Weg hier?

Imeth liep stil en oplettend om zich heen kijkend door de gangen naar het lancerings platform. Zijn felpaarse ogen flitsten heen en weer of hij iemand zag. Sinds dat gedoe met Enma was Imeth heel erg veranderd. Hij was er in zichzelf gekeerd en sprak haast met niemand meer. Zijn eens zo kalme houding was verdwenen. Nu was hij schuw en schrok vaak al van het minste onverwachte geluid. Hij zou ongezien weggaan hier. Niemand zou hem missen. Hij zat te wachten op de eerste de beste shuttle die hem naar Shadra kon brengen. Hij zette zijn tas even neer en liep tussen de raketten die er al stonden door om te kijken of er eentje tussen zat van Shadra.

Norwood had in de lessen al iets aan het gedrag van Imeth opgemerkt. Hij had helaas niet de kans gehad om met hem te praten. Hij was de mentor van hem en het was zijn verantwoordelijkheid. Hij zocht naar hem en kwam bij het lanceringsplatform aan. Hij zag Imeth staan en liep naar hem toe. Hij legde zijn hand op de schouder van Imeth. Zonder door te hebben dat hij zou kunnen schrikken. Hij keek Imeth aan. "Van plan om weg te gaan?" vroeg hij kalm en keek hem aan. Hij wachtte eerst op een reactie.

Imeth kreeg een halve hartverzakking toen Norwood zijn hand op Imeth`s schouder legde. Meteen stonden vrijwel al zijn spieren in zijn lichaam gespannen. Pas toen hij hoorde en zag dat het Master Norwood was, ontspande hij een beetje. Zijn felpaarse ogen keken schuldbewust weg van Norwood toen zijn woorden tot Imeth doordrongen. ''En wat dan nog?'' vroeg hij zacht. Hij probeerde onverschillig te klinken maar de trilling in zijn stem veraadde hem.

Norwood keek emotieloos naar Imeth. "Praat niet zo..." zei hij bezorgd. "Er is iets en ik zou graag willen weten wat..." zei hij. Hij legde zijn hand op zijn rug en liep samen met hem naar een bankje op het platform. Hij ging zitten en gebaarde Imeth ook te gaan zitten. Toen Imeth zat keek Norwood hem bezorgd aan. "Wat is er?" begon hij direcht. "Waarom reageer je zo anders tegenwoordig..." vroeg hij. "Ik zie niet de Imeth die ik ken...waar is die vrolijke jongen die ik heb gezien bij de ruines?" vroeg hij. Hij keek hem aan. "Ik wil je alleen maar helpen..." zei hij en keek hem aan.

Twijfelend zakte Imeth naast Norwood op het bankje neer. Zijn felpaarse ogen keken hem een beetje schichtig aan. Ze keken de laatste tijd altijd zo telkens alsof hij voor iemand wegvluchtte. Alsof hij bang was dat elk moment iemand die hij liever niet wou zien tevoorschijn kwam. Hij zweeg een aantal minuten. ''Hij is gestorven. Samen met die duizende waaniliusies'' zei hij enkel vaag.

Norwood begreep niet bepaald waar Imeth het over had. Hij legde zijn hand op het voorhoofd van Imeth en sloot zijn ogen. Hij zag precies wat er gebeurd was met Imeth. "Ik begrijp wat er is gebeurd..." zei hij ineens. "Ik zal Madeline hier voor inlichten...." zei hij. "Het spijt me dat ik je niet op tijd heb kunnen helpen..." zei hij. "Ik kan voor jou die herrineringen proberen weg te halen..." zei hij. "Maar ik doe dat alleen als je zelf wilt..." zei hij. "Je kan niet zomaar weg gaan.." zei hij. "Er zijn vast mensen die om jou geven en vast wel mensen om wie jij geeft..." zei hij bezorgd. Hij keek hem aan. Hij wilde hem het liefst helpen.

Imeth schoof een klein beetje naar achteren toen Norwood zijn hand op zijn voorhoofd legde. ''Nee'' zei hij ineens krachtig toen Master Norwood hem vroeg om die herineringen weg te halen. ''Nee, ik wil herinerd worden aan mijn fouten zodat ik ze nooit meer hoef te maken'' zei hij nu weer zacht. ''Maar, wat U ook tegen Madeline zegt. Hou Enma hierbuiten. Ze deed enkel wat haar opgedragen was daar kon zowel ik als zij niets aan veranderen'' zei hij daarna en wende zijn blik weer af.

Norwood knikte. "Ik zal niets doen waar je het niet mee eens bent..." zei hij. Hij hoorde zijn verdere woorden. "Wie zat hier dan achter?" vroeg hij. "Wie heeft haar daar opdracht toe gegeven...." vroeg hij. Hij keek naar Imeth en vroeg zich af wie. Als het die Savador was had hij een groot probleem.

''Dat weet ik niet'' zei Imeth en keek naar de grond. ''Ze verscheen, vertelde me dat iemand haar de opdracht had gegeven me mentaal te martelen, ze voerde haar opdracht uit en verdween weer'' zei hij. Nu keek Imeth weer oip naar Norwood. ''Het is haar schuld niet. Ze heeft een stropop. Als iemand wraak wilt nemen moet hij of zij enkel aan het rode lint om de hals trekken dan is Enma verplicht wraak te nemen op degene voor wie de pop bestemd was'' legde hij uit.

Norwood knike. "Kan ik je ergens mee helpen?" vroeg hij. Hij keek hem aan. "Ik zal met Enma gaan praten..." zei hij en keek naar Imeth. "Probeer binnenkort aan iets anders te denken, of ga langs de ziekenzaal. Je hebt dan wel geen lichamelijke wond. Maar wel een geestelijke." zei hij. "Hatori of Meadriad kan je misschien wel helpen..." zei hij. Hij legde zijn hand op zijn rug. "Je moet niet zomaar weg lopen. Dat heeft in dit geval geen nut." vertelde Norwood.

''Gaat niet. Als ik m`n ogen sluit zie ik die roodgloeiende blik voor me alsof ze overal om me heen is'' zei Imeth. Hij zuchtte zachtjes en liet zijn hoofd hangen. Hij zou zeker niet naar de ziekenzaal gaan. Daar was het voor hem ook niet echt een plek om nu te wezen. Hij had gehoord dat ze Diva nu telkens onderzochten omdat ze daar een keer was geweest. Imeth had er geen behoefte aan om zijn innerlijke geheimen in een keer prijs te geven aan die doktoren.

Enma stond om de hoek van de deuropening die naar het lanceringsplatform leidde. Ze had het hele gesprek tussen Master Norwood en Imeth opgevangen. Zelfs nu, nu hij mentaal compleet verwoest was van binnen nam hij het voor haar op. Misschien ijlde hij maar Enma stelde het diep in zich wel op prijs al toonde haar uiterlijk dit niet. In de zak van haar zwarte rokje omklemde haar bleke hand de zwarte stropop. Enma liep zachtjes weg. Of Master Norwood haar gezien had wist ze niet dmaar dat kon haar nu niks schelen.

Norwood keek bezorgd naar Imeth hij glimlachte niet. "Ik kan je alleen helpen de juiste beslissing te nemen...de stap moet je zelf zetten. Ik zal je helpen er doorheen te komen, ik ga ook nog met Enma praten." Hij legde zijn hand op zijn rug en wreef er over. "Met verdere problemen kun je altijd bij mij komen..." zei hij en keek hem bezorgd aan.

PROFILE MAGICIAN

» Hé, jij ook hier? {Romanoooootjee}
» Dus ik ben nieuw hier...
» Manon HIER!
» Nieuw hier
» Opnieuw hier!

Weg hier?

Weg hier?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen