My first, long day

Quana kon een gaap niet onderdrukken toen ze opstond. Ze keek naar haar bed. Ze begon die langzaam op te maken. Ze zag dat de andere meiden dat niet deden. Ze vroeg zich dan ook af of ze dit wel moest doen. Quana spande haar spieren en gooide de laken zover mogelijk over het bed gespreid uit. Het bleek te lukken. Quana keek blij naar het bed, alsof ze net een prijs gewonnen had. Ze had gisteren haar koffer leeggemaakt, een kast en een bed uitgekozen en had alles ingeladen. Het was vreemd, om opeens met andere meiden op een kamer te slapen. Quana was wel snel aan het idee gewend. De meiden hier bleken wel aardig te zijn. Gelukkig. Quana keek omhoog, zag de laatste vertrekken en zuchtte. Ze mocht nog van geluk spreken dat het weekend was. Als het een schooldag was geweest, was ze nu gegarandeerd te laat gekomen. Misschien zagen ze het je eerste dag wel door de vingers. Maar dat moest Quana nog even herhalen in haar hoofd. Ze keek naar het plafond, dat wit was. Niets speciaals. Quana opende haar kast, door middel van de kastdeuren in tegenovergestelde richting van elkaar te duwen. Een volle kast kwam ze tegemoet. Quana schaamde zich er niet voor. Er waren meisjes die meer kleren hadden dan haar. Ze was ook niet als rijk meisje gezien, dus ja. Eigenlijk was ze dat ook helemaal niet. Dat gaf haar uiterlijk, volgens haar dan, ook helemaal niet aan. Quana keek naar haar spiegelbeeld toen ze in de badkamer stond. Ze begon haar make-up te bewerken. Mascara en roze lipgloss. Meer niet. Ze keek onzeker naar haar spiegelbeeld, maar werd toen zeker. Ja, dit was wel goed. Te laat kwam ze erachter dat ze nog andere kleren moest aantrekken. Echt zij weer! Quana koos voor een kort, geruit rokje, met daarboven een roos t-shirt aan te trekken. Quana hield van een beetje combineren. Het was niet altijd geweldig, maar als zij het zelf leuk vond, konden de reacties van andere mensen haar nauwelijks schelen. Schoenen had ze niet. Daar hield ze niet van, eerlijk gezegd. Quana keek naar haar make-up. Wonder boven wonder zat alles nog precies zoals daarnet. Ze kamde haar haren gauw en ging toen pas naar beneden. De zon scheen fel op haar gezicht en Quana knipperde een paar keer met haar ogen. Quana liep over het grasveld, helemaal achter door naar een prachtig meer. Daar liet zij zich neerzakken. Ze stak haar voeten in het water en bewoog die heen en weer. Het was lauw-achtig. Niet koud, niet warm. Precies goed. Ondanks dat het winter was, had het nog niet echt gesneeuwd. De zon scheen fel. Het leek eerder zomer. Maar lang zou dit niet duren. Quana keek naar de felle zon, terwijl ze haar voeten nogmaals heen en weer bewoog.

Renn liep door het zachte gras richting het meer. Naast zich hoorde hij de doffe geluiden van Cathe's pootjes en het ritselen van het gras toen ze zich voorbewoog naast hem. Hoewel het voor de verandering een zonnige dag was kon Renn de waterdampen van de winter in de lucht akelig goed voelen. Ze nestelden zich diep in zijn botten en lieten hem rillen. Hij hoorde dat Cathe haar pas inhouden en stopte zelf ook even. 'Wat is er nou?' vroeg hij zacht. Cathe trippelde verder en klom via Renns been omhoog waarna ze in zijn nek ging liggen. Ze trok zachtjes aan Renns grijze vest. Renn lachte zachtjes op Cathe's actie. 'Ik snap het al. Rustig maar, ik word heus niet ziek hoor,' grinnikte hij terwijl hij op de tast zijn vest dicht ritste en zijn capuchon over zijn hoofd trok zodat niet langer te zien was dat hij blind was. 'Kom, we hebben nog even voordat de les begint. Laten we nog even naar het meer gaan,' sprak hij zacht tegen de otter. Met zijn handen in zijn vestzakken liep Renn verder naar het meer. Maar nog voor hij daar was aangekomen stopte hij abrupt. Cathe maakte zachte, piepende geluiden. 'Ik weet het Cathe. Ik voelde het al,' zei Renn zo zacht dat zelfs de otter hem maar met moeite kon horen. Er was nog iemand anders bij het meer. Renn kon het voelen aan de zeventig procent water waar een lichaam mee gevuld was. Dicht bij het meer zat nog een persoon. Waarschijnlijk zat hij of zij want anders was het water uitgespreider geweest. Nu was het meer geconcentreerd op een enkele plek.

Quana voelde het water met haar bewegingen meegaan. Ze bewoog nogmaals met haar voeten. Ze ging zachtjes heen en weer. Het water spatte vrolijk mee. Quana voelde zacht aan het water. Een tinteling schoot door haar heen en meteen kreeg ze kippenvel. Haar voeten waren aan het water gewend, maar haar handen blijkbaar nog niet. Quana keek weer naar het water en raakte het opnieuw aan. Een nieuwe tinteling, deze keer minder onverwacht, schoot door haar heen. Quana glimlachte. Deze aanraking deed ze nog een stuk of drie keer, totdat ze het water wel gevoeld had. Haar rug prikkelde opeens. Quana had zin om zich in een ruk om te draaien. Ze voelde gewoon dat iemand naar haar keek. Ze draaide zich langzaam om. Een jongen. Quana wierp een snelle blik op zijn lichaam. Hij had zwart, sluik haar, dat een beetje piekte. Quana wist niet goed wat ze moest zeggen. Haar voeten bewogen nog steeds zachtjes in het water mee, als een instrument die maar niet wilde stoppen. Quana keek naar de jongen. Ze kon zijn ogen niet zien. Hij was zo gebogen, dat zijn haar en zijn kap voor zijn ogen vielen. Tenminste, van Quana's beeld was dit toch te zien. Wat moest ze doen? Quana wist het niet zeker. Quana begon met haar handen nu ook door het water te waden. In de eerste ontmoeting was ze meestal een beetje een ei. Ze keek omhoog naar de lucht. Ja, zo haalde ze echt goede punten bij iemand. Nee, ze moest het anders aanpakken. 'Hallo,' zei ze tegen de jongen, terwijl ze zich toen omdraaide naar hem. Ze bleef hem even aankijken, tegen zijn gezicht aan, maar de beweging begon pijn te doen. Quana was gedwongen om zichzelf weer terug te draaien. Ze hees haar voeten op en zette ze op het gras neer. Zou ze opstaan of gewoon blijven zitten? Quana wist het niet. Ze legde haar voeten weer terug in het water. Ze was hier nu eenmaal een eitje in. Ze keek naar de jongen. Misschien was de jongen een beetje verlegen, of net zo slecht hier in als zij. Dan werd het haar in elk geval al een beetje meer makkelijker gemaakt. Quana keek om zich heen en keerde zich daarna naar de jongen, haar rekkende spieren negerend.

PROFILE MAGICIAN

» Long, long night
» It's been a long, long time..
» We've been apart for so long..
» awake after so long
» Long time, no see....

My first, long day

My first, long day

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen