Oops~ Did i do something wrong~? OPEN

Het was middag, iedereen was aan het eten. Break keek toe vanaf het dak. Hij leunde naar achter terwijl hij aan het zitten was en ging liggen. Wolken leken snel voorbij te gaan en de kou trok zijn jas in. “misschien was het toch niet zo slim om te gaan liggen..” Mompelde break tegen zichzelf. Hij schoot overeind toen iemand schreeuwde, keek over het plein onder hem. De schreeuw leek te komen van de ziekenzaal. Het leek erop dat er iemand nieuw was op de ziekenafdeling. De jongen ging weer terug liggen op de dakpannen. Hij keek naar boven en hield zijn linkeroog dicht, soms kwam de wind en sloeg zijn haren weg.
De wolken leken langs te vliegen, de kou deerde hem niet. Hij legde een hand voor zijn oog en keek weer naar zijn hand toen hij die eraf haalde en boven hem hield. Hij dacht terug toen hij net zijn oog had verloren.

Een jongen met wit half lang haar zat in de vensterbank. Keek uit het raam, een verband zat om zijn hoofd en dekte het linker oog af. Vele mensen wezen naar hem en negeerde hem. De jongen keek naar buiten en zijn hand ging langzaam naar het verband. vingers gleden langs het verband, op en neer. Langzaam begon er een rode vlek te komen. De jongen bleef krabben en de vlek werd groter en groter. Het maakte de jongen niet uit, hij bleef krabben. De vlek was zo groot geworden dat het bijna over het hele verband zat. Een straaltje liep naar beneden, vormde een druppel op zijn kin en viel op de grond. Er kwam steeds meer bloed waardoor de straal breder werd. Het druppen ging ook sneller. Er lag nu een klein plasje bloed bij de jongen. Hij stopte niet, dacht aan alles wat hij had meegemaakt, waarom dit was gebeurd wist hij niet. Waarom moet ik het meemaken? Waarom zijn ze er niet meer… Waarom was ik er niet voor ze toen ze me nodig hadden. Steeds meer twijfels en bedenkingen kwamen in hem op. Er stond iemand in de deur opening toe te kijken. De persoon liep snel naar hem toe. “Stop daarmee, Break!” Hij had de hand van Break vast gepakt. Boos sloeg hij deze weg en keek geërgerd naar de persoon. “waar bemoei jij je mee?” Snauwde Break. “Als je iets dwars zit, hoef je jouw leven ervan niet te beroven.” Zei hij kalm.” En als je iets dwars zit, vertel het me dan!” Hij klonk erg overtuigend, maar break leek op hem neer te kijken. “Waarom zou ik je iets gaan vertellen, ga gewoon weg!” De persoon leek niet onder de indruk te staan en bleef Break aankijken. “Omdat ik je anders nooit alleen zal laten, iedereen oordeelt hier, ik wil het zelf meemaken.” Break keek hem nog een keer aan, de persoon lachte vriendelijk en hield uitnodigend een thee voor hem. Break nam deze twijfelend aan, keek erin en zag zijn eigen spiegelbeeld. De persoon ging bij hem zitten en zo bleven die twee nog veel praten.

Break opende zijn ogen weer, de lucht was nog net zo helder als net. Weinig wolken waren nu zichtbaar. Even lachte hij nog een keer over de herinnering. Rein… hij was altijd zo koppig. Maar hij bleef wel aan je zijde, het was Breaks beste vriend. Maar door de jaren heen ging hij een andere kant in. Hij ging bij Pandora. Dat was een organisatie terwijl Break vast kwam te zitten in de Abyss. Rein moest nu wel dood zijn, het is immer 100 jaar verder. Break ging op de richel zitten en keek naar beneden. Hij zag iemand bij de ruit staan. Keek die al de hele tijd al naar hem? Hij volgde de blik van de persoon. Inderdaad, de persoon keek naar hem maar leek snel door te lopen toen Break hem of haar doorhad. Hij sprong naar beneden en lande rustig op de grond. Dit soort dingen had hij vaak gedaan. Na wat doelloos rond gelopen te hebben liep hij door de traphuizen. Veel was er nu niet echt te zien, sommige lessen waren natuurlijk actief. Break had geen zin om door de stof weer heen te gaan, maar wat hij niet wist was dat het allemaal veranderd was. Terwijl hij door deze traphuizen liep zag hij nog een docent. Abrupt had hij zich omgedraaid en was de raam uitgeklommen. Lenig Sprong hij naar beneden, mazzel dat het de eerste verdieping was. Want Break had de actie helemaal niet overdacht en lande bijna op iemand. “Mijn fout, gaat het?” vroeg hij rustig.

Het meisje was vergeten om te leren, waardoor ze met haar neus in een boek door de gangen haastte. Buiten kon ze vast beter leren, en ze was er bijna. Er gebeurde echter een klein ongelukje waardoor haar kans op leren was verpest. Verschrikt slaakte ze een gilletje toen een jongen uit het niets verscheen en haar bijna omverliep. “Mijn fout, gaat het?” Vroeg hij behoorlijk rustig. Met grote ogen staarde ze hem aan. "Nou ja, ik ben net bijna gevloerd, maar verder gaat het wel.." Het kwam er een beetje hoger uit dan verwacht. Snel kuchte ze even voor ze haar antwoord vervolgde. "Waar kom jij eigenlijk zo plots vandaan?" Ze stonden in een gang zonder aftakkingen, de enige doorgang was een raam, dat toevallig openstond. Langzaam wees ze naar het raam. "Je bent door het raam geklommen?"

~De afbeelding in je sheet doet het trouwens niet :3

De landing was soepel verlopen maar vanuit zn ooghoek had hij blauw haar gezien, het leek niet veel gescheeld te hebben. Toch keek hij even om zich heen om er zeker van te zijn dat niemand anders het geval ook had gezien. Een vinger had zich tegen zijn oor gedrukt om niet doof te worden, maar al zijn acties waren soms wat meer overdreven. Na de gil klopte hij rustig het stof van zijn broek af, toen hij eenmaal weer rechtop stond werd hij aangegaapt met twee grote blauwe kijkers. Kort leek zijn wenkbrouw iets omhoog te gaan maar daarna glimlachte de jongen alweer warm. Ze leek nog in shock te zijn naar zijn idee en rommelde een beetje in een van de te grote mouwen. “Hmm?” Hij volgde haar blik niet, want hij wist al waar ze op doelde.
Het popje op zijn schouder had zich nog geen enkel iets verroert, het hing maar een beetje op zijn schouder. Lange blonde haren, paars jurkje en een paar oogjes. Het moest een vrouwelijk popje zijn, iets wat je bij een klein kind kon zien. Toen hij de tonen hoorde in haar stem grijnsde hij lichtjes, maar altijd bleef de glimlach nog staan. “Hai hai. Daar kom ik vandaan inderdaad, had een haast.“ Een trommel kwam uit zijn mouw en langzaam opende deze. Er zaten zuurtjes in van verschillende kleuren, allemaal verpakt als het waren. “Want one?” De tonen waren automatisch op het Shadraans, immers had hij daar geleefd. “Wil je er een?” vroeg hij al snel in het kovomaans. Het popje leek uit het niets een eigen leven te krijgen want het zat in een ruk overeind, het maakte houte klik geluitjes. “ Caresse Victoria White, 15 Years, grens. Water x wood magic. “ Break glimlachte en hushde het popje door er een hand op te leggen. “Hush Emily~ Let’s not do that~” Break leek er gewend aan te zijn en pakte zacht de ander haar hand vast. “Het spijt me van daarvoor~ Caressa.”

// blup niet echt lekker geschreven, hoop dat je er wat mee kunt~

Nadat hij haar nonchalant gelijk had gegeven rommelde hij wat in zijn grote mouw, om er een doosje met snoepjes in duizenden kleuren uit te halen. Hij mompelde iets in een vreemde taal, om zich vervolgens te corrigeren. Daar leek het tenminste op. En aangezien hij vroeg of ze een snoepje wilde, graaide Caresse in de trommel en stopte een oranje snoepje in haar mond. Terwijl ze voorzichtig op het zuurtje beet zag ze een popje op de schouder van de jongen. Net toen ze keek begon het houterige klikgeluidjes te maken, en ging het rechtop zitten. “ Caresse Victoria White, 15 Years, grens. Water x wood magic. “ Met gefronste wenkbrauwen staarde ze naar het meisjesspeelgoed. Het was een heel apart ding, en stiekem vroeg ze zich af waar hij het van had. “Het spijt me van daarvoor~ Caressa.”
"Caresse" Verbeterde ze hem, zonder haar blik los te maken van de pop, die nu weer slap op zijn schouder hing. "Wat is dat?" Meteen gepijnigde blik probeerde ze hetzelfde te doen als de pop -zomaar informatie over de ander krijgen. Probleempje, ze was geen paranormale pop. En dat zou ze ook nooit worden, nog niet eens in de buurt.

Een a of een e in een naam, wat maakte het hem uit. Maar om mensen voor zich te winnen moest hij wel dingen uit de mouw gaan halen. Maar, geen extra snoepjes dit keer. Dat kon ze wel schudden. Emily hing weer toen ze klaar was met de informatie en Break vond het goed, net zoals eerder was hij blij met de informatie maar was het popje zo gewend geraak.

Toch leek de dame voor hem er anders over te denken met de twee grote kijkers. “Dat mijn beste… heet een pop. “ klonk de jongen droogjes en liet haar hand rustig weer los en keek haar ongeïnteresseerd aan voor een seconde. Hij begon het idee te krijgen dat hij elke stap kon maken en die blauwe kijkers hem zouden achtervolgen. “Lukt het schilderen nog? In Razen bedoel ik. “ Als het lukte dan wist hij dingen om te buigen, of het lukte was een volgende vraag waar hij geen antwoord op had. “Hoorde dat je er erg goed in was. “

“Dat mijn beste… heet een pop. “ Ze barstte in een luidruchtige giechelbui uit. "Speel je met póppen?" Wist Caresse uit te brengen. Zelfs meisjes speelden niet meer met poppen, dat had ze eigenlijk nóóit gedaan. En dan kwam deze jongen doodleuk aanlopen om te vertellen dat hij een pop meenam. “Lukt het schilderen nog? In Razen bedoel ik.“ Een heftige blos maakte plaats voor de lichtjes verbrande wangen. De hele school wist er vast van. Pas was ze enorm dronken geweest, zó dronken dat iemand haar wijs had weten te maken dat ze een beroemde schilder was. “Hoorde dat je er erg goed in was. “ Wacht eens even.. Haar blik vernauwde zich. "Was jij die jongen?" Vroeg ze wantrouwend. Erg veel herinnerde ze zich er niet van, het enige extra detail was dat ze was aangevallen door vissen en deels gered door een zonnebloem. Van de jongen kon ze zich niks meer herinneren.

“hmmm?” Hij gaf een paar seconde later een pout en hield twee vingers op de oren van Emily. “That’s rather mean to say, to a living something.” Het laatste gedeelde kwam er lichtjes drijgend uit, maar verder was hij de happy ever Breaky weer.
Hij bestudeerde haar en merkte al snel een gedrags verschil. “hmm, who knows if it was me~ I can’t tell, can you?” Hij hield ervan om spelletjes te spelen. Maar soms had het ook zo zijn grenzen wel. “Nasty fishes I pressume?” Laatste tijd leek iedereen last te hebben van de vissen…waarom wist hij niet.

So small so sowwy ;_; Maar via Mobile lijkt dit giga groot

PROFILE MAGICIAN

» What is wrong with my katana? (open)
» Did I made a wrong decision? [open]
» What's wrong, Mineko?
» What's wrong with a little dip and sip?~
» When everything goes wrong..

Oops~ Did i do something wrong~? OPEN

Oops~ Did i do something wrong~? OPEN

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen