Hij dinn't mind, mooi zo. Ze glimlachtte alleen schaapachtig, wat kon ze eigenlijk anders doen. Ze danstte wat, en dronk guaw haar Sprint leeg. Life was good, haar motto, maar ze had verschillende motto's, eigenlijk teveel, en dan ook nog die weirdo woorden, ze lachtte ineens, zonder aanleiding, zou wel door de alcohol komen. De muziek werd rustiger, Elveria legde haar armen boven zijn hals en bewoog zachtjes heen en weer, haar heupen wiegden op de maat van de muziek, blijkbaar vond Lorenzo het wel leuk dat ze zo dansden, zijn stem was hees, en ze voelde zijn warme handen om haar middel glijden, ze grijnsde, en werd er plotseling alert op dat Lorenzo zich naar voren toe boog. Ze deed niets, boog niet naar voren noch naar achteren en voelde hoe zijn lippen zich op de hare drukte. Zacht en warm, ze boog zich naar hem toe, kuste hem ook, en boog zich toen van hem af. Ze keek hem even serieus aan, toen kwam de klap. Hard. Met de vlakke hand. Toen lachtte en keek hem aan.'Nog een keer.' Ze boog zich weer naar voren en kuste hem weer, nu langer, op zijn mond. Ze keek hem toen aan, met heldere ogen.'Sorry dat ik je sloeg, moest gewoon even,' En ze haalde onschuldig haar schouders op. De muziek ging langzaam over naar iets wilders, en snel rende Elveria naar de bar. Ze keek naar de twee glazen en zette er een in Lorenzo's hand.'Proost!' En ze klingelde haar glas tegen de zijne, waar wat bier over zijn hand gutste. Ze boog zich naar achteren en in een keer dronk ze alles in een teug op. Ze veegde haar mond af met haar hand. Dit was lol, plus, ze had waarschijnlijk een vriendje. Nummer een, de echte ware aangezien haar uithuwlijking een lelijke ouwe kwal was met pukkels en dingen die ze liever niet zag. Ze kuste hem even op zijn wang, vulde haar glas nog een keer, dronk het in snelle partjes op en verdween naar buiten. Frisse lucht maakte haar gedachten helder, maar ze giegelde alleen en leunde tegen een lantaarnpaal aan, wachtend op Lorenzo, misscien kwam hij niet? Ze schudde het van zich af, hij kwam wel, en anders kwam ze hem persoonlijk halen.

''Waarom sloeg je me?'' Was zijn vraag en zijn ogen waren nog groot en een lichte, rode afdruk van haar hand gloeide nog na op zijn wang. Nonchalant haalde Elveria haar schouders op, haar ogen glinsterden in het licht van de lantaarnpaal en de heldere nacht. De lucht voelde fris aan, koeltjes maar niet kil, eigenlijk een perfecte zomernacht. Ze grijnsde alleen ze wist niet waarom.'Omdat ik even mijn aggressie kwijt moest.' Sprak ze toen netjes, de Alcohol werkte goed in op haar, e waren bijde helemaal dronken, Lorenzo meer als zij omdat zij het wel gewend was, maar ook zij was behoorlijk dronken en soms volgde er grote giegelbuien waar ze niets aan kon doen. Hij pakte voorzichtig haar pols vast en trok haar dichter naar hem toe, Haar ogen schitterden van opwinding en haar mond vormde een kleine, perfecte o. Zijn neus proefde de geur van haar haren, wauw, was dat zo bijzonder? “Je bent mooi, weet je dat?” O ja, dat wist ze wel, ze had al talloze vervelende ouwe mannen achter haar aangehad als ze door de straat liep met haar hoge hakken aan. Ze glimlachte alleen liefjes en kuste zijn voorhoofd, waar ze amper bijkwam, zelfs als ze op haar tegen ging staan. Hij was eigenlijk wel schattig, en om de een of andere reden wilde ze hem een lepel laten zien, gewoon om te peilen hoe hoog hij kon schreeuwen, helaas had de barman dat niet in zijn arrangement voor haar en had ze er ook ''toevallig'' geen bij. Ze keek hem lang aan, de glimlach vervaagde en een tikkeltje serieus stonden ze daar. Uiteindelijk kwam er een zacht antwoord uit op zijn je bent mooi-zinnetje.'Jij ben mooier.' Fluisterde ze, en haar lippen drukten zich zacht op de zijne. Dit was een geweldige avond.