Lessons from the Master!

Romance haalde een hand door haar korte haar en liep met rustige, maar snelle passen in de richting van het muzieklokaal. Ze had al een tijdje geleden gevraagd of de muziekleraar haar zou kunnen helpen met het bespelen van de piano. Ze was zo slecht in de piano aangezien ze het nog nooit had geleerd en wilde nu dolgraag dat ze het eindelijk zou leren. Maar ze had laatst een brief gekregen van Althalos dat hij zou stoppen met de lessen vanwege omstandigheden die hij niet verder uit kon leggen en dat hij de lessen zou doorgeven. Ze zou nu les krijgen van de nieuwe Master. Als het goed was dan was zijn naam Master Raj, maar dat wist ze niet helemaal zeker. Voor de verandering had ze een broek aangedaan, een normale aansluitende spijkerbroek die zwart van kleur was. Daaronder droeg ze platte sandaaltjes en daarboven een strak shirt met korte mouwtjes. Om haar lange slanke vingers had ze een enkele zilverkleurige ring zitten, een ring die ze altijd om zou houden, maar niemand zou vertellen waarom. Ze zouden haar voor gek verklaren, maar Fire begreep haar en dat was waar het omging. Bovendien zou ze het niemand uit kunnen leggen wat er in haar hart omging en de reden dat ze het droeg. Een ring van een verrader, maar toch kon ze die verrader niet uit haar gedachten krijgen. Ze opende al automatisch de deur voordat ze merkte dat ze in het muzieklokaal was. Blijkbaar was de master er nog niet en Romance sloot de deur achter haar en liep naar een van de ramen. De mooie grote ramen waardoor ze heerlijk naar buiten kon kijken, weg kon dromen waardoor ze niets merkte. Haar handen hadden de ring nu vast en speelden er mee, draaiden het rond en hield het dan weer enkele seconden vast om te laten zien wat er in Romance omging, wanneer ze ongestoord aan het wegdromen was of wanneer haar gedachten werden onderbroken door dingen waar ze duidelijk over na moest denken, maar haar ogen hielden dezelfde blik. De paarskleurige blik die wazig was en was weggedroomd om ver van haar af te kunnen kijken. Te kijken naar haar hersenspinsels die ze helaas alleen moest dragen.

-Master Raj please..

Lessons from the Master! Tsukimori_Len_Signature_by_439

Master Raj was in het lokaal. Hij was aan het opruimen en sorteren. Toen hoorde hij de deur opengaan. Het was toen, dat de nerveuze leraar zichzelf in een houten sculptuur veranderde. Het enige wat nog enige beweging, en dus tekens van leven, bevatten, zijn ogen. Hij zag een jongedame het lokaal in lopen. Wit-zilverachtig haar, alsof ze van een tijd lang geleden kwam zag ze eruit, maar haar kleding bewees het tegenovergestelde. Na een tijdje observeren veranderde de leraar terug, denkend aan de eerste en laatste keer dat hij Althalos ontmoet had.

"Dit is je rooster en dit de plattegrond van de school, je zult hem nodig hebben." "Bedankt" Was het enige wat hij kon uitbrengen. "Kijk uit voor Savador, je bent aardig enzo, maar je bent nog steeds niet de officiële muziekleraar, je neemt mijn baan over, Savador kan daar problemen over maken." "En wie is Savador dan?" "De hoofdmeester. Wit gezicht, lang zwart haar, lijkt een beetje op een slang, niet te missen." "Okeej, nog iets anders wat ik moet weten?" "Umm... Oh ja..." zei de ex-leraar, toen hij nog in de opening van de raket stond. "Er zal een leerlinge af en toe langskomen, haar naam is Romance, je zult haar privélessen geven in piano spelen." "Komt goed." "En luister, ik wil je dit geven..." Althalos gaf Raj de viool die hij altijd bij zich had gedragen, in zijn privé leven, en op school. "Het is... of was mijn meest waardevolle bezit. Dank je dat je dit voor me wilt doen, in zo'n moeilijke tijd."

Hij liep naar de piano, zijn schoenen duidelijk klinkend op het podium, bijna alsof hij hakken droeg. Hij ging achter de piano zitten en begon rustig iets te spelen. zijn unieke kwaliteit om beide stembanden tegelijk te kunnen gebruiken, en zowel mannelijk als vrouwelijk te kunnen zingen, kwam niet te pas. Maar die zou hij voorlopig ook niet laten horen.

(Om duidelijk te zijn, hij kan dus Mannelijk zingen, Vrouwelijk, als 2 mannen tegelijk, als 2 vrouwen tegelijk en als een man en een vrouw tegelijk)
(Het Pianospel)

.:PasSioN:.

Romance was zo in gedachten dat ze in het begin niets opmerkte. Ze merkte niet dat er iemand liep, hoorde wel de klinkende passen, maar nam het niet in haar op. Liet de klanken niet in haar hoofd totdat het pianospel begon. Romance moest toen wel omkijken, haar gedachten uit bannen en haar gezicht gladstrijken. Vanover haar schouder keek ze naar het podium waarop de piano stond en waarachter iemand zat en aan het spelen was. Haar ogen bleven even op de piano gericht, draaide haar hoofd toen terug om een laatste blik naar buiten te werpen en de ring weer aan haar ringvinger van haar rechterhand te doen. Haar blik ging naar de ring, wist nog steeds niet waarom juist zij de ring had gekregen, waarom haar oma had gewild dat de ring die ze zou droeg juist haar zou steunen. Waartegen zou het haar moeten steunen? Tegen het verraad dat ze kende, de liefde die er was, maar gemakkelijk kon worden vergeten om je taak uit te voeren. Ze wist het niet. Romance draaide nu geheel en liep zachtjes naar het podium toe en ging erop zitten en genoot verder van het lied dat de master ten gehore bracht. Ze glimlachte licht toen de eindtonen waren te horen en keek weer vanover haar schouder naar de piano. Ze kon de master nog steeds niet geheel zien, daarvoor zou hij zich moeten draaien, maar ze kon zien dat hij opging in wat hij aan het spelen was. 'Prachtig.', zei ze zacht toen hij eindigde. Kalm bleef ze zitten waar ze zat, haar blik half verdwaald, half op hem gericht om hem een lichte glimlach te schenken.

Raj keek niet om naar de leerlinge toen die aan kwam lopen, Hij had zijn ogen gesloten. Hij kwam langzamerhand tot een einde, en wilde eigenlijk nog doorspelen. Muziek spelen deed hem altijd herinneren aan zijn geliefde, Megha. Die 3 jaar geleden gestorven was. Hij reageerde wel op Romance, toen die sprak na zijn spel. "Als je je hart laat spreken door je muziek, dan klinkt het altijd prachtig" Hij stond op, draaide zich om en liep naar Romance. Hij ging naast haar zitten en stak zijn hand naar haar uit. "Raj Aryan Malhotra. Welkom in mijn domein, Romance." Hij keek naar de ring waar hij haar eerder mee zag spelen en grinde even ongemeend, daarna keek hij Romance in de ogen aan. "Nu dan. Vertel me, meid. Wat is er gaande in dat koppie van je?"

.:PasSioN:.

Romance knikte licht op zijn woorden. Het klopte wat de master zei over dat je door muziek je hart kon laten spreken. Het was net zo als Master Althalos had gezegd in zijn eerste les. Haar blik was nog steeds naar beneden gericht toen ze merkte dat de master opstond en naar haar toeliep. Ze richtte haar nu heldere blik op naar die van hem en keek in zijn aparte kleur ogen. Net zoals die van haar waren ze niet alledaags en ze keek dan misschien ook meer dan geïntereseerd lang in zijn ogen voordat ze haar hand uitstak om die van hem te drukken. Ze glimlachte licht en kon haar blik van hem afhalen doordat hij wegkeek en richtte haar blik weer naar beneden en voor zichzelf uit toen hij haar iets vroeg. Ze opende haar mond en sloot het na een seconde weer. Haar wantrouwen kwam opzetten zoals vaak het geval was als ze een nieuw iemand ontmoette, maar toch was er iets dat haar niet totaal stopte. Niet werd alles stopgezet en kwam er een harde blik in haar ogen. Romance stak haar rechterhand uit naar hem en volgde zelf de baan van de ring die het maakte om daarna door te gaan naar het gezicht van de master. 'Deze ring kwam vorige week met de post, verzonden namens mijn oma samen met een brief. Het probleem is echter dat mijn oma dood is. 4 jaar geleden is ze gestorven. Ik ben degene geweest die haar heeft klaargemaakt, haar graf had gegraven en alles voor haar had gedaan.' Langzaam keek ze weer naar beneden toen de tranen in haar ogen verschenen. Haar stem werd zachter en begon een beetje te trillen. 'In de brief staan, nee.. Stonden dingen die mijn gehele waarheid aan duizelen hebben geslagen. Dingen over mijzelf, mijn aard, wie ik echt ben volgens mijn oma. Op dat moment. En het gekke is nog dat ze gelijk heeft, ze wist gewoon toen al hoe ik nu zou zijn, hoe ik me zou voelen als ik de brief zou hebben gelezen. En ik wil me helemaal niet zo voelen. Ik wil me niet voelen als de verrader.' Romance liet haar hand vallen en draaide haar hoofd weg. Weg van de blik van Raj. Ze kon niet verder vertellen, ze had het zelf nog niet eens begrepen en hoe zou ze het dan aan hem kunnen vertellen? 'Misschien is het beter dat we beginnen met de les.', zei ze zachtjes en stond op om naar de piano te lopen.

Raj keek naar Ro toen ze haar verhaal vertelde. Toen zij opstond deed hij dat ook. Toen ze begon over de les beginnen, hield hij 1 arm in zijn zak, terwijl de ander om Romance ging. "Dat zijn we al aan het doen. Dit was maar een begin. Denk aan alles wat je ooit verdrietig heeft gemaakt. Het vertrek van een geliefde, misschien. De dood van je oma. Het mysterie achter die brief en deze ring. En speel daarna al je verdriet weg. Het maakt niet uit of het goed of slecht klinkt, speel je gevoelens." Hij ging weer van haar af staan en liep naar de piano en sloot het lid. Hij beweegde voor haar om dichterbij te komen. Daarna tikte hij op het plaatsje van het pianobankje dat nog vrij was. Toen ze eenmaal was gaan zitten fluisterde hij zacht "En speel..." Terwijl hij het lid weer open deed.

.:PasSioN:.

Romance bleef iets voor de piano staan en voelde hoe de arm van Raj haar omsloot en haar een gevoel van veiligheid gaf. Toch bleef ze verder staan alsof ze bevroren was, ze wilde niet dat gevoel hebben, ze moest juist haar eigen veiligheid creëeren en niet altijd iemand anders nodig hebben om die veiligheid voor haar te garanderen. Natuurlijk wist ze dat ze met haar problemen best naar Ace toe kon gaan, maar dan zou ze hem het hele verhaal moeten vertellen en dat was juist het punt. Ze kende het hele verhaal niet, had alleen nog maar losse puzzelstukjes waarvan de puzzel nog niet kon worden gemaakt. Romance luisterde naar de woorden van de master en moest onwillekeurig huiveren toen hij het over het vertrek van een geliefde had. Hoe makkelijk was het nog voor haar om die gevoelens en herinneren op te roepen alsof het pas een seconde geleden was gebeurd. Romance ging uiteindelijk naast hem zitten, maar het pianobankje was niet zo breed dat het echt was gebouwd voor twee mensen. Ze kon goed zitten, maar haar been lag wel tegen die van de master aan, niet dat ze daar lang over na kon denken, want hij fluisterde haar toe dat ze moest spelen. Haar handen gleden over de toetsen en haar ogen sloten zich. Ze had met Althalos al wel de tonen geoefend, wist welke toets welke toon voortbracht, maar dat was alles. Voor twintig seconden speelde ze voordat haar handen te erg begonnen te trillen dat ze moest stoppen en haar gesloten ogen nog steeds duidelijk lieten zien dat ze aan het huilen was. Haar schouders schokten licht en haar handen vormden vuisten die ze langs haar lichaam liet hangen. 'Het spijt me. Ik.. ik kan het niet.', fluisterde ze zacht voordat haar stem zou breken.

Pianostuk.

Raj stond op en liep naar zijn bureau. Toen riep hij alles wat hem ooit geluk had gebracht. Zijn enige geliefde, Megha, zijn enige zoon, Rohan, zijn schoonvader, Narayan. Een gelukkige tijd was het, en daar dacht hij dan ook aan. Toen dacht hij eraan hoe hem alles werd afgenomen. Hij pakte de viool van Althalos uit zijn koffer terwijl er tranen over zijn wangen stroomden. Hij dacht aan Megha toen hij begon te spelen. Hij lette niet op wat hij speelde, hij speelde gewoon.

(Vioolspel, Zo'n mooi lied. Volgens mij heb ik het eerder gebruikt...))

.:PasSioN:.

Romance had haar ogen gesloten gehouden en liet de tranen zachtjes over haar wangen stromen voordat ze een van haar handen hief om de tranen weg te vegen. Daarna luisterde ze naar het vioolspel van Raj en opende haar ogen waarna ze opstond en naar hem toe liep. In haar broekzak had ze nog een schone zakdoek zitten, wist dat ze die nodig zou hebben, maar nu ze toekwek hoe de tranen over de wangen van Raj gingen, kon ze niet anders dan de zakdoek voor hem gebruiken. Zodra het lied sf was en hij de viool had neergelegd haalde ze de zakdoek tevoorschijn en veegde voorzichtig de tranen weg.'Mijn oma zei altijd dat het soms goed was om juist bij een vreemde je innerlijk te laten zien. Ik kan dat niet, maar u duidelijk wel. Door middel van uw viool laat u zien wie u bent.', fluisterde ze zachtjes waarna ze op het bureau ging zitten. Haar ogen die rood waren geworden door het huilen proberen nu juist hem te laten stoppen, want haar zorgzaamheid kwam op zetten. Ze kende de waarde van troosten en er voor iemand zijn. Als je niemand had om je bij te uiten dan kon dat later verkeerd gaan en trok je teveel toe naar de persoon die jet het op dat moment had gegeven. Achter die les was ze maar al te goed achtergekomen. Haar benen sloeg ze over elkaar heen en haar handen zette ze achter zich neer zodat ze goed kon leunen. Nu gleed haar licht twinkelende blik echter over hem heen voordat ze bij zijn ogen stopte. Zijn combinatie van goudkleurige ogen en blauw haar zag er raar uit, maar het was ook wel grappig.

-Btw.. ff wat dingetjes toegevoegd..

PROFILE MAGICIAN

» Between the lessons
» Master?
» Hello Master.
» For my master..
» (Master) Rude

Lessons from the Master!

Lessons from the Master!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen