Thinking about her~

Rustig liep Jaydon over het grasveld. Hij dacht na. Over vanalles en nog wat. Maar vooral over Diamond. Hij miste haar en eigenlijk zocht hij haar. Maar het was hier zo lekker rustig... Hij ging in de dichtst-bij-zijnde oom zitten en sloot zijn ogen even. In de verte was een zwart stipje aan het rennen met een stok. Devito, zijn dobermann. Hij was zijn familie, en hij had niemand anders nodig, behalve hem dan, en Diamond. Hij gng rustig zitten en leunde tegen de stam aan. Hij keek over het grasveld, en zag Starshine Academy liggen. Het liefst wou hij weg, maar hij kon Diamond moeilijk alleen laten. Daarvoor hield hij teveel van haar. Hij ging nog wat relaxter zitten en sloot zijn ogen even.

Lieve Jaydon,
Nu je moeder en vader terug zijn kun je niet langer hierblijven. Je spullen zijn al gepakt. Ik ben even weg.

Veel Liefs, Soraia

Jaydon las het briefje keer op keer, op keer, op keer. Hij kon het niet begrijpen. Hoe kon ze hem nou terug sturen naar die vreselijke mensen? Hij kreeg tranen in zijn ogen en rende naar zijn kamertje. Hij zag zijn koffers al staan. Hij balde zijn vuisten en trapte tegen de koffers aan. Ze zei dat ze van hem hield, alsof hij haar eigen kind was. Maar dat was dus niet zo..

Soraia... Zij was de zus van zijn moeder, maar zijn moeder wilde niet dat hij naar haar toe ging. Zij hield teminste van hem. Zijn oders waren een tijd weg voor studie en Jaydon hoord alleen thuis te blijven, maar hij ging stiekem naar haar. Ze was zo blij toen ze hem zag. maar na zijn vertrek stierf ze. Van verdriet. En Jaydon had nu een leeg, zwart gat in zijn hart. Hij miste haar met heel zijn ziel. Maar ze was heen. Hij schrok op uit zijn gedachte toen hij een schim zag verschijnen onderaan de boom.

~Diamond alstublieft

Btw, Een beetje krakkemikkig Razz

Als een soort emotioneel wrak zat Diamond op de tak van een boomstam. Het was erg lang geleden dat ze Jaydon nog gezien had en ze mistte hem verschrikkelijk erg. Als ze hem zou zien dan... Ja, wat dan? Wat zou ze dan eigenlijk moeten doen? Nou ja, haar instinct zou het haar wel zeggen. Het kwam vooral door lessen en huiswerk dat ze elkaar zo weinig zagen. De laatste keer was in de ziekenzaal. Ze glimlachte als ze daaraan terugdacht. Hij was echt zo lief. Hij was een jaartje jonger dan haar, want hij was ook weer wat ouder geworden en zij werd pas wat later dan hem een jaar ouder dan nu, dus dat viel ook wel weer mee. Ze was ondertussen een flinke metamorfose ondergaan. Ze was van haarkleur veranderd en had een sexier look. Ze grijnsde. Het woord sexy zorgde er gewoon voor dat ze moest lachen. Ze wist zeker dat Jaydon verbaasd zou zijn als hij haar zou zien, maar ook zijn wenkbrauwen twee keer op en neer liet gaan, zoals jongens dat deden als ze een knap meisje zagen. Liet ze haar veranderingen maar een omschrijven, compleet in details. Ze had ten eerste haar haren laten veranderen. Ze had ze veel langer laten groeien dan eerst, tot op haar bovenbenen ongeveer. Ze had een lichtroze tint in haar haren laten verven, die permanent was. Die kon er dus in elk geval niet meer uitgaan, behalve na zes maanden wassen ongeveer, maar dan ging ze het weer opnieuw laten kleuren. Ze had er wel een uur voor in de stoel moeten zitten bij de kapper, nee, twee zelfs, maar wie mooi wilt zijn moet lijden. Ze had ook haar kleding wat anders gekocht dan ze het normaal had. Normaal zou ze alleen een jurkje dragen, maar nu droeg ze iets totaal anders. Ze droeg een soort lapje stof rond haar borst, waarvan de sluiting rond haar nek zat. De bandjes die het vast hielden met haar rokje, had ze losgemaakt en weggegooid, omdat het nogal schuurde tegen haar buik en dat pijn deed. Ze had een roze met gitzwart rokje aan, die erg kort was, maar wel mooi stond. En ze had deze keer geen schoenen aangetrokken, maar als ze schoenen aanhad, waren het van die lange laarzen. Ze had ook een hoed op, die ze schuin ophad, wat haar ene oog verborg. Haar ogen waren felblauw van kleur en ze had een mooiere huid. Ook schitterde haar huid niet meer zo als ze in de zon stond, maar wel nog een beetje.

Voor de rest had ze altijd een vlinder op haar pols. Ze had geen idee wie deze vlinder was en had het dan ook niet echt als huisdier benoemd, maar de vlinder zat wel altijd bij haar. Misschien om haar lekker ruikende parfum. Ze grijnsde. Dat zou wel grappig zijn als dat daardoor was. Ze keek op en zag een gestalte verderop rennen. Het leek op een hond. Een dobermann, ving haar scherp zicht op. Haar hart schoot omhoog en klopte daarna drie keer sneller dan het eerst deed. Een dobermann! Nee, nee, dat zou wel niet zo zijn? Of wel? Nieuwsgierig ging ze een stukje verderop te tak zitten en leunde ze naar voren. Ze hoorde iets kraken. Ze gilde. Meteen grepen haar handen naar wat nog van de stem over was. 'Irritante rottak, ik vermoord je! Ik krijg je nog wel!' schreeuwde haar zachte, haperende, melodieuze stem in de stilte. Enkele leerlingen keken naar haar en moesten lachen. 'Oprotten of ik voer jullie aan die hond daar,' snauwde Diamond en ze deed een hoofdknik naar de dobermann. Als antwoord gingen ze weg, gelukkig. De vlinder vloog van haar pols. 'Jij bent ook een goede hulp als het op dit soort situaties komt!' schreeuwde ze de vlinder na, met opgeheven vuist. 'Oké, daar gaat-ie dan,' mompelde ze en ze sloot haar ogen, waarna haar handen de grip verloren van de tak. Ze viel een eindje naar beneden en kwam handig op haar blote voeten neer. Ze keek op. 'J-Jaydon!' riep ze verbaasd uit. Haar haren zwiepten achter haar aan toen ze richting hem rende. Tranen liepen over haar wangen. Voordat Jaydon ook maar iets kon zeggen, vloog ze hem half in zijn armen en keek hem aan, zielsblij. Ze gaf hem een zoen op zijn mondhoek. 'Wat ben ik blij dat ik je weer zie!' zei ze. Het was ook echt weer een actie van haar om eerst half te vallen uit een boom en dan zo emotioneel bij Jaydon te doen alsof er niks met haar gebeurd was met die boom.

- Haha, ik vind die Diamond-hangt-aan-tak-scène echt leuk, waarbij ze zo schreeuwt, zo onnuttig Very Happy

-

''Eh?...''bracht Jaydon uit voordat Diamond hem om zijn hals vloog. Diamond! Hij sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar op haar mond. Wat had hij dit gemist. Hij kon het niet geloven. Zijn Diamond! Eindelijk! Hij liet haar los en keek haar vrolijk aan. ''Diamond...Je ziet er zo..Je bent zo......Wauw....''. Dat was het enige wat hij kon uitbrengen. Ze was in zo'n korte tijd zo erg veranderd! Maar op een goede manier. ''Wauw....''zei hij nogmaals. Hij keek haar verwondert aan. Zijn hoofd was leeg. En het enigste wat nog door zijn hoofd spookte was Diamond. Hij was Soraia spontaan vergeten. Hij stond nog nét niet te kwijlen. Langzaam sierde een glimlach zijn lippen. Die hij daarna weer op de hare drukte. Heel zacht en teder. Alsof haar lippen ieder moment konden breken. ''Ik heb je gemist..''zei hij lief.

~O.o Omfg, zo inspiloos ben ik nog nooit geweest ~

Ze grijnsde. 'Ja, een heel ander plaatje hè?' zei ze trots, toen ze Jaydon zag kijken. Ze vond d veranderingen die ze gekregen had ook wel mooi. Haar roze haar, die als satijnen was rond haar gezicht hing en alle kanten van de wereld in konden zwiepen als ze maar wou. Blijkbaar had Jaydon haar niet zien hangen aan de tak. Ze moest moeite doen om niet te lachen. Ze keek Jaydon geamuseerd aan. Ze wachtte even op wat hij zou zeggen. Ze vond het heerlijk om zijn mond tegen de hare te voelen en automatisch sloeg ze haar armen rond zijn nek en keek hem verliefd aan. Ze had alle momenten met hem verschrikkelijk hard gemist. Het was leuk om bij hem te zijn. Ze vond het geweldig om hem te zien en die sukkel in de ziekenzaal was ze allang weer vergeten. Nee, ze bedoelde niet Jaydon. Maar een of andere kwijlende sufferd die al de hele tijd achter haar aanliep, had het dus blijkbaar half opgegeven. Alleen als ze oogcontact maakten gaf hij haar nog een knipoog. Oh nee, alsof je de duivel geroepen had. Mister Winkie was er weer. Zo noemde ze hem omdat hij het nooit kon laten om te knipogen. 'Ik jou ook lieverd,' zei ze en ze kuste hem teder. Ze wou hem zo graag weer knuffelen, dat ze het gewoon deed. 'Niet achterom kijken of je wordt boos,' zei ze waarschuwend, toen ze de jongen zag. Hij knipoogde naar haar. Diamond wierp hem een vuile blik toe en trok Jaydon mee naar achteren. Ze liep naar de boom toe waar ze nog maar net tegen had gehangen. Of liever: aan had gehangen. Ze lachte hem vriendelijk en verleidend toe en trok hem tegen zich aan. Ze zakte neer en trok Jaydon naast zich. Ze legde haar hoofd liefjes tegen zijn borst en verplaatste haar lichaam dicht tegen de zijne aan. Ze keek op. Mister Winkie stond er nog steeds, een eind verderop. Gek genoeg leek hij er niet voor weg te schrikken dat ze met Jaydon was. Ze wou bijna vloeken, maar daarmee zou ze allen maar Jaydons negatieve aandacht krijgen. Ze keek naar de jongen. 'Wanneer houdt hij op?' vroeg zij zich af. 'Ben ik nu zo knap?' zei ze en ze schoot in de lach. 'Ik wil alleen jou,' zei ze zachtjes, naar Jaydon gericht.

- Flut - XD

Jaydon knikte, inderdaad het was een heel ander plaatje. Hij wiebelde even met zijn wenkbrouwen en grijnsde. Diamond's lippen tegen de zijne, voelde als vertrouwd. Hij had dit zo lang moeten missen, maar de liefde was niet afgezwakt. Toen ze hem knuffelde glimlachtte hij voldaan. Hij had haar echt gemist, een stukje van zijn leve lag nu eigenlijk in zijn armen, zonder haar mistte hij echt een heleboel. jaydon fronste even toen ze waarschuwend tegen hem sprak. Hij keek even argwanend achterom en zag een jongen staan, die hen blijkbaar erg interssant vond. Diamond trok hem mee, en hij schonk geen aandacht meer aan de jongen. Waarom huppelde hij zo vrolijk achter Diamond aan? Kende ze elkaar goed? Wat had Diamond met hem gedaan? Hij twijfelde even aan Diamond. Maar die twijfel verdween snel. Hij kreeg het zelfde gevoel als in het ziekenhuis, die misselijkheid kwam terug. Lag het aan de jongen? Blijkbaar. ''Hij stopt pas als jij minder knap wordt...''zei hij grijnsend''Nooit dus...''voegde hij er zuchtend aan toe. Hij glimlachte bij haar laatste zin maar twijfelde toch, was dat echt wel zo? Wat als ze, net als Soraia, hem opeens liet vallen. Hij trok wit weg. Soraia, nee, Diamond is niet zoals haar, tenminste, dat hoopte hij.

~Al mijn inspi is Naar Jadira gegaan, hopelijk kun je er wat mee Very Happy

Zuchtend keek Diamond naar Jaydon. ‘Dat was een lieve, maar niet echt oprechte opmerking,’ berispte ze Jaydon erop. Ze grinnikte even en ze aaide zijn wang. ‘Je twijfelt aan me,’ grinnikte ze, maar haar blik was serieus en ergens ook wel gekwetst. ‘Wel, dan zal ik helaas voor de hete, harde middelen moeten gaan,’ zei ze ondeugend. ‘Ten eerste,’ begon ze en ze stak haar middelvinger op naar de jongen. Die schrok en liep weg, wat een kwaadaardig gegrinnik van Diamond opleverde. Daarna keek ze hem rustig aan. ‘Ten tweede,’ ging ze toen onschuldig en liefjes verder, alsof ze net niks had gedaan richting Mister Winkie. Ze zette haar dijen in omgekeerde richting op Jaydons schoot, zodat ze met haar gezicht naar hem gekeerd was en met haar rug naar de rest van het grasveld. Ze liet zich net voldoende zakken dat haar bovenlijf tegen de zijne kwam en ze keek hem verleidend aan. Ze sloeg haar armen rond zijn nek en knipoogde. ‘En ten derde,’ zei ze zachtjes, maar expres zwoel zijnd. Ze boog zich voorover en drukte haar lippen vol overgave op de zijne. Ze speelde met zijn haren, ze draaide met haar vinger lokken heen en weer en liet die uiteindelijk los, zodat ze in kleine krulletjes terugvielen en even later in de originele staat. Ze keek hem aan en drukte een kus op zijn neusje en keek hem liefjes aan. ‘En nu niet meer twijfelen aan tante Diamond. Want ze heeft nog meer middelen,’ zei ze en ze bewoog een paar keer met haar wenkbrauwen heen en weer, waarna ze een melodieuze lach liet horen. Ze had haar hand in zijn nek gelegd en streelde zachtjes in zijn nek. Eigenlijk had ze best wel zin om Jaydons zwakke plek te zoeken, waarmee ze hem zou kunnen plagen.

Grijnzend keek Diamond naar Jaydon. En dan niet de plek van woorden waarmee ze hem kon plagen, nee, daden. ‘Oh, wat ben ik toch een vies vrouwtje,’ lachte ze en ze boog zich naar zijn oor toe. ‘Maar zodra we helemaal alleen zijn…’ begon ze en keek om zich heen. Eigenlijk hoefde ze dit niet eens te zeggen, want op twee mensen na waren ze helemaal alleen. En die twee mensen waren een koppeltje, zo te zien, dus so what? ‘… ben ik pas echt stout.’ Met een ondeugende knipoog boog Diamond zich terug. Ze moest op haar lip bijten om Jaydons schattige blik te weerstaan. ‘Jaydon, je moet echt eens stoppen met zo lief te kijken. Ik krijg steeds meer zin in je,’ zei ze plagend en ze aaide over zijn wang. ‘Maar bovenal heb ik je ook erg gemist,’ zei ze grijzend. Ze boog zich naar hem toe, naar zijn oor. ‘We kunnen natuurlijk dezelfde koepel bouwen als dat we deden in de ziekenzaal. Niemand hoort ons, niemand ziet ons, het rijk is voor ons alleen,’ fluisterde ze zo zwoel in zijn oor, dat ze vermoedde dat zijn haartjes daar nu wel overeind zouden staan. Ze keek hem met een blik van intense verlangen aan, maar ook met een blik die vol liefde zat en ook liefde uitstraalde. Elke mens zou het kunnen zien. ‘I love you,’ zei ze en ze drukte haar lippen weer op de zijne, van plan zijnd hem nooit meer los te laten.

- Diamond, you naughty naughty girl! Doet me denken aan Tobias van SpangaS op Survival, die zegt dat ook zo, maar dan met zijn eigen naam D: En hopelijk heb je op deze boel woorden en daden van de stoute Diamond een hoop inspiratie xd -

Jaydon glimlachte, de jongen hield hen nog steeds in de gaten. En iedere keer als Jaydon keek wees hij naar Diamond en maakte rare bewegingen. Jaydon gronste even en richtte zichzelf weer op Diamond. Hij twijfelde, inderdaad. Hij keek haar schuldig aan en richtte zijn blik op de grond. Hij keek Diamond verrast aan toen ze haar middelvinger naar de jongen opstak. Hij grijnsde toen ze op zijn schoot kwam zitten en zoel tegen hem sprak. Maar die grijns verdween en hij begon te blozen. De dingen die Diamond wilde, wilde hij dat ook? Hij was nog een ukkie, een tweede klasser! En zij, ze was maar een jaar ouder maar toch, ieder jaar telt. Hij glimlachtte flauwtjes en werd nog roder. Zijn pupillen werden groter en hij staarde in de verte. Devito kwam iets té vrolijk aan rennen. Als hij door ou rennen waren Diamond en Jaydon plat. Hij krabbelde omhoog en trok Diamond mee. Devito zag dat er niemand meer zat en sprong. Hij verdween in een paarse wolk. Jaydon keerde zich naar Diamond en glimlachtte. Hij grijnsde lichtjes en dacht niet meer aan wat net gebeurt was. 'I love you to..' zei hij liefjes en kustte haar innig. Wat zou ze nu wel niet van hem denken?

~Inspiloos, Jaydon voelt nog niet veel voor HELE innige momenten xD
Opent u een topic met Yusei, voor June??

PROFILE MAGICIAN

» Thinking.
» Thinking
» Thinking
» Thinking
» || Just thinking ||

Thinking about her~

Thinking about her~

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen