I don't need you [Malekith]

Het was nog vroeg, en rustig buiten. Er stond een fris briesje, en Malekith zag de zon in de verte al opkomen. Van de warme middagzon hield hij niet, maar van de zachte ochtend- en avondzon kon hij altijd genieten. Ook was het altijd mooi om de zon vanuit de lucht achter de bergen op te zien komen. Het uitzicht bracht een waterig lachje op Malekith's gezicht, al voelde hij verder geen echte blijheid. Wat er tussen hem en Enya was gebeurd hd hij uit zijn hoofd geprobeerd te verbannen, net zoals hij met alle andere slechte ervaringen uit het verleden had gedaan. Helaas zonder enig succes.

Malekith schrok op uit zien gedachten, toen hij voetstappen beneden zich hoorde. Hij ging iets lager vliegen, en zag al gauw wie het was. "Fijn, hij weer..." mompelde Malekith in zichzelf, toen hij het zwarte haar van Lie zag. Zo te zien was hij ook van de ochtend aan het genieten. Hij liet zich tegen een boom neerzakken, om vervolgens een boek tevoorschijn te halen. Malekith cirkelde nog altijd rondjes boven de plek waar Lie zich bevond, en dit bleef helaas niet onopgemerkt. "Ik heb geen zin in gezelschap. Zeker niet van vogels." Sprak Lie rustig, zonder van zijn boek op te kijken. In stilte scholt Malekith hem de huid vol, maar hield zich weer goed toen hij wat terug wilde zeggen. "Heb je me dan om toestemming horen vragen?" Sprak hij beleeft, echter op een ietwat irritant toontje. "Maar goed," begon hij een nieuwe zin. "ik zal je niet lastigvallen, en hier gewoon blijven rondcirkelen om je te bespieden." Dat laatste klonk wat onbeleeft - dat was dan ook de bedoeling - dus voegde Malekith er nog maar wat aan toe. "Heb je daar wel vrede mee?" vroeg hij op een zeurderig toontje. Het zou hem niet verbazen als Lie nu uit boosheid zijn boek uit elkaar zou scheuren. Bij de gedachte aan hoe dat eruit zou zien barstte Malekith in lachen uit, en wist zichzelf maar net in de lucht te houden. Als Lie op een rustige ochtend had gehoopt, kon hij die wel vergeten.

Gast PROFILE MAGICIAN

'Best, moet ik af en toe wat vogelvoer naar boven gooien?' Riep Lie, terwijl hij gewoon doorlas, tot Malekith's teleurstelling. Hij verveelde zich, en was er op uit om iemand even flink te irriteren. Een koe zou er wel ingaan, hou je vogelvoer maar zelf. Misschien groei je dan op een dag ook nog eens zelf vleugels." Riep Malekith van boven uit de lucht. Hij besefte zich dat hij eigenlijk echt honger begon te krijgen, aangezien zijn laatste maal een dag geleden was. "Ik was trouwens serieus over die koe!" Riep hij, nog altijd rondjes boven Lie zijn hoofd cirkelend. "Als je die de lucht in krijgt tenminste, met die slappe pap-armpjes van je..." Mompelde hij erachteraan, net hard genoeg dat Lie het ook nog kon horen, die nog altijd in zijn boek zat te lezen. Malekith had even genoeg van het rondcirkelen, en streek daarom maar voor Lie neer. Zo bleef hij een tijdje naar hem zitten te kijken, en bedacht wat hij ging zeggen. "Moet je niet bij je vriendin zijn?" Zei Malekith zachtjes. Hij had Lie en Enya de laatste tijd veel samen gezien, en verwachtte dat ze weer een stelletje vormden. Het idee dat Enya hem verlaten had voor Lie, deed Malekith veel verdriet, wat hij nu niet liet zien. Zonder dat hij het door had was hij zenuwachtig aan het gras om hem heen begonnen te plukken, en in kleermakerszit gaan zitten, alsof hij een gesprek wilde beginnen. Waarom, wist hij niet.

(Ik doe ff dat Male Lie en Enya samen heeft gezien enzo)

Gast PROFILE MAGICIAN

Lie legde zijn boek een beetje verveeld neer, en keek Malekith met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Ik dacht dat ze mij voor jou verlaten had." Zei Lie koeltjes. Malekith zuchtte diep. "Ik heb ondertussen weer een ander." Zei Lie nog. Bij die woorden sperde Malekith zijn ogen wijdopen, en keek hij verschrikt op naar Lie. "Ma....maar ik dacht dat ze mij weervoor jou had verlaten!" Zei hij triomfantelijk. "Ik zag jullie zo vaak samen dus ik dacht..." Iets van hoop begon weer in Malekith te groeien. Enya was het enige waar hij ooit van had gehouden, en hij wilde er alles aan doen om haar weer terug te krijgen. Met een gezicht alsof hij de loterij had gewonnen zat Malekith nog altijd tegenover Lie. Opeens was hij er niet meer op uit om Lie zoveel mogelijk te irriteren, maar wilde hij hem van alles vragen over Enya. Niet dat dat veel verschil maakte. "Dus...hoe gaat hetmet haar?" Aarzelde Malekith. Hij had er niet bij stil gestaan dat Lie waarschijnlijk geen zin had om al zijn vragen te beantwoorden, maar dat maakte hem niet uit. Hij zou zolang blijven vragen totdat Lie antwoord zou geven. Dat was de enige manier om Malekith nu nog te laten ophoepelen. "En als jullie niets hebben, waarom zijn jullie dan zo vaak samen...?" Vroeg Malekith nog. Hij was er even goed voor gaan zitten, al verwachtte hij geen lange verhalen, aangezien het nog steeds Lie was die tegenover hem zat.

Gast PROFILE MAGICIAN

Lie keek Malekith aan alsof hij een complete idioot was. 'Sorry dat ik het zeg maar, jij hebt blijkbaar een beter geheugen als mij. Ik kan me er niets van herinneren.' Zei hij. Lie had duidelijk echt geen idee waar hij het over had.Malekith keek hem niet begrijpend aan. "Ma...maar ik zag jullie deze week nog samen..." zei hij. Wist Lie het echt niet meer, of schaamde hij zich er gewoon voor? Al had het wel geleken alsof Enya en Lie beiden een soort van bezeten waren... Net zoals die keer dat Malekith Enya in Oak's Field had aangevallen. Wacht eens even.... Malekith keek Lie een beetje vreemd aan. [b]"Die keren dat ik jullie zag leek het alsof jullie jezelf nietwaren...

Lie keek Malekith aan alsof hij een complete idioot was. 'Sorry dat ik het zeg maar, jij hebt blijkbaar een beter geheugen als mij. Ik kan me er niets van herinneren.' Zei hij. Lie had duidelijk echt geen idee waar hij het over had.Malekith keek hem niet begrijpend aan. "Ma...maar ik zag jullie deze week nog samen..." zei hij. Wist Lie het echt niet meer, of schaamde hij zich er gewoon voor? Al had het wel geleken alsof Enya en Lie beiden een soort van bezeten waren... Net zoals die keer dat Malekith Enya in Oak's Field had aangevallen. Wacht eens even.... Malekith keek Lie een beetje vreemd aan. "Die keren dat ik jullie zag leek het alsof jullie jezelf niet waren... Dat heb ik met Enya ook een keer meegemaakt..." Zei hij nadenkend. Maar als Enya en Lie dat allebei hadden... Opeens sloeg Malekith's humeur om. In één sprong was hij bij Lie, en greep hem vast bij zijn keel. "HEB JE HAAR BEHEKST OFZO?!" Bulderde hij in Lie's gezicht. "Die keer op dat dak in Oak's Field was ze totaal haar zelf niet, en viel me zelfs aan! Uit zelfverdediging heb ik haar zelfs moeten verwonden, waar ik nog steeds mee zit. DAT WAS ZEKER OOK JOUW SCHULD?!" Malekith had Lie inmiddels weggeslingerd naar een bosje, en stoof er stampvoetend achteraan. "JE HEBT HAAR BEHEKST OM ONS UIT ELKAAR TE DRIJVEN! EN AL DIE TIJD HEB IK DAT NATUURLIJK WEER NIET DOORGEHAD!" Blafte Malekith richting het bosje waar Lie in was verdwenen. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan... dat hij Lie al die tijd niet door had gehad! "EN NU ZEKER ONTKENNEN DAT JE HAAR WEER ZIET HÈ?! Lafaard met je idiote kapsel die je bent...." Gromde Malekith. Nors begon hij heen en weer te benen. Wat was Lie toch een onbetrouwbare plurk... dit was allemaal zijn schuld!

(Haha, uitbarsting á la niet-begrijpende Malekith xD)

Gast PROFILE MAGICIAN

Lie kwam rustig de bosjes uitgelopen, en pakte zijn boek weer op om verder te lezen. Malekith's driftbui deed hem kennelijk niets. 'Het spijt me Malekith, maar je schat me helemaal verkeerd in. Ík heb haar ook zo gezien. Dit is niet mijn werk.' Zei Lie. Malekith keek even naar hem op om iets terug te zeggen, maar had er geen zin in. 'En wil je alsjeblieft niet zo heen en weer bewegen? Je werkt me op de zenuwen.' Zei Lie nog, niet opkijkend van zijn boek. Malekith stond even stil, en keek dwars naar Lie. "Nee." Zei hij koeltjes, en beende weer verder. Als Lie het niet was geweest, wat was het dan wel? Was het Enya's vloek? Maar dat kon niet, want Lie had er ook uitgezien alsof hij bezeten was... Het begon allemaal steeds vreemder te worden. Malekith stond weer even nadenkend stil, en keek toen weer naar Lie. "Ik geloof je als je zegt dat het niet jouw werk is, maar wat was het dan wel?" Begon Malekith argwanend. Lie wist het antwoord waarschijnlijk ook niet, of wel... "Ik bedoel... Enya en jij zijn de enige twee waar ik zoiets ooit bij heb gezien... het leek wel alsof iemand anders bezit van jullie nam! Enya had het die keer op het dak wel over éne Ayne..." Ging Malekith verder. Niet begrijpend keek hij Lie aan. Uit frustatie vloog hij even op, en ging net boven Lie op een tak zitten. Het was alweer een tijdje geleden dat hij zijn veren goed had gedaan, dus die zagen er wat slordig en warrig uit. Zuchtend begon Malekith aan de éne vleugel, en begon de dode veren eruit te trekken. Hij liet zijn linker vleugel hangen, die perongeluk met een klap tegen Lie aan kwam. Lie werd voor de tweede keer van zijn plaats gezwiept, en kwam met een smak in een plas modder terrecht. Malekith had niet door dat het Lie was waar zijn vleugel tegenaan sloeg, maar na de plons van Lie die neerkwam keek hij verbaast naar beneden. "Sorry!" Riep Malekith grinnikend naar beneden, toen hij Lie zag liggen.

Gast PROFILE MAGICIAN

"Maakt niet uit joh." Hoorde Malekith Lie zeggen toen hij naar beneden keek, het geluid kwam echter niet uit de richting waar Lie lag. Hij keek op, en zag dat Lie op een tak tegenover hem was verschenen. Een beteuterd grijnsje verscheen op Malekith's gezicht; hij was enigzins teleurgesteld dat hij zijn rivaal niet vol in zijn bakkes had geraakt. Oh well... er zouden nog genoeg situaties komen waar dat wel zou lukken. "Weet je eigenlijk waar Enya nu is?" Vroeg Malekith, om de stilte te doorbreken. Hij had Enya de laatste dagen inderdaad niet gezien, terwijl hij haar altijd wel een beetje in de gaten hield. "Ik heb haar de laatste dagen niet meer gezien... is ze weg?" vervolgde Malekith zijn verhaal. "Of weet alleen je andere vorm dat....?" Mompelde hij er zachtjes achteraan. Lie en Enya waren wel veel samen geweest, maar Lie had aangegeven dat hij zich er niets van kon herinneren... Malekith nam aan dat hij gewoon bezeten was. Of natuurlijk zo'n dronkelap dat hij zich alleen nog het afgelopen uur herinnerde. Een voor Lie minder leuk idee kwam in Malekith op. "Je weet toch dat je problemen verdrinken niets oplost?" Vroeg hij met serieus gezicht op een belerend toontje, een beetje als een schoolmeester. Malekith deed zijn best om niet in lachen uit te barsten. Er verscheen even een grijnsje op zijn gezicht, maar hij hield zich toen weer serieus. "Je kan er beter mee stoppen, het isniet zo goed voor je hersentjes." vervolgde Malekith zijn verhaal, op zo'n overdreven serieuze toon dat het spottend overkwam. Dit keer had hij het niet meer, en barstte in lachen uit. Hij kon zich nog net aan een tak vastgrijpen, anders was hij van het lachen uit de boom gevallen.

Gast PROFILE MAGICIAN

Lie keek chagrijnig op van zijn boek, en was het duidelijk zat. 'Ik weet best wat goed voor me is en wat slecht!' Snauwde hij Malekith toe. 'En nee, ik heb Enya de afgelopen dagen niet gezien, ik weet er niets van af, dus stop met doorvragen!' Bij deze woorden draaide hij zich om, en zakte aan de andere kant van de boom weer onderuit zodat Malekith zijn gezicht niet meer kon zien. Malekith had het niet meer, en was nu letterlijk de boom uit gevallen. Op de grond raapte hij zichzelf weer bijelkaar, en stond op. Aan de kant van de boom waar Lie niet zat zweefde hij zonder geluid omhoog, en ging stilletjes achter hem zitten. Hij begreep het nog steeds niet. Hij had Lie en Enya toch echt samen gezien, maar Lie scheen zich er niets van te herinneren. Had het met de vloek te maken waar Enya Malekith ooit over had verteld? Maar dat kon niet... Enya had geen broers of zussen en als ze die al had dan was dat zeker niet Lie. Op dat moment kwamen er twee zwarte vogels aanvliegen die konden maar van één persoon zijn. Één van de twee ging even op Malekith zijn knie zitten, en kraste een keer. Toen vloog het paar naar de andere kant van de boom, waar ze bij Lie gingen zitten. "Hoelang heb je ze al?" vroeg Malekith die een gesprek probeerde te starten. Lie zei niets, maar Malekith wist in zijn achterhoofd dat Lie zich wel íets van de keren toen hij met Enya was moest herinneren.

(Flutpost, geen inspi enzo :/ Jij wel ideeën?)

Gast PROFILE MAGICIAN

Lie was er kennelijk niet van gediend dat Malekith het over zijn raven had. "Lang Genoeg" Zei hij, en Malekith kon zijn verveelde gezichtsuitdrukking bijna horen. Zuchtend hield hij zijn handen even op, en zakte in elkaar. Hij kon echt niet tot Lie doordringen, daar zou eerst heel wat mankracht, of iets heel vreemds aan te pas moeten komen. Vanuit zijn ooghoek keek Malekith even om de boom heen, en zag dat Lie pijnlijk over zijn voorhoofd wreef. Het leek alsof er iets met hem gebeurde, omdat het zo plotseling was. Malekith wilde best vragen wat er was, maar wist dat hij toch wel een kortaffe opmerking terug zou krijgen, dus hij liet het er maar bij zitten. Hij zat een beetje voor zich uit te staren... Hij was hier al een uur en had nog helemaal geen informatie over Enya uit Lie gekregen. Als hij nou eens wist waar ze was... maar nee hoor. Lie wist het niet, of wilde er niets over zeggen. Na een tijdje zitten mokken draaide Malekith zich nog eens om, en zag dat Lie's situatie niets was veranderd. Hij zat nog steeds over zijn hoofd te wrijven, en het leek alleen maar erger te worden. "Ach, wat kan er ook gebeuren..." Mompelde Malekith in zichzelf. "Is er iets?" Vroeg hij voorzichtig aan Lie, hopend op een aardige reactie - die hij waarschijnlijk niet zou krijgen nu Lie zich zo voelde.

[Is goed ^^]

Gast PROFILE MAGICIAN

"Het laatste wat ik volgens mij van Enya weet is dat ze iets op Gren ging doen, haar ouderlijk huis opzoeken of zoiets." Zei Lie uit het niets. Malekith's verveelde gezicht was als sneeuw voor de zon verdwenen, en maakte nu plaats voor een glimlach (al dan niet prethoofd). In een oogwenk zat hij op de tak waar Lie nog altijd nors op zat te lezen, en inmiddels steeds meer over zijn hoofd wreef. "Heel erg bedankt!" Zei Malekith iets te blij. "Maar... hoe kan het dat je dat nu opeens wel weet? Net had je werkelijk geen idee." Zou Lie toch de hele tijd hebben gelogen over dat hij het niet wist? Of had Malekith iets goed gedaan waardoor Lie nu opeens wel tegen hem praatte? "Ben je tot inkeer gekomen ofzo, dat je nu wel verteld waar ze is?" Vroeg Malekith. Het kwam er iets onbeleefder uit dan hij bedoelde, maarja. Lie was net ook de hele tijd chagrijnig naar hem toe geweest. "Weet je ook waar op Gren haar ouderlijk huis is?" Malekith besefte dat hij maar niet meer verder moest vragen, voordat Lie er weer genoeg van had. Hij was immers niet de makkelijkste als het om praten ging, en als dat wel zo was, waren het waarschijnlijk allemaal leugens. Lie wreef nog altijd pijnlijk over zijn voorhoofd, de pijn was kennelijk nog niet weg. "Is het nog steeds niet over?" Vroeg Malekith, wetend dat Lie toch geen zin in zijn gepraat had. Ach, wat zou het ook... Je kon niet iedereen op de wereld blij maken. "Het lijkt me geen normale pijn. Ben je ziek ofzo?" Ging Malekith toch maar weer verder. Het leek inderdaad niet normaal, vooral omdat het zo opeens op was komen zetten, en zo erg was. Malekith was té nieuwsgierig om zijn mond te houden.

PROFILE MAGICIAN

» This is farewell||Malekith
» This is only getting worse||Malekith
» The winged boy [Malekith]
» Stupid day||Malekith
» In the shadow of the trees | Malekith

I don't need you [Malekith]

I don't need you [Malekith]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen