Master Joël?

Rose was weer opzoek gegaan naar de leraar van gym, aangezien ze met vele vragen zat ivm zijn broer. Nouja als hij haar echt kon helpen dan wilde ze het graag weten, en ze keek dan even in het rond. Ze liep wel enkele leraren voorbij, maar dat kon haar niet schelen. Rustig wacht ze af of er iemand in de gymzaal zat. Rustig zet ze zich daar neer tegen de deur, en ze dacht dan ook heel even na. Voor kort sloot ze haar ogen, en ze zat met opgetrokken benen tegen de deur. Het kon haar niet schelen hoelang ze hier moest wachten, zolang ze hem maar kon spreken over de clan en haar kortsluitingen.

Joël kwam de gymzaal binnen zonder Rose eigenlijk op te merken. Hij ging op de gewichtenbank liggen nadat hij zijn shirt had uitgedaan. En zo kwam er een grote tatoe tevoorschijn van een zwarte draak. Hij legde zic op de bank en tilde het gewicht naar bovene.

Rose merkte opeens de leraar op, en ze stond dan op. Daarna volgde ze hem naar binnen, en ze merkte dan dat hij zijn shirt uitgedaan had. Dan merkte ze een tatoe van een zwarte draak op, en ze moest toegeven dat die er mooi uitzag. Voorzichtig liep ze naar hem toe, en ze keek de leraar aan. "Meneer?" Vroeg Rose dan zachtjes tegen hem, en ze bekeek dan zijn spieren. Daarna keek ze vluchtig weg, en ze keek wat in het rond. Wow hij is mooi gespierd zeg. Dacht Rose inzichzelf, en ze beet dan ook kort op haar onderlip.

Joël merkte Rose op en tilde de gewichten weer op de baren en kwam recht. "Ja,Rose"zei hij tegen haar. "Ik neem aan dat je komt i.v.m mijn broer"zei hij tegen haar. Hij nam een handdoek en veegde daar het zweet van zijn hoofd af. Toen stond hij op en liep naar een andere bank niet ver van haar. En daar ging hij op zitten.

Rose keek hem aan, en ze glimlacht dan heel even kort. "Hoe weet u dat?" Vroeg Rose dan wat nieuwsgierig, en ze liep dan naar hem toe. Ze bleef echter gewoon staan, en ze dacht heel even kort na. Normaal gesproken zou ze met iemand van de clan moeten trouwen, maar helaas was iedereen dood. Toch was ze vroeger wel verliefd geweest op een clanlid van hen, en ze grinnikt heel even kort. Daarna keek ze naar de leraar, en ze bleef kalm staan terwijl ze haar rokje wat naar omlaag deed.

"Ik heb tijdens de les niet geantwoord daarom dus"zei hij tegen haar. Er was ook een brandplek op zijn rug te zien en op zijn schouder. Daar stond vroeger de clantatoo voor hij vertrok. Toen verbrande de tatoo en lieten ze brandplekken achter. "Dus wat wil je weten"vroeg hij aan haar en wachte af. "Kan ik je iets aanbieden,om te drinken of te eten ofzo"vroeg hij aan haar.

Rose keek hem aan, en ze grinnikt even kort. "Ohja juist ik was dat bij de les vergeten." Zei Rose dan heel even zachtjes, en ze keek dan naar hem. "Wel hoe je die kortsluitingen kunt verhelpen, en ook welke functie hij bij mijn clan had." Zei ze dan zachtjes tegen hem terwijl ze haar brandmerk begon te voelen branden, en ze beet daardoor dan even op haar onderlip. "Hebt u eigenlijk ook in een clan gezeten?" Vroeg ze dan ook nieuwsgierig, en ze hoorde dan zijn vraag over drinken of eten. "Een glas water is wel welkom." Zei ze dan maar zachtjes, en ze besloot om dan neer te zitten. Opeens zag ze een paar brandplekken, en ze vond het dan ook erg vreemd.

Hij liep naar de koeler en nam daar een fles water en goot water in twee glazen. Toen liep hij weer terug naar haar en gaf haar een glas. "Die kortsluitingen kun je verhelpen door een of andere spreuk die aleen de phoenix leider of clan leden kenden. Mijn broer had de functie van raadsman in de clan"zei hij tegen haar en glimlachte even. Normaal praate hij nooit over zijn broer maar dit was anders. "Ik zelf zat ook in een clan,in de phoenix clan,maar zodra mijn broer raadsman werd stapte ik eruit,en daardoor kom ik aan die brandplekken daar zaten de tatoo's van de clan"zei hij tegen haar en zuchte diep.

Rose keek hem aan, en ze nam het glas rustig aan. Daarna luisterde ze naar zijn woorden, en ze glimlacht heel even kort. "Oh dan heb ik hem wel vaker gezien in de clan, maargoed ik zat dan ook veel bij de meetings van mijn vader. Aangezien ik de opvolger zou zijn, nouja nu ben ik de leidster van de clan hoewel er niet echt een nut meer aan zit." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek dan even naar de grond. "Dan heeft je broer waarschijnlijk mij ook moeten tegenhouden van de fury die ik had." Zei ze dan verder tegen hem, en ze keek dan op toen hij vertelde dat ook hij in de clan zat. "Wow dus dan ben ik toch niet de enige meer van de clan, nouja als je wilt kan ik die brandplekken verwijderen door de traan van de phoenix?" Vroeg ze dan zachtjes aan hem, en ze keek dan kort in het rond. Rustig nam ze een slokje van het glas water, en ze keek hem dan weer aan.

"Mag je best wel doen,en inderdaad mijn broer heeft je zo meegemaakt"zei hij tegen haar. Hij nam een grote slok water en glimlachte even. Hij zelf kon nog met het vuur werken,maar meer met het duister,hij had de zwarte draak in zich zitten en dat was genoeg voor hem. Hij keek haar kalm aan en glimlachte even. "Ik was er denk ik net op tijd weg voor nou je jeweetwel"zei hij tegen haar en glimlachte zachtes naar haar.

Rose stond rustig op, en ze ging dan over de brandplekken hangen. Ze liet dan een traan tevoorschijn komen op die plekken, en ze wacht dan rustig af totdat ze verdwenen waren. "Zo dat is al in orde, en toch wisten ze me wel tegen te houden. Ook ben ik met onze phoenix samen gesmolten, en dus wil dat zeggen dat ik in de phoenix kan veranderen." Zei Rose dan tegen hem, en ze ging dan weer naast hem zitten. "Ik weet niet of je het hoofd van bestuur van het magische onderwijs kent, maar hij heeft zowat het lanceringsplatform gered van mijn fury. Alle emoties van vroeger kwamen weer terug, en Gwydion is ook gestorven door een ziekte." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze glimlacht heel even zachtjes.

Joël keek haar bedankend aan en glimlachte stil. "Mijn broer is gestorven deels door jou,hij had al zijn krachten gezet om jou te helpen,en dat werd zijn dood"zei hij en keek even naar de grond. "Dan is de school hem vast dankbaar"zei hij nog steeds naar de grond starend. Een kleine bijna onzichtbare traan liep over zijn wang en petste kapot op de grond.

Rose schrok bij het horen van zijn woorden, en ze wist even niet wat zeggen. "Het spijt me zo erg, ik...ik heb zoveel spijt dat er mensen door mij stierven." Zei Rose dan terwijl ze hem even kort omhelsde. Daarna liep ze naar een raam in de buurt toe, en ze keek dan naar buiten. Ze had het echt niet gedacht dat ze hem had vermoord, en ze rilde dan ook heel even bij die gedachten. Daarna keek ze naar de grond, en ze ging op haar knieën zitten.

Joël keek haar aan en veegde zijn tranen. Hij liep naar haar toe en knielde bij haar neer. "Het is jouw schuld niet,je kon er niets aan doen Rose. Mijn broer koos ervoor te sterven met een reden,en daardoor werd hij herdacht net als al die andere die dat deden"zei hij tegen haar en legde zijn hand op haar schouder. Hij keek haar troostend aan en wachte af.

Rose keek naar hem, en ze luisterde dan naar zijn woorden. "Het is wel mijn fout, ik had niet zo kwaad moeten worden door wat er allemaal met me gebeurd was, en dan zou hij nu nog leven." Zei Rose dan tegen hem, en ze voelde dan zijn hand op haar schouder. "Nu zijn ze achter mij aan om de phoenix zijn macht te gebruiken als een wapen, net zoals dat ze daarom de hele clan hadden uitgeroeid. Ze doen dit om mij te kwellen master, en ik ben bang dat ze erachter zullen komen dat u en de school hier mij beschermen. Ik weet zeker dat ze naar hier zullen komen, maar gelukkig hebben we nog steun van de clanleiders van de andere planeten. Alleen ben ik bang dat ze me op een dag gevangen zullen nemen, en me zullen dwingen de leerlingen en al degene waar ik om geef zal moeten vermoorden." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze keek dan naar de grond.

"Rose,mijn broer vocht voor jou,hij hield van jou als een geliefde,maar hij stier niet door jou maar voor jou"zei hij tegen haar en keek haar aan. Hij luisterde naar de rest van haar verhaal. "Zowaar ik hier nog sta en de anderen zullen we je niet gevangen laten nemen,daarvoor ben je vele van ons te dierbaar,zelfs mij. Rose,ik laaat je niet gevangengenomen worden nooit van mijn leven."zei hij tegen haar en zuchte even. Zijn greep op haar schouder was versterkt net alsof hij haar schouder wou verbrijzelen,dus hij legde zijn hand maar weer op de grond.

Rose keek hem aan bij het horen van zijn woorden, en ze wist even niet wat zeggen hierop. "Ik hield eerlijk gezegd ook van hem, maar toch heb ik me altijd al schuldig gevoelt voor zijn dood. En ik zal hem altijd herdenken al is het sommige dagen zo moeilijk voor me." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze keek dan naar de grond. "Ik hoop het maar, aangezien ze waarschijnlijk zich goed aan het voorbereiden zijn voor een nieuwe oorlog tussen de clans en de vijand." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze voelde dan zijn hand op haar schouder versterken. "Ik ben blij dat ik niet meer alleen ben van de clan, en ookal ben je niet meer in de clan je zal altijd een lid zijn." Zei ze dan met een glimlachje tegen hem, en ze keek dan kort in het rond.

"Zijn geest zal altijd in je hart zitten"zei hij tegen haar. Hij nam een ketting met een roodzilveren kruis uit zijn zak en keek haar aan. Hij legde dit in haar hand. "Dit is van mijn broer,hij wou dat je dit nog had van hem"zei hij tegen haar. "Hoe sterk ze mogen zijn,de school is uitgerust met de sterkste afweringsmechanismes en aanvalsmeganisme's,als ze daardoor zijn heb je nog altijd de gene die je verdedigen en ik de zwarte draak behoor daar ook aan"zei hij tegen haar en glimlachte even zachtjes.

Rose keek hem aan, en ze sloot even haar ogen. Daarna deed ze deze weer open, en ze merkte dan de ketting in haar hand. Ze kreeg er plots tranen van, en ze plaatste de ketting tegen haar hart. "Ik mis iedereen van de clan." Zei Rose dan zacht snikkend, en ze wist even niet meer wat ze moest doen. Even zat ze diep in gedachten verzonken, en ze hoorde dan zijn andere woorden. "Dan hoop ik dat ze me zullen verdedigen maar ik wil niet meer dat ze hun leven voor me opgeven master. Het deed me nu al pijn dat hij stierf, en ik wil niet meer dat de fury uit zijn controle is." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze deed dan de ketting aan.

Hij keek haar aan en wou haar een knuffel geven maar beheerste zich op tijd. "Ik mis ze ook,ze waren mijn leven,en mij ziel,en nu ben jij dat Rose en ik laat jou niet aleen,ik laat je niet verdwijnen uit mijn leven,je bent me te dierbaar Rose,als ik mijn leven voor jou moet geven,dan zou dat een grote eer zijn voor me,ik sterf liever voor jou dan voor iemand anders"zei hij tegen haar en glimlachte heel zachtjes. Joël laat je niet gaan,ze heeft al iemand,je hebt je kans vroeger gehad. Hou er mee op sprak een stem in Joël zijn hoofd.
Joël beet even op zijn onderlip en balde onopmerkbaar zijn vuisten voor een hele kort tijd. Maar zodra ze zou kijken had hij zijn handen alweer op de grond liggen.

Rose keek hem aan, en ze luisterde dan naar zijn woorden. Plots werd ze rood, en ze wist heel even niet wat zeggen. Dan keek ze blozend weg, en ze hoopte niet dat hij dat had gezien dat ze rood werd door zijn woorden. "Ik wil niet dat je sterft voor me, aangezien ik niet meer de enige wil zijn van de clan. Ik heb lang gedacht na de dood van Gwydion dat er niemand meer was, en nu dat ik het weet wil ik niet meer alleen zijn." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze keek hem dan weer rustig aan met een normale kleur op haar wangen.

Hij keek haar aan en glimlachte hij had het niet gezien. "Ik zal bij je zijn,in je hart net zoals mijn broer"zei hij tegen haar en gaf haar een korte knuffel. Toen stond hij op en liep naar de bank met de gewichten en daar ging hij vervolgens weer op liggen en begon te tillen. Hij zelf had een zilverkruis met zwart erdoor heen om zijn nek hangen. Ze mocht best blijven van hem. MAar ze mocht doen wat ze wou.

Rose keek hem aan, en ze glimlacht dankbaar naar hem. "En ik zal je benoemen als mijn raadgever." Zei Rose dan met een glimlach tegen hem, en ze stond dan rustig op. Ze liep naar de bank toe, en ze ging daar rustig neerzitten. Ze keek toe hoe hij trainde, en ze hield de ketting even stevig vast. Ze dacht de hele tijd aan vroeger nu, en ze wilde hier nog even blijven bij hem.

Hij hoorde haar woorden nog en glimlachte maar even. Hij bleef tillen en moest er eigenlijk meer gewichten aanhangen. "Rose zou je even die andere gewichten hier willen aanbevestigen,buiten die grote die moeten niet"zei hij tegen haar en wachte af. Hij keek even naar het plafond en beet op zijn tanden om niets fout te gaan zeggen.

Rose keek hem aan bij het horen van zijn woorden, en ze liep dan naar de gewichten toe. "Ok is goed hoor." Zei Rose zachtjes tegen hem, en ze probeerde dan de gewichten op te nemen. "Gosh die zijn iets zwaarder dan op ons domein zeg." Zei ze dan wat grinnikend, en ze plaatste die er dan gewoon bij. Dan keek ze hem met een glimlachje aan, en ze ging dan rustig weer neerzitten op de bank.

PROFILE MAGICIAN

» Master Joël?
» Joël/ Dragoslavius
» Master?
» Hello Master.
» For my master..

Master Joël?

Master Joël?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen