Een vreemde bezoeker.

(Ik heb toestemming om dit profiel aan te maken omdat het met een verhalenlijn te maken heeft)

Ergens op Erd:
In een duistere schaduw zat in een klein kantoor achter een bureau een man. En er stond een man tegenover hem. ''Zolang ik weg ben, neem jij het hier van me over oke? Dit hoeft niet lang te duren'' zei de man die tegenover het bureau stond. De schim achter het bureau knikte. ''Uiteraard'' zei hij enkel. De man pakte zijn cape, sloeg die om en vertrok. Hij nam de eerst volgende raket op Erd die richting de Starshine Academy ging.

Starshine Academy.
Een vreemde raket landde op het lanceringsplatform. Alleen aan de bouw van de raket was te zien dat hij van Erd kwam. Maar hij zag er niet uit als alle andere raketten van Erd die er stonden. Een volwassen man stapte uit uit en keek even rond. Hij had zijn cape ver tot over zijn ogen getrokken zodat deze niet zichtbaar waren voor anderen. Selavin verwachtte niet iemand te zien hier. Daarom keek hij op toen hij zachte voetstappen hoorde.

Rose liep rustig rond, aangezien ze haar neef hier zou zien. Even zucht ze diep, en ze keek dan naar de grond. Ze zou haar neef aan zijn oren trekken, en dat wist hij maar al te goed. Ze grinnikte heel even bij die gedachten, en ze zag dan een man stappen. Ze keek hem heel even aan, waarna ze hem dan rustig voorbij liep. Ze wist dat de raket zou aankomen, en ze ging dan op een bankje zitten. Ze had een minirokje en topje aangetrokken, en dat waren dezelfde kleren die ze aanhad toen ze van thuis vertrok. Even keek ze kort naar de man met de cape, en ze keek dan weer voor zich.

Selavin keek Rose even na. Na een paar minuten liep hij op haar af. ''Weet jij misschien waar ik het kantoor van Miss Maldeine kan vinden?'' vroeg hij op een ietwat bevelende toon. Selavin wou zijn zaken hier snel afhandelen en had geen tijd voor lange kletspraatjes met studenten. Hij had wel wat beters te doen.

Rose zat nog rustig te wachten op haar neef, en ze merkt dan dat de man op haar afliep. Ze keek de man kort aan, en ze hoorde dan zijn bevelende vraag. "Umh niet echt meneer ik ken de weg niet zo goed hier en U hoeft me niet zo aanspreken met een bevelende uitstraling." Zei Rose dan kortaf tegen hem, en ze keek dan gewoon weg naar de landingsbaan van de raket waar haar neef zou komen. Rustig stond ze op omdat ze hoorde dat de raket aankwam, en ze bekeek de man nog heel even kort. Ze moest toegeven voor een oudere man zag hij er wel goed uit, en ze schud dan haar hoofd even bij die gedachte. Haar rokje deed ze wat naar beneden, en ze deed al een paar stappen naar voren.

Macht der gewoonte dacht Selavin enkel. Op zijn werk deed hij niet anders tegen de werknemers daar. Hij schudde die zinloze gedachte weg en keek weer naar het meisje. ''Teleurstellend'' zei hij enkel. Hij draaide zich om en liep op de uitgang af. Dan zou hij het kantoor zelf wel weer vinden.

Haar neef was eigenlijk al veel langer gekomen, en hij had dan ook alles gezien. Hij grijnsde heel even, waarna hij haar deed schrikken. Rose keek even om naar de man, en ze rolde met haar ogen. Ze schrok zich dan rot van Gwydion, en ze keek hem droog aan. "Waarom moest ik naar hier komen Gwydion, ik wil naar huis." Zei Rose tegen hem, en ze keek dan in zijn ogen.

Master Kale liep Selavin bijna omver. Hij kon nog net stoppen. Met die kap van zijn cape over zijn ogen getrokken herkende Kale hem niet. ''Pardon, meneer maar als U het kantoor van Miss Madeline zoekt hoeft U niet zo bot te doen tegen onze studenten. Daarbij zou ik graag Uw naam willen weten. Als U hier niet bent om een functie als leraar te vervullen dan zou ik U aanraden weer om te keren en te vertrekken'' zei hij kalm.

Rose praatte rustig met haar neef, en deze gaf haar een cadeautje. Het was een ketting van een phoenix, aangezien het hun kenmerk teken was. Elk familielid had een brandmerk op de rug van een phoenix, en ze sloot haar ogen heel even. Ze nam afscheid van hem, en ze liep dan naar de uitgang toe. Ze keek heel even naar de leraar, en dan naar de man.

''Ik had wel gedacht dat van iedereen, jij me zou herkennen Kale'' zei Selavin die zijn kap van zijn hoofd aftrok. Maar omdat je me kennelijk vergeten bent. Mijn naam is Selavin, Selavin Demal. Hoofd van het bestuur van magisch onderwijs. Ik ben hier om Miss Madeline te spreken'' zei Selavin kalm, even kalm als Kale eerst had gedaan.

Toen de man zijn kap aftrok was Kale`s niet meer kalm maar verbaasd. ''Selavin'' riep hij uit. ''Wat wil je van Madeline?'' vroeg Kale achterdochtig. Hij kon er toch niet veel aan doen. De Starshine Academy stond onder leiding van het bestuur van magisch onderwijs. Als Kale ook maar iets zou zeggen of doen dat Selavin kwaad zou maken dan zou hij misschien zijn baan kwijt raken of erger de school zou gesloten worden.

Rose liep in hun richting, en ze zag dan het groepje van vorige keer weer. Ze zucht heel even diep, en ze bleef dan staan. Ze keek hen achterdochtig aan, en ze hield haar handen achter de rug klaar om een aanval voor te bereiden. Ze werd ineens door één van hen geduwd, en ze viel dan ook de grond op. "Laat me met rust!!" Riep Rose dan boos tegen hen, maar deze deden gewoon verder. Ze werd bij haar kin genomen, en de jongen wilde haar aan kus geven. Ze gebruikte een vuurbal die tegen de jongen zijn borst terechtkwam, en ze stond dan weer op. Hoewel het groepje haar omsingeld had, en ze dan ook even diep begon te zuchten.

Selavin keek om toen hij lawaai van een gevecht hoorde. Hij verplaatste geruisloos zijn voet en zette zijn hield met een zachte bonk neer. Uit de grond onder de jongens schoten stalagmieten die hen aan de kant sloegen. Daarna keek Selavin weer naar Kale. ''Ik zou je studenten maar wat beter in de gaten houden'' zei hij kortaf. Hij liep langs de jongens en Rose. Hij wierp even een korte blik op haar waarna hij verder liep, zijn cape achter hem aan waperend.

Kale keek Selavin na met een dreigende blik. Daarna liep hij naar de jongens. ''Mijn lokaal, morgenvroeg. Warm je handen maar vast op voor wat strafwerk'' zei hij kortaf tegen hen. Zuchtend vertrokken de jongens weer. Kale toen naar Rose. Je zou bijna zeggen dat zijn blik bezorgd was.

Rose keek naar de man die Selavin noemde, en ze merkte dan zijn actie op. Ze werd wat rood, en ze wist even niet wat zeggen. "Uhm dank u meneer." Zei ze dan maar zacht, en bijna onhoorbaar. Dan keek ze naar de leraar, en ze glimlacht even vaagjes. Daarna liep ze maar verder in hun richting, en ze keek naar de grond. haar rokje deed ze alweer goed omlaag, en ze keek beide dan weer even kort aan.

PROFILE MAGICIAN

» Vreemde schaduw
» De vreemde gedaantes
» Vreemde gevoelens & vervloekt

Een vreemde bezoeker.

Een vreemde bezoeker.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen