Het zachte getik van regen tegen de ruit zorgde ervoor dat Spells aandacht niet lang meer op haar huiswerk gericht was. Ze legde haar pen neer en draaide zich naar de ruit. Toen ze door de ruit keek, merkte ze op dat de keien op het pad helemaal glad en donkergrijs gekleurd waren van de regen. Spell keek naar boven. De regen kwam met bakken uit de hemel gevallen, net alsof alle douchekoppen daarboven open waren gegaan. Alleen was het water deze keer niet warm, maar heel erg koud. Opeens kreeg Spell de gekke verlangen om zelf ook naar buiten te gaan. Ze beheerste geen magie die haar zou kunnen beschermen tegen de regen, maar dat hoefde ook niet. Ze dacht nogmaals na. Jawel, ze kon een koepel maken met haar duistere magie, maar dat wilde ze niet. Ze wilde de regen echt in haar gezicht voelen. En het liefste nog wel in een jurk, waardoor ze overal de regen kon voelen. Haar moeder was soms heftig bezorgd als Spell met gekke ideeën kwam, maar haar broer vond het helemaal geweldig en deed dan ook algauw mee. En haar vader… Spell slikte even. Hij had ook meegedaan. Ja, vast wel. Ze liep naar haar kast en trok een zwart jurkje aan. Om haar haren bekommerde zij zich niet; die zouden toch alleen maar nat worden. Ze rende naar beneden. Ze merkte dat leerlingen haar verschrikt en verdwaasd aankeken toen ze langskwamen, maar haar aandacht was fel gefocust op het naar buiten gaan. ‘Het regent steeds harder,’ merkte ze op. ‘Of minder hard.’ Ze grinnikte even om haar eigen verwarring, bleef maar rennen en rennen. Ze lachte even toen de zachte druppels haar gezicht raakten. Even was het een moment waarbij ze moest denken aan de dag dat haar vader en zij naar de winkel moesten gaan. Pap was verplicht om boodschappen te doen, had mam gezegd. In plaats van gebrom en gemopper, had pap Spell bij de hand genomen, was lachend naar buiten gegaan en waren ze zonder jas in de regen gaan wandelen. God, wat was mam boos geweest toen ze terugkwamen. Spell opende haar ogen weer en twijfelde of haar ogen nat van de regen was. Ze lachte toen weer en begon rondjes te draaien. Een soort van manier om van de druppeltjes af te komen, die hoogstwaarschijnlijk niet zou helpen. Haar natte haar plakte algauw tegen haar schedel. Ze liet haar hand naar de natte plukjes gaan, maar bekommerde zich verder er ook niet over. Ze had nog altijd haar magie waarbij ze haar haren een soort van kon laten uitwapperen, maar natuurlijk bestond er ook een douche en had ze een haardroger bij. Alleen vond ze het met haar magie leuker om te doen. Ze huppelde vrolijk van de plaveien die voor het grasveld lagen af en begon te rennen. Heel haar zij stak toen ze uiteindelijk het grasveld bereikte en zich uitgeput op de grond liet vielen. De donder begon zachtjes door te slaan, maar Spell voelde geen enkele angst. Ze legde haar hoofd achteruit en keek hoe de lucht een paar keer verlicht werd. De wereld rond haar heen vervaagde even, alsof zij de enigste was die hier op dit moment was. Natuurlijk zou er momenteel geen enkele leerling zo gek zijn om naar buiten te gaan. Spell was even moe van het springen, het dansen en het zich vrij voelen. Want als ze betrapt zou worden of er zou iemand komen, zou die haar zo voor gek verklaren, dat ze zich niet meer vrij kon voelen. Maar was er een regel die zei dat leerlingen tijdens de regen binnen moesten blijven? Spell grijnsde. Voor zover zij wist, was die er niet. Ze liet haar hoofd weer achteruit zakken en schoot toen overeind toen ze dacht iets te horen.