tell me your sins || open.

Haar vingers gleden door zijn haar terwijl haar lippen gevaarlijke woorden in zijn oor fluisterden. Misschien was het niet een van de meest verstandige dingen die ze ooit gedaan had, maar de verleiding was te groot geweest. Meneer de piloot hier had immers zo'n grote wrok richting zijn vrouw dat Yown de verleiding niet had kunnen weerstaan. Geliefden die vreemd gingen, waren vaak prima materiaal voor iemand zoals zij. Om te verkopen richtte ze vaak op het 'wraak'-gedeelte van haar zonde. Zonde. Ze zou het zelf geen zonde noemen. In de meeste gevallen was wraak alleen maar gerechtigheid. Het recht zetten van de fouten van de ander. Het zorgen dat jij weer een goed gevoel hebt over een bepaalde situatie. Nee, het gerust stellen van je gevoelens en het stillen van een honger die je anders langzaam zou op eten. De schrijvers van de Bijbel waren fout toen ze wraak indeelden tot een zonde. Niet dat Yown ze ondankbaar was. Dat niet. Nu kon ze tenminste wat plezier beleven in plaats van dat ze ergens zou rotten in de diepste kringen van de hel. Maar dat ze had meer te danken aan haar heer, haar schepper en haar liefde. Alles wat ze nu was, was dankzij hem en alles wat ze ooit zou zijn, was voor hem. En terwijl zijn naam als een bel door haar gedachten klonk, verdwenen haar nagels in de nek van de man. De zachte kreun die dat los maakte, bracht haar terug naar het hier en nu. Oh ja, ze had een contract om te verkopen.

Snel stapte ze uit de shuttle – weg van de stank die een rottend lijk kon veroorzaken. Tja, als de wensen eenmaal waren uitgevoerd, was de ziel ook gelijk voor haar. Correctie, voor hem. Zij was alleen maar de postbode die de ziel doorstuurde. Onwillekeurig bekeek ze haar nagels, bang om er eentje gebroken te hebben. Dat was, thank the devils son, gelukkig niet zo. En alsnog voelde ze een lichte irritatie door haar bloed trekken. Ze had honger. De wraak die de man bedacht had, was maar weinig verrassend geweest. De man waarmee zijn vrouw vreemd was gegaan, moest eerst al zijn geld op de rekening van de piloot storten -waarom hechtte mensen altijd zo veel waarde aan geld?- en daarna zijn vrouw en hemzelf door de kop schieten. Nee, dat was ondertussen niet meer interessant. Yown had ze eerder laten denken dat ze gelukkig met elkaar konden zijn, hun wildste dromen uit laten komen en daarna alles beetje bij beetje afgepakt en ze langzaam gebroken. De langdurige pijn is zoveel fijner om naar te kijken dan een heftige, korte pijn. Sowieso was iemand die alles had en tenslotte alles verloor leuk leedvermaak. En terwijl ze daar over peinsde, besefte ze iets. De man heeft helemaal niks aan dat geld gehad aangezien hij gelijk dood was gegaan. Chotd zou haar wel weer op haar kop geven. Ze had de wraak niet perfect uitgevoerd en dat betekende dat hij een niet perfecte ziel zou krijgen. Maar de verleiding was te groot was geweest. Ze had al een tijdje geen bloed gezien en zijn ogen waren te gemakkelijk geweest om er uit te krabben. Wat maakte het ook uit? Nu ze hier was zouden er genoeg nieuwe zieltjes zijn. Scholen waren perfect materiaal voor iemand met haar talenten. Op een plek waar het er allemaal om gaat wie het het met wie doet en wie het er het mooiste uitziet, zou er genoeg behoefte zijn aan wraak.

Haar hakken lieten een spoor van getik achter op de vloer van het platform. Even keek ze over haar schouders naar de twee koffers die ze mee sleepte. De ene roze, de ander paars. Een groot nadeel voor de tijd dat ze hier was. Ze zou zich als een normale leerlinge moeten gedragen. Yown, zeventien jaar en na het beëindigen van haar dans-opleiding wilde ze nog een tijdje naar een normale school gaan om de juiste papieren te halen. Een simpel verhaal: makkelijk om te vertellen en nog makkelijker om te geloven. Het was gewoon het handigst als ze haar ware gedaante verborgen hield. Wie was er nou zo dom om de personificatie van de Ira te vertrouwen?

Hayden zuchtte. Hij was speciaal naar deze school gekomen om zijn zusje in de gaten te houden. Maar hij had haar al een tijdje niet meer gezien. Ah dan had hij even goed op zijn priveschool kunnen blijven. Al die moeite voor niets. Het vermoeide hem figuurlijk. Zijn ijsblauwe ogen gleden naar de omgeving. Er was niet echt veel te zien. Geirriteerd streek hij door zijn licht blonde haren eigenlijk was het meer in de richting van wit, maar Hayden bleef het gewoon blond noemen. Hij zou natuurlijk nog altijd van deze school kunnen gaan en terug naar zijn eigen. Maar dan moest hij weer alles ophalen dat hij de laatste dagen had gemist. Hayden mag dan goeie punten halen maar het studeren was nu ook niet zijn leukste vak. Hij keek even verveeld rond en stapte toen maar naar het platform. Niet dat er daar veel zou te vinden zijn, maar hij moest zijn gedachten voor een tijdje ergens anders op reageren. en wat was beter dan even buiten gaan? Hayden was nu eenmaal niet een huismuis. Een zuivere maar ook een duistere aura hangde rond hem heen, alleen had hij daar niet echt veel besef van. De reden was zelfs nog onbekend. Verveeld stak hij zijn handen die in zwarte handschoenen zaten in zijn zakken. Hij droeg die met een rede. Met een verveelde blik stapte hij sloompjes over het platform. Waarschijnlijk zou hij hier toch niet zo lang blijven. Terwijl hij zijn ijsblauwe ogen naar de grond liet glijden bleven ze toch wel even bij zijn handschoenen hangen. Iemand aanraken met zijn bloote handen...Daar wou Hayden zelfs nog niet eens aan denken. Wat verderop zag hij een meisje met koffers in de hand. Nog maar juist aangekomen? Hij had toch niks beters te doen, dus stapte hij maar met een sloom tempo op haar af."Kan ik de jonge dame helpen met haar koffers" Vroeg hij rustig en beleefd, maar een geamuseerde sluwe grijns zat op zijn lippen. Hayden keek haar ontspannen aan, en wachte op het antwoord van de prachtige jonge dame voor hem.

Ze liep nog maar net met haar koffers te slepen toen er al weer een te behulpzame jongen op haar af kwam lopen. Haar kap zat nog steeds op haar hoofd en zorgde dat haar gezicht in schaduwen gehuld ging dus waarschijnlijk was de jongen voor haar echt behulpzaam en geen flirt. Lief, aardig en niet het type dat voor iemand een wrok zou koesteren. Zeer teleurstellend. Maar ja, ze kon niet gelijk de eerste keer beet hebben – toch? Sowieso zou het een goede oefening zijn om zich normaal te gedragen. Om zich te gedragen zoals van haar verwacht werd. Dus zette ze haar kap af en onthulde haar engelengezichtje waar een vriendelijke glimlach op lag. Ok, wat voor jochie had ze voor zich? Duidelijk zichtbaar liet ze haar lichtblauwe ogen langs zijn lichaam glijden. Op een vreemde manier leek hij op haar. Hij was ook lang, had ook blauwe ogen en lichtblond haar: hoewel zijn lokken eerder wit waren en de hare goudkleurig. Maar het waren niet de overeenkomsten die haar aandacht vingen, het was die grijns die op zijn lippen speelde. Een grijns die recht tegenover zijn beleefde woorden stond. Het waarschuwde het meisje dat de jongen wel eens iets gevaarlijker, en dus interessanter, kon zijn dan ze op het eerste moment had ingeschat.
Haar mondhoeken krulden zich gevaarlijk omhoog terwijl ze naar hem knikte. “Oh, nee – dat niet.” Opnieuw gleden haar ogen langs zijn lichaam alsof ze een stuk vlees bij de slager inspecteerde. Niet dat het voor haar nodig was om de jongen nog een keer te bekijken. Met de eerste blik had ze zijn fysieke sterkte- en zwaktepunten al kunnen inschatten. Dit was eerder om de jongen op de kast te jagen of op z’n minst ongemakkelijk te laten voelen. “Maar je kan me wel ergens anders mee helpen.”
Rustig liep ze op hem af, liet haar lichte ogen geen seconde van de zijne afglijden. Toen ze maar enkele centimeters van hem verwijdert was, hield ze halt en kantelde haar hoofd. Het jochie was interessant en het was leuk om te zien hoe hij zou reageren. Een nieuw speeltje en dat terwijl ze hier nog amper vijf minuten was: how pleasant. Ze tilde haar hand en streek met haar nagels langs zijn kaaklijn. “Jij, mooie jongen,” voor even onderbrak ze haar woorden en zette haar nagels in de wang van de jongen, “kan mij mooi helpen door een rondleiding door deze school te geven.” Ze nam haar hand weer terug en deed enkele passen naar achteren. Brutaal trok ze haar wenkbrauw om hoog in afwachting op een reactie.

PROFILE MAGICIAN

» The one and the only... ||open||
» Sins and stories||Lie, Razina, August, Savador, Malekith
» Alone or not? [Open]
» Hello there! (OPEN)
» It would be fun, they said || Open

tell me your sins || open.

tell me your sins || open.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen