Did I made a wrong decision? [open]

Het was al laat, hoe laat dat wist Uriah niet precies, maar de zon was toch al een tijdje onder en had plaats gemaakt voor een dunne nieuwe man. Hij was echt een avondmens, altijd al geweest, vooral toen hij van huis weggelopen was. Zijn adem vormde witte wolkjes in de lucht en als hij op zijn gevoel moest afgaan was de kans groot dat er vanavond nog sneeuw ging vallen, maar het koude weer hield hem niet tegen, integendeel. Hij genoot er van om even gewoon alleen buiten in de kou te zijn, om eindelijk eens rustig al zijn gedachten op een rij te zetten. Waarschijnlijk mocht hij rond dit tijdstip niet eens meer buiten zijn volgens de schoolregels, maar ja wie hield zich nu strikt aan die regels en welke leraar bleef heel de nacht op, op zoek naar leerlingen die het toch in hun hoofd haalden de school te verlaten. Terwijl hij zijn dagen op deze school overliep bleef hij in hetzelfde tempo doorwandelen. Hij lette niet op waar hij naartoe ging en maakte zich geen zorgen over hoe hij terug zou geraken, dat was natuurlijk best dom van hem want de kans dat hij verdwaalde in dit bos was laten we zeggen wel tamelijk groot, maar Uriah had momenteel wel belangrijkere dingen aan zijn hoofd dan een paar uur naar de juiste weg zoeken. Ergens op een kleine open plek plofte hij neer op een omgevallen boomstam en ging zuchtend met zijn hand door zijn haar. "Wat heb ik toch gedaan" zei hij luidop tegen zichzelf. Praten tegen zichzelf was iets wat hij was beginnen te doen toen hij alleen op straat woonde. Hij had amper contact met mensen, enkel wanneer hij ze beroofde of vermoorde en de enige gesprekken die hij voerde waren dus met zichzelf. "Ik zou kunnen weggaan, maar wat als ik daar spijt van krijg" legde hij uit. "Ok ik weet je moet keuzes maken, je neemt wat en je verlies wat maar is dit werkelijk de juiste keuze." Zijn gesprek werd abrupt afgebroken doordat hij plots het kraken van takjes hoorde. Het zou een ree of een hert kunnen zijn, maar evengoed een ander mens.

Verschrikt keek ze op. Een lange jongenman was rechttegenover haar komen zitten, en "Ik zou kunnen weggaan, maar wat als ik daar spijt van krijg" legde hij uit. "Ok ik weet je moet keuzes maken, je neemt wat en je verlies wat maar is dit werkelijk de juiste keuze." Ze wou opstaan en naar de jongen toelopen, maar ze maakte een beetje heel veel geluid. Ze vervloekte zichzelf dat ze zo klunzig en luidruchtig was. Ze kon zich wel voor haar kop slaan toen de jongen geschrokken opkeek. 'Ehm... Sorry dat ik je laat schrikken..' ze werd even stil. Tjah ze was niet echt altijd zo'n meisje dat gesprekken met andere aanknoopte. 'Ik Ben Seshanki..' het kwam er aarzelend uit. Alsof ze bang van hem was.

Omdat het zo donker was kon Uriah niet goed zien wie er tegen hem praatte als moest het sowieso een meisje zijn, aan haar stem te horen. "Uriah en het is niks ik had hier gewoon niet echt anderen verwacht op dit tijdstip. Jij zit toch ook op de academie he" zei hij snel terwijl hij zijn blik naar de grond richtte. Omgaan met anderen was nu eenmaal iets waar hij niet zo goed in was, zeker wanneer hij zich er niet op had voorbereid. Het feit dat hij over de academie begon was ook enkel en alleen maar om van onderwerp te veranderen. Hij wou niet dat ze verder vragen begon te stellen over waarom hij hier zo alleen zat tegen zichzelf te praten, waarschijnlijk vond ze hem nu al maar een vreemde snuiter en eigenlijk kon hij haar daar wel gelijk in geven, maar langs de andere kant is het toch niet erg dat je een beetje vreemd bent.

Ze grinnikte even. 'Het is oke hoor, ik praat ookvaak tegen mezelf...' een kleine glimlach onstaat op haar gezicht.
Snel blies even een pluk uit haar geIcht en ging voor de jongen zitten.
'Dus Uriah jij zit ook op de Academy?' een beetje afgrijnzen was in haar stem
Te horen over de Academy. 'Ik wel, ookal is het maar saai..' ze zag dat dr jongen zich nietecht goed voeldr, teminste vanbinnen. Niet ziek ofzo.'Het komt wel oke, ze doem of aardig, of ze negeren je.'

Het werd hem wel duidelijk dat dit meisje geen kwaad in de zin had, maar toch wantrouwde hij haar. Waarschijnlijk omdat ze hem doorzag, hoe kon ze weten dat hij hier weg wou, ok zo moeilijk was het nu ook niet om daar achter te komen als ze hem eerder had horen praten. "Wat die saaiheid betreft daar heb je volkomen gelijk in, maar het voordeel is wel dat je hier veilig bent en wat die anderen betreft die maken me niet zoveel uit, of ze nu aardig zijn of niet." Het was inderdaad zo dat het leven van anderen hem echt zeer weinig tot niet interesseerde. Hij was er ook vast van overtuigd dat dat omgekeerd net zo was en wou iemand anders dus niet met heel zijn levensverhaal belasten. "Van welke planeet kom je precies" vroeg hij toen maar. Ook dit kon hem niet echt interesseren, maar hij voelde zich ongemakkelijk en dan vroeg hij maar gewoon willekeurige zaken.

'Van Welke Planeet Kom je Precies?' Ze keek Op. "Shadra, Maar ik heb 4 jaar Op Cassia gewoond, Als je het mij vraagt: Niet Bepaald Een Pretje!' Dramatisch gooide ze haar armen in de lucht. 'Maar wat brengt jouw hier? natuurlijk niet zoals mij dat je ouders..' Ze zweeg nee ze ging het hem niet vertellen. ze begon aan haar nagels te frunniken. Tranen verschenen in haar ogen en er ontsnapte er eentje, die ze met al haar macht probeerde tegen te houden. 'Sorry, Soms ben ik een beetje te overemotioneel..' Ze keek op naar Uriah. Ze glimlachte even triest. 'Alles Komt denk wel goed.. Ooit..'

Het maanlicht dat door de takken en bladeren gefilterd werd zorgde ervoor dat de traan die over haar wang gleed leek op een kleine diamant. Hij kon zich al moeilijk redden in een gewoon gesprek en nu moest hij dit meisje dat hij nauwelijks kende ook nog eens gaan troosten. Hij zou zich waarschijnlijk belachelijk maken, maar hij kon haar daar toch ook niet zomaar laten staan. Hij zocht in zijn linker jaszak en viste er een klein pakje papieren zakdoekjes uit, deze had hij altijd bij zich gewoon omdat zakdoekjes nu eenmaal vaak handig waren. Hij reikte er haar eentje aan en klopte op de omgevallen boomstam als teken dat ze misschien best even kon gaan zitten. Zelf zette hij zich ook terug neer op de grond, dit meisje leek hem niet echt gevaarlijk integendeel ze huilde dus ze had waarschijnlijk problemen, net zoals hij problemen had. Misschien waren ze lang niet zo erg als de zijne maar problemen blijven problemen en meestal bestaat er wel een oplossing voor, die je vindt wanneer je lang genoeg zoekt. "Ik kom hier meestal om na te denken over dingen die mij emotioneel maken, het helpt wel hoor, misschien helpt het jou ook wel" hij aarzelde even maar voegde uiteindelijk nog snel de woorden: "Als je erover wilt praten" toe op een snelle en ongemakkelijke toon.

PROFILE MAGICIAN

» Thinkin' about all the shit that made me wrong in my head
» Oops~ Did i do something wrong~? OPEN
» What is wrong with my katana? (open)
» Wrong place, wrong time // Elveria
» When everything goes wrong..

Did I made a wrong decision? [open]

Did I made a wrong decision? [open]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen