Ace gets a surprise! (Open)

Ace zat zoals gewoonlijk op het dak. Na 200 honderd keer opdrukken en 300 buikspieroefening, was Ace naar zijn favoriete plekje op Starshine gegaan. Zijn ochtend routine was een vreemde. Eerst een krijgerstraining, gevolgd door een moment van ultieme rust. Maar zo was hij nou eenmaal. Altijd scherp en rustig tegelijkertijd. Dat was zijn natuur. En elke ochtend keek hij naar de zonsopkomst. Nooit was er een dag dat Ace de zonsopkomst niet had gezien. Het was voor hem het mooiste moment van de dag. Het moment dat de zon zich nog verscholen hield maar zijn licht al scheen. De oranje lucht die hem liet denken aan vuur, dat alsmaar sterker werd. De zonsopkomst was heel erg zoals Ace zelf. Duister en licht. Tegelijk. Toen de zon halverwege op was, wist Ace dat de eersten nu naar de Grote Zaal zouden gaan voor ontbijt. Hij had uiteraard zijn ontbijt al gevangen en opgegeten, maar dat nam niet weg dat hij schoolregels brak door op het dak te zitten, en dus getuigen moest hebben dat hij daadwerkelijk in de Grote Zaal was.

Hij liet zichzelf van het dak glijden en vervolgens naar de grond vallen. Op het laatste moment stopte zijn vleugel, zijn momentum en landde hij zonder verwondingen. Zijn vleugel verdween weer, terwijl Ace zijn weg maakte naar de Grote Zaal. Zijn aanwezigheid was altijd een mysterieus iets geweest. Hij had altijd een dominante uitstraling vol zelfvertrouwen. Maar tegelijkertijd was hij altijd op zichzelf en leek het alsof de wereld om hem heen er niet toe deed.

Zoals gewoonlijk was zijn binnenkomst in de Grote Zaal spectaculair. Maar zoals gewoonlijk, deed hij het voor niemand. En hoopte hij altijd dat de Grote Zaal leeg was, wanneer hij binnenkwam. De dubbele deur die leed naar de Grote Zaal vloog open en vertoonde Ace in het midden van de ingang. Hij liep, met zijn handen in zijn zakken, naar een tafel bij het raam en staarde naar buiten.

Hij was in zijn eigen wereldje, terwijl de Grote Zaal volstroomde. Maar vandaag was anders. Vandaag werd Ace voor het eerst in jaren verrast. Vandaag was namelijk de reünie van Ace met zijn pleegbroertje. Ace hoorde zijn stem. Zoals gewoonlijk luid. En hij kreeg de schrik van zijn leven toen hij de stem plaatste. Hij kende maar 1 persoon die luid genoeg was om vanuit de andere kant van de zaal, toch zijn oren te bereiken over al het geluid dat er ondertussen was.

"Zack de Puppy."

.:LovelesS:.

Eerste reactie is voor Zack. Daarna is dit topic compleet open. Niet meer dan een paar mensen S.V.P. Ik wil het wel een beetje gestructureerd houden.

Training, dat was alles wat telde voor Zack op deze moment van de dag, na zijn squats van de dag kon hij met vrienden babbelen en lol hebben. "tweehonderdtwintig..." zei Zack met een gezicht gespannen van de inspanning die hij nu zette op zijn benen. Zo, eindelijk zaten zijn squats er op voor vandaag. Vandaag ging hij naar de grote zaal. Niet zomaar, er ging iets speciaals gebeuren, een reünie kon je het noemen. Een samenkomst van twee mensen die elkaar al een tijd niet meer hadden gezien. Zack was opgewonden, blij en vooral... Luiddruchtig. Hij stond letterlijk in zijn kamer van jut naar daar te gaan. Zichzelf nog eens bekijken in de spiegel. Hij had gewoon zijn alledaagse kleding aan, legerbroek, bottinen, en zijn trui zonder mouwen met rolkraag. Zo liep hij zijn kamer buiten, de etage uit. Veel mensen keken hem na, hoe een grote glimlach hij op zijn mond had. Vandaag was de dag dat hij zijn broer Ace zou weerzien, na al die tijd zou hij Ace gewoon weer zien. Zack miste hem, enorm zelfs, net zoals hij Angeal en Aerys miste. Maar vandaag zou hij hem een knuffel kunnen geven, ook al was Ace geen knuffelmens, toch zou hij hem een knuffel geven. Dat was zijn belofte aan hemzelf. Een belofte die hij niet zou breken, nooit zou willen verbreken.

Eindelijk na een tijdje wandelen en babbelend met een aantal vrienden kwam hij al lachend de grote zaal binnen. Zijn helderblauwe ogen gingen de grote kamer rond. Het was hier echt massief groot. Hij begon vervolgens te lachen om een mop van een van zijn vrienden, zijn gelach kon je door heel de zaal horen. Vele mensen keken hem aan, en dan zag Zack Ace zitten, alleen op een bank aan een tafel bij het raam. Een glimlach verscheen op Zack's gezicht en hij verliet zijn vrienden om bij Ace te gaan zitten "Hey Ace" zei hij met een brede glimlach terwijl hij zijn broer een knuffel gaf, kort maar stevig. Al snel liet hij Ace los en bleef hij met zijn trouwe hemelsblauwe ogen naar de roodharige jongen voor hem kijken. De jongen was zijn broer, niet zijn pleegbroer, maar hij aanschouwde hem als een echte broer. Een van de mensen die hem dierbaar was.

» Surprise!
» Why don't you do Right [ Open ~ ]
» Surprise-attack~ Converse
» Now in my expiration date, imagine my surprise / Elliot
» Let it all out [open]

Ace gets a surprise! (Open)

Ace gets a surprise! (Open)

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen