Algemeen
Naam: Dominic Gabriël Fedelmid
Leeftijd: 17 jaar
Afkomst:Shadra x Nova
Ouders: Dimma Kona † en Lucius Aelius Fedelmid
Broers/zussen: Sophia Fedelmid †
Magie: Dark x Light
Geaardheid: Dominic voelt geen echte liefde meer, niet voor een jongen, niet voor een meisje. Maar hij zal iedereen proberen te bespelen en te beinvloeden op iedere mogelijke manier en daarbij maakt geslacht hem niets uit.
Uiterlijk
Haarkleur: Donkerbruin tot zwart
Haarstijl: Sluik, tot op zijn kaken.
Ogen: Blauw, weinig emotie.
Bouw: Slank, eigenlijk iets te dun.
Lengte: 1.86
Huidskleur: Blank
Dierlijke vorm: ||Golden jaguar with blue eyes // Cameleon, basic color is a mixture of light and dark blue||
Innerlijk
Likes: Macht, winnen, krijgen wat hij wil.
Dislikes: Mensen die stom genoeg zijn om door te zetten en hem zelf benaderen, de controle verliezen.
''Goede'' eigenschappen: Wilskrachtig, slim, charmant.
Slechte eigenschappen: Weinig zelfbeheersing, manipulatief, neemt dingen te zwaar en persoonlijk op. Egocentrisch, gemeen, geniet ervan mensen pijn (zowel lichamelijk als geestelijk) te doen, machtsbelust.
Karakter: Dominic is iemand die je het beste kan vermijden. Hij is snel kwaad en zal dan op een doortrapte manier wraak nemen. Dit kan heel ver gaan en soms beseffen mensen zelf niet eens dat ze iets fout hebben gedaan, maar neemt hij toch wraak. Hij kan kwaad worden om de onbenulligste dingen en als hij eenmaal kwaad is, kun je dit bijna niet meer stoppen.Op het eerste gezicht lijkt hij een heel normale jongen, haast vrolijk te noemen.
Als je doet wat hij zegt, zal hij aardig lijken. Hij is bedreven in het manipuleren van gevoelens en zet je op het verkeerde been door aardig te doen. Hij is slim en kan charmant zijn. Hij doet dit echter alleen als het nodig is om iets te bereiken. Tegenover leraren gedraagt hij zich respectvol. Hij heeft geen respect voor ze, maar weet dat hij ze nodig kan hebben. Hij kan vrij goed acteren en je weet nooit of zijn woorden oprecht zijn.Hij is sadistisch en als je hem een geheim verteld hebt, zal hij het tegen je gebruiken.
Diep van binnen heeft hij ook nog een zachte kant, maar door alle gebeurtenissen en door zijn medicijnen is deze voor de buitenwereld zo goed als uitgevlakt. Maar hij heeft een zwakke plek voor dieren en als er niemand in de buurt is zal hij zich zeker over hen ontfermen. Is er echter iemand anders aanwezig, dan zal je van deze soft spot niets merken.
Hij is zwaar onder invloed van zeer verslavende medicijnen, bedoeld om zijn aggresieviteit in toom te houden. De medicijnen vlakken al zijn emoties af en maken hem sloom. Hij voelt nauwelijks vreugde of pijn en loopt met een verwonding makkelijk door.
Geschiedenis
0~5: Hij was altijd al druk en had soms woedeaanvallen. Dominic was echter ook een charmant klein ventje en met zijn grote blauwe ogen en onschuldige lachje kwam hij met veel weg. Zijn vader was dol op hem en hij werd schandalig verwend en kreeg altijd zijn zin. Dominic was slim en wist zijn ouders zo te manipuleren dat hij alle spullen die hij wilde hebben ook echt kreeg. Ze waren niet rijk, maar gaven liever hun eigen wensen op dan Dominic teleur te stellen. Dus geen romantische dineetjes bij kaarslicht meer, enkel nog speelgoed, nieuwe fietsen en andere kinderspullen.
5~8: Zijn moeder kreeg op zijn vijfde een zware depressie en moest stoppen met werken. Nu ze dag in dag uit thuis zat, probeerde ze Dominic goed op te voeden. Dominic wilde hiervan echter niets weten en zijn ware aard kwam naar boven. Hij veranderde in een onhandelbaar jochie. Zodra zijn vader het huis verliet begon de terreur. Hij pestte zijn moeder en weigerde naar haar te luisteren. Op een dag was een kamer vol met modderige voetafdrukken genoeg om haar door te laten draaien. Zij sloeg hem twee keer en sleurde hem daarna onder luid geschreeuw naar buiten. Hij stribbelde wild tegen, wat hem op nog een paar rake klappen kwam te staan. Ze gooide hem in de schuur zonder naar zijn gejammer te luisteren. Dit shockeerde Dominic, die niet gewend was straf te krijgen en luid huilend ging hij op de smerige grond zitten. Hij zat daar drie uur lang in het donker tussen de ratten toen zijn vader eindelijk thuiskwam. Die geloofde zijn zoontje meteen toen die snikkend vertelde over hoe zijn moeder gek was geworden en hem had geslagen. Zijn moeder werd naar een psychiatrische inrichting overgebracht en werd daar gedurende een jaar behandeld. Toen is ze genezen verklaard en terug gekomen. Met Dominic wilde ze zo min mogelijk te maken hebben en ze was zelfs bang voor hem. Ook hij vermeed het contact met zijn moeder zoveel mogelijk en probeerde zo goed mogelijk haar bevelen te gehoorzamen. Zij was de enige die hem echt angst aanjoeg en haar woedeaanvallen maakten hem doodsbang. Zijn moeder raakte zwanger en een gezond meisje werd geboren. In eerste instantie haatte hij het kleine onschuldige wezentje, het deed hem denken aan zijn moeder. Maar hij merkte steeds meer dat dit kindje het tegenovergestelde was van zijn moeder, ze was lief, goedlachs en aardig. Hij werd de zorgzame grote broer van Sophia en zij zorgde dat hij tot bloei kwam als lichte lieve jongen. Zijn goede kant kwam naar voren en hij beleefde een gelukkige en onschuldige tijd vol met liefde. Ze zaten samen op een kleine dorpsschool en alle leraren waren dolenthousiast over dit duo. Maar langzaam veranderde Dominic, werd haast onmerkbaar donkerder en grimmiger. Onder zijn klasgenootjes groeide de vrees voor zijn plotselinge woedeaanvallen.
8~10:Er kwam een nieuwe jongen op school, lief, schattig en populair. De nieuweling kwam bij hem in de klas te zitten en in eerst instantie leek het er op dat de twee goede vrienden zouden worden, maar deze prille vriendschap was verloren zodra hij begon. De eerrste paar dagen ging het allemaal goed en ze speelden gemoedelijk samen. Dominic werd echter jaloers op de jongen, die van hem won met spelletjes en zijn vrienden afpikte. Iedereen mocht de nieuwe jongen en in Dominics ogen werd hij vervangen door een leuker en beter exemplaar. Zelfs zijn ouders spanden in zijn ogen tegen hem samen door aan het nieuwe jochie te vragen of hij wilde blijven logeren en overdreven veel aandacht aan hem te besteden.Dominic besloot dit allemaal niet over zijn kant te laten gaan en begon een valse campagne tegen de onwetende jongen. Die was alleen uit op vriendschap en gezelligheid, maar kreeg in plaats daarvan achterbakse duwtjes bij gym en hoongelach van degene die hij als vriend beschouwde. Dominic zette de klas tegen de jongen op en maakte hem het leven zo moeilijk en naar mogelijk. De ouders en leraren hadden niets door en zo ging het ruim een maand door. uiteindelijk brak de sterke geest van het jchie en hij bood zijn nederige excuses aan, hoewel het hem nog steeds niet duidelijk was wat hij fout had gedaan. Dominic aanvaarde de excuses met een klein glimlachje en stopte de pesterijen. De kick van het overwinnen veroorzaakte een roes, het gevoel van macht werkte verslavend. Mensen domineren, manipuleren, het werkte op Dominic als een drug. Dits was de enige manier waarop hij nog blijdschap kon voelen. Hij heersde als tevoren over het schoolplein, het enige verschil was dat het deze keer onder dwang gebeurde. De overige leerlingen waren bang voor hem en deden alles om hem gunstig te stemmen. De jongen die hij gratie had verleend werd zijn trouwste volgeling en een van de weinigen voor wie hij nog enige gevoelens had. Zijn zusje beschouwde hem nog steeds als de beste en was te naïef om door te hebben dat hij verdorven was. Hij beschermde haar met zijn macht en stond erom bekend iedereen die haar in zijn ogen kwaad deed keihard te straffen. Hij was betrokken bij diverse vechtpartijen en won meestal met behulp van zijn scherpe nagels en zijn ''vriendjes''.
10: Rond deze leeftijd draaide Dominic volledig door. Hij vermoorde zijn moeder en zijn zusje om de meest onbenullige reden en in plaats van spijt voelde hij een kick. ZIjn vader nam alle schuld op zich en werd naar de gevangenis gestuurd. Dominic kwam bij zijn oom en tante te wonen.
- Spoiler:
Dominic was alleen thuis met zijn moeder. Hij kreeg honger en liep voorzichtig naar de kamer van zijn moeder. Die lag te slapen en zachtjes schudde hij haar wakker. ''Mamma? Mag ik een snoepje?'' vroeg hij op zijn allerliefste toon. Zij weigerde en duwde hem ruw weg. Hij keek haar kwaad aan en vroeg het nog eens. Weer een weigering en een bevel om naar buiten te gaan. Hij ging stilletjes naar beneden en doorzocht de keuken. Toen hij de snoeppot niet meteen zag greep hij in een reflex een scherp keukenmes. Hij nam het mee naar boven en verstopte het achter zijn rug. ''Mama, ik vraag het nog één laatste keer. Mag ik snoepjes?'' vroeg hij. Zijn gedachten waren vertroebeld door woede en in zijn hoofd was het verkrijgen van snoepjes nu het allerbelangrijkste op de hele wereld. En zijn moeder, die weigerde hem te gehoorzamen, was de allergrootste vijand. Zij schudde vermoeid haar hoofd en weigerde. Razernij nam hem nu volledig over en hij haalde het wapen te voorschijn. ''Geef me snoep, nu!!!'' sprak hij bevend van woede. Zijn ogen vlamden op en vol haat keek hij haar aan. Zijn moeder nam hem nog steeds niet serieus en wilde het mes van hem afpakken. Ze kwam overeind uit het bed en liep op hem af. Zonder precies te weten wat hij deed stak hij de punt naar voren en doorboorde haar borstkas. Bloed vloeide als een rivier over hem heen. Ze greep zijn hand vast en smeekte om hulp. Hij trok zijn hand weg en haalde zijn bebloede mes uit haar lichaam. Hij keek als verlamd hoe zijn moeder langzaam het bewustzijn verloor. Het levenloze lichaam dat daar lag leek in niets meer op zijn moeder. Dominic voelde een zekere mate van triomf toen het na een laatste rochelende ademhaling helemaal stil werd. Hij draaide zich om en liep de kamer uit. Hij drukte het lichtknopje in en in het donker was het haast niet te zien wat er aan de hand was en het was net alsof mamma gewoon sliep, gewoon nog ademde. Een rode handafdruk bleef op de witte muur staan als bewijs van de haast surealistische gebeurtenis. Het voelde als een droom, alsof dit alles niet gebeurd was en hij straks wakker zou worden en met zijn zusje en moeder zou ontbijten. Maar hij wist diep vanbinnen dat dit allemaal echt gebeurd was en hij zijn boze moeder nooit meer hoefde te gehoorzamen. Dat veroorzaakte een euforisch gevoel en elke blik op het bebloede mes zorgde dat zijn lach iets breder werd. Hij voelde zich machtig, machtiger dan ooit tevoren. Hij had iets gewild, iemand had het hem geweigerd en nu zou hij het toch krijgen.
In de keuken waste hij kalmpjes zijn handen en verwijderde alle aanwijzingen van de moord. Hij trok een schoon t-shirt aan en begaf zich naar de keuken. Het mes stak hij weer achterin zijn broek. Toen pakte hij een stoel en klom op het aanrecht om bij de snoeppot te kunnen. Hij gooide potten en pakjes uit de kast en uiteindelijk vond hij de glazen pot vol met allerlei lekkernijen. Er zat een groot hangslot op de pot en de sleutel was onvindbaar. gefrustreerd gooide hij de pot zo hard mogelijk op de grond en met een harde klap en onder luid gerinkel brak de pot open. Het snoep stroomde uit de pot en met een grijns sprong hij van de stoel. Voorzichtig verwijderde hij de glasscherven uit de snoepjes en at tot hij verzadigd was. De suiker bracht hem in een vreemde toestand, waarbij hij met wijdopengesperde ogen in het niets staarde. Zijn zusje kwam thuis en liep de keuken in. Ze vond hem met snoep in zijn mond, terwijl hij verdoofd op de grond zat. Ze wilde weten waar mamma was, zodat ze haar tekening kon laten zien. Hij antwoorde niet, maar duwde wat snoep in haar hand. Sophia liet het snoep uit haar hand vallen en bleef aandringen, tot ze uiteindelijk begon te huilen en schreeuwen. Hij stond versuft op en keek haar ijskoud aan. Dominic pakte haar arm stevig vast en begon haar naar boven te sleuren. Zijn nagels boorden zich in haar zachte vlees en de tranen sprongen in haar ogen en dropen over haar wangen. Ze kwamen aan bij de slaapkamer van hun ouders, verboden terrein als mamma aan het slapen was. Sophia protesteerde, zei dat ze niet naar binnen mochten. Zwijgend duwde hij haar naar binnen en deed het licht aan. ''Daar is mamma, ben je nu tevreden?'' vroeg hij toonloos. Ze staarde naar het onwerkelijke tafereel en liep een stukje verder de kamer in. Toen zag ze het bloed en bleef verstijfd staan. ''Ik haat je! Monster...je bent een monster! Wat heb je gedaan... Monster!'' riep ze hysterisch. Hij keek haar ijskoud aan, maar vanbinnen kromp zijn hart ineen. Deze woorden deden hem pijn, wisten hem te raken in het diepste van zijn ziel. Hij had haar vertrouwd, was van haar gaan houden en dit was wat hij ervoor terug kreeg. Met gemak duwde hij haar op de grond en haalde zijn mes uit zijn achterzak. Tranen gleden nu ook over zijn gezicht en onder hem kronkelde zijn zusje wild heen en weer. Hij bekeek haar nog eens goed en fluisterde zachtjes een excuus. '' Rustig maar... Je zult nu gauw bij mama zijn.'' Hij glimlachte wrang en met een langzame beweging zakte het mes naar beneden. Terwijl ze stierf hield hij haar handen vast en fluisterde zachtjes telkens dezelfde geruststellende woorden. Onder hem verslapte haar lichaam en hij rolde van haar af. Hij legde haar netjes neer op het grote bed en sloot haar ogen. Ze lag erbij alsof ze sliep en dat bracht de achtjarige jongen weer tot rust. Hij vouwde haar handen over haar borst en veegde zijn bebloede handen af aan de lakens. Hij haatte haar voor wat ze had gedaan, ze had hem gedwongen haar te vermoorden. Als ze gewoon niets had gevraagd zouden ze nu samen snoep zitten eten. Dan zou ze nog leven en zou alles goed komen.
Hij liep met een emotieloos gezicht de kamer uit en ging weer naar de keuken. Hij pakte de tekening op en verscheurde deze. De snippers strooide hij over de vloer en bank. Hij zette de tv aan en begon als een zombie tv te kijken. Hij voelde zich goed, hij voelde zich machtig. De moorden hadden voor een soort roes gezorgd en voor zijn ogen zweefden allerlei vervormde waanbeelden langs. Hij had een onoverwinnelijk gevoel, maar schaamde zich voor dit gevoel. De laatste woorden van zijn zusje bleven door zijn hoofd spoken. ''Monster...'' fluisterde hij telkens weer, als een mantra. ''Ik ben een monster.'' Zijn vader kwam thuis en hij zat volkomen leeg op de bank. In eerste instantie reageerde hij niet op het geroep en geschud van zijn vader en pas toen hij een flinke tik tegen zijn wang kreeg kwam hij bij uit zijn roes. Hij keek zijn vader bewegingloos aan en drukte hem het bebloede mes in handen. Zijn vader begreep niet wat er aan de hand was, begreep niet waar zijnvrouw en dochter waren. ''Dominic, wat is er gebeurt?'' fluisterde hij zachtjes. Dominic keek hem aan en zweeg korte tijd. ''Ze zijn boven, ga maar kijken. Dood me als je wilt, als je durft. Doe het of je gaat de gevangenis in. Ik zal zeggen dat jij het was... Ik zal zeggen, schreeuwen dat jij het was. Dat je gek bent. Jij en niet ik.'' Zijn vader schudde het hoofd en legde het mes op tafel. Hij vond zijn dochter en vrouw doodstil en omringd met bloed. In plaats van zijn zoon aan te geven ruimde hij al het bloed op. De politie kwam en geloofden de jonge charmante jongen meteen. Zijn vader werd meegenomen en zijn moeder en zusje begraven. De politie wilde Dominic verhoren over wat er precies gebeurd was, maar de jongen beweerde niets meer te weten, behalve dat zijn vader aggresief had staan zwaaien met een mes end at hij zich toen had verstopt in een kast. Psychiaters oordeelden dat hij een trauma had opgelopen en zich daardoor slechts flarden kon herinneren. Zijn vader werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf en Dominic heeft hem nog een keer gezien. Vlak voor het oordeel werd uitgesproken gleed er een traan over de wang van zijn vader en hij keek liefdevol in zijn zoons ogen. Dominic staarde gehypnotiseerd terug en voelde berouw van zijn daden, maar toen de hamer van de rechter neerkwam keek hij weg. Sindsdien heeft hij nooit meer spijt gevoeld voor zijn wrede acties.
10~13: De tienjarige jongen kwam bij zijn oom en tante te wonen en hij verhuisde naar een andere stad. Daar kreeg hij algauw nieuwe ''vrienden'' die hij met geweld dwong om dingen voor hem te doen. Uit angst durfde niemand iets te zeggen en voor de leraren leek hij de perfecte leerling. Hij was slim en rustig en bracht de drukke kinderen in zijn klas tot bedaren. Als iets of iemand niet naar zijn zin handelde ging Dominic tacktisch te werk. In plaats van openlijk diegene aan te vallen of ook maar enig blijk te geven van haat wachtte hij af. Dan vernietigde hij het leven van zijn doelwit vanbinnen uit. Eerst deed hij dit alleen als iemand hem iets had misdaan maar later ook als hij zich verveelde, als hij er zin in had. Volkomen willekeurig sloeg hij toe, genoot van het gevoel van macht als zijn missie slaagde. Hij maakte de beste leerlingen zwart en zorgde dat ruzies ontstonden tussen hartsvrienden. Hij flirte met meisjes en liet ze daarna openlijk vallen. Alle volwassenen vonden hem echter aardig en charmant en de enkeling die hem durfde beschuldigen werd weggezet als jaloers en leugenachtig. Hij hield zijn reputatie bij de leraren hoog en alle leerlingen die hem kenden, vreesden hem. Hij was een monster geworden, precies zoals zijn zusje had gezegd.
Op een dag kwam er een nieuw meisje op school. Ze was prachtig en met haar donkere ogen betoverde ze Dominic. Ze had de jongens voor het uitkiezen en ze wees hem af toen hij haar benaderde. Toen hij haar met een andere jongen hand in hand zag lopen knapte er iets. Hij vergat alle voorzichtigheid en maakte daardoor een fout.
- Spoiler:
Zijn rivaal kwam het verlaten schoolplein op. Hij dook weg in een schaduwrijke hoek en volgde de jongen. Hij liep telkens een stuk achter hem en in een lege steeg sloeg hij toe. Hij duwde de jongen tegen de muur en zijn mes tegen zijn keel. ''Laat haar met rust...ze wil je niet'' siste hij en hij verhoogde de druk iets. Een klein straaltje bloed druppelde over de keel en naar zijn hand. De jongen stammelde iets onverstaanbaars en geergerd keek hij hem aan. Zijn ogen fonkelden van woede en in zijn hoofd fluisterde een stemmetje dat hij het gewoon af moest maken. Hij verstevigde zijn greep op het mes en zijn andere hand klemde hij om de schouder van de jongen. Zijn nagels drongen in het zachte vlees en hij voelde de bekende sensatie toen het warme vocht over zijn hand vloeide. De jongen kromp ineen van de pijn en tranen stroomden over zijn wangen. Ze vermengden zich met het rode bloed en de roze vloeistof bevuilde zijn handen. ''Raak haar niet meer aan, hoor je me? Als je dat wel doet...'' Hij drukte nog een laatste keer tegen de keel van de jongen aan en liet het wapen zakken. Een lange bloederige streep liep horizontaal over de keel van Jiko. ''Zeg dan niet dat ik niet heb gewaarschuwd.'' Hij draaide zich om en beende weg. Hij stak de straat over om daarna in de schaduwen te verdwijnen.
Helaas voor hem werd de wond opgemerkt door een lerares op school. Hij werd bij de directeur geroepen en een stevig verhoord. Hij ontkende verontwaardigd alle betrokkenheid en deed de beschuldigingen af als jaloers gepraat. De rector geloofde hem en de ander werd geschorst. Door deze actie kwamen echter andere slachtoffers naar buiten en ze vormden een front tegen hem. Alle verscrhikkelijke dingen die hij had gedaan kwamen uit en de hoofdmeester moest deze massa wel geloven. De schorsing werd ingetrokken en de volgende dag liep de jongen als een held door de gangen en kuste met Dominic's geheime liefde. De stoppen sloegen door en voor iemand iets kon ondernemen stak hij zijn mes stevig in de rug van de jongen. Omstanders overmeesterden Dominic met moeite en hij bezorgde een groot aantal van hen verwondingen met zijn nagels en door wild om zich heen te trappen. Hij werd bewusteloos naar een ziekenhuis afgevoerd en zodra hij bijkwam werd hij door vijf psychiaters en psychologen ondervraagd. Waarom had hij geprobeerd om Jiko te vermoorden? Hij zweeg en weigerde antwoord te geven, nog te geschokt om de mannen te bespelen, te beinvloeden zoals hij bij alle volwassenen deed.
14~15:Hij werd naar een psychiatrische inrichting gebracht waar ze hem zouden behandelen. De eerste keer dat een zuster hem kwam bezoeken om een bloedtest te doen flipte hij helemaal. Hij sloeg zijn nagels in haar gezicht en deed alles om te voorkomen dat de zuster of artsen in de buurt kwamen. Met vijf verplegers werd hij in bedwang gehouden en verdoofd. Ze namen het zekere voor het onzekere en hij werd alleen in een kamertje gehouden. Via een infuus kreeg hij verschillende medicijnen toegedient. Dominic had geen contact met anderen mensen, zelfs de zusters kwamen er niet. Hij lag bijna de hele dag lusteloos op bed en door de medicijnen had hij zeer weinig energie. Vanbinnen voelde hij echter intense haat tegen de mensen die hem hier zo alleen lieten en drogeerden. Hij bedacht echter dat hij eerst hun vertrouwen weer moest winnen en gedroeg zich als een modelpatient. Hij kwam op gesprek met psychiaters en leek mee te werken. Hij boekte vooruitgang en kwam op een kamer te liggen met drie andere patienten. Hij verachtte ze, aangezien zij echt geestesziek waren en hij naar zijn idee mentaal helemaal in orde was. Aangezien zijn mes in beslag was genomen liet hij zijn nagels groeien. Hij knipte ze in scherpe punten en vijlde ze daarna. Een van zijn kamergenoten was in zo'n toestand dat hij allerlei waanbeelden had en Dominic uitte zijn sadistische behoeftes in het begin op hem. De bloederige strepen liepen over het hele lichaam van de man en op verschillende manieren maakte Dominic hem volkomen paranoia. Na vijf dagen bewerking was de man zo wanhopig en bang voor de hele wereld dat hij zelfmoord wilde plegen. Dominic had dit van tevoren door en zag dit als een goede kans om zijn verblijf in het gekkenhuis te verkorten. Hij waarschuwde een zuster en de man werd gestopt. Dominic werd geprezen om zijn oplettendheid en werd in een ander gedeelte van de kliniek geplaatst. Hier had hij meer vrijheid en het zou niet meer lang duren voor hij genezen werd verklaard. Na een half jaar was het bijna zover. Dominic zou naar huis mogen. Zijn oom en tante wilden hem echter niet meer in hun buurt hebben en hij is toen naar SSA gestuurd.
Hij kreeg in de kliniek verscheidenen verschillende medicijnen om zijn aggresiviteit en impulsiviteit te onderdrukken. Deze medicatie is vrij verslavend en als hij zijn dosis niet inneemt krijgt hij epileptische aanvallen en andere ontwenningsverschijnselen. Maar ook de medicijnen hebben bijwerkingen en Dominic wil er graag vanaf komen. Hij probeert dus steeds minder in te nemen, al heeft hij dan wel last van de ontwenningsverschijnselen.
De bijwerkingen van de medicijnen zijn ondermeer: waanbeelden, traag reactievermogen, minder gevoelig voor pijn of hongerprikkels, afgevlakte emoties(ook de positieve). Dominic is iets te mager, omdat de medicijnen zijn eetlust onderdrukken en hij dus niet weet dat hij honger heeft. Van een verwonding merkt hij soms dagenlang niets, hij voelt de pijn gewoonweg niet.
Facts:
~Dominic is dus aan het afkicken, maar nog steeds zeer afhankelijk van zijn medicijnen.
~Dominic speelt goed toneel en misbruikt dit graag om mensen te manipuleren.
~Dominic heeft ergens heel diep vanbinnen een normale, redelijk aardige kant, maar door zijn verleden en zijn medicijnen is deze zo ongeveer helemaal uitgevaagt en diep in hem verborgen.
~Hij is nogal bezitterig, dus zolang iets hem interesseert is het ook helemaal van hem en van niemand anders. Dit geldt ook voor personen, ja.
Plaatjes:
PROFILE
Onderwerp: Dominic 
do dec 29 2011, 17:49
dan zal je hem wel zien verschijnen, maar waarschijnlijk pas morgen ^^
