Nog vol woede na stampend marcheerde Nina over het school terrein heen, geen idee waar ze naar toe moest. Naar Razen terug gaan had duidelijk geen zin, maar hier blijven ook niet. Door de woede die ze zojuist had gevormd tegen Savador deed haar bijna grommen. Hoewel de woorden zodanig kwetsend waren dat ze wel kon janken. Ze had nog steeds niet geloofd in de aantal minuten, dat ze daar weg was, wat hij had gezegd, wat hij had durven zeggen. Boos schopte ze een steende dat voor haar lag weg. Ze was inmiddels op het buiten terrein gekomen. Alles wat voor haar voeten lag kreeg een schop, klap of een trap. Met haar gezicht op onweer stampte ze door. Langs, wie wist waar, tot ze uiteindelijk even stil bleef staan om op een boom te rammen. Vervolgens liep ze door. Velen ogen prikkelde in haar rug. Ze voelde gewoon dat iedereen naar haar staarde. Ze had geen idee of die Savador in zijn kamer zat te gluren achter zijn ramen, nippend aan zijn wijn, alcohol verslaafde. Maar het kon haar niets schelen ook. Laat die man zijn pretje maar hebben. Ze walgde in ieder geval van hem! Na nog meters te hebben rond gedraafd kwam ze bij het meer en ging er woest zitten. Draaide zich naar kei die er omheen lag en tekende een gezicht erop. Met daarboven MS, als in, Master Savador. Vervolgens gaf ze er een stoot tegen, "Deze is voor het zeggen dat ik een sloer ben.." Ze sloeg nogmaals er op. "Deze voor de walgelijke man die je bent.." Nogmaals sloeg ze, ze sloeg letterlijk al haar woede er uit. "Deze voor de beschuldigingen.. "En vervolgens ramde ze er met twee vuisten hard op waarna ze met haar gezicht op haar vuisten bleef liggen. Haar schoenen had ze ergens halverwege uitgeschopt en lagen ergens naast haar. Zachtjes biggelde er tranen over haar wang. Die ze snel en ruw wegveegde. Die man had duidelijk een gevoelige snaar geraakt, en zeker bij die laatste woorden die ze uit zijn mond had horen komen. Als ze geen goede zelfbeheersing had was ze die man om de nek gevlogen. Een hak in zijn kruis geduwd, dan kon hij zelf geen kinderen krijgen. Ze gunde niemand zo's h*fter als vader. Ze zuchtte. Ze kon wel janken. Ruw veegde ze nog wat tranen weg, maar bleef zo zitten. Niets of niemand boeide haar nog. Het enige wat ze wilde was alleen gelaten worden. Alleen in haar miezerige leven dat er altijd zo spectaculair eruit had gezien, maar het duidelijk nooit was. Gewoon is het altijd al eenzame leven. Ze slaakte nog een zucht, niet merkend dat er iemand in de buurt was. Iedereen behalve Savador kon het zijn. Die zat vast te glunderen achter zijn Shadraanse wijn toe te kijken hoe hij door haar muur was gebroken. De muur die altijd zo sterk had geleken, was nu door een persoon aan diggelen. Ze zou die man haatte voor het leven, en alles doen om hem het leven zuur te maken. Die man kwam niet gauw van haar af, en met de hulp van Wren zou alles goed komen.

[open voor iedereen]

Tomari had die ochtens de zonsopgang vanaf de rand van het stille meer bekeken terwijl hij leunde tegen een van de keien die om het meer verspreid lagen. Ergens in het proces was hij echter kennelijk in slaap gevallen tegen de kei want nu werd hij door een schok in zijn rug wakker, iets was met die steen bezig en nu Tomari wakker was kon hij horen dat een vrouwelijke stem aan het schreeuwen was, of meer aan het beschuldigen waarna er nog een schok door de kei heen kwam. Wie het ook was, ze was overduidelijk verschrikkelijk boos op iemand. Tomari wachtte even en rekte zich uit om het stijve gevoel uit zijn lichaam te krijgen. Hierna stond hij op en liep stilletjes om de kei heen om te kijken wie het was die zo overstuur was geraakt. Tomari keek om de kei heen en zag dat het meisje nu zat te huilen. Tomari voelde in zijn zakken en haalde er een aantal zakdoeken uit waarna hij dichter naar het meisje toe liep. Even aarzelde hij om iemand in zo'n staat te overvallen, maar Tomari kon het uiteindelijk toch niet laten om iemand die duidelijk zo erg gekwetst was alleen te laten. Tomari ving nu een glimp op van wat er op de kei was geschetst, er was een gezicht op getekend en daarboven waren de letter MS gekrast. Tomari boog zich iets voorover en hield de zakdoeken die hij eerder uit zijn zakken had gehaald voor het gezicht van het meisje. "Deze heb jij zo te zien harder nodig dan ik" zei hij waarna hij wachtte op een reactie van het meisje. Tomari hield zijn lichaam echter wel op scherp voor het geval hij weg moest springen of duiken. Zoveel ervaring had hij hier niet mee, maar hij wist genoeg om te weten dat mensen die echt heel boos of verdrietig waren onvoorspelbaar konden reageren. Toch zou hij bij het meisje blijven ondanks dat hij haar niet kende, iedereen had wel eens steun nodig en het zag er naar uit dat het nu haar beurt was.

Nina veeg haar tranen weg en ging rechtop zitten. Ze kraste de MS boven het gezichtje weg en met een woedende blik keek ze naar het water. Pas toen ze een stem hoorde achter zich schrok ze op van de wereld waar ze zich in bevond. Met spleet oogjes keek ze langzaam om en zag een jongen staan, waarschijnlijk iets jonger dan haar, maar totaal niet veel jonger. En hij bood een zakdoekje aan. "Waarvoor zou ik dat dong van je nodig moeten hebben.." Haar woorden klonken enkel kill en vrijwel emotie loos. Ze trok haar rokje recht en ging lichtjes verzitten. Bleef de jongen aan staren en fronsde lichtjes. Was het soms een lopertje van Savador, zodat hij wist hoe of wat. Hoewel dat waarschijnlijk niet zo was. Die lach die hij had laten horen toen ze weg liep. Als ze niet zichzelf onder controle had was die man waarschijnlijk zijn nek kwijt geraakt. Haar hoge pumps trok ze uit waarna ze wat frunnikte aan de gaten en ladders in haar panty. Zuchtte diep en snoof een keer. Trok een sigaret ergens tussen haar beha vandaan en plantte hem tussen haar lippen, die licht gestift waren. Knipte met haar vinger waardoor er een rood puntje ontstond. Haalde diep in en voelde de rook haar longen vullen. Dit voelde toch als een verlichting na die k*t middag. Ze zuchtte. "Even goed bedankt." Ze wendde haar blik weer naar het meer en haalde nog eens adem door haar sigaret. De rook was eerder haar mond verlaten tijdens het praten en ze had die nicotine even nodig. De rook liet ze nu in deeltjes haar mond verlaten. Ze klopte afwezig naast zich, als uitnodiging dat de jongen naast haar kon gaan zitten. Misschien had ze wel even wat gezelschap nodig, goed gezelschap. Of ze er gebruik van zou maken, wist ze nog niet.

Tomari had erop gerekend dat het meisje kil zou zijn en reageerde dus niet erg verbaasd, ondanks dat het hem wel ergens verbaasde dat hij na die woorden niet ook meteen weg werd gestuurd. Ze bleef hem een tijdje aan kijken en stak toen een sigaret op, wat Tomari altijd een nare gewoonte vond ondanks dat hij niet echt mocht oordelen. Ten slotte had hij het vroeger ook gedaan en het kalmeerde nu eenmaal, wat het meisje zo te zien op het moment wel nodig had. Tomari was wel ietwat verbaasd toen ze hem bedankte en nodigde hem zelfs uit om bij haar te komen zitten. Ondanks zijn verbazing nam hij de uitnodiging toch aan en nam plaats naast het meisje, er moest ten slotte voor haar een reden zijn om hem in elk geval niet meteen weg te sturen. En dus zat hij nu stil over het meer uit te kijken naast een meisje dat hij niet eens kende "Ik heet trouwens Tomari" stelde hij zichzelf voor zodra hij zich dat weer besefte. Hij had het te druk gehad met denken om zich voor te stellen, best wel slecht eigenlijk, maar zo was hij nou eenmaal, zijn brein sprong nogal van de hak op de tak, maar bleef volstrekt hangen als hij iets had wat hij echt wou weten en op dit moment was dat de vraag op wie en waarom dit meisje zo kwaad was.

Een diepe haal aan haar sigaret deed haar longen uitzetten. Wat voelde een sigaret toch altijd heerlijk na een rot dag. Ze blies de rook naar boven toe, het was tamelijk onbeschoft om het in het gezicht van een ander te blazen. Ze jongen ging naast haar zitten en in haar ooghoeken bekeek ze hem even grondig. Hoewel ze best zin had om er even flink op los te flirten, misschien wel om wie dan ook te stangen, bijvoorbeeld Savador maar die zag er toch vrij weinig van, had ze er niet bepaald de zin in. Zeker niet nu. Na wat die man wel allemaal had gezegd. Echt hij zou het nog zwaar krijgen. Ze bewoog even met haar tenen waardoor er lucht door de panty tegen haar voeten aan kwam. Dat voelde heerlijk. Zeker na een poos in die knellende knal oranje hoog gehakte schoenen. Haar pumps stonden aan de andere kant naast haar. Zichzelf hield ze redelijk warm door haar magie, al stond het kippenvel wel op haar huid. En aangezien ze nou niet bepaald warm gekleed was, mini rokje, panty met ladders en gaten en dan nog een topje met een bolero er op. Simpel, denim, zwart wit en dan die oranje pumps. Typisch iets voor Nina om te dragen, opvallen zou toch geen ramp zijn. Maar misschien was het wel iets te veel voor Savador. Ze keek de jongen even fronsend aan toen hij zich voorstelde. Wat sneu dat hij Tomari heette. Niet een naam die ze voor een kind zou bedenken. En zeker niet voor haar eigen kind. Alice-Falicity, een wonder op aard, die ergens anders zou opgroeien, die in iemands anders handen zou liggen, en die tegen een ander Mama zou zeggen. Nina zuchtte. Maar door haar gedachten zei ze niet haar eigen naam, nee in tegen deel. "Alice-Falicity." Ze keek hem aan en slikte. "Zei ik dat hardop? Ik ben Nina, Nina Chloë Maiy" Ze probeerde een glimlach op haar gezicht te toveren wat drastisch mislukte. Het was een verfrommelde grijns die eerder zuur leek te zijn dan een onzeker lachje. Damn, wat had ze hier de laatste tijd. Of kwam het door die zak van een schoolhoofd. Nina boog haar knieën waardoor ze haar armen er om heen kon slaan. Haar kin legde ze op haar knieën. Wat moest ze in Joosts naam nou tegen die jongen zeggen. Ze had geen idee of ze iemand hier kon vertrouwen om haar verhaal kwijt te kunnen, behalve misschien haar mentor, wie, toevallig?, ook Savador was. En die zou er niks van snappen. Ze zuchtte even en keek naar de jongen naast zich.

Tomari keek naar de blik op het gezicht van het meisje toen hij zich had voorgesteld en zag haar frons, was zijn naam zo raar volgens haar? Voor Tomari zijn gevoel was het altijd een prima naam geweest. Toch reageerde hij niet en wachtte hij af of het meisje zich voor zou stellen. ze noemde ee naam en Tomari ging er een moment van uit dat het haar naam was voor ze zichzelf corrigeerde. Ze heette dus Nina, maar in Tomari zijn hoofd zat meer de vraag aan wie die andere naam dan toe behoorde en of dat te maken had met haar wat zure blik en het verdriet dat hij van haar uit voelde gaan. Tomari zat te twijfelen of hij het moest vragen en hoorde toen de zucht van Nina. Tomari besloot dat hij in elk geval iets moest proberen en vroeg "Wil je er over praten?" expres niets specifiek vragend zodat Nina zelf kon beslissen waar hij het over had en of ze er over wilde praten. Tomari wist dat in zijn ervaring het altijd wel iets hielp om je ei kwijt te kunnen, geheimen te delen of gewoon uit te huilen, voor sommige mensen hielp zelfs agressie tegen verdiet of pijn. Van wat Tomari kon zien had Nina wel een manier nodig om dat nare gevoel kwijt te kunnen, zelfs als dat voor haar was om dat ergens op af te reageren zoals ze dat eerst op die kei had gedaan, hoewel Tomari haar zou ontwijken als ze hetzelfde op hem ging proberen. " Ik beloof om niks en niemand anders er over door te vertellen" zei hij om haar iets gerust te stellen terwijl hij Nina aan keek, hopend dat ze in zijn blik kon lezen dat hij dat ook meende.

Nina nam nog een zware hijs van de sigaret waarna ze hem in het meer liet doven. Een sissend geluid kwam er af waarna ze haar afgebrande peuk in het pakje stopte, die gooide ze later wel weg. Ze zuchtte en keek naar de jongen die naast haar ging zitten. Een klein glimlachje kwam op haar gezicht al stelde het niet veel voor.De jongen naast haar begon wat te zeggen en vragend keek ze hem aan. Ze bleef zwijgen en staarde weer naar het meer. De jongen voegde er nog wat aan toe. Ze wist totaal niet of ze die jongen kon geloven en vertrouwen. Howel ze zwaar ging twijfelen na wat hij toevoegde. "Weet je wat het is Tomari..?"Ze keek even naar Tomari om vervolgens haar keel te schrapen. Ze hoorde in haar retoriche vraag dat haar stem niet erg vast klonk. "Het lijkt soms makkelijk om alles te vertellen terwijl het in het echht veel moeilijker is. Maar ik had net een niet erg fijn gesprek met die l*l van een hoofdmeester." Nina zuchtte hoorbaar. Ze dacht even aan het eerdere gesprek. Wat die h*fter wel niet allemaal had gezegd. Ze kon er met haar hoofd niet bij. Een leerkracht hoorde dat niet te zeggen, dat was ronduit onbeschoft. Hoewel zij ook niet altijd netjes over kwam, vond ze dit toch echt te ver gaan. Vaag glimlachte ze en ze liet een soort gegrinnik horen. "Maar die man is nog niet klaar met me. Hij zal het vanzelf wel merken." Mompelde ze. Haar stem was volkomen kill en vrijwel emotieloos, al hoorde je de woede er lichtjes in zitten. Misschien was het niet de goede maniet. Maar het was wel Nina's manier.

Tomari bleef Nina aan kijken terwijl ze tegen hem begon te praten en verbaasde zich toen hoe het kwam dat ze zo kwaad was. 'Niet zo fijn' klonk namelijk alsof het een zwaar understatement was en dan werd wel bevestigd doordat ze hem daadwerkelijk uit schold. Wacht de hoofdmeester, was dat niet Master Savador, die leraar met die verschrikkelijk slechte reputatie? als dat zo was en de geruchten waren waar dan kon ze blij zijn dat ze er alleen vanaf kwam met een slecht humeur, maar dat durfde hij niet te bevestigen sinds hij zelf nog totaal geen ervaring had met Master Savador. Hij hoorde Nina zuchten en daarna grinniken waarna ze zei dat de leraar nog niet klaar met haar was. Door de toon alleen al klonk het al als een dreigement en samen met die woorden klonk het alsof ze hem het leven heel erg zuur zou proberen te maken. "Ik heb inderdaad gehoord dat master Savador niet bepaald de zachtzinnigste leraar is, maar het lijkt me alsnog een gevaarlijk idee om een leraar kwaad proberen te maken, ondanks dat ik best snap dat hij je behoorlijk pissig kan hebben gemaakt. Hij mag dan wel een kl**tz*k zijn, maar hij is ook een leraar en zelfs het schoolhoofd" gaf hij als antwoord, hij wist niet of hij nou net een grote fout had gemaakt of haar behoed had een grote fout te maken, maar hij had het in elk geval geprobeerd en hopelijk zou hij daarvoor niet meteen afgestraft worden.

Nins wist er een kuchje uit te brengen na zijn 'Niet zo fijn' Hoe bedoel je understatement. Ze kon er niet tegen, hoewel ze op al die vier andere scholen er geen probleem mee had om ruzie te hebben met de hoofdmeester, was deze toch echt een stuk erger. Met zijn woorden en zijn gedoe. Pff. Daar kon ze niet tegen. Ze wist dat ze niet de beste jeugd had, en niet het beste persoon was. Of in ieder geval niet een voorbeeld voor de samenleving. Nina liet nog eens een zware zucht vallen toen Tomari verder strak. "Dat is nogal zacht uitgedrukt." Mompelde ze gelijk tussen zijn woorden door. Nina keek Tomari even aan met een schuin hoofd. "Maar alsnog heeft een leraar, en dan is hij zelfs nog schoolhoofd, niet het recht om iemand uit te schelden en voor schut te zetten. Dat kan gewoon niet!" Nina slikte even. Ze had niet verwacht dat ze het uit zou gooien, maar misschien was het wel gewoon het feit dat ze die man niet mocht, dat ze woedend was op die man. En dat was duidelijk in haar stem te horen. En trouwens. Al die andere schoolhoofden hadden het ook gehandeld, haar gedrag, nouja die waren groot en deels overspannen naar huis gegaan. Ze zuchtte. "Hoe dan ook. Een schoolhoofd moet je, naar mijn idee, helpen door dingen te gaan, hij moet een soort vertrouwenspersoon zijn, en niet iemand die je verrot scheld waar je bij staat." Ze verafschuwde die man echt. Dat was te horen in haar stem. Ze keek naar Tomari en zuchtte eens diep. Haar ogen weer naar het meer gericht en haar lippen stijf op elkaar gedrukt.

Tomari keek Nina aan terwijl ze praatte, het was wel meer dan duidelijk dat ze pissig was op Savador en hem nu zelfs hate. Eigenlijk was dat ook wel begrijpelijk, een leraar en zeker een schoolhoofd heeft toch een voorbeeldfunctie, maar daar had Savador kennelijk geen interesse voor om die functie ook uit te voeren. Waarschijnlijk zag die man zijn positie als een van macht en die gebruikte hij kennelijk maar al te graag. Zelf om leerlingen uit te schelden zonder consequenties scheen het."Een leraar en zeker een schoolhoofd zouden toch respect moeten hebben voor hun eigen regels, niet ze alleen gebruiken als het hun uit komt. Wat dat betreft is die man echt gewoon een machtslustige kwal" zei Tomari waarmee hij probeerde te verwoorden wat hij van mensen zoals Savador dacht. Waarschijnlijk zou hij keihard gestraft worden als die man het gehoord had, maar het was ban ook niet zijn plan om dat echt recht in het gezicht van de man te zeggen.

Nina trok haar benen op en ging in een kleermakerszit zitten. Ze wiebelde wat met haar tenen in de panty. Haar blik ging even naar beneden en richtte zich toen naar Tomari die begon te praten. Ze zuchtte even. Tomari had gelijk. Daar kon ze niet om heen. "Die man gaat het alleen maar om de macht, wat een ieder zelf heeft maakt hem eigenlijk niet uit. En hij haalt zijn amusement met andermans problemen, hij lacht je uit alsof je niks bent. Wat misschien ook zo is, maar toch vind ik het niet kunnen." Nina schraapte haar keel. "Ik heb nooit het perfecte leven geleid. Er was altijd wel wat, een soort concurrentiestrijd voor mij. Altijd maar de betere altijd maar de oudste, de beste en de verste is alles.. Dat maakte me zoals ik ben.. Maar volgens Savador is dat slecht en niet goed genoeg en een behoorlijke lacher, al kan ik er de lol niet uithalen." Nina gooide het er maar uit. Misschien moest ze haar ei kwijt. Misschien voelde Tomari vertrouwd genoeg aan. Of misschien kwam het omdat ze woedend was en gewoon alles der uit wilde gooien, dan zat ze er niet zo mee. Ze keek met behoorlijk serieuze ogen naar Tomari. Slikte een brok weg in haar keel en snoof even. Voorzichtig wreef ze opwellende tranen weg. "Is het soms zo erg als je een tiener bent die iets afwijkt van de gemiddelde tiener?" Nina wist nog een paar tranen op te vangen zie Tomari niet had kunnen zien. Ze had gezien dat wat zij deed niet altijd beste was, maar het was iets wat bij Nina hoorde. Het was haar instinct om het te doen.

Tomsri luisterde naar Nina en keek toen over het meer uit terwijl hij na dacht. Tomari geloofde niet in het idee van de perfecte leerling, de perfecte tiener of de perfecte leraar. Iedereen verschilde wel in iets van alle andere, goed of slecht. Dat moest toch getolereerd kunnen worden. Natuurlijk waren er grenzen en wie dit overtrad zou gestraft moeten worden, maar dat zou zowel voor leerlingen als leraren moeten gelden, zelfs als die ook schoolhoofd waren. "Ik geloof niet in het idee dat er een echte gemiddelde leerling is, iedereen verschilt, dat hoort toch niet afgestraft te worden? Savador is gewoon een walgelijke man die zijn plezier haalt uit het lijden van andere. Die halen hun lol uit zien hoe veel pijn ze iemand kunnen doen, dus misschien zou je juist die reactie die hij wil zien niet moeten tonen. Toon niet dat hij je raakt en hij kan er ten slotte geen lol uit halen. Dat is natuurlijk als je jezelf genoeg in kan houden tegenover zo'n man". Zo dacht Tomari hardop na waarna hij weer naar Nina keek. Hij keek naar haar en zag de aders in haar ogen, ze had dus gehuild al wou ze dat kennelijk niet laten merken. Tomari hield zijn gelaatsuitdrukking in bedwang en zei niks, Nina leek het al moeilijk genoeg te hebben zonder extra druk van hem.

Nina voelde zich steeds een beetje beter. Ergens kwam het misschien wel door hoe Tomari over kwam. Rustig en vriendelijk. En die rust had zij nu even nodig. Ze hoorde Tomari's woorden aan en knikte. "Al hebben de meeste er wel een. Een voorbeeld waar ze willen dat iedereen aan doet." Nina wist er een vriendelijk, flirterig lachje af te geven."Maar Savador kan dus prima zijn plezier uit mij halen, ik ben nog al snel boos. Iets wat ik niet snel kan verbergen." Nina zuchtte even geërgerd. Maar ja, ze was zoals ze was. Een moeder die haar kind verloren was. Aan Tomari kon ze echter niks halen en ze had geen idee wat hij dacht, iets wat ze normaal redelijk snel kon zien. Nina zuchtte even zachtjes. "Bedankt dat ik tegen je aan kan praten. Dat vind niet iedereen fijn." Er was iets van charme in haar stem te horen. Ze greep de fel oranje pumps bij zig en deed ze aan haar voeten, gewoon omdat ze het koud kreeg en ze geen zin had om haar magie te gebruiken om zich warm te houden. Even huiverde ze. Haalde even een hand door haar warrige korte haren. Dacht aan haar andere 2 zussen, zij was een van een drieling. Haar andere zussen waren zo veel anders dan dat Nina was. Ze waren zoals Savador haar ook het liefste zag. Leergierig en een perfecte leerling, Nina was altijd al anders geweest. Wat dominanter en gewoon niet geïnteresseerd in les, stof of wat dan ook dat met school te maken had, maar meer geïnteresseerd in jongens en alles wat daar bij hoorde. En dat maakte het voor haar alleen maar moeilijker, maar daar kwam bij die ene keer dat ze zwanger raakte en haar dochter ter wereld bracht.

Tomari luisterde geduldig en aandachtig naar Nina, het zou wel een probleem voor haar zijn geweest dat ze snel boos werd en het slecht kon verbergen, zeker met types als Savador in de buurt was lastig. Nina had echter gelijk wat betreft 'perfecte' leerlingen, de meeste hadden inderdaad iemand die ze constant als basis gebruikte en waarvan ze dan van je verwachten om een kopie van die persoon te worden voor hen. Tomari glimlachte toen Nina hem bedankte "graag gedaan hoor, ik vind het niet erg, zeker niet als ik er mensen mee kan helpen" zei hij waarna hij dacht over alle keren dat mensen wel niet naar hem toe waren gekomen met dit soort problemen, puur omdat ze wisten dat hij luisterde, het niet erg vond om het te doen en er nooit iemand anders over vertelde. Nu hij er over na dacht was hij eigenlijk bijna net een psycholoog of iemand van zo'n praatgroep. Ondanks dat hij altijd degene was die er met mensen over praatte en advies gaf had hij hetzelfde eigenlijk nooit gedaan met zijn eigen problemen, Tomari wist eigenlijk niet waarom, misschien omdat hij dacht dat hij er mensen mee lastig zou vallen of zoiets, misschien omdat hij niemand vertrouwde of er gewoon niet over kon praten. Wat ook het geval was Tomari hield het binnen, dat was ook de reden dat mensen zijn gedachten en emoties bijna niet konden lezen, hij had alles ingesloten binnen zichzelf.

Nina glimlachte dankbaar naar de jongen naast zich. Ze was blij dat ze hem tegen was gekomen in plaats van Sheena of zo. Daar had ze haar woede heel anders moeten houden, en die zou vast niet zo'n rust uit stralen als Tomari deed. Die jongen moest en zou haast wel een goede vriend zijn. Ze hoorde zijn reactie op haar en glimlachte nog wat meer. Maar toch kon ze die jongen niet doorgronden. Ze zag amper een emotie van hem af komen, iets wat haar duidelijk ging frustreren. En hoewel hij er misschien niets aan kon doen, kreeg ze er wel de kriebels van. Ze wilde gewoon weten wat voor reactie ze van andere kon verwachten, en daarom was ze in eerste instantie zo blij geweest dat hij zo rustig was. Maar zelfs dat vond ze eng worden. Misschien lachte hij haar wel keihard uit onder een masker. Of wie weer wat. Nina trok haar rokje en top weer even goed en zuchtte even. Nu het ergste er uit was, en alles gezegd was wat gezegd moest worden was ze een klein beetje door de stof heen. En een heuse flirtactie daar had ze de kracht niet bepaald voor. Hoewel haar kleding op dit moment er anders uitzag. Ze speelde wat met haar vingers en liet haar blik dwalen over het terrein. Misschien wist hij nog ergens op te komen ofzo.

Tomari zag Nina nu dankbaar glimlachen en zette zelf ook een flauwe glimlach op. Ondanks dat hij rustig leek maalde er duizend dingen door zijn hoofd, sommige langs in maar een flits, andere die er onstant waren, maar toch onder de rest van de stroom bleven en weer andere die hij weg wuifde uit reflex voor ze een kans hadden zich in zijn hoofd te planten. Ondanks dat hij bezig was voelde hij een rare emotie van Nina af komen, frustratie, maar niet het soort dat ze om Savador had gehad. Bij Tomari knaagte er nu gewoon te veel vragen en dus besloot hij er een aantal te stellen "Ok, er zitten me nu een aantal dingen dwars, ten eerste; waarom voel je je gefrustreerd? Ten tweede, wie is in godsnaam Alice-Falicity? En als laatst, waarom ben je eigenlijk zo... opvallend gekleed?". Zo, nu had hij het in elk geval gevraagt, hij had er toch in zijn hoofd mee zitten malen en ondanks dat hij zich had voorgenomen niet in te geven aan zijn nieuwsgierigheid had hij dat toch maar gedaan. Hij had tot nog toe gewoon met haar mee geleefd, maar er was ook iets in zichzelf dat aandacht behoefte en dat was nu op het moment voornamelijk zijn nieuwsgierigheid. Een nare gewoonte en een die Tomari probeerde af te leren, maar zo af en toestak het toch de kop op, zoals nu dus, alleen was nu Nina het slachtoffer er van.

Nina speelde met de ladders in haar panty. Misschien kon ze beter als ze een les had of iets dergelijks van Savador beter een broek en een dikke coltrui aan doen, was vast beter dan wat ze nu aan had getrokken. Maar aan de andere kant. Nina vond dit mooi, leuk en voelde ze zich zeker in. Waarom zou ze iets aan doen waar ze zichzelf niet lekker in vond. Ze zuchtte. Toen ze naar Tomari omkeek kreeg ze een lichte frons op haar gezicht. Hij zat ergens mee, dat kon ze nu wel zien aan zijn uitdrukking. Maar nog voor ze iets kon zeggen kreeg ze al een antwoord. Hij zat met een aantal vragen, en nog zeer persoonlijke ook. Nina zuchtte en keek hem even wantrouwend aan. Waarom wilde hij nou weer van alles over haar weten. "Het frustreerd me dat ik niet aan je kan zien wat er in je hoofd om gaat. Ik wordt er gek van. Ik weet niet wat je echt denk, dat kan ik normaal gesproken aan iemand zijn ogen zien.. Maar bij jou lukt het gewoon domweg niet." Ze zuchtte. Je kon aan haar stem horen dat ze het ronduit vervelend vond. "Waarom wil je perse weten wie Alice-Falicity is? Ik bedoel dat is niet bepaald belangrijk zegmaar. En wat ik draag wat ik wil dragen. Ik voel me er prettig in. Ik hoef niet alles te verbergen achter dikke lagen kleding." Haar woorden klonken nu een beetje snauwerig. Het was voor haar te persoonlijk om over bepaalde dingen te praten. Ze kon er gewoon niet tegen. "Sorry. Ik had niet echt het recht om zo tegen je te praten. Maar het ligt nogal gevoelig zegmaar." Zei ze zachtjes terwijl ze haar ogen naar de grond richtte. Ze wreef on op vallend een traan weg. Bij de gedachte alleen al aan haar kleine.. Nee ze moest er neit aan denken. Dat deed haar meer beseffen dat ze hier weg wilde. Ze zuchtte. Tot nu toe had ze alleen Wren verteld wat er aan de hand was, en die rot vent van een Savador wist alles. En hoe meer ze het andere zou vertellen hoe moeilijker het voor haar zou worden, ze zou dan alleen nog maar meer geconfronteerd ermee worden.

Tomari had de wantrouwige blik van Nina gezien net voordat ze antwoord gaf. Toen ze haar antwoord gaf merkte hij dan ook dat hij duidelijk per ongeluk een gevoelige snaar had geraakt en ze snauwde een beetje, maar bood daarvoor daarna haar excuses aan. "Wat mensen lezen begrijp ik beter wat je bedoelt dan je denkt, persoonlijk heb ik me juist altijd achter een soort schild verborgen zodat andere mijn gevoelens niet zagen. Dus als je wilt weten wat ik denk moet je het gewoon vragen, net was dat voor jou gewoon meeleving en blijdschap over het feit dat ik je wat kon helpen. Bovendien spijt het me dat ik een onderwerp had aangesneden waar jij je niet prettig bij voelt en dat ik zo nieuwsgierig ben" zei hij waarmee hij hopelijk genoeg zijn excuses aan bood en zijn gevoel probeerde uit te leggen samen met de reden waarom ze hem waarschijnlijk niet kon lezen. Hij had dat schild al jaren en voor meerdere redenen waarvan het verdriet dat hij had bij zijn vader misschien nog wel de grootste was. Hij gebruikte het al jaren, zowel om andere zijn gevoel niet te laten zien als om zichzelf te proberen te verweren tegen de nare gevoelens die hij ook nu nog af en toe voelde. Alleen in de buurt van zijn vriendin leek het niet te weken, bij haar voelde hij alle liefde, alle verdriet en al zijn pijn in volle tuigen, zowel goed als slecht, maar Tomari wist niet of dat de rest van zijn schild nou verzwakte of versterkte.

Nina staarde voor zich uit terwijl ze Tomari hoorde praten. Ze wilde alles behalve onbeleefd zijn nu. En dus niet dingen gaan vragen waarop hij waarschijnlijk toch zei dat het niet zo was. "Jij kon het ook niet weten dat het zo gevoelig lag. Maar nu wil ik er liever even niet over praten. En voor je nieuwschierigheid hoef je je niet te verontschuldigen. Dat hoort bij je, daar kan je vaak niks aan doen." Ze zuchtte zachtjes waarna ze een sigaret pakte en hem aan stak. Ze nam een diepe hijs ervan en liet de rook haar mond langzaam verlaten. "Alice-Falicity is een klein meisje van nu bijna 2,5 maand." Zei Nina zachtjes. Misschien kon ze het houden op haar zusje of nichtje ofzo. "Het is mijn kleine zusje en ik mis haar gewoon ontzettend." Ze keek over het meer uit dat haar gezicht weerspiegelde. Nina probeerde zich dapper te houden. Zodat ze niet zomaar even de waarheid er uit floepte. Die kwam nog wel, als ze het wilde vertellen. Nogmaals nam Nina een hijs waarna ze de sigaret doofde en terug stopte in het pakje. "En ik vind het nog al onbeleefd om mensen te vragen wat ze voelen of wat er in hun hoofd om gaat. Daarom probeer ik het altijd af te lezen van hun ogen. Maar jij hebt er een soort schild op waar ik niet doorheen kan kijken. En dat kan mij soms wel eens frustreren. Het is net als zo'n bril waar je jezelf in terug ziet, in plaats van de ogen van de ander."

Toen Nina terug reageerde leek ze gekalmeerd te zijn en ze zei dat hij niet fout zat met zijn vragen. Daarna vertelde Nina dat Alice-Falicity haar kleine zusje was dat ze gewoon ontzettend miste, Tomari voelde echter dat er veel meer aan de hand was dan dat en zag aan haar dat ze loog, maar de waarheid zou ze, als ze die wou vertellen, wel komen waneer zij dat wou en dus liet hij het rusten. Tomari woof een lijn sigarettenrook bij zich weg om niet in de verleiding te komen om die smerige oude gewoonte weer op te pikken en luisterde toen naar Nina. Nina had ergens wel gelijk met dat het onbeleefd was om te vragen, maar hij wist dat zo goed als niemand hem op een andere manier kon doorgronden dan het te vragen. Zelf had hij het probleem nooit gehad dat hij de emoties van iemand anders niet kon lezen, daarintegen had hij het ook nooit geprobeerd bij iemand hoger dan een normale leerling. "Ik weet dat het frustrerend is om mij niet te kunnen doorgronden, maar ik kan dat schild niet zomaar uit zetten. Dus ondanks dat het normaal misschien wat onbeleeft is wil ik je toch vragen om het me gewoon te vragen waneer je het van mij wil weten" vertelde hij aan Nina waarna hij stilletjes over het meer uit keek, misschien was het wel handig om zo wat magieoefeningen te doen, al was het alleen maar om die vervelende sfeer die nog steeds merkbaar op de achtergrond hing te verdrijven en zijn hoofd leeg te krijgen.

Nina keek wat vragend naar Tomari. Zou hij door kunnen hebben dat ze niet de waarheid sprak. Door zijn ogen kon ze het, helaas, niet zien. En om nou te vragen aan hem.. Denk je dat ik lieg. Klonk ook weer zo stom dus liet ze haar gezicht in een emotieloze put veranderen. Ze glimlachte schaars toen hij praatte over zijn schild. "Dat weet ik. En het is een deel van jou, of je het wilt of niet. En daar kan je niks aan doen. Maar als ik het wil weten zal ik het je vragen." Zei ze vriendelijk. Ze zuchtte even. Wat moest ze nou gaan vragen aan die jongen. Ze had geen zin in de standaard, waar kom jij van daan en wat volg je voor lessen. Nee daar had ze geen zin in. Ze frunnikte even met een paar draadjes van haar rokje. Haar ogen gericht over de stilte van het meer. Gewoon even niks zeggen was ook goed voor haar. Gewoon even geen stemmen, geen gedachten. Alleen maar zijzelf. Nouja en dit geval ook Tomari. Ze merkte dat de sfeer niet bepaald fijn was en wilde er even wat anders door heen gooien. "Wat vind jij het leukst om te doen met je magie?" Vroeg ze lichtjes opgewekt, al kon je het zo niet echt noemen. Ze glimlachte weer schaars en knipperde even met haar ogen. Ze had geen idee wat hij voor magie had. Of zelfs maar wat ze zelf het leukst vond. Ze was namelijk nooit veel bezig met haar magie.

Ninahaar glimlach leek voor Tomari wat gedwongen toen hij vertelde over zijn schild, maar toen ze vriendelijk zei dat het niet zijn schuld was en dat ze bevestigde dat ze het zou vragen als ze het wou weten glimlachte hij ook. De sfeer leek echter wat gespannen en toen de vraag van Nina kwam was hij dan ook maar al te blij om te antwoorden. "Ik vind het leukste van magie dat je nieuwe dingen kan creëren, met enkel jouw eigen kracht allerlei voorwerpen kan maken. Nou ja, dat en dat je er mensen echt mee kan helpen, als je het goed gebruikt ten minste. En jij, wat vind jij het leukste aan magie?" antwoorde hij waarmee hij ook meteen de vraag naar haar terug keerde. Hij wou eigenlijk wel meer over Nina te weten komen, dat wou hij ten slotte bij alle mensen die hem interessant, aardig of juist gevaarlijk leken. Nina was zowel de eerste als de tweede en dus was hij wel benieuwd naar haar, maar voorlopig zou hij Nina wel het tempo laten bepalen over wat en hoe snel ze dingen over elkaar te weten kwamen.

Nina glimlachte bij zijn antwoord. Blijbaar had ze het goede onderwerp gekozen om over te praten. Ze dacht eens goed na over haar magie. Ze kon altijd al redelijk genezen, al kostte haar dat heel veel energie en ging ze er vaak niet verder op oefenen. Verder vond ze schijngevechten altijd leuk, maar dat deed ze niet vaak. Ze vond dat haar magie nog niet optimaal daar voor was. Ze was altijd meer bezig met de jongens dan met haar magie. "Ik denk toch dat het de schijngevechten zijn. Al doe ik het niet vaak. Ik ben er zegmaar niet altijd heel erg mee bezig." Ze glimlachte naar Tomari. Het was een aparte jongen zag ze al zo. Misschien was hij wel een goede uitdaging voor haar. Al leek hij ook wel een persoon die daar niet zo snel aan gaf. "Al vind ik het genezen ook erg leuk, alleen dat kost me nu nog te veel energie. Mijn magie is niet optimaal ontwikkeld op dit moment, niet dat vele dat weten ofzo." Ze speelde wat met haar fluele pumps waar ze nu de pluisjes van af trok. Ze wist niet goed wat ze moest doen. Hij had haar immers wel weten te kalmeren, maar hoe of wat ze nu moest doen of zeggen. Ze voelde zich niet helemaal op haar gemak bij hem. En dat kwam deels door zijn schild, alsof hij dingen niet toeliet, en dat die dan weer met een enorme klap terug kwamen in haar gezicht.

Nina bleek na zijn vraag dus een fan te zijn van schijngevechten en van genezen, eigenlijk twee delen van magie die bijna tegenovergesteld waren maar ook goed te combineren. Kennelijk was de magie van Nina echter niet bepaald ontwikkeld hoewel je dat niet zomaar aan haar zou kunnen zien. Tomari kreeg een idee in zijn hoofd en stond op "Je magie ontwikkeld vanzelf als je er genoeg mee oefent, zoals dus bij schijngevechten. Zin om er een te houden?" vroeg hij aan Nina waarna hij zijn hand naar haar uit stak om haar te helpen overeind te komen. Zelf zou hij eigenlijk nooit zelf voorstel;len om een schijngevecht te houden, maar Nina leek te wel duidelijk te willen en Tomari kon zelf de oefening misschien ook wel gebruiken. Bovendien was het ook altijd wel goed om vertrouwen op te bouwen, elkaar te testen en meer over elkaar te weten te komen. Het was dus wel een aardige win-win sutuatie voor hen beide, bovendien zou dit Nina nog wel wat meer opvrolijken. Ze leek nu wel het incident dat ze had gehad met Savador uit haar hoofd te hebben gekregen, in elk geval voorlopig.

Nina kon hem er niet meer dan gelijk in geven. Je magie ontwikkelde je door te oefenen. Al had Nina vaak genoeg geen zin erin. Ze was te veel met andere dingen bezig, zoals uiterlijk, jongens en haar kind. Waarom zou ze dan ook maar tijd besteden in het oefenen. Nina pakte, iets onzeker, de hand van Tomari vast en trok zich overeind. Ze voelde haar hoge hakken zachtjes wegzakken en besloot ze uit te schoppen. Ze was al behoorlijk lang, en met die hakken was ze alleen nog maar langer geworden. Misschien kon ze wel alle woede die ze had verbergen in haar magie, Joost mocht weten wat daar uit zou komen. Het enige wat ze kon hopen was dat Savador niks zou vertellen aan andere over haar. Hij had toch immers zwijgplicht, toch? Op haar voeten gestoken in een, vol met gaten zittende, panty liep ze een stukje van Tomari weg. Haar ogen licht gesloten, geconcentreerd op haar magie. Ze probeerde een onzichtbaar schild om zich heen te maken, van zowel vuur als haar genezende kracht. Het was de enige manier waarop Nina zich ook maar kon verdedigen, ja en ontwijken. Dat ging ook nog wel. Terwijl ze nog met haar rug naar Tomari stond, zo had je maar enkele seconden gestaan, wist ze om tussen haar handen, die lichtjes voor haar hingen, een grote vuurbal te maken. Uit het niets draaide ze om en duwde de bal van zich af met behoorlijk wat krachten. Ze had geen idee wat Tomari kon doen, ze had het immers vrij onverwacht gedaan en die bal ging met top snelheid op hem af. Binnen een paar seconden was de bal bij hem en Nina wachtte even gespannen af wat er zou gebeuren. Had Tomari reflexen genoeg om op tijd te ontwijken of was hij zelfs zo goed dat hij in een seconde die bal kon afweren...