awake after so long

Aiden zwierf wat verward over het schoolterrein.Net had een meisje naar hem gestaard en gewezen.Nou was dat niet absurd,het ging natuurlijk om hem,maar toen hij haar er naar vroeg,had ze trillend gezegd dat hij al ruim driehonderd jaar verdwenen was.Zijn hoofd deed er pijn van.De herrineringen schenen langzaam terug te komen.Zijn lippen vormden onwennig het woord "gevangen."Hij schopte woest tegen een bevroren steen,die in tweeen splijtte."Zo lang is het toch niet geweest?",vroeg hij zich hardop af,terwijl hij op een steen aan de rand van het meer ging zitten.Dat meer was er vroeger niet geweest.Die afgebrokkelde torenspitsen die in het bos te zien waren ook niet.Hij zuchtte,en schepte wat water op met zijn handen.Eerst was het ijskoud,maar na enkele tellen begon het te stomen.Hij kon toch niet de enige zijn die weer 'Wakker' was?

''Ja ik kon het eerst ook niet geloven toen dat mij verteld werd'' Zei een zware stem achter Aiden. Deshas had eerst als bevroren naar het figuur verderop gestaart, wetend wie hij was. Daarna was hij grijnzend naar Aiden toe gelopen en stond nu achter zijn beste vriend. ''Geloof het of niet. We hebben driehonderd jaar vastgezeten in onze eigen val'' zei hij tegen hem.

(Volgens iedereen waren wij beste vrienden ofzo dus ik heb dat maar zo gelaten. Vind je niet erg hopelijk)

Aiden draaide zich om bij het horen van de zware stem.Die kwam hem bekend voor."Deshas.Dat is lang geleden,"zei hij grijnzend,en stond op.Hij was blij dat hij de eerste was die hij tegen kwam."Dus het heeft echt driehonderd jaar geduurt?"Hij krabde nadenkend aan zijn kin."Ik kan het gewoon bijna niet geloven."Aiden schudde spijtig zijn hoofd."Kan jij je nog het herinneren?Er staat me iets van bij dat er problemen waren met Ferost."Zijn blik liet er geen twijfel ove bestaan dat Deshas die problemen was begonnen."Maar daarna is het zwart."

''Alles wat ik nog weet is dat we Feorst net opgesloten hadden. Nouja, zijn verstening was begonnen. Hij kwam achter ons aan. Kennelijk heeft hij het voor elkaar gekregen ons ook op te sluiten anders zouden we hier nu niet rondlopen'' zei Deshas kalm tegen Aiden. ''Tenminste dat is alles wat ik me kan herineren'' zei hij. ''Maar vertel, hoe ben jij in godesnaam vrij gekomen?'' vroeg hij.

"Een tijdje geleden kon ik mijn armen opeens weer gebruiken.Dat was genoeg."Aiden grinnikte.
Zijn gevangenis was verkoold en vepulverd."Ik had niet verwacht dat Ferost ons zo lang kon opsluiten.Maar dat maakt niet meer uit.Het punt is dat we vrij zijn,"zei hij,en rekte zich uit."Ik mag aannemen dat je hem niet bent tegengekomen?"Als dat wel zo was geweest,was de een dood geweest en dat zou de balans hebben verstoord.Dan zou er nooit meer iemand wakker zijn geworden.Ondertussen was hij weer gaan zitten,en nodigde Deshas met een handgebaar uit om hetzelfde te doen.

''Dat houd alleen maar in de dat gevangenissen goed werkte'' zei Deshas kort. Echt blij kon hij daar nu niet om zijn. ''Ik ben eigenlijk 'wakker' geworden door Clera. Ik voelde haar aanwezigheid. Ik voelde weer leven in haar. Dat bracht me genoeg bij positieven om uit mijn verstening te ontwaken. Jammer genoeg stond ik precies op de bodem van dit meer'' zei hij met een kleine grijns. Deshas ging naast Aiden zitten en keek even naar het stille water. ''Ferost zit volgensmij zelf nog in zijn gevangenis. De enigste andere die ik tot nu toe hier heb zien rondlopen buiten jou is Clera'' vervolgde hij.

"Clera"mompelde Aiden."Maar als jij door jou tegenhanger vrij bent,zou Werta dan niet ook vrij moeten zijn?" Hij haalde zijn schouders op."Dat lijkt mij ten minste logisch."zei stem klonk vlak,maar er lekte ergernis doorheen.Zoals alle tegenhangers konden zij op z´n zachts gezegd niet zo met elkaar opschieten.Met ferost was het iets gelijksoortigs.Een lichte wind spoelde wat golfjes naar de over,maar ze leken te verdampen voor ze hem aanraakte.Aiden keek naar Deshas."Heb je al bedacht wat we gaan doen,Des?"Deshas had bijna altijd wel plannetjes.

''Dat is dus wat mij verontrust. Misschien dat ik me vergist heb ik Werta`s kracht. Maar anders zou ze binnenkort inderdaad ook vrijkomen. Het duurde voor mij ook een paar dagen voordat ik heb kunnen uitbreken'' zei Deshas kalm. Deshas sloot even zijn ogen maar een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen Aiden vroeg of hij iets bedacht had. ''Ik ben laatst wel een beetje aan het spelen geweest met de leiders van deze school. Dankzij mij is ene Savador hier nu de baas. Eindelijk weer eens iemand van Shadra. Maar ik moet zeggen dat hij de vuurmagie ook aardig beheerst. Nog een groter voordeel is dat het erg handig voor ons is om iemand als hem als leiding te hebben. Ik heb zo het gevoel dat dat nog wel eens van pas kan komen. Maar echte definietieve plannen heb ik nog niet. Een sugestie?'' vroeg hij en keek Aiden aan.

Aiden grijnsde.Typisch Deshas om iemand als een marionet neer te zetten."Geen suggesties.Maar is die Savador wel te vertrouwen?Niks persoonlijks,maar shadranen zijn nou niet bepaald de meest betrouwbare personen.Het zou toch jammer zijn als we jouw mooie poppetje zouden moeten vermorzelen omdat het ons in de vingers probeert te bijten."aiden liet demonstratief een ijspegel aan een boom zo´n 5 meter verderop ontploffen."Ik neem aan dat ik het wel zal horen als de definitieve plannen er zijn."

''De tijd zal ons leren of Savador zo loyaal en betrouwbaar is als hij ons doet geloven'' zei Deshas kalm. Hij nam het Aiden niet kwalijk. Hij had immers ook wel gelijk. Zo betrouwbaar waren Shadranen nou ook weer niet. Maar loyaal en eervol daarintegen wel. ''We leven wel in andere tijden nu Aiden. Dingen veranderen'' vervolgde hij. ''En als hij lastig is leren we hem dat toch gewoon af'' grijnsde Deshas en keek zijn vriend even aan. ''Uiteraard hoor jij het als er definitieve plannen zijn'' eindigde hij bevestigend.

Aiden lachte."Tijden veranderen,maar de lucht is nog steeds blauw."Dat was zelfs driehonderd jaar geleden al een oud spreekwoord."Wat is er met het oude schoolhoofd gebeurt?"Aiden schudde even zijn hoofd."Nee,laat maar,het is leuker om er zelf achter te komen."Grijnzend gaf hij Deshas een klap op zijn schouders,en stond op."Als we hier klaar zijn,ga ik maar eens kijken of er in dat kasteel nog wat te eten is te vinden.Ik heb al in geen driehonderd jaar iets gegeten.Tot ziens,Des."Met die woorden draaide Aiden zich om,liep drie passen,en verdween in een uitbarsting van vuur.

Deshas keek Aiden even na maar richtte zijn blik toen weer op het meer. Hij lachte even zachtjes. ''Typisch Aiden'' zei hij zacht. Deshas dacht na over de woorden van zijn vriend. Hij wist dat het oude schoolhoofd er nu niet was. Hij wist ook niet waar ze wel was. Maar hij vroeg zich wel af wat er zou gebeuren als ze weer terug zou komen.

PROFILE MAGICIAN

» My first, long day
» It's been a long, long time..
» Awake at the first cringe of morning // Open
» [Closed] Dreams are for sleeping but nightmares keep you awake
» We've been apart for so long..

awake after so long

awake after so long

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen