwegen ze weer een tijdje. Dat was dan ook de uiteindelijke reden dat ze naar Starshine gestuurd werd. Linea's ouders begrijpen gewoon niet dat ze juist vereerd zouden moeten zijn dat hun dochter de familiekrachten op hun uitoefent. Alleen de grootvader van Linea snapt nog een beetje dat The Leech een gave is die gekoesterd moet worden. Dat begreep ze wel uit een brief die ze van kortgeleden van hem ontving. Deze bewaard ze nu op een veilige plaats waar alleen zij bij kan komen, gezien het feit dat deze brief belastende informatie bevat.

Al nadenkend loopt Linea richting de uitgang van de grote zaal, weg van die hordes van dwazen. Niet ver van de deur zijn er een aantal eerstejaars ontzettend veel lawaai aan het maken. Ze staan in een kring om een meisje heen en staan haar te duwen en naar haar te roepen. 'Laat dan zien. Boos worden.' roept een van de kleine dwaasjes recht in het oor van het meisje. Tot Linea's afschuw is het dat irritante jongetje die ze niet lang geleden het zwijgen oplegde. That brat. Linea loopt recht op het jochie af, de andere eerstejaars negerend. 'It seems that you never learn, you foolisch child.' Met een ijzige blik kijkt ze naar beneden, naar dat kleine jongetje die haar al zoveel irritatie opwekt. Ze zal die kleintjes even wat laten zien, en ze pakt met een snelle greep het jongetje vast. 'This isn't the first time. I hope it will be the last, or else.' Linea maakt haar zin echter niet af. Ze walgt van dit kind en ze neemt verkleint zijn voorraad overmatige levenskracht. Opnieuw valt het jongetje flauw, voor de tweede keer in enkele weken tijd. De andere eerstejaars kijken geschokt naar wat er gebeurt. Met een luid gegil dat pijn doet aan Linea's oren rennen ze weg, het meisje dat ze aan het pesten waren met haar alleen achterlatend. 'Well then, they will be silent for some time' Een goedkeurende klank is in haar stem te horen. Maar nu beseft Linea dat ze wel dat meisje geholpen heeft. Zij, Linea The Leech, heeft iemand geholpen. Hoe diep kan ze wel niet zakken? Ze houd echter haar gezicht in de plooi en kijkt even naar het meisje. Iets aan dit meisje trekt haar aandacht. Wat het is weet Linea nog niet, maar daar zal ze snel genoeg achter komen. 'And who may you be?' vraagt ze het meisje.

Een paar irritante kleine jochie's hadden zich om haar heen verzameld en hadden gevraagd wie ze was. ze had geantwoord met haar naam en de typische buiging van een Servant. De kinderen hadden het blijkbaar begrepen en begonnen gelijk met haar te duwen en uit te lachen. "Stop it, you don't want me to get Angry." in haar zachte stem was een waarschuwende toon te horen. ze begonnen te lachen en te zeggen dat ze maar boos moest worden, toen op dat moment een meisje naar hen toeliep en hun toesprak. ze pakte een van de kinderen vast, die flauwviel. Hmm Dit kon nog leuk worden. de andere rende luid gillend weg. 'And who may you be?' ze keek naar het meisje. "Echo, Echo Bakerville." ze boog lichtjes. "And you are..if i may ask afcourse Miss." Ze keek haar aan, geen enkele emotie zichtbaar. "And if i may ask you afcourse, do you need a servant?" Haar stem klonk niet onzeker, maar ook niet echt sterk. Ze keek naar de grond. Ze moest wel goed overkomen. niemand hoefde te weten waar ze voor kwam.

Bah, zij Linea the Leech had iemand geholpen. Hoe diep kan ze wel niet zinken. Deze school heeft een invloed op haar die Linea totaal niet bevalt. Straks kan ze net zo goed een vrolijk Novaantje zijn die lekker mensjes helpt. Gebeurt is helaas gebeurt, ze kan maar beter uitzoeken wie dat meisje is. Dan kan ze er later wel een keer gebruik van maken. "Echo, Echo Bakerville."Echo maakte een lichte buiging. "And you are..if i may ask afcourse Miss." Deze vraag werd met een emotioneelloos gezicht gesteld. 'Linea, Linea The Leech.' Met een autoritaire blik kijkt ze Echo aan. Ze ziet eruit om overheen gelopen te worden. Iemand die ze voor haar karretje kan spannen. Als ze nou loyaal was had ze haar nu al te pakken. "And if i may ask you afcourse, do you need a servant?" Deze vraag verraste Linea wel een beetje, hoewel het niet aan aar gezicht te zien was. Dat kind... ze vraagt er gewoon zelf om. Een servant, hier op Starshine, dat is iets wat Linea wel kan gebruiken. 'Do you think you are worhty to be my servant?' Streng kijkt Linea richting Echo die een beetje staat te schoenstaren. 'I will give you the opportunity to prove it, only one. So use it wisely.' Nog altijd streng kijkt Linea naar Echo. Haar eigen servant, zoals ze het gewend is van thuis.

---

 'Linea, Linea The Leech.' Met een autoritaire blik kijkt ze mij aan. na de vraag of ze misschien een Servant nodig had kreeg ze algauw een antwoord dat ze graag wou horen. 'Do you think you are worhty to be my servant?' Streng kijkt Linea richting Echo. 'I will give you the opportunity to prove it, only one. So use it wisely.' Nog altijd kijkt Linea streng naar mij. Mijn hoofd gaat omhoog, en de kilte en leegte in mijn ogen zijn om mensen angst aan te jagen. "Afcourse, Miss. I won't let you go down." ze boog weer even en richtte haar blik op Linea. "Do i have to do something for you? Chasing some people" het was een vaag gezicht, Echo die vroeg of ze achter mensen aan moest gaan.

Een servant, dat is iets wat Linea wel kan gebruiken. Natuurlijk laat ze haar ware emoties niet blijken. Nee, dat past niet bij haar. Het antwoord van Echo is precies wat ze wilde horen. "Afcourse, Miss. I won't let you go down." 'Good' Nog steeds kijkt Linea streng naar Echo die weer een buiging gaf. De volgende vraag verbaasd Linea lichtelijk. "Do i have to do something for you? Chasing some people" Linea's blik versmalt even. Hoeveel weet dit kind? Het is wel erg toevallig dat ze zoiets vraagt. Daarbij denkt Linea weer even aan de brief die ze pasgeleden van haar grootvader had gekregen. Vroeg hij haar niet om twee specifieke mensen uit te schakelen? En nu vraagt dit meisje of ze misschien iemand achterna kan gaan. Het is té toevallig naar Linea's zin. 'For now, I just want you to find some leeches. Not just the normal ones, but leeches that are known to suck human blood. Bring some of them to me, alive.' Misschien een vreemde opdracht. Maar Linea heeft al een tijdje een plan. En Echo kan haar hierbij goed helpen.

Vreemd dat ze het vroeg. Om mensen achterna te gaan. Nee Linea besluit om Echo een andere taak te geven. Maar Echo's reactie doet Linea fronsen. ''But Mistress Leech, how do you know sure, i can handle them? Cause it sounds like they're vampires.Don't have to test me?" Vampieren? Waar zit dat kind over te bazelen? Linea moet een zucht onderdrukken. Maar het feit dat
Echo zo simpel is maakt haar wel beter voor gebruik. "It's not that i mind, but maybe i lose. But i don't think that would happen." gaat ze verder. Linea besluit maar om haar verzoek nader uit te leggen. 'I'm not talkin about vampires. I'm talking about leeches. Not the ones who suck the blood of fish but the ones that suck blood of manimals.' Ze kijkt daarbij weer streng naar Echo. Ze moet duidelijk weten dat het hier om bloedzuigers gaat uit de dierenwereld. 'Bring me some. You will proberly find them in the lake.'

Ze knikt naar Linea en is op onnatuurlijke snelheid verdwenen. Om nog geen tien minuten later terug te zijn met een grote zak, die ze zonder enige moeite te vertonen voor Linea neerzet. "This One's?" Zonder nogsteeds enige emotie te vertonen kijkt ze Linea aanAlsof ze in haar hoofd kan kijken vormen haar lippen een dunne grijns. "I know what your thinking about me, Mistress. That i'm just some innocent stupid girl that doesn't know what she's doing.'' verzucht ze. "Let me be clear. That's not what i am." haar totaal geen emotionele gezicht had weer plaats gemaakt terwijl haar grijze ogen keken Linea strak aan.