Energy saving mode

Roakes nam haar tas en checkte of ze alles bij had: drinken, eten, kersentaartjes, handdoeken... Ja, het klopte. Ze keek door het raam en zag dat het een stralende dag was.
Ze stapte relaxed naar de waterval, waar ze haar gerief installeerde in de volle zon. Ze trapte haar slippers uit en gooide haar jurkje in haar tas. Ze dook meteen het water in en schrok van hoe koud het was. Ze kroop eruit en sloeg haar handdoek om zich heen, terwijl ze over het meer keek en een beetje at.
Er was geen wind vandaag en de zon brandde aan de wolkeloze hemel. Het water gleed snel naar beneden van de waterval naar het meertje dat er stond. Het was zoals Roakes zich nu voelde: eerst dreig je naar beneden te vallen maar je komt goed neer. Alles was goed met haar nu, ondanks de problemen die ze eens had.
Ze legde de handdoek op de grond en ging ontspannen liggen. Ze sloeg haar boek open en begon te lezen, tot ze het kraken van takken achter haar hoorde. Ze stond op, sloeg haar handdoek om haar schouders en liep naar de richting van het geluid.

[Open voor iedereen]

Het was een warme dag vandaag. Boris zuchte en keek naar buiten. Hij was van plan om vandaag goed te gaan leren, en dan nog een uur of 3 piano te spelen. Maar het was nu echt te warm om te gaan leren dat had Boris nu ook wel door. Met een zucht stond Boris op en pakte een boek en liep met langzame passen naar buiten. Jammer genoeg was het buiten niet minder koud het leek er zelfs op dat het buiten warmer was. Ook waren er buiten veel meer mensen dus boris besloot om naar een rustige plek te gaan. Snel dacht hij na, waar zou het nu wel eens rustiger kunnen zijn? Het eerste wat bij Boris op kwam was de waterval. En door het koele water was de kans ook nog eens behoorlijk groot dat het daar een klein beetje kouder was. Het zou noet zo veel verschillen maar minstens 2 graden. Het lopen zo wel heel vermoeiend zijn, dus het was lastig om te beslissen. Boris zuchte en knikte, hij deed echt alles om even naar een koelere plaats te gaan. Hij liep wel behoorlijk langzaam, maar dat was de schuld van de warmte. Toen besloot Boris z'n boek te gebruiken als waaier. Met een snelle beweging wapperde Boris het boek vlak bij z'n gezicht zodat hij gelijk een klein beetje kouder was. Toen merkte Boris dat het een klein beetje koeler begon te worden want hij was dus al vlakbij de waterval. Boris struikelde bijna over een tak dat toen begon te kraken maar gelukkig viel hij net niet.

Het was een jongen die kwam aanlopen. Hij struikelde bijna over de tak. Roakes bekeek de jongen even. Ze trok haar handdoek was strakker rond haar lichaam en zei: "Wie ben jij? Je zou maar beter oppassen voor takken, denk ik." Ze grijnsde even breed en wenkte de jongen naar de oever waar zij net had gelegen. Ze legde de handdoek op de grond en ging verder zonnen terwijl ze las. Ze keek even op van haar boek en draaide haar hoofd: "Kom je nog?" vroeg ze ongeduldig. Ze bleef naar de jongen kijken.

"Wie ben jij? Je zou maar beter oppassen voor takken, denk ik." zei het meisje. Licht beledigd veegde Boris z'n jasje schoon ern keek naar het meisje. Ze keek met een brede grijns naar Boris en wenkte hem om te komen. Boris keek met een emotieloze blik naar het meisje. Ze zat op een handdoek en las een boek. Toen keek ze nog even naar Boris. ''Kom je nog?'' vroeg ze ongedulig. ''Alsjeblieft, als je wilt weten hoe iemand heet moet je eerst jezelf voorgesteld hebben. Kijk en leer. Goedemiddag ik ben Boris Charles Phillipe Vos maar noem me maar Boris. En wat is joun naam?'' zei Boris met een overdreven frans accent. Boris was gewend om te zeggen wat hij wil waneer hij maar wil, en dat is nu een van z'n gewoontes. ''En ik kom alleen omdat ik zelf wil'' mompelde hij nog steeds met een frans accent, hij had het niet echt tegen het meisje maar hij wilde het zichzelf nog even duidelijk maken. Hij had z'n linkerhand tot een vuist gemaakt want daar zat een enorm litteken, dat hij gekregen had toen hij 4 was. Toen leefde z'n ouders en z'n tweeling zusje Zora Beatrijs Vos nog. Het huis stond in de brand, en omdat Noir de kat van Boris zich gedraagt als een hond had ze hem wakker gemaakt en z'n leven gered. De rest in het huis waren overleden. Rustig ging Boris naast het meisje zitten.

''Alsjeblieft, als je wilt weten hoe iemand heet moet je eerst jezelf voorgesteld hebben. Kijk en leer. Goedemiddag ik ben Boris Charles Phillipe Vos maar noem me maar Boris. En wat is joun naam?'' zei de jongen met een overdreven Frans accent. ''En ik kom alleen omdat ik zelf wil'' mompelde hij. Hij ging naast Roakes zitten. Roakes lachte en rolde met haar ogen. "Ik ben Roakes Dust." zei ze terwijl ze Boris' Franse accent imiteerde. Ze grijnsde, rolde zich op haar rug en las verder in het boek.

"Ik ben Roakes Dust." zei Roakes met een grijns, ze deed het accent van Boris een beetje na. Boris keek naar Roakes zonder ook maar een moment te lachen. Toen hij voordeed om je netjes en beleefd voor te stellen had hij niet verwacht dat het meisje z'n accent ging na doen, Boris voelde zich een klein beetje beledigd. Het meisje lag met haar rug in het gras en las in haar boek. Het liefst had Boris heel boos gereageerd maar toen besloot hij volwassen te doen en maar niet te reageren om de grap over z'n accent. Boris keek naar het water dat vlak bij de waterval stroomde. Hij had z'n linker hand nog steeds als vuist maar toen begon het litteken pijn te doen. Boris boog zich een beetje over het water en deed voorzichtig z'n hand in het water. Het water voelde koud aan. Toen hij z'n hand weer uit het water haalde keek hij naar het enorme litteken op z'n hand. Het litteken liep vanaf z'n duim tot z'n pink, het was best groot dus. Toen sloot hij z'n hand weer want hij wilde het liefst niet dat Roakes z'n hand zag, want de meeste mensen vroegen gelijk verder. Over hoe het gekomen was, of het ook nog pijn doet, waarom het litteken zo groot was. Boris zuchte toen hij merkte dat het litteken minder pijn deed en ging weer zitten. ''Aangenaam kennis met je te maken'' Momeplde Boris, het was misschien een beetje aan de late kant maar nu pas kon Boris normaal iets zeggen zonder boos te klinken, hij zou juist zo boos klinken door dat Roakes z'n accent na deed. Boris probeerde z'n accent te minderen maar het was onmogelijk voor hem. Boris keek boos, wat kon het hem ook eigenlijk schelen wat anderen van z'n accent dachten.

Boris zag er een beetje beledigd uit na het grapje. Hij keek naar het water en dan naar zijn hand. Hij stak zijn hand in het water. ''Aangenaam kennis met je te maken'' mompelde Boris. Hij keek boos. Roakes zuchtte en zei: "Het was maar een grapje, hoor." Ze rolde met haar ogen. Roakes keek naar Boris' hand, waar ze een litteken zag. Ze besloot er maar niks over te zeggen, anders zou Roakes nog meer gezeur over haar hoofd krijgen en ze wist dat ze haar lach niet zou kunnen inhouden als Boris een preek deed met dat grappige accent van hem. Ze hield dus maar haar mond.

Roakes zuchte. ''Het was maar een grapje, hoor." zei Roakes en rolde met haar ogen. Boris keek minachtig naar Roakes, misschien vond zij het grappig maar Boris vond het kwetsend en zelfs eerkrenkend. Hij kon er toch niks aan doen dat hij zo'n accent had. Maar Boris wist dat hij behoorlijk gemeen terug had gereageerd maar was niet van plan om z'n excuses aan te bieden. ''Tuurlijk, ik was gewoon even vergeten te lachen.'' Zei Boris bitter en lachte behoorlijk nep. Deze keer liet z'n accent hem toch een beetje vriendelijk klinken, maar mensen die goed oplette zouden merken dat Boris sarcastisch was. Boris had de heletijd geen moeite gedaan om Roakes ook maar even vriendelijk aan te kijken, in plaats daar van keek hij naar het water. Zelfs Boris kende de grens tussen iets duidelijk maken en overdrijven en besloot over iets anders te beginnen. ''Ik was van plan om vandaag te gaan leren en nog even piano te spelen maar ik kon me eigenlijk niet echt concentreren op m'n werk. Het is behoorlijk warm vandaag hè?'' Zei Boris met zijn nog steeds overdreven Franse accent. Hij klonk nu niet meer zo gemeen en zelfs een beetje vriendelijk. Nu keek hij wel even naar Roakes. De meeste mensen vonden het vreemd als ze naar Boris keken hij had vriendelijke ogen, maar als je hem kende zou je wel anders denken. Alleen de mensen die Boris een kans geven zien z'n vriendelijke kant.

''Tuurlijk, ik was gewoon even vergeten te lachen.'' zei Boris bitter en hij lachte. Roakes hoorde dat het geen echte lach was. Roakes zuchtte. Boris zei: ''Ik was van plan om vandaag te gaan leren en nog even piano te spelen maar ik kon me eigenlijk niet echt concentreren op m'n werk. Het is behoorlijk warm vandaag hè?'' Roakes knikte. Nou, dat was even anders, hij was vriendelijk. "Het spijt me van daarnet," zei ze oprecht. Soms kon ze wel eens grapjes maken, maar nu meende ze het echt, dat kon je horen aan haar stem. Ze vond Boris niet de leukste, maar ze was wel altijd vriendelijk als ze weer iets had mis gedaan.

Luka keek naar de twee mensen die daar stonden.hij liep er voorzichtig naar toe.h-hoi roakes zei hij zachtjes.hij keek anstig uit zijn ogen.luka was nergens zonder alois maar dit keer had alois gezegt dat hij eventjes weg moest gaan.hij rilde.hij keek anstig naar roakes en de jongen naast haar.ik dacht dat je op alois was ben je nu met iemand anders?hij glimlachte.hij keek naar roakes.luka wist niet wat nou echt liefde was maar wel wat broederliefde was.hij glimlachte klein.srry ik heb me nog niet voorgesteld aan u.ik ben Luka macken het broetje van Jim macken.eigelijk heet jim nu Alois trancy maar ja.hij keek een beetje treurig maar glimlachte snel weer.

"h-hoi roakes." hoorde Roakes plots. Ze draaide zich om en zag Luka, de broer van Alois staan. "ik dacht dat je op alois was ben je nu met iemand anders?" zei Luka. Hij glimlachte. "sorry ik heb me nog niet voorgesteld aan u.ik ben Luka macken het broetje van Jim macken.eigelijk heet jim nu Alois trancy maar ja." zei hij tegen Boris. Roakes keek een beetje geschrokken, maar antwoordde toen rustig: "Ik ben niet meer op Alois." Ze glimlachte zacht en zei: "Ik heb besloten om hem gelukkig te laten worden met Taiga. Hij ziet me toch enkel als vriendin." En toen voegde ze er bitter aan toe: "En ik ben niet samen met hem, want hij kan toch niet tegen grapjes." Ze keek even boos, maar lachte daarna weer vriendelijk naar Luka.

Opeens kwam er een kleine jongen aan. Boris besloot er niet op te letten. ''h-hoi roakes. '' zei de kleine jongen. Hij bleek Roakes te kennen. Boris zuchte licht geirriteerd. ''ik dacht dat je op alois was ben je nu met iemand anders?'' zei de jongen. Dat trok Boris z'n aandacht wel. Boris z'n wenkbrauwen schoten omhoog. Z'n blik werd koud en keek hij keek naar de jongen. Hij probeerde duidelijk te maken dat Boris niet tegen zulke opmerkningen kon. ''srry ik heb me nog niet voorgesteld aan u.ik ben Luka macken het broetje van Jim macken.eigelijk heet jim nu Alois trancy maar ja.'' zei Luka. De boze blik van Boris veranderde in een beleefde blik hij had niet verwacht dat Luka zich zo beleefd zou voorstellen. Boris knikte om beleefd te zijn. "Ik ben niet meer op Alois." zei Roakes. "Ik heb besloten om hem gelukkig te laten worden met Taiga. Hij ziet me toch enkel als vriendin.". Boris keek minachtig. "En ik ben niet samen met hem, want hij kan toch niet tegen grapjes." zei Roakes. Boris maakte een kss geluid en keek weg. Hij kon er niet tegen dat Roakes dacht dat ze beter was dan hem. ''Ik zou nooit verliefd worden op zo'n kinderachtig mens'' zei Boris met een overdreven frans accent en snoof minachtig door z'n neus. bovendien was het meisje waarschijnlijk te jong voor Boris hij was namenlijk 18.

-sorry dat boris zo...hoe zal ik het zeggen...onaardig was ^^

Boris maakte een kss-geluid en keek weg. ''Ik zou nooit verliefd worden op zo'n kinderachtig mens'' zei Boris en snoof minachtig door zijn neus. Roakes rolde met haar ogen en keek weg van Boris. Ze kon hem gewoon niet meer aanzien. Hoe kan het toch dat sommige mensen zo vervelend zijn. Ze keek naar Luka en vroeg vriendelijk: "Zo, hoe is het met jou en Alois, Luka? Of moet ik Jim zeggen in plaats van Alois?" Ze keek naar Luka en negeerde Boris volledig. Dat was misschien kinderachtig, maar wat kon haar dat schelen?

--Kort en flut =p

Roakes draaide haar ogen weg van Boris. Boris draaide zich ook weg van Roakes, hij kon er niet tegen als mensen hem negeerde. "Zo, hoe is het met jou en Alois, Luka? Of moet ik Jim zeggen in plaats van Alois?" zei Roakes vriendelijk tegen Luka. Boris voelde de woede omhoog borrelen, hij werd gewoon genegeerd! Licht geirriteerd zuchte Boris en toen keek hij naar het water. Hij moest niet te veel aandacht aan Roakes besteden, dat zou zonde van z'n tijd zijn. En bovendien wat zou hij er mee bereiken om gemeen terug te doen. Hij zou alleen naar het zelfde niveau zakken als haar. Was het nou maar wat kouder dan kon Boris gewoon leen en piano spelen. Opeens realiseerde Boris dat hij een boek bij zich had. Het ging over de geschiedenis van allemaal beroemde kunstenaars en hun kunstwerken. Boris was daar wel geintreseerd in en opende het boek. Wist je dat Vincent van Gogh pas na z'n dood beroemd werdt?''' zei Boris.

Boris zuchtte, hij klonk een beetje geïrriteerd. "Wist je dat Vincent van Gogh pas na z'n dood beroemd werdt?" zei Boris. Roakes draaide zich om naar Boris en zei: "Leuk." Ze glimlachte een beetje vreemd en keek mee in het boek van Boris. Er stonden dingen in over kunstwerken. Ze las eerst een beetje en nam dan haar eigen boek, dat had tenminste een verhaal. Roakes hield niet echt van informatieve boeken, maar ze was dan ook niet echt zo'n leergierig meisje. Nieuwsgierig wel, daarentegen.

PROFILE MAGICIAN

» Just feel the energy of the forest
» Energy of nature. {closed}
» Magique de la Mode || Raven

Energy saving mode

Energy saving mode

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen