Can't I just do what I wanna do here?

Kaede zette haar handen op de grond, en zette zich af. Radslag, overslag, arabier. Ze had haar normale kleding verruild voor een simpel, strak shirt en een vrij losse broek. Je zag daarin pas hoe dun ze eigenlijk was. Barani, handstand, arabier, overslag. De altijd herhalende bewegingen maakten haar gedachtenstroom weer rustig. Er was teveel gebeurd de afgelopen tijd, dus het was wel nodig. Ze sprong vanuit haar overslag de balk op, en begon daar overnieuw. Overslag, radslag, handstand. Iedere keer dat haar voeten de grond verlieten voelde het alsof ze zweefde. Het was het ultieme gevoel van vrijheid, of tenminste, het enige wat ze op het moment kon krijgen. De bewegingen, die ingewikkeld leken, kostten haar totaal geen moeite. Haar armspieren waren sterk, hoewel ze dat niet leken. Ze was eerder lang dan groot. Het was de eerste keer dat ze zich gewoon zichzelf voelde sinds ze hier was aangekomen. Ze wist niet of het mocht, zelf even turnen, maar ze deed het gewoon. Zolang ze er niemand kwaad mee deed, was het toch niet slecht? Barani, overslag, flikflak. Haar hoofd begon eindelijk tot rust te komen, een welkom gevoel in haar hectische gedachtes. Ze zuchtte, en landde op haar linkervoet, toen ze van de balk afgesprongen was. Het leek haar beter nu even te stoppen, dan kon ze zo weer verder.

(feel free to react)

Een keer geen buiten oefening, hoewel hij het ontzettend jammer vond, het was heerlijk weer, werd het tijd om zijn spieren weer eens te laten werken. Hij had zijn bril alweer omgeruild voor zijn lenzen, was toch even buiten gaan warm lopen, de verleiding was werkelijk waar te groot geweest, en liep nu op een rustig tempo richting de gymzaal. Hij had daar al eens gezeten en met de gewichtjes getraind. Hij had een simpele grijze trainingsbroek aan getrokken met daarop een los zittend wit shirt met weer een epic smily. Iets waar hij misschien we eens bekent om kon staan, het was niet de eerste keer dat hij het aan had. Een vrolijke glimlach stond op zijn gezicht en hij straalde het van top tot teen uit. Eenmaal bij de gymzaal, en de kleedkamers, aangekomen hoorde hij al dat hij niet alleen was. Hij liet zijn tas op de grond vallen en liep naar de deur. Hij had de landingen op de balk en de grond gehoord. Een turnster die ook kwam oefenen. Waylon bleef even in de deur opening kijken. Volgde de bewegingen van het meisje. Daarna liep hij vrijwel geluidloos naar de kast waar enkele gewichtjes in lagen en ander spul om zijn spieren weer eens te laten branden. Hij greep een stoel terwijl hij de bewegingen in de gaten hield. Zodra hij merkte dat het meisje hem door had schudde hij eens met zijn haren die lekker warrig en nonchalant om zijn dansten. "Jij bent ook lekker bezig zo te zien." Hij glimlachte vriendelijk, ging zitten en nam een gewicht in zijn hand. Zijn armen die niet bepaald gespierd leken op het eerste gezicht bolde zich op tot duidelijk zichtbare spieren toen hij het gewicht in zijn handen klemde en er een oefening mee begin. Zijn onderarm omhoog en omlaag en ga zo maar door. Zijn spieren goed zichtbaar. Zijn glimlach was vriendelijk terwijl hij naar het meisje keek.

--If you don't mind...

Kaede keek een beetje geschrokken op toen ze een stem hoorde. Ze was er zeker van geweest dat het hier leeg was geweest toen ze hier binnenkwam. Hoe kon hij zomaar binnengekomen zijn zonder dat ze het had gehoord? Maar het antwoord lag voor de hand. Ze was te druk bezig geweest met haar bewegingen, en had een deel van haar zintuigen afgesloten. Dat deed ze wel vaker, vooral tijdens lessen. Het was een stuk makkelijker om een les te volgen als je niet constant hoefde te luisteren naar je irritante buren. Ze zuchtte. Ze moest echt voorzichtiger zijn, anders zou ze zo in de problemen komen. De jongen die bij de kast was komen staan schudde even met zijn hoofd en glimlachte vriendelijk, en Kaede glimlachte terug. 'Ehm, ja, eigenlijk wel. Jij ook?' Haar stem klonk eigenlijk iets te zacht, maar ze was dan ook een beetje verlegen. Deze jongen had misschien wel de hele tijd staan toekijken hoe zij een beetje stond te turnen. Bij de gedachte daaraan bloosde ze lichtjes. Ze had geen idee waarom, maar het feit dat ze graag turnde was een beetje een geheim. Het paste niet zo goed bij het beeld dat anderen van haar hadden. Door de meesten werd ze gezien als het stille meisje dat goede cijfers haalde. Het stereotype studienerd. Dat ze veel sportte zou dat imago totaal naar de knoppen halen, vooral omdat ze er nog goed in was ook. Even haalde ze haar hand door haar haar. Ze wist niet zo goed wat ze nu moest zeggen.

Waylon ging rustig door met zijn bewegingen. Het voelde weer eens goed om zijn spieren te laten werken. Spierpijn zou wel volgens, maar dat hoorde eenmaal als je al een tijd niks had gedaan. Hij glimlacht vriendelijk naar het meisje dat hem nu door had. "Jup. Al een poosje niet aan krachttraining gedaan, eigenlijk alleen maar rennen, dus het voelt wel weer een keer goed om te doen." Hij wisselde van arm en ging even verzitten. Waarna hij begon met het gewichtheffen. "Doe je al lang aan turnen? Je kan het aardig goed zo te zien!" Vragend keek hij haar aan. Op en neer, op en neer. Zijn armen deden het werk wel. "O, wat onbeleefd trouwens van mij, ik ben Waylon, Waylon Seb" Hij glimlachte haar warm toe. Ze was wat rood aan gelopen, en eigenlijk vroeg Waylon zich meer af waarom. Vond ze het eng of was ze verlegen.. Waylon ging nu op de grond liggen en begon met sit-ups. Zo die aangekomen pondjes moesten er toch op een manier eraf. Vragend bleef hij het meisje aan kijken. Hij vond het wel leuk om weer eens andere mensen te ontmoeten. Dit keer niet in de klassen of zo, maar gewoon een praatje tijdens de sport was ook leuk. Kon het sporten een stuk gezelliger maken. Minder saai.

'Ik heet Kaede, Kaede Lithime.' stelde Kaede zich voor, haar achternaam gebruikend, een naam waaraan ze lang niet had gedacht. Natuurlijk, ze stond ermee ingeschreven, maar dat had ze zelf niet gedaan. Ze moest de draad weer even oppakken, en dat begon met haar achternaam. Waylon begon met sit-ups, en Kaede sprong met haar handen weer op de balk, om dan weer op haar voeten te landen. Terwijl ze weer verderging met haar handstanden, flikflakken en overslagen, zei ze: 'Eigenlijk ben ik pas drie jaar serieus bezig met turnen. Daarvoor kon het niet, ik had altijd last van mijn armen. Toen dat over was moest ik van de dokter gaan turnen, en ik bleek het leuk te vinden.' Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Haar verhaal was, volgens Kaede, volledig waar. Het gaf gewoon niet zoveel details weg als eigenlijk nodig. Ze had haar armen niet kunnen gebruiken omdat ze altijd in de boeien zaten, en ze had inderdaad moeten gaan bewegen van de dokter, omdat ze te weinig beweging had gekregen tijdens die jaren dat ze vastzat. Maar daarover moest ze niet nadenken.

PROFILE MAGICIAN

» I don't wanna cry
» I wanna HUG you :3
» You think you know me? You'll wanna know more 'bout me.
» [❤] I wanna dance with somebody
» I Don't wanna know you [ & Jecht.]

Can't I just do what I wanna do here?

Can't I just do what I wanna do here?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen