Eindelijk aangekomen

Zelkor zat in de shuttle die nu lande de deur schoof open en een jongen met wit haar stapte uit en keek even rond. Hij had niet zo heel veel spullen bij maar toch wel om zeker enkele maanden vol te houden hier. Normaal was hij binnen een paar dagen al weer weg met Antoy maar er kon nog wel wat gaan gebeuren. Zijn witte haar hong langs zijn gezicht en hong net niet voor zijn ogen. De zilveren ringetjes in zijn oor scheld glansde even toen hij was uitgestapt. In zijn nek sierde het teken van zijn familie,maar zijn familie was bijna dood daarom leefde hij bij de Desperados en die hadden hem gestuurd om Antony mee te nemen.

Diva had zelf al vernomen dat er een shuttle uit Shadra was geland en was direct gaan kijken. Haar vermoedde was juist geweest want ze zag Zelkor uitstappen. Toch had ze er een beetje moeite mee hem te herkennen. Hij was best veranderd. Kalm liep ze op hem af. Ze liep rechtop, zoals iemand van haar stand en opvoeding dat behoorde te doen. ''Zelkor. Dat is best een lange tijd geleden'' zei ze daarna met een kleine glimlach tegen hem. ''Je bent veel veranderd, ik herkende je amper'' zei ze daarna.

Toen hij een stem hoorde keek Zelkor meteen op en zag dan Diva staan. "Inderdaad,lang niet gezien,mensen veranderen nu eenmaal in de loop der jaren Diva"zei hij tegen haar en keek dan even naar de andere shuttle's. Dan wende hij zijn blik weer tot Diva en bekeek haar even goed. "Je weet waarom ik kom,dus ik neem aan dat dit alles was"zei hij op een zakkelijke toon tegen haar. Zijn gezicht had een emotieloze uitdrukking net zoals Antony al gezegd had. "Dus kan je me zeggen waar hij is,ik heb geen tijd om hem te gaan zoeken"zei hij dan ook tegen haar.

''Tja daar heb je toch een probleem. Ik weet namelijk ook niet waar hij is'' zei Diva kalm. Ze wist niet eens of dit een leugen was of niet. Ze had Antony bij de waterval voor het laatst gezien maar of hij daar nu nog was wist Diva niet. ''Je weet dat je problemen krijgt als je hem mee wilt nemen hè?'' zei ze daarna zelf ook op een zakelijke toon. Haar glimlach had ook plaatsgemaakt voor een zelfde emotieloze uitdrukking die Zelkor had. Ze bleef hem strak aankijken.

"Problemen,met wie dan"vroeg hij aan haar en keek dan even kort naar zijn tas die op de grond stond. Een zachte wind vloog door de platformen heen en speelde zo met zijn haar. "Diva,ik ben niet meer de simpele ziel van vroeger"zei hij tegen haar en geeuwde eventjes. Dezelfde strakke blik die ze op hem had gericht,richte hij vervolgens weer op haar. "En waarom zou ik in godsnaam problemen krijgen?"vroeg hij aan haar en keek haar even afwachtend aan.

''Dat had ik ook niet verwacht Zelkor'' zei Diva kalm op zijn conclusie dat hij niet langer meer een simpele ziel was. Ze zweeg even toen hij vroeg met wie hij dan problemen zou krijgen. ''Doe nou niet alsof je achterlijk bent Zelkor. Celedë zou doodongelukkig zijn als Antony wordt meegenomen. Je weet dat die twee niet zonder elkaar kunnen. Wil jij ze echt uit elkaar halen? Ik zie mijn zusje niet graag ongelukkig. Evenals Antony zelf wie ik bijna als broer ben gaan beschouwen'' zei ze met een krachtige stem waarme ze duidelijk maakte dat ze niet bang was voor Zelkor en ook niet voor hem zou wijken.

"Diva je weet dat ik dit moet doen,en Antony weet dit zelf ook. Hij zal hoe dan ook meegaan,daar kan een prille liefde niets aan veranderen"zei hij tegen haar op een kille toon. Hij keek haar strak aan en balde zijn vuisten even. "Al kunnen ze niet zonder elkaar,dan speel ik maar diegene die ze uit elkaar trekt,het kan me niet schelen of je hem als broer ziet of dat je,je zus niet graag ongelukkig ziet"zei hij tegen haar en schudde zijn hoofd even. Een valse grijns ruste er op zijn gezicht,en die was er ook niet af te slaan.

Diva's blik veranderde ook naar iets vals. ''Ik had wel al gedacht zo'n antwoord van je te krijgen'' zei ze nog verbazingwekkend kalm. ''Nou weet je, het kan mij niks schelen dat jij dit moet doen. Het kan mij niks schelen of jij hier problemen mee gaat krijgen. Het feit blijft dat Antony helemaal nergens naartoe gaat. En daar kan jij niks aan veranderen'' zei ze nog steeds kalm. Hij moest niet denken dat Diva Antony zomaar zou laten gaan zonder dat ze alles had gegeven.

"Diva,diva,diva. Je woorden zijn leeg,net zoals dat hoofd van jou. Antony zal wel meegaan,is het niet goedschiks,dan maar kwaadschiks"zei hij tegen haar en grijnsde even vals naar haar. Hij rekte zich even uit en daarbij glansden zijn ogen even. "Je kent mijn krachten niet meer,de jouwe heb ik de laatste dagen mogen observeren van de Desperados en geloof me,ik leg je zo plat,dan kun je niet gaan huilen bij die Savador van je"zei hij lichtjes geirriteerd tegen haar. Dan tilde hij zijn tas op en liep haar straal voorbij. Even keek hij haar nog aan maar dan verliet hij het platform met een valse lach.

Diva was in dezelfde positie blijven staan toen Zelkor wegliep. Ze liet een zachte spottende lach horen om zijn woorden. Hij wist totaal niet waar zij toe in staat was. Zij kon alles hier vernietigen als ze daar zin in had. En daarbij niemand wist dat zij een lid van de Suasama was. Ze kon Zelkor zo omleggen als ze dat wou. Ze zou hem het leven zo zuur maken dat hij zou willen dat hij nooit was geboren. En wat betrefd zijn krachten? Daar was ze binnen een paar dagen wel achter. Dat was immers waar ze in getraind was.

Solomon kwam nadat Zelkor weg was uit de schaduw. Hij liep op Diva af en bleef een meter achter haar stilstaan. ''Alsjeblieft Diva, doe niets waarvan je later spijt krijgt. Laat dat joch kletsen. Er zijn andere manieren om Antony hier te houden'' zei hij zacht tegen haar. Haar spottende lach stond hem totaal niet aan. Ze was iets van plan, iets dat meerdere levens ging kosten als het nodig was. En dat was juist waar Solomon haar tegen moest beschermen.

PROFILE MAGICIAN

» Aangekomen
» Net aangekomen
» Nieuw aangekomen.
» Aangekomen bij Dorchadas
» Eindelijk rust.

Eindelijk aangekomen

Eindelijk aangekomen

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen