Nadenken.

Norwood was naar de ruines gelopen na de vergadering en ging daar op een rots zitten. Hij dacht na. Er moest een rede zijn dat ze zo had gereageerd. Hij was niet boos op haar, nee in tegendeel, hij vond het terecht dat ze zo had gereageerd. Maar toch zat het hem dwars. Hij keek naar het gras dat tussen de brokken steen lagen en hij keek daarna rond. Hij stond op en keek naar de lucht. Deze was helder en mooi blauw. De zon scheen volop en het was lekker weer. Norwood keek naar de grond. Had hij iets fout gedaan met de spreuk?

Imeth was zelf in het bos. Hij was vandaag vroeg opgestaan om te gaan joggen. Hij rende door het bos terwijl hij licht hijgde. Zijn hoofd zag in plaats van de gebruikelijke bleke kleur nu rood van inspaning. Toen Imeth uiteindelijk bij de ruines was aangekomen stopte hij en leunde tegen een boom om op adem te komen. Ineens zag hij een man zitten. Hij kende hem niet maar het zou waarschijnlijk een leraar zijn. Imeth twijfelde even maar wachtte toen totdat de man hem zou opmerken. Hijzelf moest nog even op adem komen.

Norwood keek nors voor zich uit en wist niet wat te doen. Hij dacht nog even na toen hij wat hoorde. Hij draaide zich om en zag een jonge staan met een bleke huid. Zijn norse gezicht verdween en deze maakte plaats voor een glimlach. Hij was dan de gedachten die hij had niet vergeten maar een gesprek zou daar misschien wel bij helpen. Hij liep op de jongen af en bekeek hem even. Hij zocht even kort naar woorden en glimlachte. "Ik zie dat je gezond bezig bent, dat zorgt voor een gezond lichaam...'' zei hij. Hij glimlachte. Hij wachtte een reactie af en glimlachtte nog steeds.

''Dank U'' zei Imeth toen hij de woorden van de man hoorde. Zijn gezicht was inmiddels weer bleker geworden en niet meer zo rood van al het rennen. ''Mijn naam is trouwens Imeth Lenore'' stelde hij zich daarna voor aan de man en stak beleefd zijn hand uit. ''Ik neem aan dat U een leraar bent'' vervolgde Imeth daarna. Zijn felpaarse ogen beken de man even.

Norwood keek de jongen aan en knikte toen hij hem bedankte. Hij merkte toen op dat hij zich voorstelde. "Norwood...maar in de les is het Master Norwood...." zei hij vriendelijk. "Inderdaad ik ben de leraar woodsmagic hier..." zei hij kalm. "Ik neem aan dat jij een leerling bent..." zei hij en glimlachte. Hij keek even rond en ging op een van de rotsen zitten en keek naar Imeth.

''Voor zover ik weet nog wel'' zei Imeth met een kleine glimlach. ''Waarom bent U eigenlijk hier als ik vragen mag?'' vroeg Imeth daarna. Hij ging zelf ook op een rots zitten en keek Master Norwood nieuwschierig aan. Zijn gedachtes waren echter heel ergens anders. Bij Diva en Celedë. Toen hij aan Diva dacht balde zonder dat Imeth het zelf doorhad zijn vuist.

"Tuurlijk mag je dat vragen. Ik kwam hier gewoon om tot mezelf te komen, om wat na te denken." zei hij. Hij zag dat Imeth zijn vuist balde maar negeerde dat. Hij keek naar het bos. Hij hield zijn hand, dat in het verband zat, naast zich en hoopte dat Imeth er niet over zou beginnen. Hij keek naar de muren van de ruines die nog aan elkaar zaten. Hij keek naar Imeth. "En jij kwam hier een rondje rennen...." zei hij plagend. Hij grinnikte even en keek daarna voor zich uit. Hij glimlachte. Hij vergat langzaam wat er was gebeurd tijdens de lerarenvergadering.

''Ik kon toch niet meer slapen dus op advies van mijn nichtje ben ik gaan joggen'' zei Imeth met een kleine grijns. Hij had Norwood`s hand gezien die in het verband zat maar besloot er maar niet over te beginnen. Misschien voelde Master Norwood zich er erg ongemakkelijk bij. ''Dit is dan ook wel een goede plek om na te denken. Zoveel mensen komen hier niet lijkt me'' zei Imeth.

Hij glimlachte. "Hoe dan ook is het wel gezond..." zei hij. Hij glimlachte. "Inderdaad. Er komen niet veel mensen hier, daar heb je helemaal gelijk in." Hij keek naar Imeth. "Dus jou nichtje zit hier ook op school?" zei hij en glimlachte. Hij keek naar voren en wachtte af. Hij vroeg zich af wie dat dan wel niet kan zijn.

''Eigenlijk nichtjes. Ze zitten allebij hier. Diva en Celede'' zei Imeth. Hij had moeite om hen namen niet hatelijk uit te spreken maar het lukte hem om het normaal te zeggen en er nog een klein glimlachje bij te produceren ook. Eigenlijk was dat ook niet moeilijk te zien dat ze familie waren. Zoals Diva felblauwe en Celede felrode ogen had had Imeth felpaarse ogen. Dat betekende automatisch dat hij ook de vloek had evenals Diva en Celede al zou het kristal dat hem zou vermoorden paars zijn. Voor Diva was hij blauw en voor Celede rood.

Norwood keek naar Imeth. Toen hij de namen hoorden balde hij zijn vuisten. Hij had Diva het nog niet helemaal vergeven. Hij keek naar Imeth. "Heb jij dan ook last van die..." hij stopte. Het kon nogal gevoelig liggen voor hem en dus keek hij voor zich uit. "Ik ken Diva en Celede wel. Ik heb ze mee geprobeert tegen te houden. Ze hebben Madeline haast vermoord. Dankzij de phoenix van Rose leeft ze nog..." zei hij. Hij moest met moeite een trillende stem inhouden als hij begon over die tijd. Het zat nog goed in zijn geheugen gegrift. Hij keek naar Imeth en keek voor zich uit. Wat was dat een afschuwelijk moment. Al duurde deze maar 3 of 4 minuten. Iemand waarvan je veel houdt haast zien sterven zonder dat je wat kan doen.

''Ja'' zei Imeth kortaf toen Norwood vroeg of hij ook last had van de vloek. ''Spijtig genoeg wel. Maar ik er mee om leren gaan'' voegde hij er iets kalmer aan toe. Hij had gezien dat Master Norwood zijn vuisten had gebald. Hij luisterde toen naar zijn woorden. ''Hmm dat klinkt wel als Diva ja'' zei hij zacht. Hij had zo het gevoel dat Norwood Diva meer haatte dan hij liet zien.

Norwood keek hem aan. Hij liet toen geen emotie zien. "Dan mag ik nog van geluk spreken..." zei hij. "..toen ik jong was werd ik, net als diva, uitgehuwelijkt. Het enige verschil was dat ik er ernstig op tegen was. Ze hebben een spreuk op me gevoerd en daardoor zit er een monster in me. Hij keek even naar de grond. Hij keek naar Imeth. Maar goed...." zei hij en glimlachte. Hij keek naar Imeth. "Dus jij komt ook van Shadra..." vroeg hij.

''Dat ken ik. Mijn ouders proberen me hetzelfde te flikken'' zei Imeth zacht doelend op uithuwelijking. Zijn ouders zouden hem voor zover hij hoopte nooit een monster in hem plaatsen. ''Ik kom inderdaad van Shadra'' zei hij daarna tegen Norwood. ''En ik neem aan dat U van Gren komt'' zei hij daarna.

Norwood knikte. "Ik hoop voor je dat het niet gebeurd..." zei hij. "Inderdaad ik kom van gren..." zei hij. En keek rond en glimlachte. Hij keek terug naar Imeth. "En gaat het goed met de prestaties op school..." zei hij en keek naar Imeth. Hij glimlachte. Hij hield zijn hand nu op zijn benen en keek er even naar.

PROFILE MAGICIAN

» Nadenken
» Nadenken
» Nadenken
» Nadenken.
» Rust en nadenken

Nadenken.

Nadenken.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen